Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες στήν Ἀθήνα καί στό Παρίσι.

 

Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ὁ Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τήν παρακολούθηση τῆς ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων 2024 στό Παρίσι, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀσκώντας μιά εὐγενική καί ἔξυπνη κριτική σέ ὅσα παρακολούθησε εἶπε ὅτι «ἡ τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τῆς Ἀθήνας τό 2004 παραμένει κάτοχος τοῦ χρυσοῦ, ὄχι μόνον γιά τήν αἰσθητική της, ἀλλά πρωτίστως γιατί λειτούργησε ὡς θεματοφύλακας τῆς ἰδέας τοῦ ὀλυμπισμοῦ καί τῶν ἀγώνων».

Εἶναι σημαντικό νά δοῦμε πῶς ἐπῆλθε αὐτό τό ἀποτέλεσμα στήν Ἀθήνα.

1. Ἡ Ἐκκλησία καί οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες στήν Ἀθήνα

Νά θυμίσω σέ ὅσους δέν ἔχουν ἰσχυρή μνήμη ἤ ἔχουν ἐπιλεκτική μνήμη ὅτι ἀπό τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1997 πού ἡ Χώρα μας εἶχε ἀναλάβει τήν διοργάνωση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τοῦ 2004, εἶχαν διατυπωθῆ παγανιστικές προτάσεις μέ τήν εὐκαιρία αὐτή γιά νά ἀναβιώση ἡ πολιτιστική ἀτμόσφαιρα τῶν Ἀγώνων πού γίνονταν στήν ἀρχαία Ἑλλάδα μέ τήν κυρία πρόταση ὅτι «ὁ ὀλυμπισμός εἶναι τρόπος ζωῆς γιά τούς Ἕλληνες».

Τότε, ἐπειδή αἰσθάνθηκα ὅτι ὑπάρχει περίπτωση νά ἐπιδιωχθῆ ἡ ἀναβίωση τῶν ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν τελετῶν τῆς ἀρχαίας λατρείας τοῦ Δωδεκαθέου, δηλαδή τελετές παγανιστικές, ἔγραψα σχετικό ἄρθρο στήν Ἐφημερίδα τῆς Μητροπόλεώς μας «Ἐκκλησιαστική Παρέμβαση»καί στήν συνέχεια ὑπέβαλα πρόταση στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν ἴδιο μήνα, δηλαδή τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1997. Σκοπός τῆς προτάσεως ἦταν νά συγκροτηθῆ Ἐπιτροπή ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας μέ σκοπό νά προταθοῦν τρόποι γιά νά προβληθῆ, κατά τήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004, ἡ διαχρονική παράδοση τῆς Ἑλλάδος μέχρι σήμερα, ἀπό τόν ἀρχαῖο ἑλληνισμό στόν χριστιανικό ἑλληνισμό μέχρι τόν νεοελληνισμό, ὥστε νά μή γίνουν μονομερεῖς παρουσιάσεις καί δοθῆ ἡ ἐντύπωση ὅτι στήν Ἑλλάδα ζοῦν ἀρχαῖοι Ἕλληνες.

Ἡ βασική ἀρχή ἦταν ὅτι οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες στήν ἀρχαία Ἑλλάδα εἶχαν τρία βασικά γνωρίσματα: Πρῶτον ἄρχιζαν μέ θυσία στούς θεούς (θρησκευτικό πρόγραμμα), ἀκολουθοῦσε τό θέατρο μέ τίς τραγωδίες (κάθαρση τῶν θεατῶν) καί ὁλοκληρώνονταν μέ τούς ἀγῶνες τῶν ἀθλητῶν στό στάδιο, ἀφοῦ περνοῦσαν μέσα ἀπό μιά σήραγγα - «κρύπτη», ἔνδειξη ὅτι μέσα ἀπό τήν ἄσκηση ὁδηγοῦνταν στό φῶς τοῦ ἡλίου.

Αὐτό σημαίνει οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες ἦταν Ἀγῶνες ψυχοσωματικοί καί ὄχι παιχνίδια, ὅπως τούς ἀποκάλεσαν οἱ Ρωμαῖοι, καί σήμερα λέγονται Games, οὔτε ἦταν Desport (ξέσπασμα-διασκέδαση), ὅπως τούς ἀποκάλεσαν οἱ Ἄγγλοι-Γάλλοι καί κατέληξε ἡ λέξη Sport. Ἄλλο εἶναι ὁ ἀθλητισμός, ὅπως ἐπικρατοῦσε στήν ἀρχαία Ἑλλάδα, καί ἄλλο εἶναι ἡ διασκέδαση-παιχνίδι, ἀναμειμεγμένο μέ μεγάλα οἰκονομικά συμφέροντα, ὅπως, δυστυχῶς, γίνεται σήμερα.

Νά ἐπισημανθῆ ἀκόμη ὅτι ὁ τότε Μητροπολίτης Δημητριάδος Χριστόδουλος ἔγραψε ἄρθρο στό «Βῆμα» τόν Φεβρουάριο τοῦ 1998 μέ τίτλο «Ἕξι προτάσεις γιά τό 2004» καί ὑπότιτλο «Ἡ μεγάλη εὐκαιρία τῆς Ὀλυμπιάδος πού δέν πρέπει νά χαθεῖ», στό ὁποῖο κατέθεσε σοβαρές προτάσεις.

Στήν συνέχεια ὁ ἴδιος μέ τήν ἄνοδό του στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1998, ἐνδιαφέρθηκε καί γιά τό θέμα τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων στήν Ἀθήνα τοῦ 2004. Ἔτσι, μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, κατά τήν Συνεδρίαση τοῦ Μαρτίου 1999, συνεστήθη Ἐπιτροπή παρακολούθησης τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων ὑπό τήν προεδρία μου, καί στελεχώθηκε μέ ἀξιόλογα μέλη ἀπό ὅλους τούς φορεῖς τῆς κοινωνίας μας πού εἶχαν ἐξειδικευμένες γνώσεις πάνω στό θέμα τοῦ ἀθλητισμοῦ καί τῆς ἐν γένει πολιτιστικῆς παραδόσεως.

Ἔπειτα, μέ δεύτερη ἀπόφασή της ἡ Ἱερά Σύνοδος, μέ πρότασή μου, τόν Ἰούνιο τοῦ 1999, διηύρυνε τόν σκοπό καί τήν σύνθεση τῆς Ἐπιτροπῆς, πάλι ὑπό τήν προεδρία μου, γιά νά εὑρεθοῦν τρόποι συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας μας στήν ὅλη διοργάνωση τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, νά παρουσιασθῆ ἡ προσφορά τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας στόν Ἑλληνισμό, νά μελετηθοῦν τρόποι ἐπικοινωνίας τῆς Ἐκκλησίας μέ ἀθλητές προερχόμενους ἀπό ὀρθόδοξες Χῶρες, νά διοργανωθοῦν διάφορες ἐκδηλώσεις γιά τήν ἐξισορρόπηση μεταξύ σώματος καί ψυχῆς, καί γενικά νά ἀντιμετωπισθῆ ὀρθά τό θέμα «Ἐκκλησία καί ἀθλητισμός».

Αὐτή ἦταν μιά ἀπόφαση σημαντική, πρωτοπόρα, ἡγετική μέ πολλές προεκτάσεις, ὅπως θά φανῆ πιό κάτω.

Ἡ Ἐπιτροπή μας αὐτή ἐργάστηκε γιά πέντε (5) χρόνια, ἀπό τό 1999 μέχρι τό 2004, μέ μεθοδικότητα καί ἐπιστημονικότητα σέ πολλές καί πολύωρες Συνεδριάσεις. Συμμετείχαμε σέ ἀνάλογες ἐκδηλώσεις τῆς Πολιτείας μέ συγκεκριμένες ἀπόψεις, ἐπικοινωνήσαμε μέ τόν Δημήτρη Παπαϊωάννου πού εἶχε ἀναλάβει τήν διοργάνωση τῶν τελετῶν τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων καί ἀναπτύξαμε τίς προτάσεις μας, ἔγιναν Συνέδρια καί Σεμινάρια κ.ἄ. γιά νά βοηθήσουμε στήν καλή διοργάνωση τῆς τελετῆς ἔναρξης, πού θά ἔδειχνε τήν ἱστορία καί τήν διαχρονική παράδοσή μας.

Εἰδικά, ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κυρός Χριστόδουλος ἐπανειλημμένως ἦλθε σέ προσωπική ἐπικοινωνία μέ τήν Πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς διοργάνωσης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων κ. Γιάννα Ἀγγελοπούλου, καί στήν Ἀρχιεπισκοπή καί στό Γραφεῖο της, ὥστε νά παρουσιαστῆ μιά τελετή πού νά παρουσιάζη τήν διαχρονική παράδοση τοῦ Ἔθνους μας. Ἤμουν παρών σέ μιά τέτοια συνάντηση πού ἦταν καί ὁ Πρόεδρος τῆς Ὀλυμπιακῆς Ἐπιτροπῆς, καί συνομιλοῦσαν καί οἱ τρεῖς σέ ἄπταιστα γαλλικά.

Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς δραστηριότητας ἦταν ἀφ’ ἑνός μέν ἡ ἀνακαίνιση τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στήν Ἁγία Βαρβάρα, ἀφ’ ἑτέρου δέ, μέ δυναμική παρέμβαση τῆς κ. Γιάννας Ἀγγελοπούλου, ἡ συμμετοχή τῆς χορωδίας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν στήν τελετή ἔναρξης, πού τραγούδησε τόν ὕμνο τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, ὥστε νά φανῆ σέ ὅλο τόν κόσμο ἡ παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στήν Ἑλλάδα.

Εἶναι σημαντικό νά γραφῆ, ὅπως ἔχει ἐντοπισθῆ καί ἀπό ἄλλους, ὅτι στήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα τό 2004 συνυπῆρχαν ἁρμονικά τά ἀρχαῖα σύμβολα μέ σύγχρονα στοιχεῖα, ὅπως ἡ διπλῆ ἕλικα τοῦ DNA καί ἄλλα. Ἐπίσης, ὑπῆρξε συνεχής παρουσία ἐπιλεγμένων Κληρικῶν στό Ὀλυμπιακό Χωριό γιά τήν ὑποστήριξη τῶν Ὀρθοδόξων ἀθλητῶν. Σέ αὐτό τό ἔργο βοήθησε ἀποτελεσματικά ὁ τότε Γραμματέας τῆς Ἐπιτροπῆς μας Ἀρχιμανδρίτης π. Παῦλος Ἰωάννου, μετέπειτα Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης, ἤδη κεκοιμημένος, μαζί μέ μιά ὁμάδα καταλλήλων καί ἐκπαιδευμένων Κληρικῶν.

Ἕνα θετικό ἀποτέλεσμα τῆς προσπάθειας αὐτῆς ἦταν ὅτι στήν τελετή τῆς ἔναρξης τῶν Ὁλυμπιακῶν Ἀγώνων φάνηκε ἡ ὅλη παράδοση τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Βεβαίως, δέχθηκα, ἐγώ προσωπικά καί τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς μας, καθώς, ἐπίσης, καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ἰσχυρές ἐπιθέσεις, τόσο ἀπό κύκλους ἀρχαιολατρῶν πού εἶχαν ἄλλα σχέδια γιά τήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα τό 2004, ὅσο καί ἀπό συντηρητικούς κύκλους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν καταλάβει πλήρως τόν σκοπό τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας γιά τό θέμα αὐτό. Ὅπως ἐξήγησα προηγουμένως, θέλαμε νά μή παρεκλίνουν οἱ Ἀγῶνες σέ ἄλλους σκοπούς, νά βοηθήσουμε στό νά παρουσιασθῆ ἡ διαχρονική παράδοση τοῦ Ἔθνους μας καί νά κάνουμε αἰσθητή τήν παρουσία μας καί τήν ποιμαντική διακονία μας στό Ὀλυμπιακό Χωριό μέ τήν συνάντησή μας μέ ὀρθοδόξους ἀθλητές πού εἶχαν ἔλθει ἀπό ὅλες τίς Χῶρες τοῦ κόσμου.

Ὅλο αὐτό τό ἔργο πού ἐπιτέλεσε ἡ Ἐπιτροπή μας, μέ τήν συνδρομή καί τήν συμπαράσταση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου φαίνεται ἀνάγλυφα στήν εἰσήγηση πού ἀνέπτυξα, ὡς Πρόεδρος τῆς Εἰδικῆς αὐτῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2002, πρό τῆς ἐνάρξεως τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα.

Τά βασικά σημεῖα τῆς εἰσηγήσεως ἦταν: 1. Ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιά τήν συγκρότηση τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς. 2. Σκοπός τῆς ἐνεργοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας στό θέμα τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων καί τοῦ ἀθλητισμοῦ. 3. Ἀποφάσεις τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν καλή διοργάνωση τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων.

Αὐτό φαίνεται καί στήν ἀναφορά πού ὑπέβαλα ὡς Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2004, μετά τό πέρας τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, μέ τήν ὁποία ἐνημέρωνα πλήρως τήν Σύνοδο γιά τό ἔργο πού ἐπιτελέσαμε. Ἡ ἀναφορά εἶχε δύο σημεῖα. Πρῶτον, παρατηρήσεις γιά τόν τρόπο πού ἐργασθήκαμε στό Ὀλυμπιακό Χωριό μέ τούς ἀθλητές ἀπό ὀρθόδοξες Χῶρες, δεύτερον, ὁ κατάλογος τῶν Ἱερέων πού διακόνησαν στό Ὀλυμπιακό Χωριό, τρίτον, ἡμερολόγιο ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί ποιμαντικῆς διακονίας στό Παρεκκλήσιο τοῦ Ὀλυμπιακοῦ Χωριοῦ, τέταρτον, γενικές παρατηρήσεις ἀπό τήν ἐμπειρία αὐτήν, ὅπως τίς κατέγραψε ὁ Γραμματεύς τῆς Ἐπιτροπῆς μας Ἀρχιμ. π. Παῦλος Ἰωάννου.

Στούς χαιρετισμούς πού ἀπηύθυνα στούς Ἕλληνες Ὀλυμπιονίκες, καί τούς Παραολυμπιονίκες πού ἔλαβαν μέρος στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες τοῦ 2004 καί ἰδιαιτέρως σέ ὅσους ἔλαβαν μετάλια, στήν ἐκδήλωση πού ἔγινε στήν Αἴθουσα Συνεδριάσεων καί Τελετῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ πρωτοβουλία, παρουσία καί Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, παρουσίασα ὅλη τήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες.

Ἔτσι ἐξηγεῖται πού στήν τελετή ἔναρξης καί λήξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα ἐξελίχθηκαν ὅλα ὁμαλά, παρουσιάσθηκε ἡ διαχρονική παράδοση τοῦ Ἔθνους μας, ἔστω μέ μερικές ἔλλείψεις, καί, κατά τόν Πρωθυπουργό, ἡ Ἑλλάδα «παραμένει κάτοχος τοῦ χρυσοῦ» στό θέμα τῆς διοργανώσεως τελετῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων.

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Παύλου Ἰωάννου, τοῦ Πρωτοπρεσβύτερου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, τῆς ἠθοποιοῦ Ἄννας Συνοδινοῦ καί ἄλλων μελῶν τῆς Ἐπιτροπῆς μας. Καί πάνω ἀπό ὅλους αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, πού συνέλαβε τίς διαστάσεις αὐτοῦ τοῦ θέματος καί ἔδειξε ἀποφασιστικότητα στήν συνδρομή τῆς Ἐκκλησίας καί στό θέμα αὐτό.

2. Ἡ νοοτροπία τοῦ Woke κινήματος στό Παρίσι

Τά θυμήθηκα ὅλα αὐτά, διότι ἡ τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στό Παρίσι, πρίν λίγες ἡμέρες, ὅπως ἔχει παρατηρηθῆ ἦταν ἔκφραση τοῦ συγχρόνου κινήματος Woke (ἀφύπνηση), σύμφωνα μέ τό ὁποῖο μέχρι τώρα ὅλοι ἤμασταν καί εἴμαστε σέ ὕπνωση, καί μερικοί θέλουν νά μᾶς ξυπνήσουν! Δυστυχῶς, δέν ἔχουν καταλάβει ὅτι ἡ βάση τῆς παραδόσεως ἑνός τόπου, ἑνός λαοῦ καί ἑνός πολιτισμοῦ δέν ἀποσαθρώνεται γιά νά παρουσιασθῆ δῆθεν ἡ σύγχρονη ζωή. Ἡ «σύγχρονη» ζωή πού ἀποδεσμεύεται ἀπό τήν παράδοση εἶναι καταστροφική, χωρίς ὑποδομή καί θεμέλια.

Ἔχουν παρατηρήσει ὅτι ἡ τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στό Παρίσι ἦταν μιά γιορτή Μπαρόκ, ὅπως γίνονταν στίς Εὐρωπαϊκές πόλεις τόν 17ο αἰώνα (Ἔφη Φαλίδα). Ἐπίσης, ἔβλεπε κανείς καθαρά τά χρώματα τοῦ οὐρανίου τόξου πού εἶναι σημαία τῆς κοινότητος ΛΟΑΤΚΙ+, καθώς ἔγινε καί ἡ συνύπαρξη τοῦ Διόνυσου μέ τό ἀσεβέστατο τερατούργημα τοῦ φερόμενου ὡς «Μυστικοῦ Δείπνου» πού ἦταν «σκηνή χλευασμοῦ καί ἐμπαιγμοῦ τοῦ Χριστιανισμοῦ» καί συνδέονταν «παγανιστικές γιορτές», ἐν ὀνόματι «τοῦ σεβασμοῦ τῆς διαφορετικότητας».

Πάντως, ἀπό ὅσα ἔχουν γραφῆ γιά τό κίνημα «woke» (ἀφύπνηση) φαίνεται ὅτι ὁ ὅρος χρησιμοποιήθηκε τήν δεκαετία τοῦ 1960 στήν Ἀμερική, ἀπό «τήν ἀφροαμερικανική κοινότητα τοῦ Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στόν ἀγώνα ἐνάντια στόν ρατσισμό καί τήν ἀστυνομική βία». Ἔκτοτε χρησιμοποιεῖται γιά νά δηλωθῆ ἡ «ἀπονομή δικαιοσύνης, ἡ προστασία τῶν μειονοτήτων, ἡ καταπολέμηση τῶν ρατσιστικῶν διακρίσεων καί τῶν κοινωνικῶν ὁμάδων».

Σήμερα τήν λέξη «woke» οἰκειοποιήθηκαν ὁμάδες πού «αὐτοπροσδιορίζονται ὡς προοδευτικοί, ἀντισυστημικοί καί ὡς θεματοφύλακες τῶν δικαιωμάτων τῶν μειονοτήτων πού ὑφίστανται διακρίσεις πάσης φύσεως». Αὐτό συνιστά τόν ἀπόλυτο δικαιωματισμό!

Γράφηκε χαρακτηριστικά: «Οἱ "woke" συμπεριφέρονται ὡς μία νέα πεφωτισμένη πρωτοπορία πού ἔχει ἕνα εἶδος θρησκευτικῆς ἀποκάλυψης, πού τούς ἔκανε νά ξυπνήσουν ἀπό ἕναν μακρύ ἱστορικό λήθαργο καί νά ἀποκτήσουν ἐπίγνωση τῶν ἀπαράδεκτων διακρίσεων πού τούς ἐπιβάλλει ὁ δυτικός πολιτισμός καί ὁ λευκός ἄνδρας. Δέν ὑπάρχει συγχώρεση γι’ αὐτούς, ἔτσι ἐπιλέγουν τόν ἀγώνα γιά τήν ἀποδέσμευσή τους».

Μάλιστα, γιά αὐτούς πού ἀκολουθοῦν τό κίνημα «Woke», πού εἶναι «κουλτούρα ἀποδόμησης» τῶν πάντων, «ὁ Ἀριστοτέλης εἶναι ἀπολογητής τῆς δουλοκτησίας», «ὁ Πλάτωνας εἶναι λευκός φιλόσοφος ἄρα ὕποπτος ἐκ τῶν προτέρων μιᾶς καί ἀνήκει στήν κυρίαρχη φυλή», «τά μαθηματικά εἶναι μιά ἐπιστήμη ρατσιστική καί φαλλοκρατική», «ὁ Σαίξπηρ εἶναι σεξιστής», «ὁ Βολταῖρος εἶναι ἀντισημίτης», «ὁ Βίκτορ Οὐγκώ εἶναι ρατσιστής», «ὁ ἀρχαιοελληνικός ὀρθολογισμός εἶναι ρατσιστικός», «ὁ Τσαϊκόφσκι εἶναι ρατσιστής». Γιά τό κίνημα «Woke» θεωρεῖται ὅτι «ἡ πολιτική τῶν ταυτοτήτων περιχαρακώνει τά ἄτομα σέ ἐθνοτικές ἤ φυλετικές κατηγορίες οἱ ὁποῖες ἀναπόφευκτα ἀντιτίθενται ἡ μία στήν ἄλλη. Ἔτσι, οἱ ἔγχρωμοι ἐναντιώνονται στούς λευκούς, οἱ γυναῖκες στούς ἄνδρες, οἱ ὁμοφυλόφιλοι στούς ἑτερόφυλους, οἱ ἔγχρωμες φεμινίστριες στίς λευκές, οἱ νεοφεμινίστριες στά τράνς ἄτομα» κλπ.

Νά σημειωθῆ ὅτι ὁ Ὑπουργός Παιδείας τῆς πρώτης θητείας τοῦ Μακρόν στήν Γαλλία, Ζάν Μιέλ Μπλανκέρ, βλέποντας τίς συνέπειες τοῦ Woke culture (ἀφύπνηση κολτούρας) δήλωσε ὅτι τό κίνημα Woke εἶναι ἕνα μικρόβιο πού θέλει νά θυμματίσει τή δημοκρατία» (Advertisement ATHENS).

Τά προβλήματα πού ἀναφύονται ἀπό τήν Woke culture εἶναι πολλά καί αὐτά ἐκφράσθηκαν στήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στό Παρίσι, ἔστω καί μέ τήν προοπτική τῆς φερομένης ὡς συνύπαρξης. Σέ ἄλλο ἄρθρο μου πού θά δημοσιευθῆ προσεχῶς θά ἐξετασθῆ τό θέμα πῶς ἀπό τόν Διαφωτισμό φθάσαμε στήν σύγχρονη ἀνατρεπτική ἐποχή.

Ἐπανερχόμενος στήν τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στό Παρίσι θά ἤθελα νά ἀναφέρω ὅτι σέ μιά διάλεξη πού ἔδωσα σέ Πρωτεύουσα Κράτους τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης (δέν γράφω τό ὄνομά της γιά νά μή φανερώσω αὐτό πού θά ἀκολουθήση) κάποια ἀξιόλογη καί μέ κῦρος ἐπιστήμονας Ὀρθόδοξη Ἑλληνίδα, πού ἔλαβε τό διδακτορικό της ἀπό τό Πανεπιστήμιο τῆς Σορβόνης σέ ἱστορικά θέματα, καί ἐκροσώπησε τήν Χώρα μας σέ μεγάλο Ὀργανισμό, μοῦ εἶπε: «Σεβασμιώτατε, νά προσεύχεσθε γιά τούς Χριστιανούς τῆς Γαλλίας». Μέ αὐτό ἐννοοῦσε τίς δοκιμασίες πού διέρχονται οἱ Χριστιανοί καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί στήν Γαλλία μέ τό νά εἶναι Χριστιανοί!! Αὐτό φάνηκε στήν τελετή τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων πού διοργάνωσε ἡ Γαλλία.

Πάντως, ἡ τελετή ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στήν Ἀθήνα τοῦ ἔτους 2004 εἶχε αὐτήν τήν σοβαρότητα καί τήν ἐπιτυχία, διότι τότε, ἐκτός τῶν ἄλλων, συνεργάστηκαν στενά ἡ Ὀργανωτική Ἐπιτροπή, ἡ Πολιτεία καί ἡ Ἐκκλησία καί παρήχθηκε αὐτό τό σοβαρό ἀποτέλεσμα. Αὐτό δημιούργησε μιά ὑποθήκη γιά τήν γενιά μας καί τίς ἑπόμενες γενιές.