Η συμμετοχή του κόσμου των Ενοριτών και των Τριπολιτών στην Ακολουθία του Εσπερινού ήταν μεγάλη.
Οι φιλέορτοι χριστιανοί μας προσήλθαν στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό και συμμετείχαν στην εσπερινή Ακολουθία αψηφώντας τις άσχημες καιρικές συνθήκες και το ψύχος.
Ανήμερα της εορτής θα τελεσθεί από ώρας 7ης πρωινής η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Το στάδιο των εργασιών αποπερατώσεως του νέου Ιερού Ναού τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά προχωρά με γοργούς ρυθμούς και το αποτέλεσμα είναι πέραν κάθε προσδοκίας.
Οι ευσεβείς χριστιανοί δίνουν το παρόν και προσφέρουν από το υστέρημά τους για να χτιστεί ένα ακόμα λιθαράκι και να αποπερατωθεί ο Ιερός Ναός του Αγίου Τρύφωνα ο οποίος θα εξυπηρετεί τις εκατοντάδες των ενοριτών της νεοσύστατης αυτής Ενορίας.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Αιδ. Εφημέριο της Ενορίας Αγ. Τρύφωνα Τριπόλεως, π. Γεώργιο Αντωνόπουλο και στο περί αυτού Εκκλησιαστικό Συμβούλιο όπως και σε όλους αυτούς που πρόσφεραν και προσφέρουν χρήματα από το υστέρημά τους για την αποπεράτωση αυτού του θαυμάσιου και ευλογημένου έργου το οποίο όταν ολοκληρωθεί θα είναι ένα ακόμη απάνεμο λιμάνι των ψυχών των χριστιανών της Τριπολιτσάς.
Την πρώτη Φεβρουαρίου τιμά η Εκκλησία μας τη μνήμη του Αγίου Τρύφωνα, που έχει καθιερωθεί ως ο προστάτης των αμπελουργών και γενικώς της γεωργικής παραγωγής.
Ο Άγιος Τρύφωνας γεννήθηκε στη Λάμψακο της Φρυγίας, μαρτύρησε το έτος 249 μ.χ., όταν αυτοκράτορας του Ρωμαϊκού κράτους ήταν ο Δέκιος, στη Νίκαια της φρυγικής Βιθυνίας.
Η περιοχή ήταν ξακουστή για τους αμπελώνες της όπως και όλα τα παράλια της Προποντίδας.
Εκεί βρίσκονταν πόλεις που φημίζονταν για την αφθονία των κρασιών τους: η Ραιδεστός, η Κύζικος και η περιοχή της Βιθυνίας με τα κρασιά της Τρίγλειας, της Κίου, της Νίκαιας.
Ο Άγιος συνδέεται λοιπόν καταρχήν με την άμπελο και τον οίνο λόγω προέλευσης από περιοχή παραγωγής οίνων ποιότητος, αφού λίγες ήταν οι βυζαντινές επαρχίες, που μπορούσαν να καυχηθούν για τον οίνο τους τόσο όσο οι περιοχές της Προποντίδας.
Οι γονείς του ήσαν ευσεβείς, αλλά το παιδί, πού γέννησαν, ήταν ακόμη ευσεβέστερο. Ο Τρύφων, όπως και το όνομά του φανερώνει, εντρυφούσε στη μελέτη του λόγου του Θεού και ποθούσε την τρυφή των θείων και ουρανίων αγαθών.
Γνώριζε πολύ καλά την κοσμική σοφία, σπούδασε και εξασκούσε την ιατρική επιστήμη.
Εργαζότανε όμως παράλληλα με ζήλο για την διάδοση της χριστιανικής θρησκείας μεταξύ των ειδωλολατρών.
Το μεγαλύτερο όπλο πού διέθετε στη διάδοση της χριστιανικής πίστεως, ήταν η κυριαρχία του στα έργα του Σατανά. Ήταν το φόβητρο των δαιμόνων. Στο άκουσμα του ονόματος του και μόνον, οι δαίμονες ταράσσονταν και χάνονταν από προσώπου της γης.
Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός, πληροφορήθηκε για τις θαυματουργικές ικανότητες τού Τρύφωνα, τον παρακάλεσε να πάει στον τόπο του και να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. Αφού ο Άγιος γιάτρεψε την κόρη του αυτοκράτορα αυτός του έκανε πολλές δωρεές και διέταξε τον έπαρχο Πομπηϊανόν μαζί με άλλους άρχοντας να τον οδηγήσουν πάλι στο τόπο του.
Στην επιστροφή του ο Άγιος μοίρασε στους φτωχούς, πού συναντούσε στο δρόμο, όλα τα χρήματα, πού του χάρισε ο βασιλεύς, χωρίς να κρατήσει ούτε
δραχμή για τον εαυτό του.
Όταν έφτασε στο σπίτι του, ζούσε όπως και πρώτα. Θεράπευε τους ασθενείς και οδηγούσε τους πλανεμένους στην αλήθεια. Αυτό ήτανε το κύριο έργο του, να διαδώσει την πίστη του Χριστού και να φέρει τον κόσμο κοντά Του για να σωθούν.
Μετά από το θάνατο του Γορδιανού, βασίλευσε για λίγο ο ευσεβής Φίλιππος και στη συνέχεια έλαβε τη βασιλεία ο Δέκιος.
Σκοτάδι πνευματικό και πόλεμος κατά των Χριστιανών βασίλευε παντού σ’ όλη την οικουμένη. Όταν οι διωγμοί μεγάλωσαν, πήγαν κάποιοι στον έπαρχο της Ανατολής, τον Ακυλίνο και του κατήγγειλαν τα εξής: Στη Λάμψακο, του είπαν, υπάρχει κάποιος μορφωμένος άνθρωπος. Είναι γιατρός στο επάγγελμα. Αυτός περιφρονεί τους βασιλείς, εμπαίζει τους μεγάλους θεούς και προσκυνάει
τον Χριστό. Τούτον ομολογεί, ότι είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Πολλοί από αυτόν ξεγελάσθηκαν και ασέβησαν προς τους θεούς. Αμέσως τότε ο Ακυλίνος έστειλε γράμματα απειλητικά. Διέταξε να ερευνήσουν παντού σ’ όλα τα μέρη για να τον βρουν και να του τον αποστείλουν εκεί το συντομότερο. Ο Άγιος, μόλις άκουσε, ότι τον ζητούσαν οι διώκτες της πίστεως, δεν έφυγε για να κρυφτεί στα δάση και τις σπηλιές. Αντίθετα οπλίστηκε με τη δύναμη της προσευχής και έτσι χαρούμενος παραδόθηκε μόνος του στους διώκτες του, οι οποίοι ευχαριστημένοι τονέφεραν στον έπαρχο.
Όταν παρουσίασαν τον Άγιο στον έπαρχο αυτός τον ρώτησε να πει το όνομά του, να απολογηθεί για την πίστη του, την τύχη του, (εννοούσε την οικονομική κατάσταση) το επάγγελμα και τον τόπο του.
Ο Άγιος του απάντησε με προθυμία:
Ονομάζομαι Τρύφων και κατάγομαι από τη Λάμψακο. Όσο για την τύχη μου, έχω να σού απαντήσω, ότι εμείς οι Χριστιανοί δεν πιστεύουμε σ’ αυτήν, διότι απλούστατα δεν υπάρχει. Εμείς αντίθετα πιστεύουμε, ότι όλα έγιναν με τάξη και αρμονία από τον Παντοδύναμο Θεό, ο οποίος κυβερνά όλον τον κόσμο με τη σοφία Του. Δεν κυβερνάται από την τύχη. Όχι. Πιστεύω ακόμη, ότι είμαι ελεύθερος άνθρωπος και ότι δεν είμαι δούλος κανενός, παρά μόνον του Χριστού, ο οποίος για μένα είναι ο στέφανος, η δόξα και το καύχημά μου.
Ο τύραννος αφού πρώτα προσπάθησε να τον εκφοβίσει με τα μαρτυρία και αφού τον είδε στερεό στην Πίστη του, προστάζει τότε να κρεμάσουν τον Άγιο στο ξύλο, και να τον χτυπάνε με σπαθιά. Εκείνος αμέσως έβγαλε τα ρούχα του και δέχθηκε με προθυμία και καρτερικότητα να τον σπαθίζουν λίγο - λίγο επί τρεις ολόκληρες ώρες. Δεν έβγαλε όμως ο Άγιος ούτε μια φωνή.
Ο δε έπαρχος έλεγε. Άλλαξε μυαλό, Τρύφωνα και μην είσαι υπερήφανος. Προσκύνησε τους θεούς, γιατί εκείνος πού έρχεται κόντρα στα βασιλικά προστάγματα πεθαίνει με φρικτό θάνατο.
Ο Άγιος με θαυμαστό θάρρος, του αποκρίθηκε: Άκουσε, Τύραννε: Όποιος δεν εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, θα πεθάνει με θάνατον αιώνιο, διότι είναι ουράνιος βασιλεύς και οποίος τον αρνηθεί χάνει την αιώνιο ζωή
για να τιμωρείται εις τους αιώνας των αιώνων.
Έτσι ο Άγιος όδευσε προς τον Κύριο δια του μαρτυρίου κερδίζοντας την αιώνιο ζωή που τόσο ποθούσε και λαχταρούσε συναλλαζόμενος μετά των άλλων Αγίων της Εκκλησίας μας και των Αγγέλων.
Αναρτήσεις
