Πατέρα, μόλις γίνω καλά, νὰ πᾶμε στὸ μοναστήρι τοῦ Αγίου Παισίου στην Κόνιτσα.

ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
– Σεισμός!
Πετάχτηκε ἀλαφιασμένη.
– Σεισμός!
Ἔτρεμε ὁλόκληρη.
Ἀπ’ τὶς φωνὲς καὶ τὴν τρομάρα της ξύπνησε κι ὁ ἄντρας της.
– Τί φωνάζεις ἔτσι, Γιώτα; Τί ἔπαθες;
– Ὁ σεισμός… τὸ σπίτι μας… γκρεμίστηκε…
– Εἶσαι καλὰ γυναίκα ; Ποιὸς σεισμός; Ποιὸ σπίτι; Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λές. Ἡσύχασε… Ἡσύχασε…
– Δὲν ἔγινε σεισμός, Βασίλη;
– Δὲν ἔγινε σεισμός, γυναίκα, δὲν ἔγινε… Ὄνειρο εἶδες… ἔλα ξάπλωσε.
– Μὰ ἐγώ… Θεέ μου! Δὲν εἶναι δυνατόν… Ἐγώ… Ἦταν σεισμός… Ἦταν φοβερό! Νὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία, Βασίλη. Τῆς Ἁγίας Μαρίνας σήμερα. Ἁγία Μαρίνα μου…