Πανηγυρικά εορτάστηκε το Γενέσιο της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Ιερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Παναγίας Νερατζιώτισσας στο Μαρούσι .Στις Ακολουθίες της Θ. Λειτουργίας και του Μεθέορτου Εσπερινού προεξήρχε ο οικείος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου & Ωρωπού Κύριλλος. Ανήμερα το απόγευμα κολούθησε η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας στους γύρω δρόμους, με τη συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Δήμου Αμαρουσίου, και νεαρών κορασίδων με λευκή ενδυμασία και άνθη στο χέρι. Την λιτάνευση ακολούθησαν επίσης Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και πλήθους πιστώ
ν.
Λίγο πριν την απόλυση ο κ. Κύριλλος, αφού ευχαρίστησε τους συμμετέχοντες στην λαμπρή πανήγυρη, το Δημοτικό Συμβούλιο, την
Αστυνομία και την Τροχαία του Αμαρουσίου, ευχήθηκε σε όλους " του χρόνου η λαμπρή εορτή της Παναγίας, να μας βρει όλους με καλύτερη διάθεση. Όχι για οικονομικούς λόγους ασφαλώς, αλλά για όσα συμβαίνουν γύρω μας σε γεωπολιτικό επίπεδο."
Τέλος ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον προϊστάμενο του Ναού Πρεσβύτερο π. Μάριο Μακρίδη για την οργάνωση της πανήγυρης μία ακόμα χρονιά.
Μέχρι αργά το βράδυ, ο κόσμος συνέρρεε αθρόα για να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας.
Ιστορικά στοιχεία για την Παναγία την Νερατζιώτισσα
Τὸ ἱερὸ Μητροπολιτικὸ παρεκκλήσιο τῆς Παναγίας Νεραντζιώτισσας βρίσκεται στὸ Μαρούσι, πλησίον τοῦ ὁμώνυμου σταθμοῦ τοῦ Ἠλεκτρικοῦ καὶ Προαστιακοῦ σιδηροδρόμου. Πιθανῶς ὀνομάστηκε Νεραντζιώτισσα λόγω τῆς καλλιέργειας νεραντζιῶν στὴ γύρω περιοχή.
Χτίστηκε – βάση ἐγχάρακτης ἀναφορᾶς στὸ ὑπέρθυρο τοῦ νάρθηκα – τὸ ἔτος 1578. Μάλιστα στὸν χῶρο αὐτὸ ποὺ ἀποτελοῦσε τὸ κέντρο τοῦ οἰκισμοῦ κατὰ τὴν ἀρχαιότητα καὶ τοὺς Βυζαντινοὺς χρόνους, πρὶν μεταφερθεῖ τὴν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας πιὸ ἀνατολικά, ὑπῆρχε ὁ ναὸς τῆς Ἁμαρυσίας Ἀρτέμιδος καὶ κατόπιν παλαιοχριστιανικὸς ναός, ἴχνη τοῦ ὁποίου διακρίνονται μέχρι σήμερα. Στὸν κυρίως ναὸ καὶ τὸ ἱερὸ βῆμα σώζεται μέρος τοῦ τοιχογραφικοῦ διάκοσμου τοῦ 18ου αἰώνα, ἔργο δύο ἁγιογράφων. Ὁ μεταγενέστερος νάρθηκας δὲν φέρει ἴχνη τοιχογραφιῶν παρὰ μόνο τὴν παράσταση τῆς Θεοτόκου “ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ” στὴ μικρὴ κόγχη τοῦ ὑπέρθυρου. Ἡ ἐπιγραφὴ αὐτὴ καθὼς καὶ αὐτὴ τοῦ τέμπλου “Η ΕΛΠΙΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ” προσέδωσαν τὶς ἐπωνυμίες στὴν Παναγία Νεραντζιώτισσα “Ὁδηγήτρια” καὶ “Ἐλπὶς τῶν Χριστιανῶν”. Ἐπίσης σώζονται καὶ μαρμάρινα μέλη προερχόμενα ἀπὸ παλαιοχριστιανικὸ Ναό.
Σταθμὸ γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ Ἱεροῦ Παρεκκλησίου, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἁμαρουσίου γενικότερα ἀποτελεῖ ἡ εὐλογημένη παρουσία ὡς ἐφημερίου του ὁσίας βιωτῆς Ἱερομονάχου Ἀθανασίου Χαμακιώτη. Ὁ μακαριστὸς Γέρων π. Ἀθανάσιος τοποθετήθηκε ἐφημέριος στὴ Νεραντζιώτισσα τὸ 1936 καὶ ποίμανε τὸ μικρό του ποίμνιο μέχρι τὸ 1963. Ἀνεπανάληπτες ἔχουν μείνει οἱ Θεῖες Λειτουργίες καὶ οἱ Ἀκολουθίες ποὺ τελοῦσε, ἡ φιλανθρωπία τοῦ καθὼς καὶ ἀμέτρητο εἶναι τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀνεπαύθησαν στὸ πετραχήλι του.
Σήμερα στὸ Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Παρεκκλήσιο τῆς Παναγίας Νεραντζιώτισσας, κατόπιν ἐπιθυμίας τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἁμαρουσίου καὶ Ὠρωποὺ κ. Κυρίλλου, τελοῦνται καθημερινῶς οἱ Ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ ἡ Θεία Λειτουργία.
Αναρτήσεις
