Την
Δευτέρα 31 Ιουλίου το εσπέρας μπροστά από τον πανηγυρίζοντα ιερό ναό
του οσίου Αντωνίου του Νέου, ο ιερός κλήρος και οι πιστοί υποδέχθηκαν
τον Τίμιο Σταυρό από την Παναγία Σουμελά, που όπως κάθε χρόνο
συμπανηγυρίζει με τον πολιούχο της Βέροιας, λόγω της αυριανής τελετής
της προόδου του Τιμίου Σταυρού.
Εν συνεχεία τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σεβαστείας κ.Δημητρίου και
συνχοροστατουντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας,Ναούσης και
Καμπανίας κ.Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο.
Μετά
το πέρας του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε ιερά λιτανεία των λειψάνων του
αγίου Αντωνίου του Βεροιέως και του Τιμίου Σταυρού προς ευλογία της
πόλεως των Βεροιέων.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :
«Εἰργάσω
σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς ὁ Θεός», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος ὑμνώντας
τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, τοῦ ὁποίου τήν πρόοδο, δηλαδή τήν ἔξοδο ἀπό τό
ἱερό παλάτιο στήν πόλη, στήν Κωνσταντινούπολη, μνημονεύει ἡ
Ἐκκλησία μας, τιμώντας συγχρόνως καί τούς ἁγίους ἑπτά Μακκαβαίους
παῖδες, τή μητέρα τους ἁγία Σολομονή καί τόν διδάσκαλό τους
Ἐλεάζαρο.
Αὐτή
τήν ἑορτή ἑορτάζουμε καί ἐμεῖς, σύμφωνα μέ τήν παράδοση, στόν ναό τοῦ
πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ νέου, τοῦ Βεροιέως, στόν ὁποῖο
ὑποδεχθήκαμε πρό ὀλίγου τόν τίμιο Σταυρό, ἀπό τήν Παναγία Σουμελᾶ, τόν
ὁποῖο καί θά λιτανεύσουμε στή συνέχεια μαζί μέ τά χαριτόβρυτα λείψανα
τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου.
«Εἰργάσω σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς ὁ Θεός».
Καί
πράγματι, ἀδελφοί μου. Ὁ Θεός χωρίς καμία ἀμφιβολία ἐργάσθηκε γιά τή
σωτηρία μας, γιατί δέν ἤθελε ἡ παρακοή μας καί ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπό
τήν ἀγάπη του ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς παρακοῆς νά μᾶς στερήσει τά ἀγαθά πού
ἑτοίμασε γιά μᾶς, νά μᾶς στερήσει τή χαρά τῆς αἰωνίου ζωῆς καί
κοινωνίας μαζί του.
Καί
ἐργάσθηκε τή σωτηρία μας μέ πολλούς τρόπους, τούς ὁποίους ἀπαριθμεῖ ὁ
Μέγας Βασίλειος στήν εὐχή τῆς θείας Λειτουργίας του: «προφήτας
ἐξαπέστειλας, ἐποίησας δυνάμεις διά τῶν ἁγίων σου … ἐλάλησας ἡμῖν διά
στόματος τῶν προφητῶν, νόμον ἔδωκας εἰς βοήθειαν, ἀγγέλους
ἐπέστησας φύλακας· ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐλάλησας ἡμῖν ἐν
αὐτῷ τῷ Υἱῷ σου», ὁ ὁποῖος «ἐκένωσεν ἑαυτόν μορφήν δούλου λαβών» καί
ἀνῆλθε στόν Σταυρό γιά νά ἐξαλείψει μέ τό πανάχραντο αἷμα του τίς
ἁμαρτίες μας. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό σύμβολο τῆς
σωτηρίας μας.
Ἐάν
ὅμως ὁ Θεός ἐργάσθηκε τόσο πολύ καί τόσους αἰῶνες γιά τή σωτηρία μας,
δέν θά πρέπει νά σκεφθοῦμε ποιά εἶναι ἡ δική μας στάση ἔναντι τῆς
σωτηρίας μας καί ποιά εἶναι ἡ δική μας συμμετοχή σ᾽ αὐτήν;
Ἄν
ρίξουμε μιά ματιά στή ζωή τῶν ἁγίων πού τιμοῦμε σήμερα, στή ζωή τῶν
ἁγίων Μακκαβαίων καί στή ζωή τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ νέου, δέν θά
δυσκολευθοῦμε, νομίζω, νά ἐντοπίσουμε τή δική τους συμμετοχή. Οἱ ἑπτά
Μακκαβαῖοι, παρότι ἦταν νέα παιδιά καί παρότι γνώριζαν τίς αὐστηρές
ἐντολές τοῦ εἰδωλολάτρου βασιλέως, δέν δίστασαν νά ὁμολογήσουν τήν
πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό καί νά ἀρνηθοῦν νά δοκιμάσουν ἀπό τά
εἰδωλόθυτα πού τούς προσέφερε ὁ βασιλιᾶς, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα
τοῦ διδασκάλου τους Ἐλεαζάρου.
Ἔμειναν
σταθεροί στήν πίστη τους καί στόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί προτίμησαν τόν
θάνατο, προτίμησαν τό μαρτύριο καί τή θυσία γιά χάρη τῆς πίστεως,
προκειμένου νά κερδίσουν τή σωτηρία τους, μαζί καί μέ τήν εὐσεβῆ τους
μητέρα, τήν ἁγία Σολομονή, πού βλέποντας τά παιδιά της νά θυσιάζουν
τή ζωή τους γιά τόν Θεό, ἔπεσε καί ἡ ἴδια μέσα στή φωτιά γιά νά κερδίσει
μαζί τους τό στεφάνι τῆς νίκης καί τῆς αἰωνίου μακαριότητος πού
χαρίζει ὁ Θεός.
Καί
ἐάν οἱ ἅγιοι Μακκαβαῖοι παῖδες ἐπέτυχαν μέ τήν ὁμολογία καί μέ τό
μαρτύριό τους νά γίνουν μέτοχοι τῆς σωτηρίας πού προσφέρει ὁ Θεός, ὁ
πολιοῦχος μας ἅγιος Ἀντώνιος ἀξιώθηκε αὐτῆς τῆς σωτηρίας αἴροντας
τόν σταυρό ὄχι τοῦ μαρτυρίου ἀλλά τῆς ἀσκήσεως.
Ἀποφάσισε
νά ἐγκαταλείψει τόν κόσμο καί νά συσταυρωθεῖ μέ τόν Χριστό μέ τήν
ἄσκηση, μέ τή νηστεία, μέ τήν προσευχή, μέ τή μόνωση, μέ τόν πόλεμο
ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους καί τοῦ διαβόλου καί ἔτσι νά φθάσει σέ
ὕψη ἀρετῆς καί ἁγιότητος, ἑνούμενος μέ τόν Χριστό καί κερδίζοντας
καί αὐτός τόν στέφανο τῆς δικαιοσύνης καί τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Τά
παραδείγματα αὐτά τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἔζησαν σέ
διαφορετικές ἐποχές καί ἀγωνίσθηκαν μέ διαφορετικούς τρόπους, ἀλλά
ἐπέτυχαν τόν ἴδιο σκοπό καί τήν ἴδια ἀνταμοιβή ἀπό τόν Θεό, ἐπέτυχαν
δηλαδή νά γίνουν μέτοχοι τῆς σωτηρίας τήν ὁποία εἰργάσατο ὁ Θεός γιά
ὅλους μας, ἀδελφοί μου, καί διά τῆς θυσίας τοῦ Υἱοῦ του, τόν Σταυρό τοῦ
ὁποίου προβάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας εἰς προσκύνηση, ἄς
παρακινήσουν καί ἐμᾶς, ὥστε νά ἐργαζόμεθα καί ἐμεῖς γιά τή σωτηρία
μας, ἀξιοποιώντας τά μέσα πού μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία· τά ἱερά
μυστήριά της, τίς ἱερές ἀκολουθίες, τή νηστεία, τήν πνευματική ἄσκηση,
τήν προσευχή, τή μετάνοια, ἔτσι ὥστε νά ζοῦμε μέ ὑπακοή στό θέλημα καί
τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία καί θά ἀποτελεῖ τήν προσωπική μας
διαβεβαίωση ὅτι θέλουμε πράγματι νά γίνουμε μέτοχοι τῆς σωτηρίας τήν
ὁποία ὁ Θεός χαρίζει. Καί τήν χαρίζει, ἀδελφοί μου, σέ ὅσους τήν
ἐπιδιώκουν καί σέ ὅσους ἀγωνίζονται νά τήν ἐπιτύχουν διά τοῦ ἐλέους καί
τῆς χάριτός του.