σωστής κατηχήσεως επισήμανε την αγάπη προς το έργο αυτό και τον ιεραποστολικό ζήλο, την επαρκή προετοιμασία, την συναίσθηση ότι πρόκειται για έργο Χριστού και όχι μέσο προσωπικής προβολής και την δημιουργία κλίματος ελευθερίας.Σε πρακτικό επίπεδο πρότεινε την δημιουργία κατάλληλου χώρου για το κατηχητικό έργο, την δημιουργία βιβλιοθήκης με ευρύ περιεχόμενο, την χρήση εποπτικών μέσων και την αξιοποίηση της πληροφορικής. Επίσης πρότεινε την δημιουργία ευχάριστου και οικείου περιβάλλοντος, την αξιοποίηση του γνωστικού υπόβαθρου των κατηχουμένων και εξήρε την σπουδαιότητα της πρώτης συνάντησης. Για τον τρόπο της διδασκαλίας υπογράμμισε ως βασικούς πυλώνες την βιωματικότητα, την διαθεματικότητα, την εργασία σε ομάδες, την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και την σύνδεση των μαθημάτων με τις ανάγκες των κατηχουμένων και την επικαιρότητα. Πρότεινε επίσης την δημιουργία σεμιναρίων για κατηχητές και την αξιοποίηση διδακτικών δραστηριοτήτων (επίσκεψη στον ναό, ανάλυση εικόνων κ.λπ.) καθώς και δραστηριοτήτων ελευθέρου χρόνου (αθλητισμός, τέχνες, παιχνίδια κ.λπ.) με κατηχητικό πάντοτε προσανατολισμό.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο
π. Χριστοφόρος τόνισε την σοβαρότητα του κατηχητικού έρχου, επειδή
αποτελεί σπορά, για την οποία χρειάζεται προσοχή. Ό,τι σπείρουμε, καλό ή
κακό, αυτό τελικά θα θερίσουμε.
Ακολούθησε συζήτηση, ενώ ο
Σεβ. Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ απηύθυνε προς όλους παραινέσεις και
ευχές για την αρχόμενη κατηχητική περίοδο.