Η
Εκκλησία της Λευκάδος την Κυριακή 27 Οκτωβρίου έζησε ώρες Πεντηκοστής.
Εν μέσω πλήθους λαού του Θεού, Λευκαδίους και από άλλες περιοχές της
πατρίδος μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ.
Θεόφιλος χειροτόνησε σε Πρεσβύτερο και χειροθέτησε σε Αρχιμανδρίτη τον
Ιερολογιώτατο Ιεροδιάκονο π. Ιωαννίκιο Ζαμπέλη, Διευθυντή του Γραφείου
Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως.
Από νωρίς πλήθος κόσμου κατέκλυσε τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελιστρίας και πολύ σύντομα δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο εντός του Ιερού Ναού.
Κληρικοί από την Ιερά Μητρόπολη και από άλλες περιοχές παραβρέθηκαν κατά την χειροτονία.
Στην ομιλία του ο χειροτονούμενος μίλησε για την εξ απαλών ονύχων παρουσία του μέσα στην ενορία της Ευαγγελιστρίας και γενικότερα στην Τοπική Εκκλησία. Ευγνωμόνως αναφέρθηκε στον αείμνηστο γέροντα και Μητροπολίτη κυρό Νικηφόρο Δεδούση, ο οποίος τον υπεραγαπούσε. Και στον Ποιμενάρχη Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. κ. Θεόφιλο, αναφέρθηκε στο πρόσωπο και το έργο του οποίου γνώρισε τον ανύσταχτο και αγωνιώδη ποιμένα, τον αγωγό μιας ιερής και ανόθευτης αγάπης, τον απλό και ακούραστο συνετό και διακριτικό, τον υπομονετικό και φίλεργη Επίσκοπο και Μητροπολίτη με τον οποίο συμβαδίζει την Σταυρώσιμη οδοιπορία στην Τοπική μας Εκκλησία.
Απαντώντας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Θεόφιλος μίλησε για τον συνετό και ακούραστο δραστήριο και χαρισματικό π. Ιωαννίκιο. Δεν παρέλειψε να αναφέρει και τούς κινδύνους οι οποίοι ελλοχεύουν στην πορεία του κληρικού.
Ο π. Ιωαννίκιος είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και έχει συντάξει μεταπτυχιακή εργασία στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο. Τώρα ετοιμάζει στο ίδιο τμήμα της Νομικής διδακτορική εργασία. Επίσης και τελειόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.
Αξίζει να σημειωθεί πώς κατά την χειροτονία η παρουσία και η συμμετοχή με τα αυθόρμητα «άξιος», πού ενώθηκαν με του πλήθους την επιδοκιμασία, πολλών νέων, μας δίδει την δυνατότητα να μιλήσουμε για αναγέννηση ελπίδος στην Τοπική Εκκλησία.
Να ευχηθούμε ο νέος Ιερομόναχος να διακονήσει το Θεό και τον άνθρωπο με την ίδια ευθύνη και τον ίδιο ζήλο, όπως μέχρι σήμερα. Άξιος!!
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ. Θεοφίλου
Ἀγαπητέ μου π. Ἰωαννίκιε,
Στόν ἐγκωμιαστικό λόγο του στό Μέγα Ἀθανάσιο ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος κάνει τίς ἑξῆς ἐπισημάνσεις:
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὅπως ὑπῆρξε καί σέ ὅλα τά ἄλλα μεσίτης καί συμφιλιωτής, μιμούμενος τόν ἴδιο τόν Κύριό μας, πού μέ τό τίμιο αἷμα Του εἰρηνοποίησε «τά τό πρίν διεστῶτα» - τόν Θεό δηλαδή καί τούς ἀνθρώπους, τόν οὐρανό καί τή γῇ – ἔτσι συμφιλίωσε καί τόν μοναχικό βίο μέ τόν κοινωνικό, ἀποδεικνύοντας ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρξει «ἱερωσύνη φιλόσοφος καί φιλοσοφία δεομένη μυσταγωγίας». Δηλαδή ἱερωσύνη καί μοναχική ζωή καί μοναχικός βίος, πού ἔχει ἀνάγκη τή μυσταγωγική ἱερωσύνη.
Συνήρμοσε καί ἕνωσε τά δύο σέ ἕνα, «πρᾶξιν ἡσύχιον» καί «ἡσυχίαν ἔμπρακτον». Ἔτσι ἀπέδειξε, ὅτι ὁ μοναχικός βίος ἐκφράζεται πρωτίστως καί κυρίως στόν σταθερό τρόπο ζωῆς παρά στή σωματική ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο (Λόγος 21, 19-20, ΒΕΠΕΣ 59, 156).
Τούς λόγους τούτους τοῦ ἱεροῦ Γρηγορίου ὑπενθυμίζοντάς σου κατά τή σημερινή εὔσημη ἡμέρα τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας σου, ἐπίτρεψέ μου τά ἀκόλουθα σχόλια:
Ἐπέλεξες στήν ζωή σου, μετά ἀπό ὥριμη σκέψη καί ἐνδελεχῆ ἐξέταση τοῦ ἑαυτοῦ σου, τόν μοναχικό βίο, τήν ἐν τῷ κόσμῳ ἀφιερωμένη ζωή σέ συνδυασμό μέ τήν ἱερωσύνη καί τήν ποιμαντική διακονία. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν ἐμπειρία της, ὅπως αὐτή διατυπώνεται ἀπό τή γραφίδα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, μᾶς λέει ὅτι μπορεῖ νά ὕπάρξει συνδυασμός ἀφιερωμένης ζωῆς καί διακονίας ἐκκλησιαστικῆς, διότι τό «μονάζειν» ἀποδεικνύεται κυρίως μέ τόν τρόπο τοῦ βίου, πού κάποιος ἀσκεῖ.
Σήμερα, ἀγαπητέ π. Ἰωαννίκιε, ἀναβιβάζεσαι στό βαθμό τοῦ πρεσβυτέρου, Ἀναδέχεσαι, χάριτι Κυρίου, τό ἱερατικό χάρισμα καί ἀναλαμβάνεις διακονία ἐκκκλησιαστική.
Ἡ εἰς πρεσβύτερον χειροτονία σου, πού τελεσιουργεῖ σήμερα ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν ἱστορικό τοῦτο γιά τήν Μητρόπολή μας Ἱερό Ναό, δέν ἀποτελεῖ ἕνα κορυφαῖο γεγονός στήν προσωπική σου ζωή μόνο. Ταυτόχρονα συνιστᾶ ξεχωριστῆς σημασίας γεγονός καί γιά τήν τοπική μας Ἐκκλησία.
Μεταξύ τῶν μελῶν τοῦ τιμίου Πρεσβυτερίου, πού ἱερουργοῦν στά θυσιαστήριά μας καί ποιμαίνουν τόν φιλόχριστον λαό μας, ἕνας νέος πρεσβύτερος ταλαντοῦχος καί χαρισματικός. Ὕψιστη ἡ τιμή. Ἀνυπολόγιστη ὅμως καί ἡ εὐθύνη τόσο γιά σένα, πού χειροτονεῖσαι, ὅσο καί γιά μένα τόν Ἐπίσκοπό σου, πού μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἱερουργεῖ τό Μυστήριο. Ἀναπαύουν ὅμως τήν ἀρχιερατική μου συνείδηση ἡ πνευματική σου συγκρότηση, ἡ θεολογική σου παιδεία, ἡ θύραθεν παιδεία σου, τό ἱεραποστολικό σου ἐνδιαφέρον, πού ξεδιπλώθηκε μέ τήν ἄοκνη καί γόνιμη ἐργασία σου μεταξύ τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων τῶν Κατηχητικῶν μας Σχολεῖων, οἱ καλές καταβολές πού ἔλαβες τόσο ἀπό τήν οἰκογένειά σου, ὅσο καί ἀπό τή μαθητεία σου κοντά στούς κατά καιρούς πνευματικούς σου πατέρες, τά χαρίσματα μέ τά ὁποῖα σέ ἐπροίκισε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καθώς καί ἡ ὡριμότητα τῆς ἡλικίας καί τῆς ἀποφάσεώς σου νά εἰσέλθεις στίς τάξεις τοῦ Ἰεροῦ κλήρου.
Ἡ κορυφαία τούτη ὥρα τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας σου μοῦ δίνει τήν ἀφορμή νά ὑπογραμμίσω συντόμως πρός χάριν σου, ἀλλά και γιά τήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας, ὡρισμένα γνωρίσματα τοῦ δρόμου πού ἐπέλεξες:
Πρῶτον. Ἡ εὐστάθεια στόν τρόπο τῆς ζωής σου. Δέν ἀναχωρησες ἀπό τόν κόσμο. Παραμένοντας ὅμως σ΄ αὐτόν καί διακονώντας τήν Ἐκκλησία, ὀφείλεις νά ζεῖς ὡς μοναχός, ἀφιερωμένος στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Καί νά ἀγωνίζεσαι γιά τήν ἐξασφάλιση τῶν ἀναγκαίων προὑποθέσεων, ὑπό τίς ὁποῖες πραγματώνεται ὁ ἱερός αὐτός σκοπός. Οἱ προϋποθέσεις αὐτές εἶναι: Ἡ πνευματική ἐγρήγορση, ἡ περισυλλογή, ἡ ἡσυχία, ἡ ἄσκηση, ἡ μελέτη, ἡ προσευχή.
Δεύτερον. Κοντά στούς ἀνθρώπους καί ταυτόχρονα μακριά ἀπ΄ αὐτούς. Μέσα στόν κόσμο καί μακριά ἀπ΄ αὐτόν. Ὄχι ἐνδοτικοί στήν ἕλξη τοῦ κόσμου. Ὄχι ἀμελεῖς στόν προσωπικό πνευματικό μας ἀγῶνα. Καί τοῦτο, γιά νά μήν ἐκθέτουμε « εἰς πειρασμόν» τή μοναχική μας ὑπόσταση. Νά μή μᾶς παγιδεύει καί μᾶς ἀφομοιώνει ὁ κόσμος.
Τρίτον. Προσοχή στήν ὑλική εὐμάρεια καί τήν ἀλόγιστη ἄνεση. Τό πνευματικό μας συμφέρον ἐπιβάλλει νά παραμένουμε ὅσο μποροῦμε ὀλιγαρκεῖς, λιτοί, δωρικοί καί νηφάλιοι. Ἔτσι διασφαλίζουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό πνευματικά ὀλισθήματα.
Τέταρτον. Ὄχι ἀκέφαλοι ἤ αὐτοκέφαλοι χωρίς ἀναφορά κάπου. Χωρίς ὑπακοή κάπου. Χωρίς στήριξη. Χωρίς καθοδήγηση. Ὁ ταπεινός κληρικός ὑπακούει στόν Θεό, στήν Ἐκκλησία, στόν Ἐπίσκοπό του καί στόν πνευματικό του. Ἔτσι μόνο μᾶς δίδεται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τό χάρισμα τῆς ἀληθινῆς σοφίας, τῆς γνώσεως καί τῆς διακρίσεως.
Ἀγαπητέ μου π. Ἰωαννίκιε,
Ἡ ἐλπίδα ὅλων ὅσοι αὐτή τήν ἱερή ὥρα βρισκόμαστε δίπλα σου μέ πολλή ἀγάπη καί προσευχομαστε γιά σένα εἶναι, ὅτι μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού ἐντός ὀλίγου θά σέ ἐπισκιάσει, θά ἀνταποκριθεῖς στήν κλήση τοῦ Θεοῦ καί στήν προσδοκία τῆς Ἐκκλησίας.
Εὐχόμαστε νά ἀναδειχθεῖς σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Κυρίου. Νά συνδυάσεις μέ συνέπεια, μέ εὐθύνη καί καρποφορία πνευματική τήν ἀφιερωμένη ζωή καί τήν ἱερατική διακονία «τήν φιλόσοφον ἱερωσύνην» κατά τόν Θεολόγο Γρηγόριο.
Μέ αὐτές τίς πατρικές ὑποθῆκες καί τήν ὁλόθερμη εὐχή γιά μιά εὐλογημένη ἱερατεία, σέ προσκαλῶ νά ἀνέλθεις τίς ἱερές βαθμίδες, γιά νά λάβεις τό μέγα τῆς ἱερωσύνης χάρισμα. Ἀμήν.
Από νωρίς πλήθος κόσμου κατέκλυσε τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελιστρίας και πολύ σύντομα δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο εντός του Ιερού Ναού.
Κληρικοί από την Ιερά Μητρόπολη και από άλλες περιοχές παραβρέθηκαν κατά την χειροτονία.
Στην ομιλία του ο χειροτονούμενος μίλησε για την εξ απαλών ονύχων παρουσία του μέσα στην ενορία της Ευαγγελιστρίας και γενικότερα στην Τοπική Εκκλησία. Ευγνωμόνως αναφέρθηκε στον αείμνηστο γέροντα και Μητροπολίτη κυρό Νικηφόρο Δεδούση, ο οποίος τον υπεραγαπούσε. Και στον Ποιμενάρχη Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. κ. Θεόφιλο, αναφέρθηκε στο πρόσωπο και το έργο του οποίου γνώρισε τον ανύσταχτο και αγωνιώδη ποιμένα, τον αγωγό μιας ιερής και ανόθευτης αγάπης, τον απλό και ακούραστο συνετό και διακριτικό, τον υπομονετικό και φίλεργη Επίσκοπο και Μητροπολίτη με τον οποίο συμβαδίζει την Σταυρώσιμη οδοιπορία στην Τοπική μας Εκκλησία.
Απαντώντας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Θεόφιλος μίλησε για τον συνετό και ακούραστο δραστήριο και χαρισματικό π. Ιωαννίκιο. Δεν παρέλειψε να αναφέρει και τούς κινδύνους οι οποίοι ελλοχεύουν στην πορεία του κληρικού.
Ο π. Ιωαννίκιος είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και έχει συντάξει μεταπτυχιακή εργασία στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο. Τώρα ετοιμάζει στο ίδιο τμήμα της Νομικής διδακτορική εργασία. Επίσης και τελειόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.
Αξίζει να σημειωθεί πώς κατά την χειροτονία η παρουσία και η συμμετοχή με τα αυθόρμητα «άξιος», πού ενώθηκαν με του πλήθους την επιδοκιμασία, πολλών νέων, μας δίδει την δυνατότητα να μιλήσουμε για αναγέννηση ελπίδος στην Τοπική Εκκλησία.
Να ευχηθούμε ο νέος Ιερομόναχος να διακονήσει το Θεό και τον άνθρωπο με την ίδια ευθύνη και τον ίδιο ζήλο, όπως μέχρι σήμερα. Άξιος!!
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ. Θεοφίλου
Ἀγαπητέ μου π. Ἰωαννίκιε,
Στόν ἐγκωμιαστικό λόγο του στό Μέγα Ἀθανάσιο ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος κάνει τίς ἑξῆς ἐπισημάνσεις:
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὅπως ὑπῆρξε καί σέ ὅλα τά ἄλλα μεσίτης καί συμφιλιωτής, μιμούμενος τόν ἴδιο τόν Κύριό μας, πού μέ τό τίμιο αἷμα Του εἰρηνοποίησε «τά τό πρίν διεστῶτα» - τόν Θεό δηλαδή καί τούς ἀνθρώπους, τόν οὐρανό καί τή γῇ – ἔτσι συμφιλίωσε καί τόν μοναχικό βίο μέ τόν κοινωνικό, ἀποδεικνύοντας ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρξει «ἱερωσύνη φιλόσοφος καί φιλοσοφία δεομένη μυσταγωγίας». Δηλαδή ἱερωσύνη καί μοναχική ζωή καί μοναχικός βίος, πού ἔχει ἀνάγκη τή μυσταγωγική ἱερωσύνη.
Συνήρμοσε καί ἕνωσε τά δύο σέ ἕνα, «πρᾶξιν ἡσύχιον» καί «ἡσυχίαν ἔμπρακτον». Ἔτσι ἀπέδειξε, ὅτι ὁ μοναχικός βίος ἐκφράζεται πρωτίστως καί κυρίως στόν σταθερό τρόπο ζωῆς παρά στή σωματική ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο (Λόγος 21, 19-20, ΒΕΠΕΣ 59, 156).
Τούς λόγους τούτους τοῦ ἱεροῦ Γρηγορίου ὑπενθυμίζοντάς σου κατά τή σημερινή εὔσημη ἡμέρα τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας σου, ἐπίτρεψέ μου τά ἀκόλουθα σχόλια:
Ἐπέλεξες στήν ζωή σου, μετά ἀπό ὥριμη σκέψη καί ἐνδελεχῆ ἐξέταση τοῦ ἑαυτοῦ σου, τόν μοναχικό βίο, τήν ἐν τῷ κόσμῳ ἀφιερωμένη ζωή σέ συνδυασμό μέ τήν ἱερωσύνη καί τήν ποιμαντική διακονία. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν ἐμπειρία της, ὅπως αὐτή διατυπώνεται ἀπό τή γραφίδα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, μᾶς λέει ὅτι μπορεῖ νά ὕπάρξει συνδυασμός ἀφιερωμένης ζωῆς καί διακονίας ἐκκλησιαστικῆς, διότι τό «μονάζειν» ἀποδεικνύεται κυρίως μέ τόν τρόπο τοῦ βίου, πού κάποιος ἀσκεῖ.
Σήμερα, ἀγαπητέ π. Ἰωαννίκιε, ἀναβιβάζεσαι στό βαθμό τοῦ πρεσβυτέρου, Ἀναδέχεσαι, χάριτι Κυρίου, τό ἱερατικό χάρισμα καί ἀναλαμβάνεις διακονία ἐκκκλησιαστική.
Ἡ εἰς πρεσβύτερον χειροτονία σου, πού τελεσιουργεῖ σήμερα ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν ἱστορικό τοῦτο γιά τήν Μητρόπολή μας Ἱερό Ναό, δέν ἀποτελεῖ ἕνα κορυφαῖο γεγονός στήν προσωπική σου ζωή μόνο. Ταυτόχρονα συνιστᾶ ξεχωριστῆς σημασίας γεγονός καί γιά τήν τοπική μας Ἐκκλησία.
Μεταξύ τῶν μελῶν τοῦ τιμίου Πρεσβυτερίου, πού ἱερουργοῦν στά θυσιαστήριά μας καί ποιμαίνουν τόν φιλόχριστον λαό μας, ἕνας νέος πρεσβύτερος ταλαντοῦχος καί χαρισματικός. Ὕψιστη ἡ τιμή. Ἀνυπολόγιστη ὅμως καί ἡ εὐθύνη τόσο γιά σένα, πού χειροτονεῖσαι, ὅσο καί γιά μένα τόν Ἐπίσκοπό σου, πού μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἱερουργεῖ τό Μυστήριο. Ἀναπαύουν ὅμως τήν ἀρχιερατική μου συνείδηση ἡ πνευματική σου συγκρότηση, ἡ θεολογική σου παιδεία, ἡ θύραθεν παιδεία σου, τό ἱεραποστολικό σου ἐνδιαφέρον, πού ξεδιπλώθηκε μέ τήν ἄοκνη καί γόνιμη ἐργασία σου μεταξύ τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων τῶν Κατηχητικῶν μας Σχολεῖων, οἱ καλές καταβολές πού ἔλαβες τόσο ἀπό τήν οἰκογένειά σου, ὅσο καί ἀπό τή μαθητεία σου κοντά στούς κατά καιρούς πνευματικούς σου πατέρες, τά χαρίσματα μέ τά ὁποῖα σέ ἐπροίκισε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καθώς καί ἡ ὡριμότητα τῆς ἡλικίας καί τῆς ἀποφάσεώς σου νά εἰσέλθεις στίς τάξεις τοῦ Ἰεροῦ κλήρου.
Ἡ κορυφαία τούτη ὥρα τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας σου μοῦ δίνει τήν ἀφορμή νά ὑπογραμμίσω συντόμως πρός χάριν σου, ἀλλά και γιά τήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας, ὡρισμένα γνωρίσματα τοῦ δρόμου πού ἐπέλεξες:
Πρῶτον. Ἡ εὐστάθεια στόν τρόπο τῆς ζωής σου. Δέν ἀναχωρησες ἀπό τόν κόσμο. Παραμένοντας ὅμως σ΄ αὐτόν καί διακονώντας τήν Ἐκκλησία, ὀφείλεις νά ζεῖς ὡς μοναχός, ἀφιερωμένος στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Καί νά ἀγωνίζεσαι γιά τήν ἐξασφάλιση τῶν ἀναγκαίων προὑποθέσεων, ὑπό τίς ὁποῖες πραγματώνεται ὁ ἱερός αὐτός σκοπός. Οἱ προϋποθέσεις αὐτές εἶναι: Ἡ πνευματική ἐγρήγορση, ἡ περισυλλογή, ἡ ἡσυχία, ἡ ἄσκηση, ἡ μελέτη, ἡ προσευχή.
Δεύτερον. Κοντά στούς ἀνθρώπους καί ταυτόχρονα μακριά ἀπ΄ αὐτούς. Μέσα στόν κόσμο καί μακριά ἀπ΄ αὐτόν. Ὄχι ἐνδοτικοί στήν ἕλξη τοῦ κόσμου. Ὄχι ἀμελεῖς στόν προσωπικό πνευματικό μας ἀγῶνα. Καί τοῦτο, γιά νά μήν ἐκθέτουμε « εἰς πειρασμόν» τή μοναχική μας ὑπόσταση. Νά μή μᾶς παγιδεύει καί μᾶς ἀφομοιώνει ὁ κόσμος.
Τρίτον. Προσοχή στήν ὑλική εὐμάρεια καί τήν ἀλόγιστη ἄνεση. Τό πνευματικό μας συμφέρον ἐπιβάλλει νά παραμένουμε ὅσο μποροῦμε ὀλιγαρκεῖς, λιτοί, δωρικοί καί νηφάλιοι. Ἔτσι διασφαλίζουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό πνευματικά ὀλισθήματα.
Τέταρτον. Ὄχι ἀκέφαλοι ἤ αὐτοκέφαλοι χωρίς ἀναφορά κάπου. Χωρίς ὑπακοή κάπου. Χωρίς στήριξη. Χωρίς καθοδήγηση. Ὁ ταπεινός κληρικός ὑπακούει στόν Θεό, στήν Ἐκκλησία, στόν Ἐπίσκοπό του καί στόν πνευματικό του. Ἔτσι μόνο μᾶς δίδεται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τό χάρισμα τῆς ἀληθινῆς σοφίας, τῆς γνώσεως καί τῆς διακρίσεως.
Ἀγαπητέ μου π. Ἰωαννίκιε,
Ἡ ἐλπίδα ὅλων ὅσοι αὐτή τήν ἱερή ὥρα βρισκόμαστε δίπλα σου μέ πολλή ἀγάπη καί προσευχομαστε γιά σένα εἶναι, ὅτι μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού ἐντός ὀλίγου θά σέ ἐπισκιάσει, θά ἀνταποκριθεῖς στήν κλήση τοῦ Θεοῦ καί στήν προσδοκία τῆς Ἐκκλησίας.
Εὐχόμαστε νά ἀναδειχθεῖς σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Κυρίου. Νά συνδυάσεις μέ συνέπεια, μέ εὐθύνη καί καρποφορία πνευματική τήν ἀφιερωμένη ζωή καί τήν ἱερατική διακονία «τήν φιλόσοφον ἱερωσύνην» κατά τόν Θεολόγο Γρηγόριο.
Μέ αὐτές τίς πατρικές ὑποθῆκες καί τήν ὁλόθερμη εὐχή γιά μιά εὐλογημένη ἱερατεία, σέ προσκαλῶ νά ἀνέλθεις τίς ἱερές βαθμίδες, γιά νά λάβεις τό μέγα τῆς ἱερωσύνης χάρισμα. Ἀμήν.
Αναρτήσεις
