ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ;

ΗΣΑΝ ΑΙ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟΙ εκείναι ημέραι του 1940...στην Ι.Μ.Διονυσίου στο Άγιον  Όρος

Την επομένην,κατά την τέλεσιν μεγάλης Παρακλήσεως « επί καταδρομή εθνών» ... όλων των Μοναχών οι οφθαλμοί υγράνθησαν και δάκρυα εκυλίοντο εις τας ρυτιδωμένας παρειάς των πατέρων του Κοινοβίου μας.

Ο  80ούτης Γέρων Νήφων είχε πάθει  πραγματικήν αλλοίωσιν κατά τας ημέρας εκείνας.Αφοσιωθείς εξ ολοκλήρου εις προσευχήν υπέρ του Εθνικού αγώνος, εζήτησεν από τον Τυπικάρην το Μέγα Ευχολόγιον και ανεγίνωσκε και κατά μόνας τας επί τιούτω παρακλήσεις...

Ο  αγαθός Γέρων Νήφων, καταληφθείς από οίστρον πατριωτικόν, εμνήσθη ημερών αρχαίων,πως παιδάκι έφυγεν από τον Φουρνά των ηρωικών Αγράφων,πως πήγε στο Μωρηά,και μετά την προσάρτησιν της Θεσσαλίας κληρωτός στο Ευζωνικό πόλεμο και πληγώθηκε στην «Κούτρα»  και πως καλόγηρος πλέον στα 1906 έφυγε και πήγε στο Μοναστήρι της Σφήνιτσας στη Βέρροια και υπηρέτησε τον Μακεδονικό  αγώνα, πώς χάριν αυτού γύρισε όλα τα μέρη μέχρι Καστοριά και Φλώρινα, και πως πιάστηκε στο «Κανλή Κουλέ» της Θεσσαλονίκης, και τώρα..., ‘εβγαλεν ένα βαθύ στεναγμόν  να  κινδυνεύει η Πατρίδα, και εγώ...Άχ να ήμουν νεώτερος,αλλά η Παναγία μας, ο Άγιος Δημήτριος ας βάλουν το χέρι τους,και εσταυροκοπείτο...μάλιστα εξοικονομήσας εκ του υστερήματός του τα χρήματα, παρήγγειλε  λάβαρον, όπερ και απέστειλε εις τον  διοικητήν του Μετώπου, ο οποίος τον ευχαρίστησε και εγγράφως...

Κατά την επιστράτευσιν με δάκρυα προέπεμπε κάθε εργάτιν της Μονής ή Δόκιμον στρατολογούμενον, οπόταν δε εγίνοντο αι επιτάξεις των ζώων μας, δια το μέτωπον, επί ώρας εθώπευεν αυτά και τα συνώδευε μέχρι το «Προσκυνητάρι» ευχόμενος  «καλή νίκην» και εις αυτά, ότε δε οι ημιονοδηγοί τον προέτρεπον να γυρίσει πίσω να μην κουράζεται, «τα ζηλέυω, απήντα, αχ!   να ήμουν νεώτερος»

...Επήλθεν μετ’ολίγον η γνωστή διάλυσις της ενδόξου στρατιάς και ο φλογερός πατριώτης π.Νήφων, έβλεπε τους κομπορρήμονας Γερμανούς διερχομένους το Όρος και ωρυομένους τας πολεμικάς ιαχάς των επί τη καταλήψει της..κραταιάς Ελλάδος.

Εκ της στεναχωρίας του δε, επιδεινωθέντος του χρονίου στομαχικού  νοσήματας του έσβησε μετ’ολίγους μήνας  με το όνομα της Παναγίας και της Πατρίδος εις τα χείλη...

-Φεβρουάριος 1946-

(ΛΟΓΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΧΙΜ.ΓΑΒΡΙΗΛ -2013 -Άγιον Όρος Ι.Μονή Αγ.Διονυσίου.σελ 220-223)