Ἀγαπητά μου παιδιά,Γιά τήν Παναγία, πού γιορτάζουμε τήν κοίμησή Της, ὕμνους ἐξαίσιους ψάλλει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Προεξάρχουν στίς ὑμνωδίες αὐτές δύο διακεκριμένοι ὑμνωδοί, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελωδός. Καί οἱ δύο συναγωνίζονται σέ ὑψηλούς τόνους καί σέ λυρικές ἐξάρσεις, γιά νά ὑμνήσουν τήν «ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν».
Καί εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι, ἐνῶ γιορτάζουμε τήν Κοίμηση τῆς Παναγίας καί ἐνῶ, ἐκ πρώτης ὄψεως, θά ἐθεωρεῖτο εὔλογο ἡ Κοίμηση νά χαρακτηρίζεται ὡς πένθιμο γεγονός, καί , ἑπομένως, σέ πένθιμο τόνο νά ψάλλουν οἱ ὑμνωδοί τῆς Ἐκκλησίας, ἐν τούτοις ὁ τόνος τῆς ὑμνωδίας εἶναι ἑορταστικός καί ἡ γιορτή προσλαμβάνει τόν χαρακτήρα μεγάλου πανηγυριοῦ, καθώς μέ βεβαιότητα διακηρύσσουμε ὅτι «ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε». Καί εἶναι βαθιά καί οὐσιαστική ἀλήθεια τῆς πίστης μας ὁ στίχος αὐτός μέ ἄμεσες μάλιστα τίς ἠθικές προεκτάσεις της στή ζωή μας. Δέν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο ἡ Παναγία μας παρ’ ὅλο πού μετέστη στούς οὐρανούς. Εἶναι κοντά μας, μᾶς παραστέκεται, μᾶς σκέπει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἀγαπᾶ ἀπεριόριστα γιατί εἶναι Μάνα ὄχι μόνο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά και δική μας. Ἀκούει τίς προσευχές μας, γνωρίζει τόν πόνο μας, ἀναδέχεται τό βάρος τῶν ἀνεπίλυτων προβλημάτων μας, καί μεσολαβεῖ γιά μᾶς στόν Υἱό καί Θεό της. Αἰσθανόμαστε νά μᾶς νιώθει, νά μᾶς συμπονεῖ.
Οἱ πίκρες καί τά προβλήματά μας δέν τῆς
εἶναι ξένα καί ἄγνωστα. Καί αὐτό γιατί ἡ Παναγία μας ὑπῆρξε ἄνθρωπος,
ὅπως εἴμαστε καί ἐμεῖς. Ἔζησε μέσα σ’ ἕνα κόσμο γεμᾶτο ἁμαρτία καί
κακότητα, ὅπως ζοῦμε καί ἐμεῖς. Δοκίμασε μέ ἀφθονία τήν ὀδύνη καί τήν
θλίψη, τά βάσανα καί τά δάκρυα. Καί ἀναδείχθηκε ἡρωΐδα τῆς ὑπομονῆς, τῆς
ἀντοχῆς, τῆς καρτερίας. Γι’ αὐτό καταλαβαίνει τόν πόνο καί τίς
δοκιμασίες μας. Γι’ αυτό κι ἐμεῖς στήν Παναγία μας καταφεύγουμε μέ
ἐμπιστοσύνη. Τήν αἰσθανόμαστε δίπλα μας. Γευόμαστε τή γλυκειά
ἐπικοινωνία μαζί Της. Ἀκοῦμε μέσα μας τίς μητρικές συμβουλές της. Καί
νιώθουμε αἰσιοδοξία γιά τό μέλλον γιατί ἔχουμε «ἐλπίδα καί στήριγμα καί
τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον».
«Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοί κατησχημένος ἀπό σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλά αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα. . .», ψάλλουμε στήν παράκλησή Της καί τό διαπιστώνουμε καί στήν πράξη καθημερινά. Τὀ ἐπιβεβαιώνει αἰῶνες τώρα ἡ Ἱστορία. Ὑπάρχουν ἀναρίθμητες θαυμαστές ἐπεμβάσεις της στή μαρτυρική πορεία τοῦ Ἔθνους μας. Ὅταν τίς μελετᾶμε, βλέπουμε μπροστά μας τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τήν γλυκειά μάνα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, τό καταφύγιο τοῦ Γένους μας. Βλέπουμε Αὐτήν, «ἐν ἧς ἐγείρονται τρόπαια καί ἐχθροί καταπίπτυσι».
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Στή ζωή μας πολλές φορές βρισκόμαστε μπροστά σέ κρίσεις καί σέ ἀδιέξοδα. Ὑπάρχει ὅμως τέλος καί ὀρθή διέξοδος. Ἡ διέξοδος τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή ἀντί νά κοιτᾶμε κάτω ἤ τριγύρω μας, γιά νά βροῦμε λύση, νά κοιτάξουμε ἐπάνω. Νά ἐπικαλεσθοῦμε τόν Θεό καί τήν Παναγία μας καί νά Τούς δώσουμε τήν δυνατότητα νά δώσουν Αὐτοί τήν λύση πού ἀσφαλῶς θά εἶναι ἡ καλύτερη. Θα εἶναι λύση «ὑπέρ ἐκ περισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἤ νοοῦμεν», ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς Ἐφεσίους.
Χρειάζεται γενναῖο φρόνημα μπροστά στίς δυσκολίες καί στά ἐμπόδια τῆς ζωῆς καί αὐτό μᾶς τό ἐξασφαλίζει ἡ ἐπαφή μας μέ τόν οὐρανό. Ὑπάρχει σοβαρή οἰκονομική κρίση ἀλλά ποιό μεγάλη πνευματική. Εἶναι μιά εὐκαιρία νά δοῦμε τήν Ἐκκλησία μας ὡς φιλόστοργη μητέρα πού γνωρίζει καλά νά νουθετεῖ, διακριτικά νά διορθώνει, νά παρηγορεῖ ἀληθινά, νά χαρίζει πραγματική αἰσιοδοξία καί χαροποιό ἐλπίδα. Οἱ μεγάλοι σέ ἡλικία γνωρίζουν παράλληλα μέ τήν ἱστορία, ὅτι ὁ Νεοέλληνας πέρασε σίγουρα ποιό δύσκολες καί ζοφερές περιπέτειες ἀπό τίς σημερινές. Ὅμως τότε εἶχε ὀρθότητα, ἐντιμότητα, εἰλικρίνεια καί φόβο Θεοῦ. Εἶχε ἰσχυρές βάσεις πού τόν στήριζαν ὄρθιο.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
«Ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε». Καί μεῖς προστρέχουμε στήν χάρη σου μέ τή γλυκειά βεβαιότητα, ὅτι δέν θά «παρίδης ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς», ἀλλά θά «προφθάσης ὡς ἀγαθή εἰς τήν βοήθειαν ἡμῶν».
«Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοί κατησχημένος ἀπό σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλά αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα. . .», ψάλλουμε στήν παράκλησή Της καί τό διαπιστώνουμε καί στήν πράξη καθημερινά. Τὀ ἐπιβεβαιώνει αἰῶνες τώρα ἡ Ἱστορία. Ὑπάρχουν ἀναρίθμητες θαυμαστές ἐπεμβάσεις της στή μαρτυρική πορεία τοῦ Ἔθνους μας. Ὅταν τίς μελετᾶμε, βλέπουμε μπροστά μας τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τήν γλυκειά μάνα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, τό καταφύγιο τοῦ Γένους μας. Βλέπουμε Αὐτήν, «ἐν ἧς ἐγείρονται τρόπαια καί ἐχθροί καταπίπτυσι».
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Στή ζωή μας πολλές φορές βρισκόμαστε μπροστά σέ κρίσεις καί σέ ἀδιέξοδα. Ὑπάρχει ὅμως τέλος καί ὀρθή διέξοδος. Ἡ διέξοδος τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή ἀντί νά κοιτᾶμε κάτω ἤ τριγύρω μας, γιά νά βροῦμε λύση, νά κοιτάξουμε ἐπάνω. Νά ἐπικαλεσθοῦμε τόν Θεό καί τήν Παναγία μας καί νά Τούς δώσουμε τήν δυνατότητα νά δώσουν Αὐτοί τήν λύση πού ἀσφαλῶς θά εἶναι ἡ καλύτερη. Θα εἶναι λύση «ὑπέρ ἐκ περισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἤ νοοῦμεν», ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς Ἐφεσίους.
Χρειάζεται γενναῖο φρόνημα μπροστά στίς δυσκολίες καί στά ἐμπόδια τῆς ζωῆς καί αὐτό μᾶς τό ἐξασφαλίζει ἡ ἐπαφή μας μέ τόν οὐρανό. Ὑπάρχει σοβαρή οἰκονομική κρίση ἀλλά ποιό μεγάλη πνευματική. Εἶναι μιά εὐκαιρία νά δοῦμε τήν Ἐκκλησία μας ὡς φιλόστοργη μητέρα πού γνωρίζει καλά νά νουθετεῖ, διακριτικά νά διορθώνει, νά παρηγορεῖ ἀληθινά, νά χαρίζει πραγματική αἰσιοδοξία καί χαροποιό ἐλπίδα. Οἱ μεγάλοι σέ ἡλικία γνωρίζουν παράλληλα μέ τήν ἱστορία, ὅτι ὁ Νεοέλληνας πέρασε σίγουρα ποιό δύσκολες καί ζοφερές περιπέτειες ἀπό τίς σημερινές. Ὅμως τότε εἶχε ὀρθότητα, ἐντιμότητα, εἰλικρίνεια καί φόβο Θεοῦ. Εἶχε ἰσχυρές βάσεις πού τόν στήριζαν ὄρθιο.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
«Ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε». Καί μεῖς προστρέχουμε στήν χάρη σου μέ τή γλυκειά βεβαιότητα, ὅτι δέν θά «παρίδης ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς», ἀλλά θά «προφθάσης ὡς ἀγαθή εἰς τήν βοήθειαν ἡμῶν».
Χρόνια Πολλά
Μέ πατρική ἀγάπη
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ
Μέ πατρική ἀγάπη
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ
Αναρτήσεις
