Πανηγυρίζει ο Πολιούχος της Βέροιας Όσιος Αντώνιος ο νέος. Πανηγυρικός Εσπερινός και Λιτανεία.(ΦΩΤΟ).

Το απόγευμα της Τετάρτης 31 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στον ιερό ναό οσίου Αντωνίου του νέου, πολιούχου Βεροίας, ο πανηγυρικός εσπερινός της θερινής πανηγύρεως.

Χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο.

Νωρίτερα ο σεβασμιώτατος, ο ιερός κλήρος και οι πιστοί υποδέχθηκαν τον Τίμιο Σταυρό από την Παναγία Σουμελά, που όπως κάθε χρόνο συμπανηγυρίζει με τον πολιούχο της Βέροιας, λόγω της αυριανής τελετής της προόδου του Τιμίου Σταυρού.

Μετά το πέρας του εσπερινού έγινε λιτανεία στους δρόμους της πόλεως. Αύριο το πρωί ο σεβασμιώτατος θα τελέσει αρχιερατική θεία λειτουργία ενώ απόψε το βράδυ θα τελεστεί αγρυπνία

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε:««Οἱ τοῦ βίου τοῖς κύ­μα­­σι θαλαττεύοντες ἄν­­­θρω­ποι, παθημάτων ζάλῃ τε κυμαινόμενοι, ὡς εἰς ὁλκάδα σωτή­ρι­ον, τό ξύλον τό τίμι­ον, καταφύγομεν πιστῶς καί σιγήσει τά κύματα», ἔψαλλε ἀπόψε ἡ Ἐκ­κλησία μας ἐπί τῇ αὐ­ρι­ανῇ ἑορτῇ τῆς προ­ό­δου τοῦ τιμίου Σταυροῦ, τῆς τιμητικῆς ἐξόδου του δη­λαδή ἀπό τό Σκευ­ο­φυ­λάκειο τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τῆς πε­ρι­φορᾶς του στήν Κων­σταν­τινούπολη εἰς ἀνά­μνηση τῆς σωτηρίας τῆς Πόλεως ἀπό τόν βαρ­βαρικό κίνδυνο.

Ἡ προστασία ὅμως τῶν κατοίκων τῆς Κων­σταντινουπόλεως διά τῆς χάριτος τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ δέν εἶ­­ναι, ἀδελφοί μου, ἕνα μεμονω­­μέ­νο περι­στα­τικό  στήν ἱστορία τῆς ἀν­θρωπότητος καί τῆς Ἐκ­κλησίας μας. Γιατί ὁ Σταυρός τοῦ Χρι­στοῦ εἶναι τό ἀκα­τα­­νίκητο ὅπλο ὅλων τῶν χριστιανῶν, εἶναι τό φυγαδευτήριο τῶν δαιμόνων, εἶναι ἡ σκέ­πη καί ἡ προστασία ὅλων τῶν εὐσεβῶν, εἶ­ναι, ὅπως λέγει σήμερα ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἡ σωτή­ρι­ος ὁλκάς μέσα στήν ὁποία μπο­ροῦν νά κα­ταφύγουν ὅλοι οἱ ἄν­θρω­ποι πού διαπλέουν τό τρικυμισμένο πέλα­γος τῆς ζωῆς καί νά ἀνα­παυθοῦν ἀπό τή φουρ­τούνα, νά συνέλ­θουν ἀπό τήν ταραχή, νά γαληνεύσουν ἀπό τόν κλύδωνα καί νά κα­­ταλήξουν ἐν τέλει στή σωτηρία.

Ἄν ἀναζητήσουμε πα­ρα­­δείγματα γιά νά δια­πιστώσουμε τήν ἀλή­θεια τοῦ πράγματος, θά βροῦμε, ἀδελφοί μου, ἀναρίθμητα μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί στή ζωή τῶν ἁγίων μας, μέ πρώτη τή ζωή τοῦ πολιούχου μας ὁ­σίου Ἀντωνίου τοῦ νέ­ου τοῦ Βεροιέως, τόν ὁ­ποῖο τιμοῦμε αὔριο μαζί μέ τόν τίμιο Σταυ­ρό καί τούς ἁγίους Μακκα­βαί­ους.

Ὁ Χριστός δέν μᾶς ἔδωσε μόνο ἐντολή νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας, ἐάν θέλουμε νά τόν ἀκολουθήσουμε, ἀλ­­λά μᾶς ἔδωσε καί τόν δικό του Σταυρό. Ὄχι γιά νά μᾶς προσθέτει βάρος, ἀλλά γιά νά μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τόν κλύ­δωνα τῶν παθῶν καί τῶν πειρασμῶν, γιά νά εἶναι τό καταφύγιο καί ἡ προστασία μας, γιά νά εἶναι ἡ δύναμή μας καί ἡ ἐλπίδα μας.

Μέ τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ κατόρθωσε ὁ ὅσιος Ἀντώνιος νά ἀν­τιπαλαίσει τούς δαί­μο­νες πού μέ διάφορες μορφές ἐμφανιζόταν ἐνώ­πιόν του στίς ὧρες τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀσκήσεως στή Σκήτη τῆς Βεροίας καί προ­σπαθοῦσαν ἄλλοτε νά τοῦ ἀποσπάσουν τήν προσοχή, ἄλλοτε νά τοῦ ταράξουν τήν ἠρε­μία καί νά τόν τρο­μο­κρατήσουν, ἄλλοτε νά τόν ἐξαναγκάσουν νά ἐγ­καταλείψει τήν ἡσυ­χία καί τή μόνωση τοῦ ἐρημητηρίου του.

Ὁ ὅσιος Ἀντώνιος ἐπι­καλεῖτο ὅμως τή δύ­να­μη καί τήν προ­στασία τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί μέ αὐτήν κατόρθωνε νά ἐκδιώκει τά πονηρά πνεύματα καί νά προά­γεται στήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα· κατόρ­θωνε νά παραμένει σῶ­ος ἀπό τίς πολυποί­κι­λες τρικυμίες τοῦ ἀσκη­τικοῦ του βίου καί νά φθάσει ἐν τέλει στό γα­λή­νιο λιμάνι τῆς βασι­λεί­­ας τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὅπως ὁ ὅσιος Ἀντώνιος κατόρθωσε νά διαπε­ρά­σει τό μέγα καί τρικυ­μιῶ­δες πέλαγο τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς μέ τή βοήθεια τοῦ τιμίου Σταυροῦ χωρίς νά ναυ­α­γήσει, μποροῦμε καί ἐμεῖς νά τό ἐπιχει­ρή­σουμε.

Γιατί ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν αἰσθάνεται στήν κα­θημερινή του ζωή, τήν προσωπική καί τήν οἰκογενειακή, τήν πνευ­­ματική καί τήν ἐπαγ­γελματική νά τόν περικυκλώνουν τά κύ­ματα τῶν πειρα­σμῶν, τῶν προβλημάτων καί τῶν δυσκολιῶν; Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν νιώθει συχνά νά κλυδωνίζεται τό σκάφος τῆς ὑπάρ­ξε­ώς του ἀπό ὅσα ἀντι­με­τωπίζει καί νά ζαλίζ­ε­ται ἐνώπιον τοῦ ὄγκου τῶν θεμάτων πού ἔχει νά ἀντιμε­τω­πίσει; Ὅλοι ζοῦμε αὐτή τή ζάλη καί ὅλοι αἰ­σθα­νόμαστε, ἄλ­λοι σέ μι­κρό­τερο καί ἄλ­­λοι σέ μεγαλύτερο βαθμό τήν τρικυμία μέ­σα στό πέλαγος τῆς ζω­ῆς μας, καί φοβόμαστε γιά τίς ἐξε­λίξεις, καί ἀγωνιοῦ­με γιά τή ζωή μας. Ὅμως, ἀδελφοί μου, δέν εἴμαστε μόνοι, δέν εἴμαστε ἀβοήθητοι σ᾽ αὐτό τό ταξίδι. Ἔχουμε τήν ἰσχυρή καί ἀκαταίσχυντη προστα­σία τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ἔχουμε τή σωτήριο ὁλ­κάδα του, ἐντός τῆς ὁποίας μποροῦμε νά ἐπι­βιβα­σθοῦμε γιά νά μήν ναυ­αγήσουμε. Ἔχουμε τή χάρη καί τή μεσιτεία τοῦ συμπο­λί­του καί πο­λι­ούχου μας ἁγίου Ἀν­τωνίου, τόν ὁποῖο τι­μοῦ­με αὔριο, ἀλλά καί τῆς ἁγίας Σο­λομωνῆς καί τῶν ἑπτά Μακ­κα­βαίων παίδων πού ἑορ­τά­ζουμε καί τι­μοῦμε μα­ζί μέ τόν πο­λι­οῦ­χο μας. Ἄς ἐπι­κα­λούμεθα, λοιπόν, τόν τίμιο Σταυρό καί τούς ἁγίους μας, γιά νά μᾶς στηρίξουν στό μεγάλο καί δύ­σκολο ταξίδι τῆς ζωῆς μας καί νά μᾶς ἀπαλ­λάξουν ἀπό τή ζά­λη τῶν παθῶν καί τῶν πει­ρασμῶν, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς νά φθάσουμε στό ποθητό τέρμα, στήν αἰώνια μα­καριότητα τῆς βασι­λεί­ας τῶν οὐρανῶν».