Στο
πλαίσιο των ΚΔ΄Παυλείων, το Σάββατο 26 Μαΐου το πρωί, στο άλσος του
Αγίου Νικολάου Ναούσης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης
και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε υπαίθρια αρχιερατική θεία Λειτουργία
και κήρυξε το θείο λόγο με την ευκαιρία της λήξης του κατηχητικού έργου
της Ιεράς Μητροπόλεως.
Στη
θεία λειτουργία συμμετείχαν τα παιδιά, οι νέοι και τα στελέχη του
Γραφείου Νεότητος. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας
διοργανώθηκαν διάφορες δράσεις και ομαδικά παιχνίδια.
Ήταν μια
ευκαιρία να συναντηθούν και να αισθανθούν την κοινωνία της αγάπης
παιδιά και στελέχη από όλες τις αρχιερατικές περιφέρειες της επαρχίας
μας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
«Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾶς με πλεῖον τούτων; … ναί, Κύριε, σύ οἶδας ὅτι φιλῶ σε».
Ἕναν ἀπό τούς τελευταίους διαλόγους τοῦ Χριστοῦ μέ τούς μαθητές του ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, καί μάλιστα ἕναν διάλογο μέ τόν ἀπόστολο Πέτρο πού ἔχει βαρύνουσα σημασία.
Στίς ὧρες τῆς ἀγωνίας τοῦ Κυρίου μας, λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος καί τή Σταύρωσή του, ὁ ἀπόστολος Πέτρος παρά τήν ἐπίμονη ὑπόσχεσή του ὅτι δέν θά ἐγκαταλείψει ποτέ τόν διδάσκαλό του, τόν ἀρνήθηκε τρεῖς φορές «πρίν ἀλέκτωρ λαλήσῃ», ὅπως τόν εἶχε προειδοποιήσει ὁ Χριστός.
Ὁ Πέτρος μετανόησε ἀμέσως, καθώς θυμήθηκε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, καί ἔκλαυσε πικρά, ἀλλά δέν εἶχε τήν εὐκαιρία νά συναντήσει τόν Χριστό καί νά ἀποκαταστήσει τή σχέση του μαζί του.
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν εὐκαιρία τοῦ προσφέρει ὁ Χριστός, καθώς ἐμφανίζεται ἀναστημένος καί τόν ρωτᾶ: «Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾶς με πλεῖον τούτων;» Μέ ἀγαπᾶς περισσότερο ἀπό αὐτούς; ἀπό τούς συμμαθητές σου, ἀπό τούς ἀνθρώπους γύρω σου, ἀπό τόν κόσμο;
Τρεῖς φορές τόν ρωτᾶ ὁ Χριστός ζητώντας τήν πρώτη θέση στήν ἀγάπη του, καί ὁ μαθητής τρεῖς φορές τοῦ ἐπιβεβαιώνει: «ναί, Κύριε, σύ γνωρίζεις ὅτι σέ ἀγαπῶ περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον».
Καί ὁ Χριστός τοῦ ἐπιβεβαιώνει τή δική του ἀγάπη καί τή συγχώρηση, ἀναθέτοντάς του τήν φροντίδα καί τή μέριμνα τῶν προβάτων του, τοποθετώντας τον ἔτσι στή δική του θέση.
Τό ἐρώτημα ὅμως αὐτό ὁ Χριστός δέν τό ἀπευθύνει μόνο στόν μαθητή του, στόν ἀπόστολο Πέτρο. Τό ἀπευθύνει πρός ὅλους τούς μαθητές
του σέ κάθε ἐποχή, γιατί ἀπό ὅλους μας ζητᾶ νά ἔχει τήν πρώτη θέση στήν
ἀγάπη μας. Ὄχι γιατί τήν χρειάζεται ἤ γιατί τήν ἔχει ἀνάγκη, ἀλλά γιατί
μόνο μέ τήν ἀγάπη μποροῦμε νά τόν πλησιάσουμε καί νά μᾶς πλησιάσει, μπορεῖ νά ἐνοικήσει μέσα μας καί νά μᾶς χαρίσει τά ἀγαθά του, νά μᾶς χαρίσει τήν εὐτυχία καί τή μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Ὁ Χριστός μᾶς ρωτᾶ ὅλους καί περιμένει τήν καταφατική ἀπάντησή μας. Περιμένει νά τόν διαβεβαιώσουμε γιά τήν ἀγάπη μας, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς μέ τόν δικό του τρόπο, ὅπως τό ἔκαναν καί ἑκατομμύρια χριστιανοί πρίν ἀπό ἐμᾶς, ὅπως τό ἔκαναν οἱ ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες τῆς πίστεώς μας, ὅπως τό ἔκαναν οἱ πατέρες μας, γιατί χάρη στήν ἀγάπη ὅλων αὐτῶν πρός τόν Χριστό διατηρήθηκε ἡ πίστη μας καί μεταδόθηκε καί σέ ἐμᾶς.
Τελοῦμε σήμερα τή θεία Λειτουργία μέ τήν εὐκαιρία τῆς λήξεως τοῦ κατηχητικοῦ ἔτους σέ ἕναν τόπο ἡρωικό καί μαρτυρικό. Στήν ἡρωική πόλη τῆς Ναούσης, τῆς ὁποίας
οἱ κάτοικοι θυσίασαν τό 1822 τή ζωή τους γιά τήν πίστη στόν Χριστό.
Μαρτύρησαν, ἔχυσαν τό αἷμα τους ἀπό τήν ἀγάπη τους γιά Ἐκεῖνον. Γιατί ἡ
ἀπάντησή τους στήν ἐρώτηση τοῦ Τούρκου πασᾶ «χριστιανός εἶμαι καί χριστιανός θά πεθάνω» ἦταν συγχρόνως καί μία ἀπάντηση στήν ἐρώτηση τοῦ Χριστοῦ: «ἀγαπᾶς με πλεῖον τούτων;» Καί οἱ ἅγιοι τῆς Ναούσης ἀπάντησαν χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς δισταγμό: «ναί, Κύριε, σύ οἶδας ὅτι φιλῶ σε». Γνωρίζεις, Χριστέ μου, ὅτι σέ ἀγαπῶ καί γι᾽ αὐτό θυσιάζω καί τή ζωή μου γιά τήν ἀγάπη σου.
Καί ἡ ἀγάπη τους αὐτή γιά τόν Χριστό συνοδευόταν ἀπό τήν ἀγάπη τους γιά τήν πατρίδα· γιατί αὐτές οἱ δύο ἀγάπες,
ἡ ἀγάπη στόν Χριστό καί ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα, εἶναι αἰῶνες τώρα
ἀλληλένδετες. Καί ἔχουμε χρέος καί ἐμεῖς καί σεῖς, παιδιά μου, νά τίς
κρατήσουμε καί τίς δύο, καί νά μήν τίς χωρίσουμε καί νά μήν ἀρνηθοῦμε καμία ἀπό τίς δύο.
Δέν εἶναι πάντοτε εὔκολο νά ποῦμε τό «ναί», εἴτε γιά τήν ἀγάπη
στόν Χριστό εἴτε γιά τήν ἀγάπη στήν πατρίδα, γιατί πολλές φορές αὐτό
ἔχει κόστος, ἔχει συνέπειες. Ἀλλά δέν εἶναι δυνατόν νά ἀρνηθοῦμε οὔτε τόν Χριστό οὔτε τήν πατρίδα μας οὔτε τήν Μακεδονία μας, πού αὐτό τό διάστημα διέρχεται μία κρίσιμη περίοδο γιά τήν ἱστορία της. Μία κρίσιμη περίοδο, γιατί κάποιοι ἀρνοῦνται τήν ἱστορία της καί ἐπιδιώκουν νά σφετερισθοῦν καί τό ὄνομα καί τό παρελθόν της καί τά ἱερά χώματά της πού εἶναι ποτισμένα μέ τό αἷμα τῶν ἡρώων καί τῶν μαρτύρων της.
Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νά μείνουμε σταθεροί στήν ἀγάπη μας καί στόν Χριστό καί στήν πατρίδα μας καί στή Μακεδονία μας. Πρέπει νά διακηρύσσουμε ὅτι ἀγαποῦμε καί τόν Χριστό καί τόν τόπο αὐτό τόν μαρτυρικό στόν ὁποῖο γεννηθήκαμε, τή Μακεδονία μας, περισσότερο, ἀπό ὁτιδήποτε ἄλλο καί μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας, γιατί ἄν χαθεῖ αὐτή, ὅπως καί ἄν χαθεῖ ἡ πίστη μας στόν Χριστό, θά χαθοῦμε καί ἐμεῖς.
Τό καλοκαίρι πού ἀρχίζει σέ λίγο εἶναι μία περίοδος στήν ὁποία καλούμεθα νά ἀποδείξουμε τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό, νά ἀποδείξετε μέ τή ζωή σας καί μέ τή συμπεριφορά σας ὅτι αὐτά πού διδαχθήκατε στά κατηχητικά σχολεῖα καί τίς νεανικές συντροφιές τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως ὅλο τόν χρόνο ἄφησαν τό ἴχνος τους στήν ψυχή σας. Δῶστε, λοιπόν, μέ κάθε εὐκαιρία τή δική σας ἀπάντηση στήν ἐρώτηση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί στήν ἐρώτηση γιά τήν πατρίδα. «Ναί, Χριστέ μου, σέ ἀγαπῶ περισσότερο ἀπό ὅλα». «Ναί, ἀγαπῶ τήν πατρίδα μου, τή Μακεδονία μας, περισσότερο ἀπό κάθε τι ἄλλο», γιατί δέν μποροῦμε νά κάνουμε κάτι διαφορετικό γι᾽ αὐτόν τόν τόπο, τόν ἡρωικό καί μαρτυρικό, ἰδίως ὅταν κάποιοι τόν ἐπιβουλεύονται, παρά νά δείχνουμε ἔμπρακτα τήν ἀγάπη μας.
Κλείνοντας, λοιπόν, αὐτές τίς σκέψεις τίς πατρικές καί μέ πολλή ἀγάπη εὔχομαι ὁλόψυχα σέ ὅλους καί σέ ὅλες σας καλή ἐπιτυχία στίς ἐξετάσεις σας καί ἕνα εὐλογημένο καί χαρούμενο καλοκαίρι μέ τήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί τήν πατρίδα μας νά θερμαίνει πάντοτε τήν καρδιά σας.