Υπό Αιδεσιμολ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου
Εφημερίου Ιερού Ναού Προφ. Ηλιού Τριπόλεως
Πέρασαν κιόλας 73 ολόκληρα χρόνια. Έτος 1940. Μήνας Οκτώβριος. Ημερομηνία 28η.Στις 3 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, ο
Ιταλός Πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι, χτύπησε την πόρτα του Πρωθυπουργού της
Ελλάδος, Ιωάννου Μεταξά, και του επέδωσε το τελεσίγραφο, δια του οποίου
απαιτούσε η Ελλάδα να παραδοθεί στον Ιταλικό Φασισμό.
Ο Πρωθυπουργός αγέρωχος, διάβασε το
κείμενο και απήντησε: ‘‘Λοιπόν Πόλεμος’’. Στις 3:30 – 4:00 πρωινή, κάλεσε
αμέσως την πολιτικήν αρχήν, η οποία αποφάσισε το ηρωικό εκείνο ‘‘ΟΧΙ’’, το
οποίον εξηγγέλθη με το πρώτον πολεμικόν διάταγμα.
Το συγκινητικόν είναι, ότι πριν το
υπογράψει ο Πρωθυπουργός, έκαμε το σημείον του Σταυρού, το οποίον έκαμαν και οι
συνυπογράψαντες. Ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Β’, ο Στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, οι
Υπουργοί και οι Αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ιστορικόν χαρακτηριστικόν το ΑΘΑΝΑΤΟΝ
ΟΧΙ του 1940, ως μοναδικόν Ελληνορθόδοξον ΘΑΥΜΑ, αλλά και Παγκόσμιον γεγονός.
Σε κάθε βία του εχθρού
κληρονομιά της το χει
αν κι Ελλάδα ανήμπορη
πάντα τα λέη ΟΧΙ.
Είπε ο Ιωάννης Μεταξάς κάμνοντας το
σημείον του Σταυρού:
‘‘Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα’’.
Εδώ ο τύπος του ρήματος σώζοι, με
όμικρον γιώτα, είναι εγκλίσεως ευκτικής, και σημαίνει: είθε να σώζη – σώση, ο
Θεός την Ελλάδα. Και την έσωσε και την σώζει παρά τις σύντομες και μακροχρόνιες
κατοχές.
‘‘ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ’’
Και έγινε η φωνή του λαού δια τους
στρατιώτες ‘‘εντολή’’. Και εντολή όχι μόνον του λαού αλλά των αναρίθμητων
Ελληνικών γενεών. Εντολή να υπερασ-πίσουν τα ιερά και τα όσια.
Οι στρατιώτες του 1940, εξετέλεσαν
λαμπρά την ρητήν εντολήν του Έθνους μας. Και όντως ηκούσθη από τις κορυφές των
χιονισμένων και δυσπρόσιτων Αλβανικών βουνών.
‘‘Οι εχθροί μας δεν πέρασαν’’
Την 5:30 πρωινήν, μισή ώρα προ της
εκπνοής του Ιταλικού τελεσιγράφου, τα ιταλικά στρατεύματα εισέβαλαν στην
Ελλάδα.
‘‘Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν’’.
Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών.
Έκτακτο ανακοινωθέν.
Η Ελλάς από της 6ης πρωινής
σήμερον ευρίσκεται εις εμπόλεμον κατάστασιν προς Ιταλίαν. Αι Ιταλικαί Στρατιωτικαί
Δυνάμεις, προσβάλλουν από τις 5:30 πρωινή της σήμερον, ημέτερα τμήματα
προκαταλήψεων, της Ελληνοαλβανικής μεθορίου.
‘‘Αι ημέτεραι Στρατιωτικαί Δυνάμεις
αμύνονται του Πατρίου εδάφους’’.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός πάλι μεταδίδει.
Ο ήρωας του 1940 Συνταγματάρχης
Κων/νος Δαβάκης, κάμνει τον θαυμάσιον ελιγμόν, και να η πρώτη Ελληνική Νίκη. Οι
καμπάνες των Εκκλησιών της Ελλάδος χτυπάνε χαρμόσυνα.
Ο μπαρουτοκαπνισμένος, ο λεοντόκαρδος Δαβάκης,
απόγονος του Λεωνίδα της Σπάρτης, με εκείνο το ‘‘ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ’’. Ο εθνομάρτυς,
(1897-1943). Πρώτος από τα 12 αδέλφια, τέκνα του Δικαίου Δαβάκη, διδασκάλου
Λάκωνα Σπαρτιάτη.
Ο ακαταμάχητος εκείνος Συνταγματάρχης,
που ως αιχμάλωτος των Ιταλών πνίγηκε στο Αρδιατικό Πέλαγος.
Πως είναι δυνατόν να σβήσει από την
ψυχήν των εναπομεινάντων πολεμιστών του 1940 η μνήμη του ηρωικού 11ου Συντάγματος;
Το 11ο Σύνταγμα με την
κατάληψιν υπό του Ελληνικού Στρατού, των Ελληνικών χωριών (Άγιοι Σαράντα,
Αργυρόκαστρον, Πρεμετή, Τεπελένι, Κορυτσά ως και η κατάληψις του υψώματος 731,
έδρεψε δάφνες. Είναι δεμένο με τους απελευθερωτικούς αγώνες, με κύριον
χαρακτηριστικόν την απελευθέρωσιν της Μακεδονίας μας το 1912.
Οφείλομεν εμείς οι νεώτεροι να κρατάμε
σφικτά στην αγκαλιά μας το αγαπημένο μας Σύνταγμα, που είναι μια συνέχεια της
ιστορίας μας.
‘‘ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΙΣ’’
Για μιας γενικός ξεσηκωμός. Τα γενναία
Ελληνόπουλα αποχαιρετούν μάννα – πατέρα – αδέρφια – παππούδες, και μέσα σε ένα
είδος φρενίτιδος ζωγραφισμένης στο πρόσωπό τους, και τούτο από αγάπη και τιμή
για την Μάννα Ελλάδα, φεύγουν για το ΜΕΤΩΠΟ. Δίνει η μάννα σαν άλλη
Σπαρτιάτισσα την ευχή της.
‘‘ Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ’’
Έτσι αδάκρυτη στάθηκε στο κατώφλι, έως
ότου ο γιος της χάθηκε στη γωνιά του δρόμου.
Τα λιγοστά καμιόνια μεταφέρουν τα
λαμπρά παλληκάρια στα διάφορα στρατόπεδα της χώρας. Η συγκέντρωσις γίνεται στον
Σιδηροδρομικόν Σταθμόν Αθήνας. Τα βαγόνια πολλά. Οι φαντάροι μας ανεβαίνουν
ακόμη και στην κορυφή των βαγονιών, κρεμασμένοι σαν σταφύλια, από τις χειρολαβές. Πλήθος κόσμου τους αποχαιρετά. Παπάδες
και καλόγεροι. Ανάπηροι προηγούμενων πολέμων, Μάννες με βυζανιάρικα παιδιά στην
αγκαλιά. Ο συρμός ξεκινά. Το σφύριγμα του ένας πραγματικός παιάνας, και τραβά
αγκομαχώντας επάνω στις παγωμένες ράγες για το ΜΕΤΩΠΟ. Φθάνουν στα
Ελληνοαλβανικά σύνορα.
‘‘ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ’’
Η γαλανόλευκη να κυματίζει.
Η σάλπιγγα να παιανίζει ‘‘ΘΟΥΡΙΟΥΣ’’,΄΄
προχωρείτε – προχωρείτε΄΄. Η λόγχη να αστράφτει. Η ιαχή « ΑΕΡΑ – ΑΕΡΑ », η
τραγουδίστρια της ΝΙΚΗΣ, Σοφία Βέμπω, μέσα στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας,
με τα τραγούδια της « παιδιά της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα
βουνά »… εμψύχωνε τους ήρωες του ΜΕΤΩΠΟΥ.
Οι αντριωμένες γυναίκες Ηπειρώτισσες
λαβωμένες, με ματωμένα πόδια, να κουβαλάνε στους ώμους τους κάσσες με πολεμοφόδια
και να τραβάνε τα μουλάρια φορτωμένα, που τα έφτανε μέχρι τη μέση το χιόνι,
στις απόκρημνες πλαγιές της Πίνδου και του Σμόλικα.
‘‘ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ’’
Κι οι μάννες τα κοφτά γκρεμνά
σαν Παναγιές τ’ ανέβαιναν…
…κι αντροπατάγανε ψηλά
πέτρα την πέτρα. (Ν. Βρεττάκος)
Πάλι από το μέτωπο. Ο Στρατιωτικός Ιερέας, μπροστά να ενθαρρύνει τους
φαντάρους, να τους ευλογεί, και να τους μεταδίδει την Θείαν Κοινωνίαν, για να
παίρνουν δύναμη στον σκληρόν αγώνα.
Γράφει ο φαντάρος.΄΄Χριστούγεννα 1940. Εικόνισμα, η εικόνα της
Υπερμάχου Στρατηγού. Καντήλι, ένα άδειο κουτί κονσέρβας με λίγο λάδι, και
φυτίλι, από βαμβάκι ατομικού επιδέσμου. Εκκλησία, ο σκοτεινός αχυρώνας μας.
Στις 3 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, στο απαλό φως του καταυλισμού μας, με τις
χλαίνες στην πλάτη, αφήναμε τις ψυχές μας, να ψάλουν την Γέννηση του Χριστού μας΄΄.
Διαχρονικά τα λόγια των ηρώων
Αξιωματικών από το ΜΕΤΩΠΟ.
Ο υπερασπιστής του υψώματος 731 είπε:
‘‘Όσοι είναι Έλληνες, και έχουν ελληνική καρδιά να με ακολουθήσουν (Κουτρίδης
Παναγιώτης)’’.
Ο έφεδρος Υπολοχαγός Ισαάκ Λαυρεντίδης
είπε: ‘‘Ένα βήμα πίσω ο τάφος της Ελλάδος’’.
Συγκλονιστική η ημερήσια διαταγή του
Υποστράτηγου (Βασιλείου Βραχνού).
Γενναίοι
μου Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και οπλίτες:
‘‘Πλημμυρισμένος από συγκίνηση, αλλά με θαυμασμό, και με
υπερηφάνεια μεγάλην, απευθύνομαι σε σας, τους ήρωας της Τρεμπεσίνας, του Κιάφε
Λούσιτ, του υψώματος του 731, σας στέλνω θερμόν χαιρετισμόν, εξ ονόματι της
Πατρίδος, και εύχομαι από καρδίας, όπως η ‘‘ΝΙΚΗ’’, στεφανώνει πάντοτε το
ένδοξο ‘‘ΜΕΤΩΠΟ ΣΑΣ’’.
Η εφημερίδα ‘‘ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΙΜΑ’’
έγγραφε: Ελληνικέ λαέ, αδάμαστε, σκληροτράχηλε, επαναστάτη.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Σύμβολον και φωτεινόν ορόσημον της
Ελληνίδας Μάννας, του ΕΠΟΥΣ του 1940-41, στάθηκαν και θα στέκονται εσαεί τα
λόγια, της μιας δεύτερης ‘‘ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ’’, τα οποία αυτούσια παραθέτω:
Η κυπαρισσένια Μορφή της
Κυπαρισσιώτισσας Υπερπολύτεκνης χήρας Μάννας (9 αγόρια και 1 κόρης) ΕΛΕΝΗΣ
ΙΩΑΝ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ!
«Προς
Τον Πρόεδρο
της Κυβερνήσεως
Κύριον
Αλέξανδρον Κορυζήν.
Ο υιός μου
Ευάγγελος Ι. Ιωαννίδης απωλέσθη εις τας επιχειρήσεις της Κλεισούρας.
Παρήγγειλα
εις τους τέσσαρας ήδη υπηρετούντας υιούς μου: Χρίστον, Κώσταν, Γεώργιον και
Νίκον Ι. Ιωαννίδην να εκδικηθώσι τον θάνατο του αδελφού των.
Κρατώ εις
εφεδρείαν άλλους τέσσαρας Πάνον, Αθανάσιον, Γρηγόριον και Μενέλαον Ι.
Ιωαννίδην, κλάσεων 1917 και νεωτέρων.
Παρακαλώ
κληθώσιν ονομαστικώς και ούτοι εις πάσαν περιπτώσιν ανάγκης της Πατρίδος, ή
τυχόν απωλείας ετέρου τέκνου μου προς εκδίκησιν εχθρού.
Γνωρίσατε
Βασιλέα μας ότι ύστατον επιφώνημα θέλει είναι: ‘‘Ζήτω η Πατρίς’’!»
ΕΛΕΝΗ Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
Κυπαρισσία, 2
Φεβρουαρίου 1941.
Ένα δεύτερον συγκλονιστικόν παράδειγμα
προς μίμησιν είναι το κάτωθι: Το
μεγαλειώδες παράδειγμα ενός «Λεβεντόγερου – Γεροέλληνα»!
Μας το παραδίδει ο γνωστός λογοτέχνης
και Ακαδημαϊκός ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ(Σ. Σταματόπουλος) ο οποίος το 1960 εξεφώνησε
στην Ακαδημία Αθηνών τον Πανηγυρικό Λόγο για το Έπος του 1940. Το «κορυφαίο»
αυτό περιστατικό του το διηγήθηκε γνωστός του ιατρός του Ε.Ε.Σ. και είναι το
επόμενο.
«…
Είχε οργανωθή κατά τη διάρκεια του Αγώνα Υπηρεσία Μεταγγίσεως Αίματος απ’ τον
Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Ο κόσμος έκανε κάθε μέρα ουρά, για να δώσει το αίμα του
για τους τραυματίες μας. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που
περίμεναν τη σειρά τους. μια μέρα λοιπόν στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν
στεκόταν και ένα γεροντάκι.
-Εσύ,
παππούλη, τι θέλεις εδώ; Του είπε ενοχλημένος ο γιατρός.
-Ήρθα κι
εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα.
Ο γιατρός
τον κοίταξε με απορία, αλλά και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του
και πρόσθεσε με πιο ζωηρή φωνή:
-Μη με
βλέπεις έτσι γιατρέ! Είμαι γέρος, μα το αίμα μου είναι καθαρό και ακόμα ποτές
δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιούς. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί επάνω. Χαλάλι της
Πατρίδας! Όμως μου είπαν, πως οι δυο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν είπα στη
γυναίκα μου: θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια
τους, γιατί δεν θα έχουν οι γιατροί αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ
το δικό μου.
-Άιντε,
πήγαινε, γέρο, μου είπε, κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ
σηκώθηκα και ήρθα»!
Ο ίδιος ο Μυριβήλης σχολιάζει: ΄΄Αυτά
δεν είναι ιστορίες. Είναι Συναξάρια. Είναι βίοι Αγίων. Δεν είναι μόνον η αρετή
της ανδρείας. Γιατί ανδρείους μπορεί να βγάζει κάθε πατρίδα. Αγίους μόνον η
Ελλάδα΄΄.
Μοναδικό ιστορικό φαινόμενο, υπήρξε και
η «αυθόρμητη αυτοσυστράτευση», των Ελληνίδων γυναικών. Ήταν οι «εθελόντριες
στρατευμένες γυναίκες», που υπηρέτησαν ως «εθελόντριες νοσοκόμες», τους
τραυματίες στα ορεινά χειρουργεία, και τα πρόχειρα Νοσοκομεία.
Ήταν
και οι άλλες γυναίκες πίσω στην πονεμένη και πληγωμένη Ελλάδα, που έπλεκαν
ολημερίς και ολονυχτίς κάλτσες και φανέλες μάλλινες για τους φαντάρους, να ζεστάνουν
τα πόδια τους και τα κορμιά τους, που ήταν χωμένα μέσα στο χιόνι και ο βοριάς
που ξύριζε τα πρόσωπά τους.
«Πρώτη και πρωτοστατούσα στον ΑΓΩΝΑ η
Εκκλησία της Ελλάδος».
Την 31ην Οκτωβρίου η Ιερά
Σύνοδος, υπό την Προεδρίαν του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου Φιλιππίδη
(πρώην Μητροπολίτου Τραπεζούντας), ίδρυσε την «ΠΡΟΝΟΙΑΝ ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ», για την περίθαλψιν, και πάσης φύσεως βοήθειαν
των οικογενειών των οποίων τα μέλη των εκλήθησαν εις Επιστράτευσιν.
Επίσης συνέστησε επιτροπές «ΕΡΑΝΟΥ», ως
και «μαθητικά συσσίτια», τα οποία
συνεχίστηκαν κατά και μετά την ΚΑΤΟΧΗ, τα οποία δυστυχώς επαναλειτουργούν και
σήμερα στην μεθοδευμένη οικονομική κρίση, μάλλον δε κρίση θεσμών και αξιών, σε
μια ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΤΟΧΗ, που βιώνει ο ελληνικός λαός. Ντροπή σε αυτούς που μας την
επέβαλαν.
Επίσης τη προνοία του Αρχιεπισκόπου
Χρυσάνθου, και πολλών άλλων κληρικών, εστάλησαν ειδικά δέματα με εικόνες της
Παναγίας, στις οποίες οπισθογραφόταν: « ΝΙΚΗΣΑΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ».
Οι φαντάροι μας την έφερον την εικόνα εις την τσέπην των χιτωνίων τους, δίπλα
στην καρδιά τους, ως φυλαχτό, οδηγό και προστασία. Ως επίσης και μικρού
σχήματος μικρόν Ιερόν Ευαγγέλιον.
Αναφέρεται μάλιστα συγκλονιστικό
περιστατικό. Εχθρικό βλήμα χτύπησε Έλληνα στρατιώτη, στο μέρος της καρδιάς,
αλλά το μικρό Ιερόν Ευαγγέλιον το κράτησε ανενέργητο, και απλώς καρφώθηκε στο
εξώφυλλο (Ελληνορθόδοξη οικογένεια, τομ. 130, έτος 2010).
Ο κορυφαίος δημοσιογράφος, λογοτέχνης,
ιστορικός και Ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς (1883-1966), γράφει για την Υπεραγίαν
Θεοτόκον ως Προστάτιδα και ΣΚΕΠΗ των στρατιωτών μας στο ΜΕΤΩΠΟ. «Ο φαντάρος
πίστευε στην Παναγία. Είναι η μόνη
γυναικεία μορφή, που κυριαρχεί σε χιλιάδες εικονίτσες στο ΜΕΤΩΠΟ. Στις δύσκολες
στιγμές φέρουν το χέρι τους στο στήθος, και αγγίζουν αυτό το φυλαχτό, με
ενδόμυχη παράκληση να κάνει το ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ. Και είναι τόσο καλή, που δεν το
παραλείπει ποτέ».
Για το επιτελέσθεν ‘‘ΘΑΥΜΑ του 1940’’,
η Ιερά Σύνοδος, το έτος 1952 όρισε την μετάθεσιν της Θεομητορικής Εορτής
‘‘ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ’’, από την 1ην Οκτωβρίου εις την 28ην Οκτωβρίου, να συνεορτάζεται με το έπος του 1940-1941.
‘‘Σκέπη Ορθοδόξων
Χριστιανών
υπάρχεις Παρθένε
πάντας σκέπουσα τους
πιστούς,
Ελλάς πάντα
προστρέχει
και πίστει μεγαλύνει
την προστασίαν
σου’’.
Το ηρωικό έπος του 40, αλλά μάλλον
‘‘ΘΑΥΜΑ’’ του 40, είναι ουσιαστικό και διδακτικό, γιατί υπήρξε η αταλάντευτος
Θεία Δύναμις, του ‘‘ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ’’ του
Μεγάλου Κων/νου, και μάλιστα σε μια μικρή υλικά ‘‘ΕΛΛΑΔΑ’’.
Αυτοί οι ήρωες και Εθνομάρτυρες του 40
είχαν τα ακαταμάχητα όπλα της ακραιφνούς Ορθοδόξου πίστεως.
Αυτοί οι ήρωες αποτελούν τους κρίκους
μιας ατελείωτης αλυσίδας, της εκατόμβης των θυμάτων της Γερμανικής Κατοχής.
Αυτό ήταν το βαθύ πίστευμα και βίωμα,
του Λαού και Στρατού, μάλιστα αποτυπωμένο ως Ιερό όραμα – θέαμα, σύμβολο της
τετιμημένης και πανένδοξης Ελληνικής Σημαίας.
Το Σύμβολο μας το ιερό
τη Σημαία με το Σταυρό
που βάρβαροι το ευτελίζουν
που την καίνε και γρυλίζουν.
-------
Επικίνδυνη η κατάσταση,
ψυχή, χρειάζεται Επανάσταση
‘‘των Ελλήνων παίδες ίτε’’
την Ελλάδα μας γλυτώστε
Γαλανόλευκη υψώστε
Έλληνες αντισταθείτε (Νίκος Παππάς).
Διαχρονικά τα λόγια του αείμνηστου
Ιωάννου Ν. Θεοδωροπούλου Ακαδημαϊκού.
‘‘Από τα βάθη της ψυχής των Ελλήνων
υψώνονται οι μεγάλες αξίες της ζωής, ως αγωνίσματα Ολυμπιακά. Η ιδέα της
Ελευθερίας, η ιδέα της Πατρίδος, η ιδέα της λεβεντιάς, η ιδέα του ανθρώπου, η
ιδέα του Θεού και των Αγίων του’’.
Δυστυχώς όμως έφθασε το τέλος μιας
ΕΠΟΠΟΙΙΑΣ του 1940, τον Απρίλιον του 1941. Έγινε η συνέχεια της Γερμανικής
επιθέσεως. Και πάλι οι ήρωες της Αλβανίας χτύπησαν την πολεμικήν μηχανήν του
Χίτλερ. Οι φαντάροι μας ως λέοντες, υπεραμύνθηκαν στα οχυρά του ‘‘ΡΟΥΠΕΛ’’. Δεν
άντεξαν περισσότερο, μια θράκα Έλληνες σε μια εξοπλισμένη πλήρως πολεμική
μηχανή. Επόμενον ήτο η επέλασις των Γερμανικών κατακτητών.
Ο Νόμος παλαιόθεν
ορίζει.
«Πάσα πόλις η χώρα, η ήθελε κυριευθή
υπό εχθρού, και κατακτηθή υπ’ αυτού, απαγορεύεται ρητώς εις τον εχθρόν, να
σπιλώση και να ασεβήση, με καθ’ οιονδήποτε τρόπον, τα μνημεία τέχνης, τα
Εκκλησιαστικά ιδρύματα».
Τουναντίον οι ΝΑΖΙ κατακτηταί,
έσπειραν τον όλεθρον, ακόμη βομβαρδίζοντας και τον αρχαίον Πολιτισμόν της
Ελλάδος (Παρθενώνας, Ακρόπολη).
«‘Οι
εχθροί επεδίωκαν την υποδούλωσιν ενός λαού, εκ του οποίου επήγασεν ο
Πολιτισμός, και ο λαός αυτός ουδέν έτερον εζήτει, ει μη όπως ζήση ελεύθερος,
εις την γωνίαν της γης, που εξησφάλησεν εις τούτο, το αίμα των προγόνων του».
Αυτά έγραφε την 14/03/1941 ο
Αντιστράτηγος Ιωάννης Πίτσικας.
Το νόημα του αγώνος της Ελλάδος κατά
τον Βον ΠαγκόσμιονΠόλεμον, αποδεικνύει, ότι η Ελλάς του 1940-1941,
υπεχρέωσε τους λαούς να εξέλθουν της πνευματικής και ηθικής αυτών νάρκης.
Η Ελλάς Έθνος μικρόν σε αριθμόν, Έθνος
μέγιστον εις ιστορίαν, αγωνιζόμενον υπέρ βωμών και εστιών απέκρουσε ολόκληρον
τον ΑΞΟΝΑ. Η επτάμηνος αντίστασις της Ελλάδος, επεβράδυνε την εξαπόλυσιν της
επιθέσεως της Γερμανίας, κατά της Σοβιετικής Ενώσεως, που ήταν το κύριον μέλημά
της.
Παντοτινοί και πιστοί μάρτυρες του
έπους του 1940-1941, θα στέκονται αειθαλή και αγέρωχα, τα δισπρόσιτα και
δύσβατα αιματοβαμμένα ιστορικά βουνά της Αλβανίας, αυτά που δεχτήκανε τα ηρωικά
κορμιά των πεσόντων Ελλήνων μαχητών, που ίσως κάποιο καντήλι να μην καίει στην
μνήμη τους.
‘‘Οι
τύμβοι των οστέων των ευκλεώς αγωνισαμένων, και ηρωικώς πεσόντων αδελφών ημών
κατά το έπος του 1940-1941, τα όρια της Πατρίδος ημών φυλάττουσι, τα δε τίμια
αυτών αίματα, της Ελευθερίας ημών το δένδρον αρδεύουσιν’’.
‘‘ΚΑΤΟΧΗ 1940-1944’’.
Τέσσερα χρόνια πικρής σκλαβιάς. Χρόνια
ματωμένα. Πείνα. Ψείρες. Βομβαρδισμοί. Εξαθλίωσις. Κατατρεγμός. Μπλόκα.
Αγχόνες. Τόποι εκτελέσεως. Χιλιάδες σκελετομένα και αποστεωμένα κορμιά.
Χιλιάδες τα ανθρώπινα πτώματα από την πείνα, να φορτώνονται στα δίτροχα
καρότσια, στα κάρα, στα λίγα καμιόνια και να θάπτονται σε ομαδικούς τάφους στην
Αθήνα.
Τα χώματα της Ελλάδος γεμάτα από
αίματα εκτελεσθέντων πατριωτών.
Ως σύμβολον της Ναζιστικής θηριωδίας
θα είναι το ‘‘ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ’’. Είναι η αποφράς εκείνη ημέρα της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Μια ημερομηνία κατά την οποίαν συνετελέσθη, ένα από τα
μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητος, με περισσότερους από 700 νεκρούς, όλος ο
αντρικός πληθυσμός. Από τα 70 σπίτια των Καλαβρύτων,τα 65 λεηλατήθηκαν και
πυρπολήθηκαν.
Στις 13 Δεκεμβρίου το πρωί, οι ΝΑΖΙ
κτύπησαν τις καμπάνες των Εκκλησιών του χωριού, και έδωσαν εντολή να
συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Σχολείο. Εκεί άρχισε ο διαχωρισμός. Οδήγησαν
τους άνδρες και τα αμούστακα παιδιά, στη ράχη του ‘‘ΚΑΠΠΗ’’, τα δε
γυναικόπαιδα, με τα βυζανιάρικα στην αγκαλιά στο Σχολείο.
Σε λίγο από το Ξενοδοχείο ‘‘Μέγας
Αλέξανδρος’’, με φωτοβολίδες δόθηκε το σύνθημα της εκτελέσεως των συλληφθέντων.
Έπεσαν τα κορμιά των αθώων ανθρώπων, αφού πρώτα έκαναν τον Σταυρό τους,και
έψαλαν τον ‘‘ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΥΜΝΟ’’.
Από την άλλη πλευρά οι έγκλιστοι μέσα
στο Σχολείο, μάννες, αδελφές, μικρά παιδιά, ζούσαν τις δικές τους στιγμές του
τρόμου, βλέποντας τις φλόγες να ζώνουν το Σχολείο. Κάποιες αντρογυναίκες (όπως
τις λέγανε), έσπασαν τις πόρτες και τα παράθυρα και κατάφεραν να φύγουν. Οι
υπόλοιποι απετεφρώθησαν.
Συγκλονιστική
η μαρτυρία επιζώντος:΄΄ βρήκαν την μάννα καμμένη με το μωρό δίπλα της, να
προσπαθεί να πιεί λίγο γάλα από το στήθος της καμμένης μάνας του΄΄.
Εκεί στα Καλάβρυτα σε μια πλαγιά που
γράφει: ‘‘ΠΟΤΕ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΙΑ’’, αμέτρητα καίνε τα καντηλάκια εις αιώνιον
μνημόσυνον, τιμής και μνήμης των αθώων θυμάτων.
‘‘ΤΟΠΟΙ ΘΥΣΙΑΣ’’
Στην ιστορική Τριπολιτσά, εκτελέστηκαν από τους ΝΑΖΙ 350 στον Άϊ Νικόλα,
11 απηγχονίθηκαν από τα μπαλκόνια της οδού ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ, και 40 στον Άγιο Θανάση,
τον Γενάρη του 1944.
Μακρύς ο κατάλογος των αθώων θυμάτων,
πάντα διαχρονικός, ειδικά σήμερα για να φιμώσει τα στόματα της Γερμανίας,
Μέρκελ – ΔΝΤ – ΤΡΟΙΚΑ – ΣΟΪΜΠΛΕ, και να ανακόψει τα δολοφονικά τους σχέδια κατά
της Ελλάδος.
· 29/12/1942 : 45 Έλληνες εκτελούνται ως όμηροι στις φυλακές ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ
Θεσαλλονίκης.
· 19/04/1943 : Οι ΝΑΖΙ καταστρέφουν την Καρυά Ελλασώνας.
· 18/08/1943 : Το μεγάλο κομβόϊ με Εβραίους φτάνει στο Άουσβιτς. (στα
κρεματόρια)
· 29/09/1943: Η Γερμανική αεροπορία βυθίζει το Ελληνικό Αντιτορπηλικό
‘‘ΟΛΓΑ’’ στο λιμάνι Πόρτο Λακκί, 72 Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Ναύτες
χάνονται.
· 07/09/1944: Με φωτιά οι ΝΑΖΙ καταστρέφουν το Καρπενήσι.
· 13/10/1943: Οι ΝΑΖΙ καταστρέφουν το χωριό ΚΡΑΝΙΑ ΟΛΥΜΠΟΥ.
· 08/12/1943: Εκτελούνται 10 Καλόγεροι στην Ιερά Μονή Μέγα Σπήλαιου.
· 14/12/1943: 5 Μοναχοί Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας, εκτελούνται.
· 11/12/1943: ΝΑΖΙ καταστρέφουν το χωριό Σύχη Κρήτης, 20 νεκροί.
· 11/01/1944: Βομβαρδίζεται από την RAF ο Πειραιάς.
· 03/03/1944: Εκτελούνται στη Θεσαλλονίκη 60 Έλληνες.
· 05/04/1944: Καταστρέφεται το χωριό Κλεισούρα Καστοριάς και
δολοφονούνται 270 κάτοικοι.
· 01/05/1944: Εκτελούνται 200 πατριώτες στην Καισαριανή Αττικής.
· 03/05/1944: 50 όμηροι εκτελούνται εις το Στρατόπεδον Χαϊδαρίου.
· 03/06/1944: Εκτελούνται 9 πρόκριτοι Ηρακλείου Κρήτης.
· 10/06/1944: Καταστρέφεται το Δίστομο από τους ΝΑΖΙ.
· 31/05/1944: Απαγχονίζονται 40 πατριώτες στο Δοσόλοφο Φαρσάλων.
· 21/07/1944: Απαγχονίζονται 54 πατριώτες στο Χαρβάτι Αττικής.
· 23/07/1944: Εκτελούνται 14 πατριώτες στην Νέα Ευκαρπία Θεσαλλονίκης.
· 13/08/1944: Μεγάλο μπλόκο των ΝΑΖΙ στην Κοκκινιά. Εκτελούνται 138
πατριώτες.
· 13/08/1944: Καταστρέφονται τα Ανώγεια Κρήτης.
· 15/08/1944: Μεγάλο μπλόκο των Γερμανών «SS» σε συνοικίες των
Αθηνών. Συλαμβάνονται 3.500 χιλιάδες. Εκτελούνται 80.
· 21/08/1944: Εκτελούνται 169 πατριώτες στα χωριά της Κρήτης.
· 01/09/1944: Εκτελούνται 67 πατριώτες στην Καισαριανή και στο
Πυριτιδοποιείο.
· 02/09/1944: Οι ΝΑΖΙ καίνε ζωντανούς σε φούρνους 178 κατοίκους στην
Θεσαλλονίκη.
· 05/09/1944: Εκτελούνται 50 Έλληνες στην Καισαριανή.
· 08/09/1944: Εκτελούνται στο Δαφνί 72 πατριώτες, ανάμεσά τους, η ηρωίδα
της Εθνικής Αντίστασης Λέλα Καραγιάννη.
· 14/09/1944: Οι ΝΑΖΙ πυρπολούν τα Γιαννιτσά και εκτελούν 43 κατοίκους.
· 03/10/1944: Οι ΝΑΖΙ μετά την αποχώρησή τους από την Πελοπόννησο
ανατινάζουν τη Διώρηγα της Κορίνθου.
· 09/10/1944: Οι ΝΑΖΙ εκτελούν 85 Έλληνες στην περιοχή Υμηττού Χαραυγής.
· 09/10/1944: Οι ΝΑΖΙ βομβαρδίζουν την Αθήνα 3 μέρες πριν φύγουν από την
πόλη, 6 νεκροί, 20 τραυματίες.
· 09/05/1944: Στην πλατεία των Υψηλών Αλωνιών της πόλεως των Πατρών, οι
ΝΑΖΙ οδήγησαν στην αγχόνη 13 Πατρινούς. Στο μνημείο των πεσόντων, επί τη
επετείου της θλιβερής εκείνης ημέρας, ηκούστησαν με στεντόρειαν την φωνήν, τα
λόγια του Δημάρχου της πόλεως, καταθέτοντας το στεφάνι.
‘‘Είμαστε εδώ για να υπογράψουμε
το καθήκον της μνήμης. Το καθήκον να μην ξεχνάμε… γιατί η λήθη είναι ο
διάδρομος της επαναλήψεως της τραγωδίας’’.
· 13/09/1943: Βυθίζεται στη Σκιάθο το υποβρύχιο ΚΑΤΣΩΝΗΣ. Χάνονται 32
Έλληνες Αξιωματικοί και Ναύτες.
· 26/11/1943: Εκτελούνται από τους ΝΑΖΙ 118 Έλληνες πατριώτες στο
Μονοδένδρι Σπάρτης.
Στις Βίγλες της Μεγαλοπόλεως μεγάλος
αριθμός εκτελεσθέντων, ως και αλλαχού.
Άφθονον το αίμα το οποίον εχύθη. Τα
δυσπρόσιτα όρη, οι βράχοι, οι λόγγοι, οι πεδιάδες της γης μας, φέρουν ανά παν βήμα, μέχρις ημών την μακρινήν ιαχήν
ηρώων αγωνιστών, η οποία υψούται, ως εν μελωδικόν δοξαστικόν της ελευθερίας,
βασική προϋπόθεση για την τιμήν και την πρόοδον εις την ζωήν.
Χιλιάδες τα αθώα θύματα Ελλήνων
πατριωτών.
Μέσα από τις τρομακτικές και
συγκινητικές αφηγήσεις και μαρτυρίες για την θηριωδίαν των ΝΑΖΙ τίθεται το
ερώτημα :
· Γιατί οι στυγνοί απόγονοι των Ούνων ΜΕΡΚΕΛ – ΣΟΪΜΠΛΕ, μαζί τους ΔΝΤ
και ΤΡΟΙΚΑ, εξαπολύουν έναν εξοντωτικον οικονομικόν πόλεμον κατά της Ελλάδος; Γιατί
καθημερινώς περισφύγκουν τον βρόχον, γύρω από τον λαιμό του Έλληνα, με σκοπόν
να τον πνίξουν;
· Γιατί οι κρατούντες δέχονται τους υποκόμους της Ευρωπαϊκής Τραπέζης
εισπράκτορες, με τις μαύρες τσάντες τους, να παίρνουν το αίμα του Έλληνα
πολίτη, αγωνιζομένου να επιβιώσει, και να φεύγουν; Μάλιστα δε η κυβέρνηση τους
πληρώνει την διαμονή τους εις πολυτελή ξενοδοχεία, το φαγητό τους κλπ.
· Γιατί η Γερμανία δεν αποδίδει το οφειλόμενον ποσόν των αποζημιώσεων
των ανθρωπίνων απωλειών (αν και δεν αποζημιώνεται η ανθρώπινη ύπαρξις), ως και
των υλικών ζημιών, μηδέ εξαιρουμένου του ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ;
Η Ελλάδα μας, ‘‘δεν χρωστά τίποτα’’. Να το βγάλουν καλά από το μυαλό
τους. Η Γερμανία μας χρωστά.
α) 108,43 δις ευρώ χωρίς τους τόκους, λόγω καταστροφής στις υποδομές της Ελλάδος, κατά τη
διάρκεια της Κατοχής.
β) 54 δις ευρώ για
το αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο.
γ) Αποζημιώσεις εις
τις οικογένειες των θυμάτων.
Το σπουδαιότερον ιστορικόν δίδαγμα από
τοιούτου είδους τραγικών γεγονότων 1940-1944, είναι ότι πρέπει εμάς τους
Έλληνες να μας διέπει, η ομοψυχία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνάμε, ότι τα
ηρωικά θύματα, και όλες οι διαδικασίες, που υπέστη η χώρα μας, την περίοδον της
Γερμανικής Κατοχής, να ενδυναμώνουν την αγωνιστικότητά μας.
Ότι η Ελλάδα είναι η ‘‘χώρα του φωτός’’,
και η κοιτίδα του πολιτισμού, και έχει την δυνατότητα να προσφέρει πολλά στην
ανθρωπότητα εάν της το επιτρέψουν οι ‘‘ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΑΙ ΤΗΣ’’. Η Ελλάδα είναι η
πνευματική τροφός της ανθρωπότητος, ανά τους αιώνας, και αποτελεί το ‘‘ΛΙΚΝΟΝ’’,
των ηθικών και πνευματικών αξιών, που αναδεικνύουν, ότι το ‘‘δίποδον όν’’, που
λέγεται άνθρωπος, εις σπουδαίαν προσωπικότητα, και ότι οι Νεώτεροι Έλληνες,
είναι γνωστοί απόγονοι των ιδεολόγων μεγάλων προγόνων μας (Αστέρες Ανέσπεροι,
Ανδρέας Μιχαλόπουλος σελ. 129).
Ξενοκίνητοι ιθύνοντες, προσπαθούν
παντιοτρόπως να αποδυναμώσουν, και να σπάσουν την σπονδυλικήν στήλην των θεσμών
των Ελλήνων, που είναι η ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΠΑΤΡΙΔΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Εάν νομίζουν ότι με
την εξαθλίωσιν, και τον οικονομικόν πόλεμον θα υποτάξουν έναν γενναίον λαόν,
πλανώνται πλάνην οικτράν. Η Ελλάδα μας δεν ‘‘ΠΩΛΕΙΤΑΙ’’, γιατί είναι ‘‘ΙΔΕΑ’’,
είναι ένα ΕΘΝΟΣ με ιστορίαν χιλιάδων ετών.
‘‘ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΣΗΚΩΣΤΕ ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ’’.
Χάρις των ηρωικών προγόνων μας, κατορθώσαμεν ανά τας χιλιετίας να διατηρήσωμεν
ΤΟ ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ – ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ – ΤΟ ΟΜΟΤΡΟΠΟΝ.
Ο ΄΄ΘΟΥΡΙΟΣ΄΄ των θυσιασθέντων
προγόνων μας, είναι διαχρονικός, και λίαν επίκαιρος.
΄΄Δια του Χριστού
την πίστιν την Αγίαν,
και της Πατρίδος την
Ελευθερίαν,
δι’ αυτά τα δυο πολεμώ
και εάν δεν τα αποκτήσω
τι με ωφελεί να ζήσω΄΄.
Το πνεύμα το Ελληνικό, το πνεύμα της
θυσίας, είναι ο πρωτεργάτης της Αντιστάσεως του Ελληνικού ΓΕΝΟΥΣ. Αυτό το
πνεύμα που σήκωσε από τη σκλαβιά το ΓΕΝΟΣ, για να το ξαναφέρει στην Εθνική και
πολιτική αυτοτέλεια. Οφείλει να αφυπνισθή, να γίνει σπινθηροβόλο, και να
ξεχυθεί το φως, το ‘‘ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ’’, να φωτίσει υπνότουσες καταστάσεις.
΄΄Να ξυπνήσουν είναι ώρα,
πολιτικοί και θρησκευτικοί,
και γραμμάτων οι ταγοί
άμεσα εδώ και τώρα΄΄.
Ευτυχώς που είναι καταγραμμένα τα
χρονικά εκείνα περιστατικά του 1940-1944, από αυτόπτες μάρτυρες αξιωματικούς,
στρατιώτες και πολίτες.
‘‘Γιατί η ιστορία εκδικείται την
άγνοια, και οι εφιάλτες επιστρέφουν’’.
«Τιμώντας τους συντελεστάς, και τους
αγωνιστάς του Εθνικού τούτου θαύματος του ΕΠΟΥΣ 1940-1941 και της Κατοχής, δεν
μας διαλανθάνει, ότι ως θαύμα το γεγονός τούτο, είναι αποτέλεσμα πίστεως, πίστεως
εις τον Θεόν, και την Υπέρμαχον Στρατηγόν, για την έκβασιν του τολμηθέντος
τούτου αγώνος» (Δίπτυχα του Νέου Ελληνισμού σελ. 85).
‘‘ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ’’
Η διαχρονική αξία του ‘‘ΟΧΙ’’, είναι
πλέον από απαραίτητη εις την σημερινήν εποχή. Είναι παγκοίνως γνωστόν, ότι
ζούμε σε μια μεταλλαγμένη κοινωνία, που οι αξίες, οι παραδόσεις, τα ήθη και τα
έθιμα, βρίσκονται με ταχύ ρυθμό, σε μια τροχιά αμφισβήτησης και αλλοτρίωσης.
Η ιστορία μας, και δη η νεωτέρα με τα
κολοβώματα, τις στρεβλώσεις, τις απαλείψεις, που δέχεται τείνει να μυθοποιηθεί.
Από την άλλην πλευράν οι συνεχείς
βολές κατά της Ελλαδικής Εκκλησίας, που σκοπόν έχουν να τρώσουν το Σώμα της,
προκαλούν την αγανάκτησιν του σώφρωνος πολίτη.
§ Ποια η αιτία των ανακυψάντων αυτών ανοσιουργημάτων;
§ Ποιος μοχλός κινεί και πυροδοτεί τον Ελληνικόν λαόν με τέτοιου είδους
κατασκευάσματα;
§ Ποιοι λόγοι διστακτικότητος του υπευθύνου Κράτους;
§ Ποια χειρ εκ του αφανούς των παρασκηνίων αναστέλλει την αποφασιστικήν
ενέργειαν;
§ Έως πότε θα παρατείνεται η εκρεμμότης;
§ Έως πότε θα υβρίζεται η
κανονικότης;
‘‘ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ’’
Καλό θα είναι όποιοι και αν είναι
αυτοί, που επιβουλλεύονται τον πολιτισμόν της Ελλάδας μας, να απέχουν μακρυά,
γιατί θα βρουν μπροστά τους, ένα συμπαγές ‘‘Σινικόν Τείχος’’, γιατί η Ελληνική
ψυχή, η Ελληνική λεβεντιά, δεν δέχονται τέτοιου είδους προσβολές και
αυθαιρεσίες.
Ο Ελληνισμός ανεζησεν και διετηρήθη
αειθαλής, και τούτο οφείλεται εις την Ορθόδοξον πίστιν.
Είναι μέγα πράγμα να φρονώμεν και να
αισθανόμεθα ότι έχομεν ρίζες, ότι ισχυροί και ιεροί δεσμοί μας συνδέουν με το
παρελθόν, και με τον τόπο μας. Ότι είμεθα δαδούχοι ενός Ιερού Πυρός, το οποίον
παρελάβαμεν παρά των προγόνων μας, με το χρέος να το παραδώσωμεν εις τας
επερχομένας γενεάς.
Οι δεκαετίες περνούν, και σταδιακά
επέρχεται η χαλαρωσις των νόμων και των αξιών. Η Ελλάδα από χώρα εξαγωγής
πολιτισμού, να καταστή μια χώρα εισαγωγής ενός μεταλλαγμένου ηθικά ανήθικου
πολιτισμού. Ξενόφερτα ήθη και έθιμα, αλλοιώνουν αιώνιες αξίες και ιδανικά.
Ας οπλισθώμεν λοιπόν με Ελληνική
λεβεντιά, και με στεντόρειαν την φωνήν να αναφωνήσωμεν.
‘‘ΟΧΙ, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ’’
ΟΧΙ, άλλοι εμπαιγμοί και αθλιότητες. Ο
Έλληνας ξέρει να κρατάει το κεφάλι του ψηλά.
Η Ελλάδα θα εξακολουθεί να τραγουδάει
πάντα το ανείπωτο, απίστευτο, το λεβέντικο τραγούδι της ελληνικής ιδέας, στα
βουνά της τα δοξασμένα, στους κάμπους, στις θάλασσες και τους αιθέρες. Ο ίδιος
παλμός θα εξακολουθεί να θερμαίνει τις καρδιές των Ελλήνων, όσο και αν τις παγώνουν
οι εταιρείες δολοφόνων.
Το μελάνι ποτέ δεν θα τελειώσει να
γράφει :
‘‘ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ’’
Σήμερα
73 χρόνια μετά από το έπος 1940-41, η δόλια η Πατρίδα μας, βρίσκεται σε έναν
πόλεμον, ίσως και πιο εξωντοτικόν από εκείνον το ’40 βάλθηκαν τα θεριά να
κάμψουν το ηθικό μας. Να σύρουν οι στυγνοί δολοφόνοι την Ελλάδα μας επαίτη.
Που; Στα κατώφλια των δήθεν ισχυρών της γης. ΟΧΙ. Από την αρχή, σαν Ελληνικός
λαός, έτσι γεννηθήκαμε για να αγωνιζόμαστε για την τιμή, το δίκαιον και την
Ελευθερίαν μας.
Πάντοτε
΄΄ ΑΡΜΑΤΩΜΕΝΟΙ΄΄ με τη δύναμη του πνεύματος. Άλλοτε με τσαπιά και με δρεπάνια.
Άλλοτε με το ΄΄ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ΄΄. Άλλοτε με την απάντηση της φρουράς των
Μεσολογγιτών τα έτη 1825-1826, στις διαταγές του Κιουταχή και Ιμπραήμ, να
παραδώσουν το ανοχύρωτο ΄΄ ΚΑΛΥΒΑΚΙ ΄΄ των 4500 πολεμιστών, έναντι των 30.000
οπλισμένων Τούρκων, « Τα κλειδιά του
Μεσολογγίου είναι κρεμασμένα στις μπούκιες των κανονιών ».
Και
το 1940-41 με την ιαχή ΄΄ ΑΕΡΑ – ΑΕΡΑ ΄΄
« ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΤΕ ΞΑΜΑΡΤΩΤΟΙ ».
Έτσι και σήμερα έτσι και τώρα
κατά πως μας έμαθαν
οι ήρωες παππούδες μας
να συνεχίζουμε ενωμένοι μεταξύ μας.
Μόνον αν χρειάζεται να έχομε στο νου μας
μην παραδώσουμε μόνοι μας τ’ άρματά μας
τα όσια και τα ιερά μας.
΄΄ Ο Όμηρος : Εις οιωνός άριστος
αμύνεσθαι περί πατρίς ΄΄.
Και ο Ιερός Χρυσόστομος βεβαιώνει:
΄΄ Ουδέν Πατρίδος γλυκύτερον΄΄
Η Πατρίδα είναι κάτι παραπάνω από το
έδαφός της, είναι θαρρείς, μια ιδέα ένας τρόπος ζωής, και αντιλήψεως.
« Οι μάχες δεν κερδίζονται μόνον με τα
σίδερα και τα μπαρούτια, κρίνονται και με την ψυχή ». Τα λόγια αυτά ανήκουν
στον πλοίαρχο του Θωρηκτού (Γεώργιος Αβέρωφ), Παύλο Κουντουριώτη, κατά το
ναυτικό συμβούλιο που συνεκάλεσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος πριν από την κήρυξη του
Α’ Βαλκανικού πολέμου (1912).
Εμείς και εσείς, Κλήρος και λαός,
είμαστε τα εγγόνια εκείνων των ηρώων του Έπους 1940-41, ως και των άλλων
απελευθερωτικών αγώνων. Εκείνων των μεγάλων. Σε τούτο εδώ τον τόπο, μόνον
μεγάλες και ελεύθερες ψυχές ταιριάζει να ζουν. Ψυχές που ποτέ δεν προδίδουν
τους ατίμητους θησαυρούς της σεπτής παραδόσεως τους, την πίστιν και την
ελευθερίαν, με ευτελή, μηδαμινά ανταλλάγματα, μιας ζωής παραδομένης στην
καλοπέραση, τον εφησυχασμό, την χλιδή. Ούτε τα θέλγητρά τους μας συγκινούν,
ούτε οι απειλές τους μας πτοούν. Και τούτο γιατί η Ελευθερία, η εθνική και
ηθική, είναι στηριγμένες σε πολύ ψηλό ΄΄ ΣΤΥΛΟΠΟΔΙ΄΄. Τόσο υψηλά που να μην το
φθάνουν οι εχθροί. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, ΓΕΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ σελ. 238).
ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Αναρτήσεις
