Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο επί τη εορτή της μετακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Λουκά στην Ι.Μ.Παναγίας Δοβρά, (ΦΩΤΟ).

Το διήμερο 28 και 29 Μαΐου πανηγύρισε ο υπό ανέγερση Ιερός Ναός του Αγίου Λουκά Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας επί τη μνήμη της μετακομιδής των ιερών του λειψάνων.

Ανήμερα της εορτής, το πρωί τελέστηκε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο όπου προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομος, συλλειτουργούντων του Σεβ. Μητροπολίτου Σταγών και Μετεώρων κ. Θεοκλήτου, ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο, του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αρούσης και Κεντρικής Τανζανίας κ. Αγαθονίκου και του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.
Η εορτή της Μετακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Λουκά του Ιατρού από την Συμφερούπολη της Κριμαίας στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά στην Βέροια ολοκληρώθηκε με την ακολουθία των εγκωμίων και την ιερά λιτανεία της εικόνας και των λειψάνων του Αγίου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας :

«Τούς προσερχομένους ἐν τῷ σε­πτῷ, ἱερῷ ναῷ σου, ἐν Βεροίᾳ πά­τερ Λουκᾶ … ναούς δόξης Κυ­ρίου, γενέσθαι πρέσβευε».

Αὐτή τήν εὐχή ἐπαναλαμβά­νου­με καί ἐμεῖς πρός τόν Ἅγιό μας, τόν μέγα θαυ­ματουργό καί ἀνάρ­γυρο ἰατρό, τόν ἀρχιεπίσκοπο Συμ­­φερουπό­λεως, ἅγιο Λουκᾶ, τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε σήμερα τή μετακομιδή τοῦ ἱεροῦ καί χαρι­το­βρύτου λειψάνου του ἀπό τή Συμ­φερούπολη στή Βέροια καί στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ. Καί τήν ἐπαναλαμβάνουμε πρός τόν ἅγιο Λουκᾶ, γιατί καί ὁ ἴδιος ὁ ἅ­γιος ὑπῆρξε στή ζωή του ναός τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.

Ὑπέ­φε­ρε ὁ ἅγιός μας. Ὑπέφερε ἀμέτρητες τα­λαι­πωρίες καί δο­κιμασίες καί φυλακίσεις καί ἐξορίες· καί ὅμως τίς ὑπέμεινε ὅλες καρτερικά, για­τί δέν ἦταν μόνος, ἀλλά εἶχε μέ­­σα στήν ψυχή του τόν Χριστό. Τίς ὑπέμενε, γιατί εἶχε μετα­βάλ­λει τόν ἑαυτό του σέ ναό τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὥστε ὅπου καί ἄν βρισκόταν, ἀκόμη καί στίς πα­γωμένες στέπες τοῦ ἀρκτικοῦ κύ­κλου, μόνος του μέσα σέ ἕνα ἐχθρικό περιβάλλον, ὁ ἅγιος Λουκᾶς ζοῦσε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή του.

Εἶχε μεταβάλλει τήν ψυχή καί τό σῶμα του σέ ναό τοῦ Θεοῦ καί κα­τοικητήριο τοῦ Παναγίου Πνεύ­μα­τος, καί ἔτσι ἀκόμη καί ὅταν βρι­σκόταν φυλακισμένος, περιορι­σμέ­νος ἀπό τό ἄθεο καθεστώς, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά λει­τουρ­γήσει, νά μήν μπορεῖ νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἅγιος Λουκᾶς αἰσθανόταν ὅτι λει­τουρ­γοῦ­σε μέσα στήν ψυχή του, καί λειτουργοῦσε στή δεύ­τερη ἁγία Τράπεζα, στό τραπέζι τοῦ χειρουρ­γείου, ἐκεῖ ὅπου μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἐνίσχυση τῆς Ὑπ­εραγίας Θεοτόκου, τῆς ὁποίας τήν εἰκόνα εἶχε πάντοτε στό χει­ρουρ­γεῖο του, καί χωρίς τήν πα­ρουσία της δέν χειρουργοῦσε ποτέ, θε­ρά­πευε τούς ἀσθενεῖς του, ἀπο­δί­δο­ντας πάντοτε τή δόξα τῆς ἐπι­τυ­χίας του στόν Θεό.

Εἶχε καταστήσει ὁ ἅγιος Λουκᾶς τήν ψυχή του ναό τοῦ Θεοῦ καί γι᾽ αὐτό αἰσθα­νόταν πάντοτε τή γλυ­κύτητα καί τήν παρηγορία τῆς θεί­ας χάριτος, πού τόν στήριζε καί τόν ἐνίσχυε, ὥστε νά ἀντέχει καί στίς πολύ­ω­ρες ἀνακρίσεις, στίς ὁποῖ­ες τόν ὑπέβαλε τό καθε­στώς, ἀλλά καί στίς σκληρές συνθῆκες τῆς ἐξορίας στήν ὁποία καταδικά­σθηκε γιά πολλά χρόνια, καί νά ὁμολογεῖ μέ τόν λό­γο του, μέ τά ἔργα του καί μέ τή ζωή του τήν πίστη του στόν Θεό καί στή δύ­ναμή του.

Μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί μέ τή βοήθειά του, ἄλλωστε, θεράπευε τούς ἀσθενεῖς καί ταλαιπωρη­μέ­νους ἀν­θρώπους καί γινόταν μέ τόν τρόπο αὐτό ἀ­φορ­­μή γιά νά δο­ξάζεται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί νά ἐνισχύονται καί οἱ ψυχές τῶν ἀν­θρώπων στήν πίστη τοῦ Χρι­στοῦ, πού ἐδιώκετο μέ ἀπάνθρωπες με­θόδους ἀπό τό ἄθεο καθεστώς πού ἐπικρα­τοῦ­σε τήν ἐποχή ἐκείνη στή Ρωσία.

Καί ἐπειδή δέν ὑπάρχει μεγαλύ­τε­­ρη τιμή καί εὐλογία στόν κόσμο ἀπό τό νά ἀξιώνεται ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι «ναός δόξης Κυρίου», γι᾽ αὐτό καί παρακαλοῦμε καί ἐμεῖς τόν ἅγιο Λου­κᾶ, πού ἔχει παρρη­σία ἐνώ­πι­ον τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί πολ­λή ἀγά­πη γιά ὅλους τούς ἀν­θρώπους, νά πρεσβεύει, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, νά γίνουμε «ναοί τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ». Νά ἀξιωθοῦμε νά με­τα­τρέ­ψουμε τήν ψυχή μας σέ κα­τοι­κη­τήριο τοῦ Θεοῦ, προετοιμά­ζο­ντάς την κατάλληλα καί φρο­ντί­ζο­ντας νά τηροῦμε στή ζωή μας τόν λόγο καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, διά τῶν ὁποίων ἐκδηλώνουμε τήν ἀγά­πη μας πρός τόν Χριστό, ὥστε νά ἐκ­πληρώσει καί Ἐκεῖνος τήν ὑπό­σχε­σή του ὅτι ὅποιος τη­ρήσει τόν λό­γο του «ὁ πατήρ μου ἀγα­πή­σει αὐτόν καί πρός αὐτόν ἐλευσό­μεθα καί μονήν παρ᾽ αὐτῷ ποιήσο­με­ν».

Καί ἀκόμη νά ἀγωνιζόμεθα νά τή δια­τηροῦμε καθαρή ἀπό τούς ρύ­πους τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νά μήν δυσα­ρεστεῖται καί ἀπομακρύνεται ὁ Θεός, ἀλλά νά ἐνοικεῖ σέ αὐτή καί νά τήν ἁγιάζει καί νά ἁγιάζει ὁλό­­κληρη τήν ὕπαρξή μας μέ τήν πα­ρουσία του, ὅπως ἐνοικοῦσε καί στήν ψυχή τοῦ ἁγίου Λουκᾶ καί ἐνοικεῖ τώρα καί στά ἱερά λείψανά του, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν πηγή ἰά­σεων καί θαυμάτων, ἀλλά καί ση­μεῖο ἀναφορᾶς τῆς διαρκοῦς καί ζω­ντανῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Λου­κᾶ στή Ἱερά μας Μονή, στήν Παναγία Δοβρᾶ, τῆς ὁποίας ἀπο­τε­λοῦν πολύτιμο θησαυρό καί ἱερό κει­μή­λιο.

Ἡ παρουσία, ἄλλωστε, τοῦ ἁγίου Λουκᾶ εἶ­ναι πολύ ἐμφανής καί ζω­ντα­νή στή Μονή, ἀλλά καί ἀκόμη πε­ρισ­σό­τερο ἐδῶ στόν ἱερό ναό του καί ἰδιαι­τέ­ρως τίς ὧρες πού τε­λοῦ­νται οἱ ἱε­ρές ἀκολουθίες ἤ τιμᾶται ἡ μνήμη του.

Γι᾽ αὐτό καί ἐπιτρέψτε μου μέ τήν εὐκαιρία νά σᾶς ἀναφέρω ἕνα μόνο περιστατικό πού δείχνει πό­σο ἔντονη καί ζω­ντα­νή εἶναι πα­ρουσία τοῦ ἁγίου Λου­κᾶ στή ζωή μας, καί τό ὁποῖο μᾶς διηγήθηκε πρόσφατα μία κυ­ρία.

Πρίν ἀπό λίγο χρονικό διά­στη­μα ἕνα παιδάκι ἦταν βαριά ἄρρωστο στό νοσοκομεῖο καί βρισκόταν δια­­­σω­ληνομένο στήν Ἐντατική. Καί ἐνῶ ὅλοι περίμεναν μέ πολλή ἀγω­νία τήν ἔκβαση, ὁ πατέρας του εἶδε τόν ἅγιο Λουκᾶ νά μπαίνει στό δω­­­μάτιο τοῦ νοσοκομείου, νά παίρ­νει στά χέρια του τό νήπιο, νά τό σηκώνει ψη­λά, καί στή συνέ­χεια νά τό ἀφή­νει καί πάλι στό κρε­βάτι του.

Τήν ἄλ­λη ἡμέρα, ὅταν ἦρθαν οἱ για­τροί διαπίστωσαν ὅτι τό παιδάκι ἄρχισε νά εἶναι πολύ καλύτερα. Βέβαιοι γιά τό θαῦμα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ οἱ γονεῖς του ἀπο­φά­σισαν νά τό βαπτί­σουν τήν περασμένη Κυριακή ἐδῶ στόν ναό τοῦ ἁγίου. Τήν ἡμέρα τῆς βαπτίσεώς του καί ἐνῶ ἐτελεῖτο τό μυστήριο, ἕνα ἄλλο παιδάκι γνω­στῆς οἰκογε­νείας, τό ὁποῖο  εἶναι ἐξαιρετικά ζωηρό, καθόταν ἥσυχο στή βάση τῆς κολυμβήθρας.

Ἡ μητέρα του ἀνησύχησε γιά τήν ἀσυνήθιστη συμ­περιφορά του, τό πλη­σίασε καί τό ρώτησε. «Παιδί μου, εἶσαι καλά; Ἔχεις κάτι; Θέ­λεις κάτι;» — «Ὄχι, μαμά, εἶμαι καλά, δέν θέλω κάτι. Βλέπω ἐδῶ τόν παπ­πού­λη, βλέπω τόν ἅγιο. Δέν τόν βλέ­πεις ἐσύ;» — «Ποιόν παπ­πούλη; Ποιόν ἅ­γιο, παιδί μου; Ποῦ τόν βλέπεις;» ρώ­τησε ἔκ­­πληκτη ἡ μη­τέρα. — «Νά, νά, μητέρα, ἐκεῖ, μέ τά ἐκκλη­σια­στικά του ροῦχα», εἶ­πε τό παιδάκι καί ἔδειχνε τόν ἅγιο Λουκᾶ μέ τά ἄμφιά του πήγαινε πρός τό βάθος τοῦ ναοῦ καί στό τέλος τό παιδάκι ἔδειξε τήν εἰ­κό­να του καί τῆς εἶπε: «νά, αὐτός ἦταν ὁ παππούλης, μαμά».

Ἡ μητέρα δέν ἔβλεπε τίποτε, ἀλλά κατάλαβε τί ἔβλεπε τό παιδί μέ τά ἁγνά καί καθαρά του μάτια καί ἔτσι ἐξήγησε τή συμπεριφορά του.

Καί αὐτό εἶναι ἕνα μόνο περι­στα­τικό ἀπό τά ἑκατοντάδες πού ἀ­κοῦ­με, καί δείχνει πόσο ζωντανή εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ἁγίου Λουκᾶ καί ἰδι­αιτέρως στά μικρά παιδιά.

Πάλι πρό ἡμερῶν μία ἄλλη μητέρα μοῦ διηγήθηκε γιά τό παιδί της, τό ὁποῖο ἔπασχε ἀπό κρίσεις καί ἔπεφτε, γύριζαν τά ματάκια του, καί πήγαιναν σέ γιατρούς, σέ νοσοκομεῖα, παντοῦ. Τελικά τό ἔφεραν ἐδῶ, μία Τρίτη, στήν παράκληση τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, καί τό παιδάκι, ὅπως ἦταν ζωηρό, ἔπαιζε. Τό βράδυ, ὅταν γύρισαν στό σπίτι, ἡ μητέρα του πῆγε νά τοῦ δώσει τά χάπια του γιά τίς κρίσεις πού εἶχε. Λέει «μαμά, δέν θά πάρω ξανά τά χάπια». Λέει «γιατί, παιδί μου;». — «Γιατί ἐκεῖ πού μέ πῆγες, στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ὁ παππούλης ἦρθε καί μοῦ εἶπε “ἄκουσε, παιδί μου, δέν θά ξαναπάρεις χάπια, γιατί ἐγώ σέ ἔκανα καλά”».

Βλέπετε ὑπάρχουν πολλά καί ἐπανειλημμένα τέτοια περιστατικά καί ἰδιαιτέρως σέ μικρά παιδιά πού, ὅπως εἶπα εἶναι ἁγνά καί καθαρά. Μακάρι καί ἐμεῖς νά εἴχαμε τά μάτια μας καθαρά σάν τά μικρά παιδιά, καί νά βλέπαμε τόν ἅγιο πού εἶναι ἐδῶ μέσα, ὁλοζώντανος καί μᾶς σκέπει καί μᾶς εὐλογεῖ καί παρακολουθεῖ τά πάντα.

Καί αὐ­τή ἡ παρουσία τοῦ ἁγίου εἶναι πού μᾶς δίνει δύ­ναμη γιά νά προ­χω­ροῦ­­με, νά προχωροῦμε στό πνευματικό μας ἔργο, νά προχωροῦμε ἀκόμη καί στό ἔργο τοῦ ναοῦ, τό ὁποῖο τόσο πολύ ἐπιθυμοῦμε νά ὁλοκληρωθεῖ. Γιατί ὅ,τι ἔχει γίνει μέχρι τώ­ρα, ἔχει γίνει μόνο μέ τήν παρουσία τή δική του, μόνο μέ τή χάρη καί τή συνδρομή τή δική του, πού μᾶς φέρνει τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐνισχύουν τό ἔργο αὐτό τῆς ἀνοικοδομήσεως τοῦ ναοῦ του.

Κλείνοντας, ἀδελφοί μου, αὐτές τίς ταπεινές σκέ­ψεις, θά ἤθελα νά εὐχα­ρι­στή­σω ἀπό καρδίας τούς Σεβασμι­ω­τά­τους ἁγίους Ἀρχιερεῖς, ἀγαπητούς καί σεβαστούς ἀδελφούς, τόν ἅγιο Τρίκ­κης καί Στα­γῶν κύριο Χρυ­σό­στομο, παλαιό συνεργάτη ἀπό τή Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, τόν ἅγιο Στα­γῶν καί Με­τε­ώρων κύριο Θεό­κλη­το, μέ τόν ὁποῖο εἴχαμε ταξιδεύσει πρό ἐτῶν στή Συρία, καί μάλιστα σέ ἕνα συνέδριο τό ὁποῖο εἶχε διοργανώσει ὁ ἀδελφός μας Μητροπολίτης Βεροίας τῆς Συρίας Παῦλος, καί τόν Θεοφιλέστατο ἐπί­σκοπο Ἀρού­σας καί Κεντρικῆς Ταν­­ζανίας, κύριο Ἀγαθόνικο, ὁ ὁποῖος εἶναι, ὅπως εἶπα καί χθές, τέκνο τῆς Μακεδονίας, καί ἀσκητής ἀπό τή Μονή τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τῆς Πιερίας ἀλλά καί ἕνας μεγάλος ἱεραπόστολος, ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται στή Μαύρη Ἀφρική προκειμένου νά μεταδώσει τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.

Τούς εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας, διότι συμμε­τεῖ­χαν καί χθές καί σήμερα σέ αὐτές τίς ταπεινές, βέβαια, ἀλλά λαμπρές ἀπό τή χάρη τοῦ ἁγίου ἑορταστικές ἐκδηλώσεις καί πανηγύρεις.

Εὐχαριστῶ θερμά τούς ἄρχοντες καί ὅλους ἐσᾶς πού ἤρθατε γιά νά τιμήσουμε ὅλοι μαζί καί φέτος τόν ἅγιο Λουκᾶ, ὁ ὁποῖος μέ τά θαύματά του καί μέ τήν ὁλοζώ­ντανη πα­ρου­­σία του στό Μονα­στήρι μας τι­μᾶ καί δοξάζει τόν Θεό. Καί εὔ­χο­μαι ταπεινά ἡ χάρη του νά εἶναι πλούσια καί νά μᾶς ἐπι­σκιάζει καί νά μᾶς προστατεύει καί νά θεραπεύει τίς ἀσθένειές μας.

Εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως τούς ἱερεῖς πού ἄλλοι ἀπό κοντά καί ἄλλοι ἀπό μακριά ἦρθαν, γιατί γιά ὅλους μας ὁ ἅγιος Λουκᾶς εἶναι ἕνα πρότυπο, ἕνα πρότυπο ἱερέως, ἕνα πρότυπο ἱεραποστόλου, ὁ ὁποῖος μέσα στό καθεστώς τῆς ἀθεΐας διηκόνησε καί τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο.

Νά εὐχαριστήσω καί τούς ἁγίους ἱεροψάλτες πού τόσο μελωδικά μᾶς κατέβασαν τόν οὐρανό στή γῆ, ἀλλά καί ἀνέβασαν τίς δικές μας προσευχές ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό.

Χρόνια πολλά! Βοήθειά μας ὁ ἅγιος

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ