Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

.

.
Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Μέσα απ΄αυτές τις σελίδες που ακoλουθούν θέλω να μάθει όλος ο κόσμος για Τους Αγίους, τις Εκκλησιές και τα Μοναστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Μπορείτε να μου στείλετε την Ιστορία του Ναού σας ή του Μοναστηρίου σας όπως και κάποιου τοπικού Αγίου/ας της περιοχής σας nikolaos921@yahoo.gr

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης
κάνετε κλικ στην φωτογραφία

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2024

Ἡ ἀγάπη εἶναι θεϊκό δῶρο, πού τό καταντήσαμε δαιμονικό ἐργαλεῖο – Tο κήρυγμα της Ιεράς Μητροπόλεως για την Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, 14/7/2024.

«Οτω λαμψάτω τό φς μν μπροσθεν τν νθρώπων, πως δωσιν μν τά καλά ργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα μν τόν ν τος ορανος» (Ματθ. 5, 16).

Σήμερα εναι Κυριακή πού τιμμε τούς γιους καί θεοφόρους Πατέρες τς Τέταρτης Οκουμενικς Συνόδου. Εναι ο φωτισμένοι πρόμαχοι τς ρθόδοξης πίστης. Ψηλάφησαν τό μυστήριο τς νανθρώπησης το Θεο καί περασπίστηκαν τήν πίστη τς κκλησίας τι Χριστός εναι κατά πάντα τέλειος Θεός καί τέλειος νθρωπος. Ο δύο φύσεις, νθρώπινη καί θεία, νώθηκαν στό πρόσωπό Του καί γι’ ατό μες γευόμαστε τή σωτηρία.

Ατοί ο Πατέρες λαμψαν στόν κόσμο, πως λάμπουν τά φτα μέσα στή νύκτα. Φώτισαν τά σκοτάδια τς πλάνης καί τά διέλυσαν. Φώτισαν τόν κόσμο, χι μόνο μέ τή διδασκαλία τους λλά καί μέ τή ζωή τους, τό παράδειγμα, τήν μπειρία, τή νοοτροπία τους καί στά πρόσωπά τους γινε πραγματικότητα λόγος το Χριστο: «Οτω λαμψάτω τό φς μν μπροσθεν τν νθρώπων, πως δωσιν μν τά καλά ργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα μν τόν ν τος ορανος».

Στά πρόσωπα τν γίων Πατέρων δοξάζεται τό νομα το Θεο. Ο γενεές τν νθρώπων βλέπουν τή ζωή, μελετον τή σκέψη, μβαθύνουν στά κίνητρα καί στίς προϋποθέσεις ατν τν Πατέρων καί διαπιστώνουν τήν πέραντη δύναμη το Θεο. δύναμη ατή μεταμορφώνει τούς νθρώπους, λλάζει τίς κοινωνίες, σώζει καί λευθερώνει πό τήν μαρτία ποιον θέλει νά σωθε. Δοξάζεται Θεός μέσα πό τούς γιους Πατέρες, διότι ποκαλύπτεται γιότητά Του μέσα πό τή δική τους ποιότητα.

Χριστός μς καλε νά λάμψουμε κι μες μέ τήν πίστη καί τά ργα μας μέσα στή σκοτισμένη πό τήν μαρτία κοινωνία. Νά φωτίσουμε ναν κόσμο πού παραπαίει. Ζομε σέ μία ποχή κατά τήν ποία τό κακό φαίνεται χι μόνο νά θριαμβεύει, λλά καί νά καυχιέται γιά τόν θρίαμβο ατό. Ποτέ λλοτε ο νθρωποι δέν χασαν τόσο πολύ τά ρια μεταξύ το σωστο καί το λάθους καί ποτέ δέν γάπησαν μέ τόσο πόθο τά λάθη τους. Ταυτόχρονα ζομε καί τήν προσωπική μας παλινδρόμηση νάμεσα στήν ρετή καί στήν πτώση. Πονμε γιά τή φτωχή καρποφορία πού χουμε νά πιδείξουμε. ναλογιζόμαστε τί φταίει καί δέν μπορομε νά βιώσουμε τόν Θεό. Ταυτόχρονα, μως, ποφέρουμε πό τήν κατάντια πού βλέπουμε γύρω μας καί θέλουμε νά βοηθήσουμε τούς λλους νά βρον τό μονοπάτι το Χριστο. λλά τί νά δώσουμε, ταν εμαστε φτωχοί; Πς νά φωτίσουμε, ταν φωτιά μέσα μας πέμεινε μιά τρεμάμενη σπίθα;

Κύριος μως πιμένει: «Οτω λαμψάτω τό φς μν μπροσθεν τν νθρώπων, πως δωσιν μν τά καλά ργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα μν τόν ν τος ορανος». Γιά νά καταφέρουμε νά τηρήσουμε τήν πιταγή το Χριστο καί νά κολουθήσουμε τά βήματα τν γίων Πατέρων πού τιμμε σήμερα, εναι παραίτητο νά βιώσουμε τά δύο κορυφαα στοιχεα τς πνευματικς ζως, τή μετάνοια καί τήν γάπη.

μετάνοια εναι νας γώνας, μία μάχη μέ τίς δυνάμεις το κακο. Προσπαθομε νά ντισταθομε στή δύναμη τς ποστασίας πό τόν Θεό μέ πεσμα καί πάλη καθημερινή. Ο κακές συνήθειες, ο ποικιλόμορφες ξαρτήσεις, ο σφαλμένες ντιλήψεις, τά διεστραμμένα πρότυπα, ο λανθασμένες δηγίες τν πάσης φύσεως «εδικν», διάσπαση τς ψυχς πό τά δεδομένα πού τήν κατακλύζουν, ντυπωσιασμός γιά τά φήμερα καί λησμοσύνη γιά τά αώνια κάνουν τή μετάνοια δυσκολοκατόρθωτη. δυσκολία μεγαλώνει κόμη περισσότερο, πειδή λείπουν γύρω μας καί τά ζωντανά παραδείγματα. διαφορία, βία καί τό συμφέρον χουν διαβρώσει κάθε θεσμό καί χουν εσχωρήσει σέ κάθε δομή. πό πο νά πιαστες καί πού νά στηριχτες, ταν λοι καί λα χουν διαβρωθε; ταν διαπιστώνεις παντο τήν ποκρισία, τή διπλοπροσωπία, τήν νεντιμότητα, τή σκληροκαρδία, θλίβεσαι καί πογοητεύεσαι. κε χρειάζεται συνδρομή το πνευματικο πατέρα. κε μετάνοια λαμβάνει κατεύθυνση. Τό θλημα κτελεται μέ προπονητή. δρόμος ποκτάει δηγό. σθένεια ντιμετωπίζεται πό τόν ατρό. συμπαράσταση το πνευματικο φέρνει τήν ελογία το Θεο. ταπείνωση μπροστά στόν πνευματικό φέρνει τήν κτιστη χάρη το Παρακλήτου καί τή δύναμη νά συνεχιστε γώνας τς μετάνοιας. πιμονή φέρνει τήν καρποφορία. καρποφορία μς καθιστ φς τν νθρώπων καί παράδειγμα γιά τούς συναμαρτωλούς δελφούς μας. τσι δική μας μετάνοια γίνεται δόξα το Θεο στόν κόσμο.

Τό δεύτερο στοιχεο τς πνευματικς ζως, πού καλούμαστε νά βιώσουμε, γιά νά δοξάζεται στό πρόσωπά μας Θεός, εναι γάπη. γάπη εναι μία λέξη πολύ ταλαιπωρημένη καί πολύ βρωμισμένη στήν ποχή μας. Στό νομά της διαπράττονται τά μεγαλύτερα λάθη. Στό νομά της πιτρέπονται ο πιό κραες διαστροφές. γάπη εναι θεϊκό δρο, πού τό καταντήσαμε δαιμονικό ργαλεο. Τήν μαυρώσαμε καί τή μολύναμε τόσο πολύ μέ τόν γωισμό μας, πού πλέον γινε ξαιρετικά σπάνια καί πίστευτα πολύτιμη. Τήν ληθινή γάπη πλέον δέν μπορομε νά τή βρομε κάπου λλο πέρα πό τή θυσία καί τήν προσφορά. θόρυβη καί ταπεινή λεημοσύνη εναι γάπη. διακριτική συμπαράσταση σέ κάθε πονεμένο εναι γάπη. νοιχτόκαρδη ποδοχή τς κάθε διαιτερότητας καί διαφοροποίησης το διπλανο εναι γάπη. ναγκαλισμός καί συγχώρεση το χθρο εναι γάπη. φιλότιμη παραχώρηση τν δικαιωμάτων γιά τό χατίρι το λλου, σέ μία ποχή κρατου δικαιωματισμο, εναι γάπη. εγένεια καί τό χαμόγελο σέ μία κοινωνία μέ σφιγμένα πρόσωπα καί πικραμένα βλέμματα εναι γάπη. σεβασμός στή ζωή εναι γάπη. κάθε μορφς εραποστολή καί προβολή το Χριστο στήν οκογένεια, στήν παρέα, στόν χρο τς ργασίας καί πουδήποτε προσβάλλεται τό νομά Του, εναι γάπη. γάπη βρίσκεται στά μικρά καί στά σήμαντα τς καθημερινότητας πού, ταν τά γγίζει, τά κάνει μεγάλα, σημαντικά καί λησμόνητα. γάπη νά μή μένει μέσα μας μόνον ς σκέψη, πιθυμία συναίσθημα. Νά γίνεται πράξη, νοιάξιμο, γκαλιά, χαμόγελο, κόπος, φεύρεση, δρο, μοίρασμα καί πάν’ π’ λα συγχώρεση. Νά γίνεται πράξη καί ζωή. Τότε γάπη μας εναι ληθινή.

Ο τιμώμενοι σήμερα γιοι Πατέρες μς δείχνουν πς θά καταφέρουμε νά γίνουμε τά φτα το κόσμου, γιά νά δοξάζεται Θεός. ς τούς μιμηθομε βαδίζοντας τόν δρόμο τς μετάνοιας καί τς γάπης, γιά νά εσπράξουμε τούς καρπούς τν κόπων μας γιά πάντοτε. μήν.

Επιμέλεια Κειμένου : Πρωτ. Δημήτριος Κατούνης.

Εκ του Γραφείου Τύπου.