Την Δευτέρα
28 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και
Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε τη θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο
λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας, με την ευκαιρία
της εορτής της Αγίας Σκέπης, αλλά και της εθνικής επετείου της 28ης
Οκτωβρίου.
Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε την επίσημη Δοξολογία με την παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως και στη συνέχεια μαθητική και στρατιωτική παρέλαση.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Σέ γάρ σκέπην καί προστάτιν καί βοηθόν κεκτήμεθα βοῶντες σοι … δόξα τῇ πρός ἡμᾶς σου προμηθείᾳ ἄχραντε».
Πολλές φορές στή διάρκεια τοῦ ἔτους ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν Παναγία μητέρα μας, καί οἱ πιστοί τῆς ἐκφράζουμε τόν σεβασμό καί τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά ὅσα μᾶς προσφέρει καί μᾶς χαρίζει.
Ἡ σημερινή ὅμως ἑορτή, ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης, ἀφορᾶ ἰδιαιτέρως τό εὐσεβές μας Ἔθνος, καθώς συνδέεται μέ τήν προστασία
καί τή σκέπη τῆς Παναγίας μας στό Γένος μας τόσο στό παρελθόν ὅσο καί
στήν ἐποχή μας. Διότι ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης ἀποτελεῖ ἀνάμνηση ἑνός
θαύματος τῆς Παναγίας, τό ὁποῖο συνέβη τήν ἐποχή τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Σοφοῦ, τόν 9ο αἰώνα, ὅταν ἡ Παναγία ἐμφανίσθηκε στόν ναό της, στόν ναό τῶν Βλαχερνῶν στήν Κωνσταντινούπολη, καί ἐκεῖ, ἀφοῦ γονάτισε καί προσευχήθηκε, ἔβγαλε τό μαφόριο ἀπό τό κεφάλι της καί σκέπασε τόν λαό τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καί στή συνέχεια τό ξαναφόρεσε καί ἔφυγε μέ τή συνοδεία της, ὅπως εἶχε ἔλθει.
Ἡ θαυμαστή αὐτή ἐμφάνιση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀποτελεῖ μία ὁλοφάνερη ἀπόδειξη τῆς προστασίας πού παρεῖχε ἡ Παναγία στήν πόλη καί τόν λαό της, προστασία πού τήν ἔζησαν πολλές φορές οἱ Βυζαντινοί, ὅταν ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός ἔσωζε τήν πόλη ἀπό τούς ἐχθρούς της.
Τό
θαῦμα αὐτό ὅμως ἔζησαν καί οἱ πατέρες μας, πού σάν σήμερα πρίν ἀπό 79
χρόνια, μέ ἕνα στόμα, μέ μία φωνή ἀλλά κυρίως μέ μία ψυχή βροντοφώναξαν
τό ὄχι στούς θρασεῖς εἰσβολεῖς, πού θέλησαν
νά καταλάβουν τή χώρα μας, καί ὅλοι μαζί πῆραν τά ὅπλα γιά νά
ὑπερασπισθοῦν κάτω ἀπό δύσκολες καί σκληρές συνθῆκες τόν στρατό μιᾶς
μεγάλης χώρας πού ὑπερεῖχε ἀριθμητικά καί διέθετε ὑπεροπλία.
Ὅμως οἱ πατέρες μας δέν πολεμοῦσαν μόνοι τους. Πολεμοῦσαν ἔχοντας καί πάλι Ὑπέρμαχο Στρατηγό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Πολεμοῦσαν
ἔχοντας ὡς σκέπη καί προστασία τήν Παναγία μας, πού ὡς νεφέλη τούς
κάλυπτε καί τούς διαφύλαττε σώους ἀπό τά ἐχθρικά ὅπλα, ἀπό τίς σφαῖρες
καί τίς ὀβίδες πού ἔριχναν ἐναντίον τους οἱ ἐχθροί γιά νά κάμψουν τήν ἀντίστασή τους καί νά τούς ἀναγκάσουν νά ὑποχωρήσουν.
Καί τήν ἔβλεπαν, δέν τήν ἔνιωθαν μόνο, τή σκέπη τῆς Παναγίας μας οἱ πατέρες μας πού πολεμοῦσαν στά βουνά τῆς Ἠπείρου καί τῆς Μακεδονίας.
Τήν ἔνιωθαν καί τήν ἔβλεπαν καί οἱ γυναῖκες καί τά παιδιά, πού ἀνέβαιναν μεταφέροντας πυρομαχικά, τρόφιμα καί ὑλικά γιά νά βοηθήσουν τόν στρατό μας.
Τήν ἔνιωθε καί τήν ἔβλεπε τή σκέπη τῆς Παναγίας μας καί ὅλος ὁ ἑλληνικός λαός, γιατί δέν ἦταν διαφορετικά δυνατόν μία μικρή χώρα σάν τήν Ἑλλάδα νά ἀντέξει μέ τίς δικές της μόνο δυνάμεις γιά τόσους μῆνες καί νά συγκρατήσει τήν προέλαση τῶν ἐχθρῶν.
Ἦταν
θαῦμα τῆς Παναγίας μας, ἡ ὁποία καί αὐτή τή φορά ἔδειξε τήν ἀγάπη της
γιά τό Ἔθνος μας, γιά τόν στρατό μας καί τόν λαό μας, πού τήν εὐλαβεῖται
καί ἐπικαλεῖται πάντοτε τήν προστασία της.
Ἦταν θαῦμα τῆς Παναγίας μας, τό ὁποῖο παραδέχθηκαν ἐχθροί καί φίλοι, πού ὑποκλίθηκαν στήν ἀνδρεία καί στό ψυχικό σθένος τῶν πατέρων μας.
Αὐτό τό θαῦμα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Παναγίας μας καί τοῦ Ἔθνους μας τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα, ἐκφράζοντας τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν Ὑπέρμαχο
Στρατηγό τοῦ Γένους μας, γιατί ἔδειξε γιά ἄλλη μία φορά σέ μία κρίσιμη
στιγμή τῆς ἱστορίας μας τήν προστασία καί τή μέριμνά της γιά τό εὐσεβές
Ἔθνος μας.
Ἐκφράζουμε
ὅμως τήν τιμή καί τήν εὐγνωμοσύνη μας καί πρός τούς πατέρες μας καί
πρός ὅλους ὅσους ἀγωνίσθηκαν μέ αὐτοθυσία καί αὐταπάρνηση, μέ ἀνδρεία
καί γενναιότητα, γιά νά κρατήσουν ἐλεύθερη τήν πατρίδα μας, γιά νά
τιμήσουν μέ τό θάρρος καί τή δύναμη τῆς ψυχῆς τους τό ὄνομα τῆς Ἑλλάδος καί νά ἀποδείξουν ὅτι «ἡ μεγαλωσύνη στά ἔθνη δέν μετριέται μέ τό στρέμμα», ἀλλά μετριέται μέ τή φλόγα τῆς ψυχῆς, μέ τήν πίστη στόν Θεό καί τήν ἀγάπη στήν πατρίδα.
Εὐχαριστώντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς σήμερα τόν Θεό καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιά τήν προστασία τῆς Ἁγίας Σκέπης της καί μνημονεύοντας τήν ὑπέροχη θυσία τῶν πατέρων μας, ἕνα χρέος ἔχουμε: νά μιμηθοῦμε τήν πίστη τους στόν Θεό, τήν ἐμπιστοσύνη τους στήν Παναγία
μητέρα μας, τήν ἀγάπη πρός τήν πατρίδα μας καί τή θέληση νά θυσιάσουμε
καί τή ζωή μας, ἄν χρειαστεῖ, γιά τήν ἐλευθερία της, γιά τήν πρόοδο καί
τήν προκοπή της.
Ἄς προσπαθήσουμε νά ἐκπληρώνουμε αὐτό τό χρέος, ὥστε νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τήν προστασία τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πάντοτε στή ζωή μας καί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος.