Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο όνομα του Αγίου, που σημαίνει «στεφανωμένος», καθώς έλαβε τον ουράνιο στέφανο του μαρτυρίου. «Υπήρξε ολυμπιονίκης της πίστεως, όπως όλοι οι Μάρτυρες. Όμως, ο Κύριος μάς κάλεσε όλους να είμαστε αθλητές στον επίγειο στίβο, στο άθλημα της πίστεως, ν’ ακολουθούμε τα βήματά Του, για να λάβουμε τον στέφανο της αιωνιότητας. Σ’ αυτόν τον αγώνα πρέπει να τηρήσουμε κανόνες απαραβίαστους. Ο Θεός μας προίκισε με ελευθερία, η οποία, όμως, δικαιώνεται, όταν τηρούμε τους κανόνες της πνευματικής ζωής. Επίσης, ο καθένας επιλέγει το άθλημα που θ’ αγωνιστεί. Π.χ. της οικογένειας. Γι’ αυτό στεφανώνουμε τους νεόνυμφους, για να επιβραβεύσουμε τον αγώνα τους μέχρι τότε, αλλά και την κοινή τους πορεία, την δημιουργία οικογένειας, όπως την θέλει ο Θεός και όχι όπως, δυστυχώς, την διαφθείρει η σύγχρονη ζωή μας. Άλλοι, επιλέγουν το άθλημα της πλήρους αφιερώσεως στον Θεό και στην Εκκλησία, οι Μοναχοί και οι Μοναχές μας. Ακολουθούν τους κανόνες της μοναχικής ζωής και είναι άξιοι όσοι φέρουν εις πέρας αυτό το άθλημα. Άλλος ασκείται στην φιλανθρωπία, στην συγχωρητικότητα κ.λπ. Κανείς αθλητής δεν είναι μόνος του, αλλά ο καθένας έχει τον προπονητή του. Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Δεν μπορούμε να πορευόμαστε μόνοι. Χρειαζόμαστε τον έμπειρο πνευματικό οδηγό, για να φέρουμε εις πέρας το άθλημα της πίστεως. Οι αθλητές, επίσης, ανήκουν σε ένα σύνολο, ακολουθούν έναν δίκαιο ανταγωνισμό, συνεργάζονται για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους και να πετύχουν τους στόχους τους. Αντιστοίχως, το άθλημα της πνευματικής ζωής δικαιώνεται στην Εκκλησία και ο αθλητής λαμβάνει τον στέφανο της νίκης».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος τόνισε ότι στην διαφθαρμένη εποχή μας «είναι ανάγκη να νιώθουμε πού ανήκουμε, ποια είναι η ταυτότητά μας. Στην πατρίδα μας μόνο την ορθόδοξη πίστη μας έχουμε, που μας ανήκει. Αυτή μας έμεινε, που μας ενώνει τους Έλληνες σ’ όλο τον κόσμο και είναι η ταυτότητά μας και είναι το διαρκές άθλημά μας, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Γι’ αυτό, η Εκκλησία μας είναι ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει η Ελλάδα. Και βέβαια, δεν μας ανήκει η Εκκλησία, Της ανήκουμε. Όποιος πιστέψει το αντίθετο, έπεσε πολύ έξω. Όλοι μαζί συγκροτούμε το Σώμα της Εκκλησίας, μέσα στο οποίο καλούμαστε να ασκηθούμε στον πνευματικό μας αγώνα, με υπακοή στον Επίσκοπο, ενότητα και πνεύμα διακονίας».
Στο τέλος του Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε την Γερόντισσα Μαριάμ και την αδελφότητα της Μονής, καθώς και τον Γέροντά του Αρχιμ. Γρηγόριο Χατζηνικολάου, για το έργο που επιτελούν και ζήτησε από τους προσκυνητές να στηρίζουν με θέρμη το Μοναστήρι.
Εκ του Γραφείου Τύπου.
Αναρτήσεις
