Όταν η Παναγία έφευγε από το νησί της!

από Συνοδοιπορία

Αρχιμ. Πολύκαρπος Μπόγρης 

Το νησί της Αμοργού δεν είναι απλά ένας προορισμός, τουριστικός ή θρησκευτικός. Είναι προορισμός και σταθμός ζωής. Όντως αλλάζεις την σκέψη σου και το είναι σου.
Όχι γιατί συναντάς μία ξεχωριστή φύση, ούτε για το απέραντο γαλάζιο που σε αφήνει να ταξιδεύεις με την σκέψη και την ματιά σου.

Και τούτο γιατί η Αμοργός είναι γνωστή και δεσπόζει στο μυαλό των ανθρώπων για την ξεχωριστή και μοναδική Κυρά που περιμένει υπομονετικά και στέκεται πάντα εκεί στο Θρονί της, και δεν είναι άλλη από την Παναγία την Χοζοβιώτισσα που επί 1.200 χρόνια συνεχίζει να αγκαλιάζει το νησί, τους ευλογημένους κατοίκους του αλλά και χωρίς να μπαίνει σε όρια ευλογεί και αγκαλιάζει όλα τα παιδιά της σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.

Και είναι λίγες οι φορές που η Παναγία άφησε το νησί της και το Μοναστήρι της για να ταξιδέψει και να έρθει κοντά στα άλλα πολλά παιδιά της που την επικαλούνται και προσεύχονται σ' αυτήν.
Που καταθέτουν τον πόνο και την ευχαριστία τους, το τάμα της καρδιάς τους για να συνεχίσουν τον αγώνα μέσα στα κύματα της ζωής. Και είναι αλήθεια πως γνωρίζει καλά η Παναγία από τα κύματα και τις φουρτούνες του ανθρωπίνου βίου μας. Και στέκει αρωγός, Μητέρα μεανοιχτή την αγκαλιά της δείχνοντας μας πάντα Εκείνον που κρατά στην αγκαλιά της, τον Χριστό μας.

Η δεύτερη φορά που βγήκε η Ιερά Εικόνα της Παναγίας από το νησί της Αμοργού και το Μοναστήρι της ήταν στους φετινούς εορτασμούς της Ενορίας μας με την ευκαιρία της εορτής του προστάτου μας Αγίου Δημητρίου.

Έτσι την Κυριακή 20 Οκτωβρίου αναχωρούσαμε για να ταξιδέψουμε για την πόλη του Πειραιά με πολύτιμο θησαυρό μαζί μας.

Ο π. Σπυρίδων, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής, ζει με αγωνία, όχι κοσμική, για την συνέχεια του εγχειρήματός μας αλλά είναι σίγουρος ότι η Παναγία έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Και το λέει με βεβαιότητα.

Εκείνη την Κυριακή όλοι ξύπνησαν πιό νωρίς από το συνηθισμένο, δηλαδή πριν τις 4 τα ξημερώματα. Από τη μία για την Ακολουθία του Όρθρου και την Θεία Λειτουργία και από την άλλη κάθε ώρα χωρισμού είναι δύσκολη για όλους. Εμείς αισθανόμαστε ευτυχισμένοι γιατί θα είμαστε μαζί Της, οι πατέρες μάλλον ορφανοί με την ολιγοήμερη απουσία της Ιεράς Εικόνας της.
Λίγο πριν το ρολόϊ δείξει 6 το πρωϊ, η Ακολουθία σταματάει για να περάσουν να προσκυνήσουν οι πατέρες της Μονής το εικόνισμα της Παναγίας. Ο π. Φιλάρετος στην αρχή, ο π. Θεόφιλος στην συνέχεια κάποιοι λαϊκοί στο τέλος.
Όλα έτοιμα για την αναχώρησή μας.

Ο Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος των Καταπόλων βρίσκεται από νωρίς ήδη στο Μοναστήρι. Θα παραλάβει την Ιερά Εικόνα για να την οδηγήσει τιμητικά στο πλοίο του Πολεμικού μας Ναυτικού, στην Κανονιοφόρο ΜΑΧΗΤΗΣ, για να πλεύσει στο λιμάνι του Πειραιά.
Κατεβαίνουμε από το Μοναστήρι με συντροφιά μας το φεγγάρι που φωτίζει πιό έντονα απ' ότι το βράδυ. Συμμετέχει και αυτό σ' αυτήν την πρόσκαιρη αναχώρηση. Σιγά-σιγά τα βήματά μας στην κάθοδο από το Μοναστήρι. Ο Ηγούμενος φοράει το πετραχήλι του και σιγοψάλλει ότι αρμόζει στην Παναγία αλλά και στην περίσταση.
Σαν φθάσαμε στο πλάτωμα κάτω η Ιερά Εικόνα τοποθετείται στο περιπολικό της Αστυνομίας, πίσω δεξιά και δίπλα της ο Ηγούμενος. Μπροστά με ένα μικρό αυτοκίνητο εμείς μαζί με τον π. Θεόφιλο προπομποί και ακολουθεί ακόμη μαζί μας ο Δήμαρχος της πόλης. Απόλυτη ησυχία.
Η Παναγία στο σκοτάδι της νύχτας ευλογεί τα παιδιά της. Το κάνει άλλωστε κάθε μέρα. Βγαίνει από το εικόνισμά της και περιδιαβαίνει τις γειτονιές μας για να μας σκεπάσει, να σκουπίσει τον ιδρώτα, να ρίξει τον πυρετό. Γι' αυτό και κάποιος έλεγε ότι "κάθε πρωί στο εικόνισμά της η Παναγία φαίνεται σκονισμένη, από την σκόνη του δρόμου".
Είναι μία άλλη εικόνα η Αμοργός τούτη την ώρα. Στην ησυχία της σιωπής, της ομορφιάς ενός τόπου που δεν ξενυχτάει σε θορυβώδη καλοκαιρινά μαγαζιά. Υπάρχει και αυτή η Αμοργός, υπάρχει τελικά και μία άλλη ζωή.

Όλα στο καράβι έτοιμα. Μας περιμένουν με λαχτάρα και ανυπομονησία. Στο βιβλίο του πλοίου πέρα από τις προγραμματισμένες και επιτυχημένες αποστολές καταγράφεται στην ιστορία του μία άλλη ειρηνική αποστολή.

Η μεταφορά της θαυματουργού Εικόνας στον Πειραιά, στον Άγιο Δημήτριό μας. Σε έναν άλλο προορισμό. Στην εκπλήρωσης χιλιάδων ταμάτων από τους χιλιάδες προσκυνητές που μας περιμένουν.

Είναι όμορφη η Αμοργός. Είναι ομορφότερη η Παναγία μητέρα μας. Και είναι ξεχωριστή η Αμοργός με την Χοζοβιώτισσα όλο τον χρόνο. Γιατί ή ομορφιά είναι υπόθεση καρδιάς. Η Παναγία ανεβαίνει στην σκάλα του πλοίου, είναι ήδη εκτός νησιού.

Σαλπάρουμε, φεύγουμε με χαρά, κάνοντας τον σταυρό μας. Ο κυβερνήτης ζητάει ευλογία για το υπόλοιπο του ταξιδιού. Σε λίγο χαράζει η ανατολή του ηλίου. Εμείς δεν ακούσαμε εκείνη την Κυριακή τις καμπάνες του νησιού. Δεν είδαμε την ανατολή του ηλίου. Ήμασταν με την Ανατολή, τον Χριστό και την Παναγία.

Γράφω τούτες τις σκέψεις, σήμερα Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013, καθώς αύριο Τρίτη 29 Οκτωβρίου, μετά την Θεία Λειοτυργία η Ιερά Εικόνα θα αναχωρήσει από τον Ναό μας για να επιστρέψει πάλι στο Θρονί της, στην Αμοργό.
Περάσαμε στιγμές ιδιαίτερες με την παρουσία της. Γίναμε πιό πλούσιο με την χάρη της. Αύριο μία παράξενη συναισθηματική φόρτιση θα μας χαρακτηρίζει. Χαρά και λύπη.
Αλλά για να ξαναέλθει και πάλι κοντά μας η αλήθεια είναι ότι πρέπει να φύγει. Ζούμε με την προσδοκία και πάλι της επανόδου της.

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!!!

Αρχιμ. Πολύκαρπος Μπόγρης