Πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Προφήτη Ηλία στο Ξηρολίβαδο. Η ομιλία του σεβασμιωτάτου.

Κατά το διήμερο 19 και 20 Ιουλίου πανηγύρισε ο ιερός ναός Προφήτου Ηλιού στο Ξηρολίβαδο 

Βέροιας.

Το απόγευμα της Πέμπτης 19 Ιουλίου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, 

Ναούσης και

 Καμπανίας χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό και κήρυξε το θείο λόγο.

Στο τέλος του εσπερινού έγινε λιτάνευση της ιεράς εικόνος πέριξ του ναού και

 αρτοκλασία στο

 προαύλιο.

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε:««Ιδού έγνωκα ότι συ άνθρωπος Θεού».

Από την ημέρα της εξώσεως των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο της τρυφής

 μέχρι την ημέρα της ενανθρωπήσεως του Κυρίου οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στο 

σκοτάδι της αμαρτίας και της απομονώσεως από τον Θεό. Πολλοί ακόμη και από 

τους Ισραηλίτες ήταν αυτοί που «ελάτρευσαν την κτίσιν παρά

 τον κτίσαντα» ήταν αυτοί που παρασύρθηκαν στην ειδωλολατρία και την ασωτία

 και παρέβησαν τον νόμο και τις εντολές του Θεού.

Όμως η ευσπλαγχία του θεού δεν εγκατέλειψε ολοκληρωτικά το πλάσμα του, αλλά

 επέβαινε άλλοτε σωφρονιστικά και άλλοτε παιδευτικά προσπαθώντας να τους επαναφέρει

 στην οδό της μετανοίας 

και της ευσεβείας. Έτσι κατά καιρού επέλεγε ο Θεός ευσεβείς ανθρώπους, που δεν 

παρασυρόταν

 από την αμαρτία και την διαφθορά που υπήρχε γύρω τους, και σ’ αυτούς ανέθετε την

 αποστολή να αφυπνίσουν τους ανθρώπους από τον λήθαργο της αμαρτίας και της

 ακολασίας, 

να τους θυμίσουν την ύπαρξη του Θεού και του νόμου του και να τους παρακινήσουν

 στην τήρησή του. Προκειμένου

 όμως να γίνει αισθητή η παρουσία τους μεταξύ των ανθρώπων και να ελκύσουν 

τη προσοχή 

τους, ώστε να ακούσουν το λόγο τους και τις προτροπές τους, ο Θεός έδινε στους

 ανθρώπους

 αυτούς τη χάρη του και τους σκέπαζε με τη δύναμή του, έτσι ώστε όχι μόνο να

 έχουν το χάρισμα

 να προλέγουν όσα επρόκειτο να συμβούν, αλλά και να επιτελούν μεγάλα και θαυμαστά

, αποδεικνύοντας ότι ο Θεός τον οποίο επικαλούνταν και στο όνομα του οποίου κήρυτταν

 ήταν ο μόνος αληθινός Θεός, ο δημιουργός του κόσμου.

Οι άνθρωποι αυτοί ήταν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης· και ένας από αυτούς 

ήταν και ο προφήτης Ηλίας, τον οποίο εορτάζουμε σήμερα.

Η θέση του είναι ξεχωριστή μέσα στην ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης. Αν και δεν άφησε

 γραπτό έργο, όπως οι άλλοι προφήτες, η ζωή του μάς είναι γνωστή από το βιβλίο των

Βασιλειών (από το οποίο προερχόταν και τα αναγνώσματα που ακούσαμε νωρίτερα κατά

 τη διάρκεια του εσπερινού), όπου περιγράφονται όχι μόνο οι ταλαιπωρίες που υπέστη

 από τον ειδωλολάτρη βασιλέα Αχαάβ και τους ιερείς των ειδώλων, αλλά και τα μεγάλα και

 θαυμαστά που επιτέλεσε με τη δύναμη του Θεού.

Ελάχιστα πρόσωπα στην Παλαιά Διαθήκη γνώρισαν την εύνοια και τη χάρη του Θεού 

με τόσο 

προφανή τρόπο όπως ο προφήτης Ηλίας. Και ο λόγος ήταν η απόλυτη υπακοή και η 

απόλυτη

 εμπιστοσύνη του στις εντολές του Θεού· ήταν η απόλυτη καθαρότητα και αγιότητα της

 ζωής 

του, ώστε να ονομάζεται «ένσαρκος άγγελος» και να παρομοιάζεται από τους ιερούς

 υμνογράφους

 με τον «μείζονα εν γεννητοίς γυναικών», με τον Πρόδρομο και βαπτιστή του Κυρίου, τον 

άγιο Ιωάννη.

Ο Θεός ήταν αυτός που καθοδηγούσε σε όλη του τη ζωή τα βήματα του προφήτου Ηλία.

 Ήταν αυτός ο οποίος τον διέτρεφε θαυματουργικά στέλνοντάς του ψωμί με ένα κοράκι. 

Ήταν αυτός που έκανε το αλεύρι και το λάδι της χήρας που φιλοξενούσε τον προφήτη του

 να μη τελειώνει ποτέ. Ήταν αυτός που ανέστησε διά του προφήτου του Ηλία το νεκρό 

παιδί της χήρας. Ήταν αυτός που έστειλε πυρ από τον ουρανό, κατά την παράκληση του

 εκλεκτού δούλου, του προφήτου Ηλία, για να κατακαύσει τις θυσίες στα είδωλα.

 Ήταν αυτός που άρπαξε τον προφήτη του σε πύρινο άρμα ζωντανό και συνομιλούντα 

με τον μαθητή του Ελισσαίο στον

 ουρανό για να μη γνωρίσει τον θάνατο, που είναι συνέπεια της αμαρτίας, καθώς ο προφήτης

 Ηλίας δεν είχε καμμία σχέση με την αμαρτία, για να βρίσκεται στον ουρανό αιωνίως και να 

απολαμβάνει τη δόξα του Θεού.

«Ιδού έγνωκα ότι συ άνθρωπος Θεού». Με αυτές τις λίγες λέξεις περιγράφει η χήρα, την

 οποία ευεργέτησε ο προφήτης Ηλίας, τον εορταζόμενο άγιο. Άνθρωπος του Θεού ήταν 

ο προφήτης,

 άνθρωπος δηλαδή αφοσιωμένος στο Θεό, άνθρωπος που εκτελούσε πιστά τις εντολές του,

 άνθρωπος που είχε τη χάρη του Θεού, όπως την έχουν όλοι όσοι είναι υπάκουα τέκνα

 του Θεού.

 Και όλα αυτά συνέβαιναν, αδελφοί μου, σε μία εποχή που επλεόναζε η αμαρτία, η

 πλεονεξία, η

 ασωτία και η διαφθορά. Και το τονίζω αυτό, διότι ακούμε συχνά στις ημέρες μας τη

 δικαιολογία ή την επικαλούμαστε και εμείς οι ίδιοι πολλές φορές, ότι δεν είναι δυνατό 

να ζήσει κανείς στην εποχή μας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, όταν όλοι γύρω του

 ζουν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, ζουν μέσα στην αμαρτία, και όταν γύρω μας 

υπάρχουν δεκάδες πειρασμοί που καθημερινά προσπαθούν να μας απομακρύνουν 

από τον Θεό.

Ασφαλώς, αδελφοί μου, υπάρχει και στις ημέρες μας και στη κοινωνία που ζούμε και

 αμαρτία και

 απιστία και διαφθορά και πειρασμοί που επιδιώκουν να μας παρασύρουν στην οδό της

 απωλείας. 

Όμως η σημερινή εποχή και η σημερινή κοινωνία δεν είναι πιο αμαρτωλή από την

 κοινωνία της 

εποχής του προφήτη Ηλία. Αν εκείνος κατόρθωσε ζώντας μέσα σ’ αυτή να διατηρήσει 

την ψυχή

 και το σώμα του καθαρό, αν εκείνος κατόρθωσε να ελκύσει εξαιτίας της αγνότητος της

 ψυχής του

 και της υπακοής του τη χάρη του Θεού και να αναδειχθεί «άνθρωπος του Θεού», τότε 

ασφαλώς μπορούμε να το επιτύχουμε και εμείς. Σε εμάς επαφίεται να το θελήσουμε

 και να αγωνισθούμε

 γι αυτό και εύχομαι διά των πρεσβειών του να το επιτύχουμε όλου μας».