Με
την δέουσα ιεροπρέπεια εορτάστηκε η ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του
Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, στην ομώνυμη Ιερά Μονή της Πορταριάς, παρουσία
πλήθους κληρικών και πιστών.
Στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό (18/7) χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος μίλησε για τον τρόπο που έβλεπε ο Άγιος τους ανθρώπους, τους οποίους χαιρετούσε με τον χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη, χαρά μου». Σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι «ο Άγιος βλέπει στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου τη ζωντανή εικόνα του Θεού και μάς καλεί αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας με τον ίδιο τρόπο.
Αν μπορούσαμε να κάνουμε την έκκληση αυτή τρόπο ζωής πώς θα άλλαζαν τα πράγματα στην κοινωνία μας, ακόμη και μέσα στην Εκκλησία μας, όπου, πολλές φορές, ξεχνιόμαστε και χάνουμε αυτή τη ζωντανή εικόνα του Θεού. Τότε ο άλλος θα ήταν ένας ζωντανός ναός μπροστά μας και θα τον σεβόμασταν όπως νιώθουμε όταν περνάμε το κατώφλι μιας Εκκλησίας. Τότε ο άλλος θα ήταν μια εικόνα μπροστά μας και θα τον κρατούσαμε στα χέρια μας όπως κρατούμε την εικόνα όταν τη λιτανεύουμε και την ασπαζόμαστε, ξέροντας ότι από αυτήν αντλούμε χάρη. Τότε στον άλλον δεν θα βλέπαμε τα ελαττώματα και τις ελλείψεις του, τότε ο άλλος δεν θα ήταν η κόλαση και ο φόβος μας. Θα ήταν το πλάσμα του Θεού που θα το καλούσαμε σε μετάνοια και σωτηρία με την απλότητα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, με τη χαρά που ο ίδιος σκορπούσε γύρω του. Θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ να φωνασκεί, να θυμώνει, να κατακεραυνώνει, να καταδικάζει, να κρίνει, να κατακρίνει; Δεν υπάρχει αυτή η εικόνα στον Άγιο, γιατί είναι ο άνθρωπος του Θεού. Και όταν είσαι ο άνθρωπος του Θεού δεν μπορείς να κατακρίνεις τους άλλους, παρά μόνο να εύχεσαι και να προσεύχεσαι για την σωτηρία όλων των ανθρώπων. Όταν έχεις βιώσει την Ανάσταση του Χριστού δεν μπορεί παρά να λαχταράς αυτή να γίνει βίωμα όλων των ανθρώπων. Όταν η ειρήνη υπάρχει, ως καρπός του Αγίου Πνεύματος στην ψυχή σου, δεν μπορείς να αναστατώνεις καρδιές, δεν μπορείς να δημιουργείς άγχος, δεν μπορείς να φέρνεις τους ανθρώπους σε διχασμό και διχόνοια. Τότε μπορείς μόνο να ενώνεις και να οδηγείς σε δρόμους σωτηρίας. Τότε δεν βλέπεις δίπλα σου μόνο σκιές, δεν βλέπεις μόνο την επίδραση του διαβόλου, αλλά κυρίως την ευλογία του Αγίου Πνεύματος και ευλογείς τους ανθρώπους γιατί αυτό είναι το έργο του Χριστού, που έγινε άνθρωπος για να σώσει τους ανθρώπους και όχι για να τους καταδικάσει, για να φέρει σε σωτηρία και ανάσταση και όχι για να οδηγήσει στην κόλαση...»
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος, αναφερόμενος στα όσα υπέφερε ο Όσιος από την κακότητα των ανθρώπων, αλλά και στον τρόπο που στάθηκε απέναντί της, τον χαρακτήρισε «Άγιο της χαράς, της ειρήνης, της συγνώμης, της ενότητας. Αυτός είναι ο Άγιος και μακάρι να βιώσουμε και να μιμηθούμε τη δική του πορεία και το δικό του τρόπο. Το έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μας και μάλιστα τούτη τη δύσκολη εποχή. Αυτή την εποχή που είναι τόσα που μας τρομοκρατούν, τόσα που μας τρομάζουν και μας φοβίζουν, τόσα που προσπαθούν να μας απελπίσουν...»
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος επαίνεσε τον Ηγούμενο της Μονής Αρχιμ. Αθανάσιο Κολλά και τους συνεργάτες του, για την πρόοδο που επιτελείται στην ανοικοδόμηση της Μονής και την ολοκλήρωση, σχεδόν, του καθολικού. Χαρακτήρισε «θαύμα» τα όσα συντελούνται στη Μονή, μάλιστα σε περίοδο κρίσης και εξήρε την χρηστή διαχείριση των οικονομικών της Εκκλησίας, στα χέρια της οποίας ακόμα και τα λίγα αποδίδουν και καρποφορούν.
Στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό (18/7) χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος μίλησε για τον τρόπο που έβλεπε ο Άγιος τους ανθρώπους, τους οποίους χαιρετούσε με τον χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη, χαρά μου». Σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι «ο Άγιος βλέπει στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου τη ζωντανή εικόνα του Θεού και μάς καλεί αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας με τον ίδιο τρόπο.
Αν μπορούσαμε να κάνουμε την έκκληση αυτή τρόπο ζωής πώς θα άλλαζαν τα πράγματα στην κοινωνία μας, ακόμη και μέσα στην Εκκλησία μας, όπου, πολλές φορές, ξεχνιόμαστε και χάνουμε αυτή τη ζωντανή εικόνα του Θεού. Τότε ο άλλος θα ήταν ένας ζωντανός ναός μπροστά μας και θα τον σεβόμασταν όπως νιώθουμε όταν περνάμε το κατώφλι μιας Εκκλησίας. Τότε ο άλλος θα ήταν μια εικόνα μπροστά μας και θα τον κρατούσαμε στα χέρια μας όπως κρατούμε την εικόνα όταν τη λιτανεύουμε και την ασπαζόμαστε, ξέροντας ότι από αυτήν αντλούμε χάρη. Τότε στον άλλον δεν θα βλέπαμε τα ελαττώματα και τις ελλείψεις του, τότε ο άλλος δεν θα ήταν η κόλαση και ο φόβος μας. Θα ήταν το πλάσμα του Θεού που θα το καλούσαμε σε μετάνοια και σωτηρία με την απλότητα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, με τη χαρά που ο ίδιος σκορπούσε γύρω του. Θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ να φωνασκεί, να θυμώνει, να κατακεραυνώνει, να καταδικάζει, να κρίνει, να κατακρίνει; Δεν υπάρχει αυτή η εικόνα στον Άγιο, γιατί είναι ο άνθρωπος του Θεού. Και όταν είσαι ο άνθρωπος του Θεού δεν μπορείς να κατακρίνεις τους άλλους, παρά μόνο να εύχεσαι και να προσεύχεσαι για την σωτηρία όλων των ανθρώπων. Όταν έχεις βιώσει την Ανάσταση του Χριστού δεν μπορεί παρά να λαχταράς αυτή να γίνει βίωμα όλων των ανθρώπων. Όταν η ειρήνη υπάρχει, ως καρπός του Αγίου Πνεύματος στην ψυχή σου, δεν μπορείς να αναστατώνεις καρδιές, δεν μπορείς να δημιουργείς άγχος, δεν μπορείς να φέρνεις τους ανθρώπους σε διχασμό και διχόνοια. Τότε μπορείς μόνο να ενώνεις και να οδηγείς σε δρόμους σωτηρίας. Τότε δεν βλέπεις δίπλα σου μόνο σκιές, δεν βλέπεις μόνο την επίδραση του διαβόλου, αλλά κυρίως την ευλογία του Αγίου Πνεύματος και ευλογείς τους ανθρώπους γιατί αυτό είναι το έργο του Χριστού, που έγινε άνθρωπος για να σώσει τους ανθρώπους και όχι για να τους καταδικάσει, για να φέρει σε σωτηρία και ανάσταση και όχι για να οδηγήσει στην κόλαση...»
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος, αναφερόμενος στα όσα υπέφερε ο Όσιος από την κακότητα των ανθρώπων, αλλά και στον τρόπο που στάθηκε απέναντί της, τον χαρακτήρισε «Άγιο της χαράς, της ειρήνης, της συγνώμης, της ενότητας. Αυτός είναι ο Άγιος και μακάρι να βιώσουμε και να μιμηθούμε τη δική του πορεία και το δικό του τρόπο. Το έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μας και μάλιστα τούτη τη δύσκολη εποχή. Αυτή την εποχή που είναι τόσα που μας τρομοκρατούν, τόσα που μας τρομάζουν και μας φοβίζουν, τόσα που προσπαθούν να μας απελπίσουν...»
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος επαίνεσε τον Ηγούμενο της Μονής Αρχιμ. Αθανάσιο Κολλά και τους συνεργάτες του, για την πρόοδο που επιτελείται στην ανοικοδόμηση της Μονής και την ολοκλήρωση, σχεδόν, του καθολικού. Χαρακτήρισε «θαύμα» τα όσα συντελούνται στη Μονή, μάλιστα σε περίοδο κρίσης και εξήρε την χρηστή διαχείριση των οικονομικών της Εκκλησίας, στα χέρια της οποίας ακόμα και τα λίγα αποδίδουν και καρποφορούν.