Επιστολή Μητροπολίτου Πειραιώς προς τον Πατριάρχη Σερβίας για την πρότασή του για αναγνώριση των Η΄ καί Θ΄ Οικουμενικών Συνόδων.

 

Ἐν Πειραιεῖ τῆ 29^ῃ/9/2015

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη συγχαρητήριον ἐπιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Σερβίας κ.κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΝ διά τήν ἐξαίρετον πρότασι Αὐτοῦ πρός τούς Προκαθημένους τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν διά τήν ἀναγνώρισι τῶν Ἁγίων Η΄ καί Θ΄Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὑπό τῆς μελλούσης νά συνέλθῃ Πανορθοδόξου Συνόδου.

ΕΚ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 29^ῃ Σεπτεμβρίου 2015

Πρός Τόν

Μακαριώτατον

Ἀρχιεπίσκοπον Πεκίου

Μητροπολίτην Βελιγραδίου καί Καρλοβικίου

καί Πατριάρχην τῶν Σέρβων

Κύριον κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΝ

Εἰς ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΝ

Μακαριώτατε Δέσποτα,

Πάνυ εὐλαβῶς καί μετά πλείστης τιμῆς καί υἱϊκῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης προάγομαι ὅπως ἐπικοινωνήσω μετά τῆς περισπουδάστου  μοι Ὑμετέρας Μακαριότητος, τοῦ πολιοῦ Προκαθημένου τῆς κατά Σερβίαν Ἁγιοσαββιτικῆς Ὀρθοδόξου, Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Γνωστόν τυγχάνει τό πολυσχιδές καί ἐπίμοχθον ἔργον τό ὁποῖον ἐπιτελεῖ ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Μακαριότης τόσον διά τόν εὐαγγελισμόν τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, ὅσον καί διά τόν ἐπιστηριγμόν ὑλικόν καί πνευματικόν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐν τῇ Ὑμετέρᾳ Θεοφρουρήτῳ κανονικῇ δικαιοδοσίᾳ, τῷ Σεπτῷ Πατριαρχείῳ Σερβίας.

Ὡς γνωρίζετε ἡ οἰκονομική περιπέτεια τῆς Ἑλλάδος συμπαρασύρει τόν Ὀρθόδοξον Ἑλληνισμόν εἰς τραγικόν -ἀνθρωπίνως- ἀδιέξοδον ἐκ τοῦ ὁποίου ἡ πανσθενουργός δεξιά τοῦ Ὑψίστου, εἰς τήν ὁποίαν μόνον ἐλπίζομεν, δύναται ἀποφασιστικῶς νά ἐξάγῃ αὐτόν. Ὡσαύ-τως καί ἡ διοικοῦσα καθ’ Ἑλλάδα Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία βιοῖ ἐντόνως τήν τραγικότητα τῆς καταστάσεως, συμπάσχουσα μετά τῶν πιστῶν τέκνων Αὐτῆς γεγονός τό ὁποῖον καθιστᾶ δυσχερή τήν ἐνασχόλησιν μετά σοβαρῶν θεολογικῶν καί δογματικῶν θεμάτων.

Ὡς ἐκ τούτου σπεύδω ταπεινῶς καί πολυσεβάστως ἵνα ὑποβάλω τῇ Ὑμετέρᾳ Γεραρᾷ Μακαριότητι, ὡς ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις, θερμάς συγχαρητηρίους εὐχάς καί εὐχαριστίας διά τήν Ὑμετέραν πρότασι, θεολογικῶς καί ἐπιστημονικῶς ἐρειδομένην καί στοιχοῦσα πρός τήν Ἀποστολικοπαράδοτον πίστι, ἡ ὁποία ἀνηῦρε εἰς τό πλήρωμα τοῦ χρόνου τήν Ὑμετέραν στιβαράν ἐκκλησιαστικήν Προσωπικότητα, πού ἀνέλαβε τήν ἱεράν ῤηξικέλευθον πρωτοβουλίαν τήν ἐκφράζουσαν καί τήν συνείδησι τῶν ὁμοδόξων Ἀδελφῶν ἐν Χριστῷ Ἐκκλησιῶν, ἀναγνωρίσεως ὑπό τῆς μελλούσης νά συνέλθῃ Πανορθοδόξου Συνόδου, τῆς ἐπί Μεγάλου Φωτίου καί ἐν ἔτει 879-880 ἐν Κωνσταντινουπόλει συγκληθείσης Συνόδου ὡς Ὀγδόης Οἰκουμενικῆς καί τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 1351 συγκληθείσης Συνόδου, ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ ὡς Ἐνάτης Οἰκουμενικῆς, καθ’ ὅτι πληροῦν τάς ἱστορικοκανονικάς προϋποθέσεις καί ἀντιμετώπισαν θεοφιλῶς ὑψίστης σπουδῆς καί σημασίας δογματικά θέματα,  ὥστε νά ὁλοκληρωθῇ πανορθοδόξως ἡ ἔκφρασις τῆς ἑνιαίας ἀκαινοτομήτου καί ἀδιαιρέτου Ἀποστολικῆς καί Πατερικῆς πίστεως καί urbi et orbi νά διακηρυχθῇ πανανθρωπίνως ἡ ὀρθόδοξος αὐτοσυνειδησία καί ὁ κραταιός καί πάντοτε ἐπίκαιρος λόγος τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί τῶν θεοφόρων Ἁγίων Πατέρων, διά τοῦ ὁποίου διασφαλίζεται ἡ ἀληθής χριστιανική ἀνθρωπολογία καί ἡ ὀντολογική ἀναγωγή αὐτῆς διά τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς θεώσεως ἐντός τοῦ συγκεχυμένου καί δυσδιακρίτου κόσμου πού προωθεῖ τήν ὁμογενοποίησιν καί τήν καταδολίευσιν τοῦ προσώπου.

«Ἡ Πατερική Θεολογία εἶναι οὐσιοκρατική καί ἐμπειρική εἶναι αὐθεντική ἐπειδή ἔχει αἰώνιον ἰσχύ, εἶναι χριστοηθής καί ἐσχατολογική διάδοχος καί ὁδοδείκτης διά τό περιβάλλον τῶν ἐσχάτων. Εἰς τήν Πατερικήν Θεολογίαν οἱ σχέσεις θεωρητικῆς καί πρακτικῆς Θεολογίας καί ἠθικῆς μέ τήν ἀποκάλυψι καί σάρκωσι τοῦ Λόγου ἑνοποιοῦνται καί ἑνοποιοῦν τήν ἀνθρώπινη φύσι. Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία ταυτίζεται μέ τήν Πατερική ἐφ’ ὅσον συμπαράγεται μέ τή Χάρι καί τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἐντεταγμένη εἰς μία διαγενεαλογική Θεολογία πού ἀδιακόπως διδάσκει ὀρθοδόξως τήν ἐμπειρία τῆς θεώσεως καί τῶν ἐσχάτων. Τά πρόσωπα τῶν Θεοφόρων Πατέρων τηροῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ συνθέτουν, ἀποδίδουν τό Ὅλον μέ θεανθρωπίνην συνέργειαν καί μέ τήν ἀδιάλειπτον σάρκωσι τοῦ Λόγου μέσα ἀπό τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, συγχρονίζουν τόν θεοειδῆ πρασανατολισμό τους, δειγματίζουν ἦθος καί δογματίζουν τήν ἀκαινοτόμητον πίστι. Τό Δόγμα ὡς πίστι καί δόξα λυτρώσεως ἐκφράζει τήν ἀλήθεια τοῦ προσώπου. Ἡ θεολογία τῶν Πατέρων εἶναι συνέπεια θεωρίας καί πράξεως χαριτοβρύτου ζωῆς ταυτόσημον μέ τήν θεοπτίαν πού ἀποδυναμώνει τόν μονισμόν τῆς διανοητικῆς γνώσεως ὡς κυρίαρχο ὄργανον θεολογικῆς καί παιδαγωγικῆς ἐκφορᾶς καί καθοδηγήσεως».

Σχετικῶς ἐσωκλείω τάς ἐμπεριστατωμένας ἐργασίας τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱεροθέου καί Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ἱερεμίου διά τῶν ὁποίων δύναται ἡ περινούστατος Ὑμετέρα Μακαριότης νά ἐνημερωθῇ περαιτέρω καί τάς συντεθείσας Ἀσματικάς ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων Η΄καί Θ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Ἡ Ὑμετέρα πάνσεπτος Μακαριότης, εἰς τήν ὁποίαν πανορθοδόξως μετ’ ἐλπίδος βεβαίας ἐνατενίζομεν, ἀνέλαβε ἐπί τοῦ κραταιοῦ Αὐτῆς ὠμοφορίου διά τῆς συνέσεως, τῆς σοβαρότητος καί τῆς διακρίσεως τῶν γεγονότων, αἱ ὁποῖαι κοσμοῦσιν Αὐτήν τήν πανιερωτάτην καί παμμεγίστην ταύτην εὐθύνην ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν θεοφόρων Ἁγίων Πατέρων καί Μαρτύρων Αὐτῆς, ἐγγράφουσα ἐκτύπως ἐν ταῖς συνειδήσεσι τῶν ἀνά τήν οἰκουμένην μελῶν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν  Ἐκκλησίας ἀλλά καί ἐν Βίβλῳ Ζωῆς τό πάνσεπτον Αὐτῆς ὄνομα, ὑποβαλοῦσα τήν ὡς εἴρηται πρότασι εἰς τούς Προκαθημένους τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν καί τάς περί Αὐτούς Ἱεράς Συνόδους, ἵνα λαμβανομένου τοῦ consesus των εἰσαχθῇ ὡς θέμα εἰς τήν ἡμερησίαν διάταξι τῆς μελλούσης νά συνέλθῃ τό προσεχές ἔτος Μεγάλης Συνόδου.

Μακαριώτατε Δέσποτα, ἐπετελέσατε ἔργον τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἐπετελέσατε ἔργον τοῦ Ζῶντος Τρισυποστάτου Θεοῦ. Εἴησαν τά ἔτη Ὑμῶν, ὄλβια, ὑγιεινά καί πανευφρόσυνα. Ὑποβάλοντες ἐκ προσώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου Λαοῦ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως ἀπείρους υἱϊκάς προσρήσεις καί εὐγνώμονας εὐχαριστίας καί κατασπαζόμενοι τήν Ὑμετέραν Σεπτήν Δεξιάν ἐξαιτούμεθα τάς Ὑμετέρας Σεπτάς θεοπειθεῖς πατρικάς  εὐχάς καί εὐλογίας.

Ο   Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ