Το Νόμισμα.

Κάποτε, ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκυ βγήκε στον απογευματινό του

περίπατο. Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι

και ζητούσε βοήθεια.

Ο Ντοστογιέφσκυ ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα,αλλά δεν

βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο

το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.

Ο μεγάλος αυτός συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι  του τυφλού και ψιθύρισε:                                                                

- Συγχώρα  με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη   στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω.

Και ο γέρο ζητιάνος απαντά:

- Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα. Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρω  αλλού.

Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω.