Στο αγιολόγιο της Εκκλησίας
υπάρχουν κάποιοι
οι οποίοι
έλαβαν από το Θεό
το δώρο της αγιότητος
και στην επίγεια ζωή τους
κατείχαν μεγάλα
κρατικά αξιώματα.
Σεβ. Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ κ. Νεκταρίου
Στο αγιολόγιο της Εκκλησίας υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι έλαβαν από το Θεό το δώρο της αγιότητος και στην επίγεια ζωή τους κατείχαν μεγάλα κρατικά αξιώματα.
Δεν αναφέρομαι σε εκείνους οι οποίοι παραιτήθηκαν από τα κοσμικά αξιώματά τους για να γίνουν μοναχοί. Αναφέρομαι σε αυτούς που κατάφεραν να συνδυάσουν την άσκηση ενός κρατικού λειτουργήματος με την χριστιανική άσκηση.
Είναι καλό να μελετούμε την ζωή αυτών των αγίων. Να την μελετούν κυρίως αυτοί που θέλουν ή ήδη ασχολούνται με την πολιτική. Όσοι κατέχουν κρατικά αξιώματα. Μερικοί από αυτούς που είναι εύκολοι στο να λένε ότι είναι και καλοί χριστιανοί θα καταλάβουν από τη μελέτη των αγίων τι σημαίνει να ζεις πραγματική και αληθινή χριστιανική ζωή.
Ένα
παράδειγμα Αγίου που κατείχε μεγάλο κρατικό αξίωμα και τιμήθηκε από το
Θεό με το χάρισμα της αγιότητος, είναι ο Άγιος Ευδόκιμος ο δίκαιος.
Ήταν στρατοπεδάρχης στα χρόνια του εικονομάχου Αυτοκράτορα Θεοφίλου. Έζησε με τρόπο ασκητικό. Μυστικά. Χωρίς να γίνει αντιληπτός. Άσκησε το λειτούργημά του με ευσυνειδησία, σοβαρότητα, εντιμότητα και δικαιοσύνη.
Κοιμήθηκε ύστερα από αιφνίδια ασθένεια σε ηλικία τριάκοντα τριών ετών. Το λείψανό του, από την πρώτη στιγμή της κοιμήσεως, ευωδίαζε, ανέβλυζε μύρο και έκαμε αναρίθμητα θαύματα.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του στις 31 Ιουλίου.
Άραγε, κάποιος σαν τον Ευδόκιμο μπορεί να μας συγκινήσει σήμερα; Μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση;
Το συναξάρι του:
"Αυτός ο μακάριος έζησε επί της βασιλείας του Θεοφίλου του μισόχριστου, τον ένατο μ.Χ. αι.Οι γονείς του ήταν πατρίκιοι, καταγόταν δηλαδή ο άγιος από αρχοντική οικογένεια, κι ήταν γνωστοί ορθόδοξοι, Βασίλειος και Ευδοκία στο όνομα και Καππαδόκες στο γένος. Γι’ αυτό και ο Ευδόκιμος ανατράφηκε με πολύ ενάρετο τρόπο, παίρνοντας το τιμητικό αξίωμα του κανδιδάτου από τον Θεόφιλο, γενόμενος στρατοπεδάρχης πρώτα της γης των Καππαδοκών, κι έπειτα ολόκληρης της γης των Ρωμαίων. Ήταν εξαιρετικά δίκαιος, διαφυλάττοντας την ισότητα απέναντι σε όλους και κάνοντας πολλές ελεημοσύνες καθημερινά. Ζούσε έντονα την εκκλησιαστική ζωή, φροντίζοντας τις χήρες και τα ορφανά και ενεργοποιώντας κάθε είδος αρετής. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο μακάριος πολιτεύτηκε κατά Θεόν, μέχρις ότου αρρώστησε βαριά και παρέθεσε έτσι το πνεύμα του σ’ Εκείνον. Μετά την τελευτή του, κατόπιν εντολής που είχε δώσει όσο ζούσε, έθαψαν το τίμιο σώμα του με τα ενδύματα και τα υποδήματά του, το οποίο σώμα του δοξάσθηκε από τον Θεό με θαύματα πολλά. Η μετακομιδή του λειψάνου του προς το Βυζάντιο έγινε στις 6 Ιουνίου, η δε αγία κοίμησή του, στις 31 Ιουλίου».
Ήταν στρατοπεδάρχης στα χρόνια του εικονομάχου Αυτοκράτορα Θεοφίλου. Έζησε με τρόπο ασκητικό. Μυστικά. Χωρίς να γίνει αντιληπτός. Άσκησε το λειτούργημά του με ευσυνειδησία, σοβαρότητα, εντιμότητα και δικαιοσύνη.
Κοιμήθηκε ύστερα από αιφνίδια ασθένεια σε ηλικία τριάκοντα τριών ετών. Το λείψανό του, από την πρώτη στιγμή της κοιμήσεως, ευωδίαζε, ανέβλυζε μύρο και έκαμε αναρίθμητα θαύματα.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του στις 31 Ιουλίου.
Άραγε, κάποιος σαν τον Ευδόκιμο μπορεί να μας συγκινήσει σήμερα; Μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση;
Το συναξάρι του:
"Αυτός ο μακάριος έζησε επί της βασιλείας του Θεοφίλου του μισόχριστου, τον ένατο μ.Χ. αι.Οι γονείς του ήταν πατρίκιοι, καταγόταν δηλαδή ο άγιος από αρχοντική οικογένεια, κι ήταν γνωστοί ορθόδοξοι, Βασίλειος και Ευδοκία στο όνομα και Καππαδόκες στο γένος. Γι’ αυτό και ο Ευδόκιμος ανατράφηκε με πολύ ενάρετο τρόπο, παίρνοντας το τιμητικό αξίωμα του κανδιδάτου από τον Θεόφιλο, γενόμενος στρατοπεδάρχης πρώτα της γης των Καππαδοκών, κι έπειτα ολόκληρης της γης των Ρωμαίων. Ήταν εξαιρετικά δίκαιος, διαφυλάττοντας την ισότητα απέναντι σε όλους και κάνοντας πολλές ελεημοσύνες καθημερινά. Ζούσε έντονα την εκκλησιαστική ζωή, φροντίζοντας τις χήρες και τα ορφανά και ενεργοποιώντας κάθε είδος αρετής. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο μακάριος πολιτεύτηκε κατά Θεόν, μέχρις ότου αρρώστησε βαριά και παρέθεσε έτσι το πνεύμα του σ’ Εκείνον. Μετά την τελευτή του, κατόπιν εντολής που είχε δώσει όσο ζούσε, έθαψαν το τίμιο σώμα του με τα ενδύματα και τα υποδήματά του, το οποίο σώμα του δοξάσθηκε από τον Θεό με θαύματα πολλά. Η μετακομιδή του λειψάνου του προς το Βυζάντιο έγινε στις 6 Ιουνίου, η δε αγία κοίμησή του, στις 31 Ιουλίου».
Αναρτήσεις
