τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη
Τί πιό ἐπιτυχημένο μήνυμα στήν σχέση μας μέ τόν Θεό. Οἱ ἅγιοι
μιλοῦν γιά ἔρωτα Θεοῦ. Ἔτσι τόν βίωναν καί ἔτσι προέτρεπαν νά Τόν γνωρίσουν καί
νά Τόν συναντήσουν οἱ ἄνθρωποι. Ξεκαθαρίζουν ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι φόβος, διότι
«ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον».[1] Δέν εἶναι
συμφέρον καί χαρακτηρίζουν «μισθωτό»
τόν ἄνθρωπο πού τό προσεγγίζει ἔτσι. Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, εἶναι ξεκάθαρο αὐτό ἀπό
τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, τόν «Εὐαγγελιστή
τῆς ἀγάπης».[2]
Μόνο ὅσοι ἔχουν ἀγαπήσει γνωρίζουν ἀπό ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη στό Θεό εἶναι μόνο
δόσιμο. Ὅποιος ἀγαπᾶ πραγματικά χαίρεται ὅταν δίνει. Πῶς νά ξεχάσεις αὐτό πού ἔλεγε
ὁ ἅγιος Παΐσιος: «Ἐπιθυμῶ νά κόψω τήν καρδιά μου κομμάτια καί νά τήν μοιράσω στούς ἀνθρώπους».
Παράλληλα, καί ὁ ἅγιος Πορφύριος σημείωνε ὅτι: «ἡ καρδιά μου ἔχει μόνο εἴσοδο, ἔξοδο
δέν ἔχει». Τί εἶναι αὐτά; Σημεῖα πραγματικῆς Θεϊκῆς ἀγάπης, σημεῖα τῆς
αἰωνιότητας στήν καθημερινή μίζερη ζωή μας×
Σημεῖα πού δηλώνουν ὅτι ἡ ἀγάπη αὐτή ζῆ ἀκόμα καί στίς μέρες μας, σέ λίγους, σέ
ἐλάχιστους, ἀλλά ζῆ γιά νά ἀποδεικνύει ὅτι μπορεῖ καί σήμερα νά ζῆ παρά τίς
τόσες ἀντιξοότητες. Ὅλοι μιλοῦν γιά ἀγάπη, ἄγευστοι πολλές φορές τῆς ἀγάπης τοῦ
Θεοῦ. Μιλοῦν γιά ἀγάπη ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς χωρίς ἴχνος θυσίας. Μιά τέτοια ἀγάπη ὅμως
δέν ἀντέχει στό χρόνο, γιατί δέν τήν πότισε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Γεννήθηκε γιά νά
πεθάνει καί ζοῦμε καθημερινά δίπλα μας αὐτήν τήν τραγικότητα. Θυμᾶμαι ἕναν
γέροντα, τόν γέροντα Δαμασκηνό στήν μονή τοῦ Μακρυνοῦ, πού ἀγάπησε τό Θεό πολύ
καί αὐτή ἡ ἀγάπη φαινόταν στό πρόσωπό του, στήν κίνησή του, στήν μορφή του,
στήν ἐπικοινωνία σου μαζί του. Τόν θυμᾶμαι νά μιλᾶ γιά τόν ἔρωτά του στό Χριστό
καί ὅτι θά πρέπει νά τόν ἔχουμε μέσα στήν καρδιά μας. Θυμᾶμαι πῶς κίνησε τό
χέρι του καί ἀκούμπησε τήν καρδιά του. Ἴσα-ἴσα πού τήν ἀκούμπησε, γιατί δέν ἤθελε
νά τραυματίσει τό Χριστό πού ὄντως κατοικοῦσε στήν καρδιά του. Δέν μπορῶ νά ξεχάσω τήν προσοχή, τήν εὐλάβεια,
τήν λεπτότητα πού ἀκούμπησε τήν καρδιά του! Τέτοιοι ζηλευτοί ἀνθρώποι ὑπάρχουν ἀκόμα δίπλα μας, λίγοι
πλέον, ἐλάχιστοι ἴσως, ἀλλά ὑπάρχουν γιά νά μᾶς δηλώνουν τήν ὄντως Ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη
στό Θεό ἔχει δυνατά ἀλλά διακριτικά σκιρτήματα μέσα στήν καρδιά. Εἶναι ὅλως ἰδιαίτερα.
Ἡ ἀγάπη στό Θεό σέ προτρέπει νά
διαβάσεις γι᾽Αὐτόν, νά ἀκούσεις γι᾽Αὐτόν, νά τραγουδήσεις γι᾽Αὐτόν, νά ζωγραφίσεις
γι᾽Αὐτόν, νά ξαγρυπνήσεις γι᾽Αὐτόν, νά μιλήσεις μέ Αὐτόν, νά στερηθεῖς γι᾽Αὐτόν,
νά πεθάνεις γι᾽αὐτόν, νά ἐνωθεῖς μέ Αὐτόν! Ἀλλά ἡ ἀγάπη γι᾽Αὐτόν εἶναι ἀληθινή ἀγάπη ὅταν ἀγαπᾶς ὄχι μόνο Αὐτόν ἀλλά
καί κάθετί δικό Του. Καί τά ἄλογα ζῶα, καί τήν φύση καί κυρίως τόν ἄνθρωπο, τό
μέγιστο δημιούργημά Του. Ἡ ἀγάπη στό Χριστό περνᾶ ἀπό τήν ἀγάπη στόν ἄνθρωπο,
σέ κάθε ἄνθρωπο! Πράγματι, ὁ ἴδιος Εὐαγγελιστής τό ἀναφέρει ὅτι ἀπ᾽αὐτό τό
γνώρισμα θά μάθουν ὅλοι πώς εἶστε μαθήτες μου, ἄν δηλαδή ἔχετε ἀγάπη μεταξύ
σας.[3]
Στήν πορεία τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει
πάντα ἕνας ἀκούραστος συμπαραστάτης, ἡ γλυκυτάτη Παναγία, πού τήν τιμοῦμε τοῦτο τόν ὑπέροχο μήνα τοῦ
καλοκαιριοῦ. Αὐτή γνωρίζει ἀπό τήν ἀγάπη πού λέγαμε. Εἶναι ἡ μήτηρ τῆς Ἀγάπης!
Μήτηρ αὐτή τεκνία της ἐμεῖς!
Αναρτήσεις
