Την 9ην του μηνός Ιουλίου, Ἅγιοι Ἀνατολία, Βικτωρία καί Αὐδάξιος οἱ Μάρτυρες.

 

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀνατολία, Βικτώρια καί Αὐδάξιος μαρτύρησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.). Ἡ Ἀνατολία καί ἡ Βικτωρία ἦσαν ἀδελφές καί εἶχαν ἀφιερωθεῖ στόν Χριστό. Ἡ Ἁγία Ἀνατολία μάλιστα εἶχε ἀπό τόν Θεό τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας καί θεράπευε ἀνθρώπους πού ἔπασχαν ἀπό διάφορες ἀναπηρίες.

Ἡ δράση της ἐπεκτάθηκε μέχρι καί τήν περιοχή τοῦ Πικηνοῦ. Ἡ οἰκογένειά τους θέλησε νά τίς νυμφεύσει μέ εὐγενεῖς εἰδωλολάτρες, ἀλλά αὐτές ἀντιστάθηκαν. Γιά τόν λόγο αυτό οἱ μνηστῆρες τους, ὁ Τῖτος Αὐρήλιος καί ὁ Εὐγένιος, τίς φυλάκισαν καί μετά ἀπό τίς συνεχεῖς ἀρνήσεις τῶν Ἁγίων τίς παρέδωσαν στίς Ἀρχές.

Ἡ Ἁγία Βικτωρία μαρτύρησε στά Τρήβουλα, ὅταν τήν μαχαίρωσαν στήν καρδιά. Ἡ Ἁγία Ἀνατολία, μέ ἐντολή τοῦ δικαστοῦ τῆς Θώρα, Φαυστιανοῦ, φυλακίσθηκε καί ὑπέστη φρικώδη βασανιστήρια. Ἐπιχείρησαν νά τήν σκοτώσουν βάζοντας στό κελλί της δηλητηριῶδες φίδι, ἀλλ’ αὐτό δάγκωσε τόν φύλακα Αὐδάξιο, τόν ὁποῖο ἡ Ἁγία θεράπευσε. Τότε ἐκεῖνος πίστεψε στόν Χριστό. Καί οἱ δύο τελειώθηκαν διά ξίφους καί ἔτσι εἰσῆλθαν στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέ τό στέφανο τῆς δόξης τοῦ μαρτυρίου.