1η Συνάντηση Κατηχητών και κυκλαρχών για τη νέα κατηχητική χρονιά στη Βέροια και επίδοση διοριστηρίων, (ΦΩΤΟ).

Την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπου συμμετείχαν όλοι οι κατηχητές και οι κυκλάρχες της Ιεράς Μητροπόλεως μας.

 O Σεβασμιώτατος στο τέλος του Εσπερινού με την ευκαιρία της ενάρξεως της νέας κατηχητικής χρονιάς 2022-2023 και της πρώτης συνάξεως των κατηχητών και των κυκλαρχών του Γραφείου Ποιμαντικής Διακονίας, διάβασε σχετική ευχή και απηύθυνε πατρικούς λόγους και ευχές για το πνευματικό έργο που ξεκινάει.

 

Στη συνέχεια, μίλησαν ο υπεύθυνος των κατηχητικών συνάξεων Αρχιμ. Παύλος Σταματάς και ο υπεύθυνος των εσπερινών κηρυγμάτων και των κύκλων μελέτης Αγίας Γραφής Πρωτοπρ. Νεκτάριος Σαββίδης καθώς και ο Αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος, ο οποίος συνέγραψε το φετινό βιβλίο κατήχησης.

 

Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, επέδωσε στους κατηχητές και τους υπευθύνους των κύκλων μελέτης Αγίας Γραφής τα διοριστήρια για τη νέα κατηχητική χρονιά.

 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, απευθυνόμενος προς τους κατηχητές και τους κυκλάρχες ανέφερε μεταξύ άλλων:  Ἡ ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους συνοδεύεται καί φέτος, ὅπως καί κάθε χρόνο στήν Ἱερά μας Μητρόπολη μέ μία ἐπανεκ­κίνηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί ἰδι­αιτέρως τοῦ κατηχητικοῦ ἔρ­γου.

Λέμε, βέβαια, συχνά ὅτι τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας δέν διακόπτε­ται ποτέ. Καί αὐτό εἶναι μία ἀλή­θεια ἀλλά καί μία ἀναγκαιότητα. Διότι, ὅπως δέν μπορεῖ νά πεῖ ἕνας ἄνθρωπος ὅτι σήμερα δέν θά φάω ἤ δέν θά κοιμηθῶ ἤ, πολύ περισ­σό­τερο, δέν θά ἀναπνεύσω, καί ἀκόμη, ὅπως οἱ γονεῖς, ἡ μητέρα καί ὁ πατέρας, δέν μποροῦν νά ποῦν ὅτι αὐτές τίς ἡμέρες δέν θά ἐνδιαφερθῶ γιά τά παιδιά μου, δέν θά ἀσχοληθῶ μέ τά προβλήματα πού τά ἀπασχολοῦν, δέν θά φρο­ντί­σω γι᾽ αὐτά, τό ἴδιο ἀναλογικά ἰσχύει καί γιά τήν Ἐκκλησία.

Οἱ ἀνάγκες τῆς ψυχῆς τοῦ ἀν­θρώπου εἶναι ἐξίσου πολλές μέ τίς ἀνάγκες τοῦ σώματος καί ἡ φρο­ντί­δα γιά τήν ψυχή πιό σημαντική ἀπό αὐτήν τοῦ σώματος, γιατί ἡ ψυχή εἶναι αἰώνια. Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία πού μεριμνᾶ γιά τίς πνευ­ματικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώ­που, πού φροντίζει γιά τήν ψυχή του, δέν μπορεῖ νά ἀδιαφορήσει ποτέ γι᾽ αὐτήν. Δέν μπορεῖ νά «κλεί­σει» ἤ νά κάνει διακοπές. Καί ἄν συνυπολογίσουμε σ᾽ αὐτό ὅτι ἡ μέριμνα τῆς Ἐκκλησίας δέν περιο­ρίζεται μόνο στήν πνευματική ὑπό­σταση καί τήν ψυχή τοῦ ἀν­θρώ­που ἀλλά καί στίς ἄλλες ἀνά­γκες του, δέν εἶναι δύσκολο νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ νά σταμα­τή­σει ποτέ. Παρακολουθεῖ ὅμως τόν ρυθμό καί τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νά εἶναι σέ θέση νά τούς ἐξυπηρε­τή­σει καλύτερα.

Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τούς καλοκαιρινούς μῆνες τό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἐκκλη­σίας μας κάνει, θά λέγαμε, κάποια μικρή διακοπή, ἀκολουθώντας τίς διακοπές τῶν σχολείων καί πολ­λῶν ἀδελφῶν μας.

Ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη προσπα­θεῖ ὅμως νά καλύψει καί αὐτό τό κενό, κατά τό ὁποῖο δέν παύει ἡ ἀνάγκη μας γιά πνευματική τροφή καί πνευματική στήριξη, ὀργανώ­νο­ντας τή δωρεάν φιλοξενία τῶν παιδιῶν τῶν κατηχητικῶν σχο­λείων μας στήν Ἱερά Μονή τῆς Πα­να­γίας Δοβρᾶ, καί τή διοργά­νω­ση ἑνός κατασκηνωτικοῦ τριη­μέ­ρου γιά κυρίες ἀπό τίς συνάξεις τῶν διαφόρων ἐνοριῶν, ἐνῶ φέ­τος συνεχίσαμε κατά τή διάρκεια τοῦ καλοκαιριοῦ καί τίς ἑβδομα­διαῖες ὁμιλίες τοῦ «Ἐπισκοπικοῦ λό­γου», μέσω τῆς σελίδας τῆς Ἱε­ρᾶς μας Μητροπόλεως στό διαδί­κτυο, κάθε Πέμπτη, καί μέσω τοῦ Ἐκ­κλησιαστικοῦ τηλεοπτικοῦ στα­θμοῦ 4Ε κάθε Τρίτη.

Δοξάζουμε ἰδιαιτέρως τόν Θεό, γιατί μέ τή χάρη του μπορέσαμε νά πραγματοποιήσουμε χωρίς προ­βλή­ματα τή φιλοξενία στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, τήν ὁποία ἐξαιτίας τῆς πανδημίας εἴχαμε ἀναγκασθεῖ νά ἀναστεί­λουμε τά δύο προηγούμενα χρόνια καί νά προσφέρουμε μέσα ἀπό αὐ­τή τή φιλοξενία στά μικρά καί στά μεγαλύτερα παιδιά τήν εὐκαι­ρία τῆς κοινῆς ζωῆς μέσα σέ ἕναν ἐκ­κλησιαστικό χῶρο ἀλλά καί τίς πολ­λές εὐκαιρίες πού προετοίμα­σαν οἱ ὑπεύθυνοι τῶν κατασκηνω­τικῶν περιόδων, ἀνάλογα μέ τήν ἡλι­κία τῶν παιδιῶν, μνημονεύ­οντας καί τιμώντας τά 100 χρόνια ἀπό τή Μικρασιατική καταστροφή, ἐπέτειο στήν ὁποία εἶναι ἀφιερω­μένη ἡ φετινή χρονιά. Καί εἶμαι εὐγνώμων καί θέλω νά ἐκφράσω καί τήν εὐαρέσκεια τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ὅλοι οἱ ὑπεύθυνοι τῶν κατασκηνώσεων, οἱ πατέρες, τά παιδιά, οἱ κυρίες, οἱ πρεσβυτέρες, ὅλοι προσέφεραν μέ πολλή ἀγάπη στά παιδιά μας ὅ,τι μποροῦσαν.

Σήμερα ὅμως βρισκόμαστε καί πά­λι σέ μία ἀφετηρία, στήν ἐπα­νεκ­κίνηση τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου καί γιά τά παιδιά ἀλλά καί γιά τούς μεγαλύτερους ἀδελφούς μας μετά ἀπό τίς καλοκαιρινές διακο­πές.

Ἡ φετινή ἐπανεκκίνηση, θά μπο­ροῦσα νά πῶ, ἔχει μία ἰδιαιτερό­τητα. Τά δύομιση προηγούμενα χρό­νια εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ πανδη­μία τοῦ κορωνοϊοῦ καί οἱ ἐπικίν­δυνες καί τραγικές συνέπειές της παρακώλυσαν τό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ ἀναγκαῖοι περιορισμοί μέ σκοπό τήν προστα­σία τῆς ὑγείας καί τήν ἀποφυγή διαδόσεως τοῦ κορωνοϊοῦ μᾶς ἀνάγκασε εἴτε νά ἀξιοποιήσουμε τό διαδίκτυο εἴτε νά περιορίσουμε τίς δραστηριότητές μας. Παράλ­λη­λα βέβαια ἦταν καί ἀρκετά παιδιά ἀλλά καί μεγαλύτεροι στήν ἡλικία ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι ἀπέφευγαν γιά προσωπικούς λόγους τήν συνεύ­ρεση μέ πολλούς ἀνθρώ­πους, μέ ἀποτέλεσμα κάποιοι νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τίς πνευματι­κές εὐκαιρίες τίς ὁποῖες προσφέρει ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη τόσο γιά μικρούς ὅσο καί γιά μεγάλους.

Καί ἐπειδή μία διετία εἶναι ἀρκε­τός χρόνος γιά νά ξεχάσουμε κά­ποιες καλές συνήθειες καί νά χά­σουν οἱ ἀδελφοί μας τήν ἐπαφή μέ τά κατηχητικά καί τίς ἄλλες συνά­ξεις, φέτος ἔχουμε καί αὐτό τό χρέος: νά ἀναζητήσουμε τά παιδιά πού ἦταν τά προηγούμενα χρόνια στά κατηχητικά μας καί νά τά προσ­καλέσουμε καί πάλι μαζί μέ τά μικρότερα παιδιά πού γιά πρώ­τη φορά θά φοιτήσουν στά κατη­χη­τικά σχολεῖα τῆς Ἱερᾶς μας Μη­τροπόλεως.

Τό ἴδιο θά πρέπει νά κάνουμε καί γιά τούς ἄλλους ἀδελφούς μας. Νά τούς ἀναζητήσουμε, νά ἀνανεώ­σου­με τίς ἐπαφές μας μαζί τους, νά τούς προσκαλέσουμε καί προ­σω­πικά καί ὄχι μόνο μέ μιά τυπική ἀνακοίνωση πού μπορεῖ νά κάνει μαζί μέ ἄλλες ὁ ἱερέας κατά τήν ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας, νά τούς παρακινήσουμε νά συμμε­τά­σχουν στά κατηχητικά μαθή­μα­τα, στίς ἑσπερινές ὁμιλίες, στούς κύκλους τῆς Ἁγίας Γραφῆς κλπ. Καί ἀκόμη νά προσπαθήσουμε νά δημιουργήσουμε νέες εὐκαιρίες, εἴτε λατρευτικές εἴτε προσκυνη­μα­τικές εἴτε ὅποιες ἄλλες μπορεῖ νά σκεφθεῖ καί νά δημιουργήσει ὁ κάθε κατηχητής καί ἡ κάθε κατ­η­χήτρια, ἡ κάθε κυκλάρχισσα καί ὁ κάθε κυκλάρχης, πού θά ἑλκύσουν καί πάλι τούς ἀνθρώπους καί θά φέρουν κοντά στό κατηχη­τικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας μικρούς καί μεγάλους.

Εἶναι ἀνάγκη νά τό κάνουμε αὐτό καί εἶναι εὐθύνη ὅλων μας, ἰδιαιτέρως στήν ἐποχή μας πού εἶναι γεμάτη δυσκολίες καί πειρα­σμούς. Ὅλοι βλέπουμε τί συμβαί­νει στόν κόσμο καί στήν περιοχή μας. Βλέπουμε τούς κινδύνους καί τίς ἀπειλές πού δεχόμεθα ἀπό ὁρα­τούς καί ἀόρατους ἐχθρούς. Ζοῦμε τίς συνέπειες τῆς πανδημίας στή ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τή φυσική ἀλλά καί τήν πνευματική, καί παρα­κολουθοῦμε δυστυχῶς πολύ συχνά θλιβερές ἀνθρώπινες ἱστο­ρίες. Τί μᾶς λένε ὅλα αὐτά; Μᾶς λένε πόσο ἀδύναμος καί εὐάλωτος εἶναι ὁ ἄνθρωπος μακριά ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἐλπίδα μας καί ἡ πηγή τῆς δυνάμεως μας. Μᾶς λένε καί πόσο ἀνάγκη ἔχουμε νά τόν πλησιάσουμε γιά νά στηρι­χθοῦ­με σέ Αὐτόν καί νά συνεχί­σουμε τή ζωή μας, ἔστω καί μέσα στίς δυσκολίες, διότι «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».

Ἰδιαιτέρως θά ἤθελα νά προτρέ­ψω καί νά παρακαλέσω τούς κυ­κλάρ­χες καί τίς κυκλάρχισσες γιά κάτι πολύ σημαντικό.

Πα­ρακολουθοῦμε ὅλοι, δυστυχῶς καί στά μέσα μαζικῆς ἐνημερώ­σεως κάποιες φορές, τά προβλή­μα­τα πού ἀντιμετωπίζουν οἱ οἰκο­γέ­­νειες, τά ζευγάρια ἤ καί τά παι­διά μέσα στήν οἰκογένεια. Εἶναι ἀνάγκη γι᾽ αὐτόν τόν λόγο νά εἶστε εὐαισθητο­ποιη­μένοι καί ἐάν ἀντιληφθεῖτε ὅτι συμβαίνει κάτι σέ ἕνα πρό­σω­πο, σέ ἕνα σπίτι, ἤ ἐάν κάποιο ἀπό τά μέλη τοῦ κύ­κλου σας σᾶς ἐμπιστευ­θεῖ ἕνα ζήτημα πού τό ἀπα­σχολεῖ, νά φροντίσετε, πάντοτε μέ διακριτικότητα, νά βοη­θήσετε αὐ­τόν τόν ἄνθρωπο, προτρέπο­ντάς τον νά ζητήσει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τή συμβουλή τοῦ ἱερέα, τοῦ πνευ­ματικοῦ, γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μπορεῖ νά διαχειρισθεῖ τό πρό­βλημα, ὥστε νά τό ἀντι­μετω­πίσει, ἀλλά καί προκειμένου νά βοη­θηθεῖ καί ὁ ἴδιος καί νά ἀντλή­σει δύναμη ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἄν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι κατανοοῦμε καί συνει­δητοποιοῦμε ὁ καθένας μας γιά τόν ἑαυτό του ὅτι μόνο ἀπό τόν Θεό μποροῦμε νά ἀντλοῦμε δύ­ναμη καί ἐλπίδα, τότε εἶναι βέ­βαιο ὅτι θά θελήσουμε ἀκόμη πε­ρισ­σότερο νά βοηθήσουμε καί τά παιδιά καί τούς ἀδελφούς μας νά πλησιάσουν τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία καί νά βροῦν σ᾽ αὐτήν τό στήριγμα πού ὅλοι, ἰδιαίτερα τά παιδιά καί οἱ νέοι, ἔχουμε ἀνάγκη στή ζωή μας.

Ἄν κατανοήσουμε αὐτή τήν ἀνά­γκη, τότε θά συνειδητοποιήσουμε ἀκόμη περισσότερο καί τή σημασία πού ἔχει τό κατηχητικό ἔργο, καί τήν εὐθύνη τήν ὁποία σᾶς ἐμπι­στεύ­εται ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη, εὐθύνη, ἡ ὁποία, ὅπως εἶπα, δέν περιορίζεται στό νά κάνουμε μόνο τό μάθημα, ἀλλά νά ἐνδιαφερ­θοῦμε, σέ συνεργασία πάντοτε καί μέ τούς ἱερεῖς τῆς ἐνορίας καί τόν ὑπεύθυνο τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου τῆς Μητροπόλεώς μας, νά προσελ­κύσουμε καί ἄλλα ψυχές καί ἄλλους ἀδελφούς μας σ᾽ αὐτό.

Καί δέν θά τό κάνουμε φυσικά γιά νά αὐξήσουμε τόν ἀριθμό τῶν συμμετεχόντων, ἀλλά γιά νά βοη­θήσουμε ὅσο τό δυνατόν περισ­σότερους ἀνθρώπους, ἀκόμη καί αὐτούς πού ἔχουν σχέση μέ τήν Ἐκ­κλησία, πού ἐκκλησιάζονται, πού ἔχουν μυστηριακή ζωή.

Διότι πολλοί μπορεῖ νά ἐκκλη­σιά­ζονται, νά ἐξομολογοῦνται, νά κοινωνοῦν, ἀλλά νά ἀγνοοῦν βα­σικά στοιχεῖα τῆς πίστεως καί τῆς θείας λατρείας, καί κατά συνέπεια νά μήν εἶναι σέ θέση νά τά διδά­ξουν καί στά παιδιά τους.

Γι᾽ αὐτό τόν λόγο καί προσφέρει ἡ Ἐκκλησία τό κατηχητικό ἔργο τόσο στούς μεγαλύτερους ὅσο καί στούς μικρότερους ἀδελφούς μας, γιά νά διδάξει τό Εὐαγγέλιο, τήν πίστη καί τήν παράδοση τῆς Ἐκ­κλησίας μας, καί ἀκόμη γιά νά κα­λύψει τίς ἐλλείψεις αὐτῶν πού οἱ παλαιότεροι μάθαιναν μέσα στήν οἰκογένεια ἤ στό σχολεῖο.

Σήμερα, καί τό διαπιστώνουμε δυστυχῶς συχνά, τά παιδιά ἀλλά καί οἱ μεγαλύτεροι ἀδελφοί μας, ἀγνοοῦν πολλά καί βασικά στοι­χεῖα τῆς πίστεως καί τῆς ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὄχι ἀπό δική τους ὑπαιτιότητα, ἀλλά ἐπειδή δέν τούς τά εἶπε κανείς, στό σπίτι ἤ στό σχολεῖο, καί ἐπειδή κανείς ἴσως δέν τούς κάλεσε σέ ἕνα πνευματικό χῶρο, σέ μία εὐκαιρία κατηχήσεως.

Καί τό κακό εἶναι ὅτι αὐτή ἡ ἄγνοια γιά τήν πίστη ἀπομακρύνει καί ἀπό τήν Ἐκκλησία καί προο­δευτικά ἀποξενώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τή ζωντανή σχέση πού πρέπει νά ἔχει μέ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν Ἐκκλησία του, ἡ ὁποία καί ἀποτελεῖ τό μέσο τῆς σωτηρίας του.

Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, φέ­τος νά προσελκύσουμε περισσότε­ρες ψυχές, περισσότερα παιδιά, περισσότερους νέους καί ἐνήλικες, στά κατηχητικά μα­θή­ματα τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπό­λεως. Ἄς τούς ἀναζητοῦμε, ἀκο­λου­θώντας τό παράδειγμα τοῦ κα­λοῦ ποιμένος, πού δέν ἰσχύει μόνο γιά τούς κληρικούς, ἀλλά γιά κάθε ἕναν ἀπό σᾶς πού διακονεῖ στό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἐννοῶ, βέβαια, ὅτι ὅσοι δέν ἔρχονται στά κατηχητικά μαθή­μα­τα εἶναι «ἀπολωλότα» πρόβατα, ἀλλά ὅπως ὁ Χριστός ἀναζήτησε καί αὐτό πού δέν ἦταν κοντά του, ἔτσι καί ὅλοι μας ἔχουμε χρέος νά κάνουμε τό ἴδιο, νά προσπαθοῦμε νά φέρουμε κοντά στόν Χριστό καί ὅσους γιά διάφορους λόγους δέν βρίσκονται κοντά του. Γιατί αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή καί ἡ εὐθύνη ὅλων μας, ἀποστολή καί εὐθύνη πού μᾶς ἀναθέτει ὁ Χριστός καί πού σᾶς καλεῖ ἡ τοπική μας Ἐκ­κλησία διά τοῦ Ἐπισκόπου νά ἀνα­λάβετε καί σεῖς, διακονώντας στόν πολύ σημαντικό αὐτόν τομέα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου.

Γνωρίζω ὅτι ἀνταποκρίνεστε στήν πρόσκληση αὐτή ἀπό πολλή ἀγάπη καί προσφέρετε τόν χρόνο σας καί τίς γνώσεις σας γι᾽ αὐτό τό ἔργο, κάποιοι μάλιστα καί πολλά χρόνια. Γι᾽ αὐτό καί μέ τήν εὐκαι­ρία τῆς ἀποψινῆς μας συναντή­σεως, θά ἤθελα νά σᾶς εὐχαριστή­σω ἀπό καρδίας γιά τήν προσφορά σας στό ἔργο τῆς τοπικῆς μας Ἐκ­κλησίας καί νά εὐχηθῶ ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος νά εὐλογεῖ τήν προσφορά σας καί τή ζωή σας καί νά σᾶς ἐνισχύει μέ τόν φωτισμό καί τή χάρη του στό ἔργο σας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ