Πρωτ. Γεώργιος Δορμπαράκης: Ο ίδιος ο Θεός μας δείχνει πως να στεκόμαστε απέναντι Της.

Πρέπει να ζούμε σαν Εκείνη για να ξέρουμε πώς να βαδίζουμε. Και η βάδιση του ανθρώπου που κάνει το Θεό να χαίρεται και με εμάς, είναι αυτή η στάση υπακοής.   Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου Στην 2η ακολουθία της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών, που τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 3 Μαρτίου, ιερούργησε ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δορμπαράκης. Στο τέλος της ακολουθίας, της πιο αγαπημένης της Εκκλησίας μας, όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε, ο π. Γεώργιος μίλησε στους πιστούς που συμμετείχαν και συνέρεαν για να προσκυνήσουν  την Ιερά Εικόνα της «Παναγίας της Κοσμοσώτειρας», προστάτιδας της Θράκης και των απανταχού Θρακιωτών, η οποία θα παραμείνει στο Ναό προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών έως την Κυριακή 2 Απριλίου. Η ομιλία δόθηκε στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2017», που διοργανώνει ο Ναός για 19η συνεχή χρονιά. Είναι αλήθεια, σημείωσε ο π. Γεώργιος, ότι η Εκκλησία τιμά υπερβαλλόντως την Υπεραγία Θεοτόκο, τόσο που δεν υπάρχει ημέρα που να μην έχουμε αναφορά σε Αυτήν, σε κάθε ακολουθία. Οι Χαιρετισμοί εκφράζουν κατεξοχήν την αγάπη του πιστού προς τον Θεό, που εκφράζεται έπειτα και στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι η έκφραση της αρχοντιάς της ψυχής του πιστού. Ξέρουμε για τους Χαιρετισμούς, συνέχισε, ότι το ιστορικό υπόβαθρο ανάγεται στις αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ., όταν αποδόθηκε στην δύναμη της Υπεραγίας Θεοτόκου η διάσωση της Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης από την επιδρομή των Αβάρων. Από την ολονύκτια προσευχή των πιστών προς την Παναγία, αμέσως μετά την διάσωση της Πόλης, χαρακτηρίστηκε και Ακάθιστος, ο ύμνος αυτός. Η θεολογική όμως αναφορά των χαιρετισμών βρίσκεται στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Η Α’ στάση των Χαιρετισμών αναφέρεται ακριβώς στον Ευαγγελισμό. Όπως είπε ο π. Γεώργιος: «Στην έλευση του αρχαγγέλου Γαβριήλ, βρίσκουμε το στοιχείο που έδωσε την έμπνευση στον ποιητή, προκειμένου να χαιρετίζουμε έκτοτε την Παναγία. Άγγελος Κυρίου μας καθοδηγεί, γίνεται ο δάσκαλος μας για να ξέρουμε πώς να στεκόμαστε απέναντι στην Υπεραγία Θεοτόκο. Και είναι στάση χαιρετισμού, αναγνώριση δηλαδή της Χάρης την οποία έχει και της χαράς την οποία προκαλεί αυτή η Χάρη που την διακατέχει. Και δεν είναι απλώς άγγελος, αλλά πρωτοστάτης άγγελος για να αναγγείλει αυτόν τον χαιρετισμό και να δηλωθεί έτσι η σπουδαιότητα του προσώπου της Παναγίας. Και καθοδηγητής είναι ο ίδιος ο Θεός, γιατί σταλμένος από Εκείνον έρχεται ο Αρχάγγελος. Και ο ίδιος ο Θεός μας δείχνει ότι έτσι πρέπει να στεκόμαστε απέναντι Της.» Άρα καταλαβαίνουμε, ότι την ώρα που αποδίδουμε το «Χαίρε» στην Παναγία μας, εκείνη την ώρα συνυπάρχουμε στους Χαιρετισμούς μαζί με τους Αγγέλους και αποδίδουμε τελικά δόξα στον Θεό, συμπλήρωσε. Όσο δηλαδή ο άνθρωπος αναφέρεται στην Παναγία μας, τόσο αναφέρεται και στον Θεό μας. Η ορθή στάση προς την Παναγία, αποτελεί την κατεξοχήν δοξολογία στον ίδιο τον Θεό. Και γιατί ο ίδιος ο Θεός μας λέει ότι έτσι πρέπει να στεκόμαστε απέναντι στην Παναγία; Τι ήταν αυτό που ήλκυσε την Χάρη Του τόσο πολύ επάνω Της; Ήταν ακριβώς η αγνότητα της ζωής Της όλης, πρωτίστως της καρδιάς Της. Ήταν η ταπείνωση Της, η ετοιμότητα Της πάντοτε να υπακούει στο θέλημα του Θεού. Και κατέληξε λέγοντας: «Αρχή λοιπόν των Χαιρετισμών και ευκαιρία να ξέρουμε πως πρέπει να περπατάμε στον κόσμο τούτο. Αφενός μεν, με δοξολογία προς τον Θεό που θα εκφράζεται πάντοτε και ως τιμητική προσκύνηση απέναντι στην Υπεραγία Θεοτόκο, γι’ αυτό και να Την επικαλούμαστε πάντοτε. Και από την άλλη, επειδή Αυτή είναι το όριο το ανθρώπινο, έτσι πρέπει να ζούμε σαν Εκείνη για να ξέρουμε πώς να βαδίζουμε. Και η βάδιση του ανθρώπου που κάνει το Θεό να χαίρεται και με εμάς, είναι αυτή η στάση υπακοής.  Και τότε η Χάρη του Θεού έρχεται. Και όπως και τότε σαρκώθηκε ο Χριστός στην κοιλιά της Παναγίας μας, έτσι θα σαρκώνεται κάθε φορά και στην δική μας καρδιά και θα γινόμαστε κι εμείς μικρές Παναγίες μέσα σε αυτόν τον κόσμο.»