«Ο Χριστός, βλέποντας τους
ανθρώπους να πλήττονται από ασθένειες, μας πλησιάζει με συμπάθεια και
στοργή, προσφέροντας μας την θεραπεία του σώματος και της ψυχής… Η
θεραπεία, την οποία πρόσφερε ο Χριστός, δεν περιοριζόταν μόνο στη
σωματική υγεία και στην παρούσα ζωή.
Συνέδεσε την θεραπεία των ασθενειών
με την άφεση των αμαρτιών. Πρόσφερε παράλληλα με την υγεία του σώματος
και τη σωτηρία της ψυχής, ελευθερώνοντας την από τον ζυγό της αμαρτίας.
Με τη θεραπεία της ασθένειας, ο Χριστός εκπλήρωνε την προφητεία του
Προφήτου Ησαΐα, η οποία έλεγε «Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας
νόσους εβάστασε» (Ησ. 53,4). Ο χριστιανός πιστεύοντας ακράδαντα ότι ο
μοναδικός ιατρός των ψυχών και των σωμάτων είναι ο Χριστός, χωρίς βέβαια
να αρνείται την ιατρική βοήθεια, πιστεύει ότι ο Χριστός ενεργεί πάντοτε
για την σωτηρία του. Γι’ αυτό και με το μυστήριο του Ευχελαίου χρίονται
οι πιστοί «εις ίασιν ψυχής τε και σώματος». Ο Κύριος ερωτά τον παράλυτο
αν θέλει να γίνει υγιής και ο παράλυτος απαντά ότι «άνθρωπον ουκ
έχω…». παράλυτος ήταν μόνος. Εκτός από την αρρώστια υπέφερε και από την
μοναξιά. Και ενώ κανείς δεν τον πλησιάζει, ο Κύριος τον προσεγγίζει.
Γιατί Εκείνος γνωρίζει τα βάθη της καρδίας του· γνωρίζει ότι είναι μεν
παράλυτος στο σώμα, όχι όμως στη ψυχή· γνωρίζει ότι τριάντα οκτώ χρόνια
ασθενεί ο παράλυτος και ουδέποτε γόγγυσε κατά του Θεού· ουδέποτε
βλασφήμησε· υπομένει την ασθένειά του με θάρρος και πίστη. Γι’ αυτό ο
Χριστός τον πλησιάζει, ενδιαφέρεται γι’ αυτόν, τον συμπονεί και του
χαρίζει μαζί με την ίαση ελπίδα και παρηγοριά. Ο παράλυτος μέχρι τη
στιγμή που ο Χριστός τον πλησιάζει και τον θεραπεύει, ζει ένα διπλό
δράμα: από τη μια η ασθένεια και από την άλλη η αβάσταχτη μοναξιά. Η
ασθένεια του παραλύτου τον έθεσε στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής.
Είναι μόνος στη δοκιμασία και αυτό είναι κάτι που επιτείνει τον πόνο
του. Και σήμερα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Πολλοί άνθρωποι ζουν το
μαρτύριο της μοναξιάς και της ασθένειας. Οφείλουμε να πράξουμε και εμείς
ό,τι και ο Χριστός· να πλησιάσουμε τους συνανθρώπους μας με αγάπη και
διάκριση. Πολλές φορές δεν χρειάζονται υλικά αγαθά, παρά μόνο την
παρουσία μας και την καλή μας κουβέντα, η οποία ενεργεί ως βάλσαμο στη
ψυχή τους. Ας μην ξεχνάμε πως υπηρετώντας τους πονεμένους αδελφούς μας,
υπηρετούμε στον ίδιο τον Ιησού στο πρόσωπο των αδελφών Του, που
υποφέρουν. Ας γίνουμε, λοιπόν, αχθοφόροι της δικής Του αγάπης για όλο
τον κόσμο» τόνισε, μεταξύ άλλων, εξ αφορμής της αναγνωσθείσης
ευαγγελικής περικοπής, περί της θεραπείας του Παραλύτου της Βηθεσδά, ο
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Δαμασκηνός, κηρύττων τον θείο λόγο,
στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Ιωάννου Βατάτζη στο Διδυμότειχο, όπου
ιερούργησε, την Κυριακή του Παραλύτου, 29 του μηνός Απριλίου ε.ε., παρουσία
πολυπληθούς εκκλησιάσματος.
Αναρτήσεις
