ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΑΓΙΟΙ.

Δευτέρα, 21η Δεκεμβρίου 2015

ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΑΓΙΟΙ

Ὁ Σημειοφόρος π. Νικόλαος Πέττας καί ἡ ἀθληφόρος πρεσβυτέρα Ἀνθή

Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.

Ἐνανθρώπησις τοῦ Θεοῦ καί Λόγου.

«Ἦλθε πρός ἡμᾶς οὐχ ὡς αὐτός ἠδύνατο, ἀλλ’ ὡς ἡμεῖς αὐτόν ἰδεῖν δυνάμεθα. Καί διά τοῦτο συνενηπίαζεν Υἱός τοῦ Θεοῦ, τέλειος ὤν, τῷ ἀνθρώπῳ, οὐ δι’ ἑαυτόν, ἀλλά διά τό τοῦ ἀνθρώπου νήπιον οὕτω χωρούμενος, ὡς ἄνθρωπος αὐτόν χωρεῖν ἠδύνατο». (ΕΙΡ. PG 7, 1107 Β).

Νεοφανεῖς ἅγιοι

«Ἐπολιτεύθη ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Σωτῆρι, τό ἡγιασμένον ἱερατικόν ζεῦγος, ὁ π. Νικόλαος Σημειοφόρος καί ἡ ἀθληφόρος Ἀνθή, ὡς τοῦτο ἐν τῇ Ἐκκλησία ἀνθρωπίνοις ἠδύνατο ὁρίοις, ὑπέρ Χριστοῦ ἀγῶσι δεδωκότι, οὕτως καί ἡμεῖς οἱ  Χριστιανοί ἰδεῖν δυνάμενοι τότε καί νῦν, τήν τῶν αὐτῶν βιωτήν ἐν Χριστῷ ἐφαπλουμένην, καί οὕτως σύν ἑαυτοῖς διδάγμασιν συνταχθῶμεν, συζήσωμέν τε καί ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν συμπορευθῶμεν». Fragka priest (ἐφημέριος Φράγκα Ἀχαΐας).

Ἀφιέρωμα πνευματικοῦ  παιδός τοῦ ἁγίου ἐν τῇ συνειδήσει ἡμῶν Σημειοφόρου πατρός Νικολάου Πέττα.

Οὐκοῦν τό ἐν λόγῳ θαυμαστόν ἅμα τε θαυμάσια ποιοῦν ἅγιον Λευιτικόν ζεῦγος ἀφῆκεν πλουσίαν τήν τοῦ Θείου Λόγου σποράν, ἥτις ἐκδιπλουμένη ἐν τῇ τούτων βιωτῇ καί ἐν γῇ πολιτείᾳ, ἤθελε διαθρέψει πνευματικῶς ἡμᾶς πάσας τῆς ἡμέρας τῆς ζωῆς, ἄχρι τῆς καλῆς ἐν Χριστῷ Ἀπολογίας. Αἱ ἅγιαι αὗται ἐκλάμψασαι μορφαί  Νικολάου ἱερέως καί Ἀνθῆς πρεσβυτέρας, ἐν λόγοις τε καί πράξεσιν - κυρίως ἐν πράξεσιν- ἐδίδαξαν ἡμᾶς τούς ἐνταῦθα ἀγωνιζομένους πνευματικούς αὐτῶν παῖδας, ἀλλά καί ἅπασαν τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν ποίμνην, ὅτι: Ἡ Χριστιανική ζωή δημιουργεῖ τήν ἀδίστακτον πεποίθησιν, ὅτι τό ἀγαθόν οὔκ ἐστι μία ἀσύλληπτος χίμαιρα, ἀπροσπέλαστόν τι ἰδανικόν, ἀλλά βεβαία πραγματικότης.

Πείθεται τουτέστιν ὁ ἄνθρωπος, ἀπολύτως δή, ὅτι ἠμπορεῖ αὐτός ὡς ἄτομον, ὅπως καί ἡ κοινωνία σύμπασα, νά μεταβάλῃ διά τῆς Χάριτος καί διά τοῦ Θεοῦ φωτισμοῦ εἰς κατάστασιν ἐσωτερικήν καί εἰς ἔργα ἐνάρετα τό θεῖον θέλημα.

Ἐπί τῶν πραγμάτων δέ ὁρᾷ πᾶς πιστός πόσον πολύτιμος εἶναι εἰς αὑτόν αὐτή ἡ βοήθεια, τήν ὁποίαν προσφέρει ἡ χριστιανική πίστις καί ἐπαναλαμβάνει σύν τῷ Κρατίστῳ Θείῳ Παύλω: «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ».

Ὁ ἀείμνηστος καί κατ’ ἐμέ νεοφανής τῶν Πατρῶν ἅγιος π. Νικόλαος Πέττας ἐδίδαξεν εἰς ἡμᾶς τούς πνευματικούς αὐτοῦ παῖδας, ὅτι: Ὁ ἀληθινός πιστός δέν θά θέσῃ εἰς τό ἑαυτοῦ στόμα τούς λόγους τοῦ ἀπογοητευμένου- εἰδικῶς τῆς σήμερον ἄνευ Θεοῦ - κενο- ἠθικολόγου. «Καί ἐπέστρεψα ἐγώ καί εἶδον συμπάσας τάς συκοφαντίας τάς γινομένας ὑπό τόν ἥλιον, καί ἰδού δάκρυον τῶν συκοφαντουμένων καί οὐκ ἔστιν αὐτοῖς παρακαλῶν… Καί ἐπῄνεσα ἐγώ σύμπαντας τούς τεθνηκότας, τούς ἤδη ἀποθανόντας ὑπέρ τούς ζῶντας, ὅσοι αὐτοί ζῶσιν ἕως τοῦ νῦν, καί ἀγαθός ὑπέρ τούς δύο τούτους, ὅστις οὔπω ἐγένετο, ὅς οὐκ εἶδε σύμπαν τό ποίημα τό πονηρόν, τό πεποιημένον ὑπό τόν ἥλιον» (ΕΚΚΛ. Δ’ 1-3).

Ἐδίδαξεν εἰς ἡμᾶς ὁ ἅγιος πατήρ Νικόλαος Πέττας ὅτι: Ἡ χριστιανική πίστις πληροῖ αἰσιοδοξίας καί ἐνθουσιασμοῦ τήν τοῦ ἀνθρώπου ψυχήν, διαλύει τά οἱαδήποτε νέφη τῆς ἀποκαρδιώσεως -εἰδικῶς ἐν ταῖς παρούσαις δειναῖς ἡμέραις δίδει παρηγορίαν , ὑπομονήν  καί ἐλπίδα εἰς τόν περιπεσόντα εἰς σφάλματα καί ἠθικῶς ὑπολειπόμενον ἄνθρωπον, δημιουργεῖ εἰς αὐτά τήν ἀδίστακτον πεποίθησιν εἰς τήν τοῦ ἀγαθοῦ ἐπικράτησιν καί ὁδηγεῖ αὐτόν συνεχῶς ἀπό νίκης εἰς νίκην. Πληροῖ τήν καρδίαν χαρᾶς καί συντελεῖ, ὥστε νά ζῇ πάντοτε ἡνωμένος μετά τῆς τοῦ ἀγαθοῦ πηγῆς, τουτέστιν μετά τοῦ Θεοῦ.

Παρῆλθον ἤδη ἔτη ἱκανά, ὥστε ἡμεῖς, οἱ αὐτῶν τῶν συγχρόνων ἁγίων μορφῶν ζηλωταί, τοῦ π. Σημειοφόρου Νικολάου καί τῆς ἀθληφόρου αὐτοῦ πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, ἐν παρρησίᾳ Χριστοῦ ζῶντος, νά ἀναφωνῶμεν: «Ἄξιοι, ἄξιοι, ἄξιοι καί θαυματουργοί!».

Δυνάμεθα διά τοῦ παραδείγματος, τῆς τούτων ἐν Κυρίῳ βιωτῆς, ὅπως ἀντλῶμεν δύναμιν καί οὕτως ταῖς αὐτῶν  πρεσβείαις,  διέλθωμεν νικηφόροι κατά τάς μάχας ἡμῶν μετά τῶν πολεμούντων ἡμᾶς, διά σκοτεινῶν καί ἀλλοτρίων  τῆς ὑγιοῦς ἀνθρωπίνης φύσεως ὅπλων τε καί ἀνιέρων μεθοδειῶν.

Καί τίς ἆρα συμπαραστάτης τῆς ἡμετέρας ζωῆς πλέον τούτων θά ἀναδειχθῇ;

Ὄντως ἐστί κοινή πεποίθησις πάντων ἡμῶν τῶν ὑπό τῆς τούτων πνευματικῆς σκιᾶς εὐεργετηθέντων ὅτι: Ὡσεί πολεμηθέντες καί μαρτυρήσαντες ὑπό φθονερῶν καί φθοροποιῶν ἀνθρώπων οἱ ἅγιοι ἐν τῇ συνειδήσει ἡμῶν, ὁ σημειοφόρος π. Νικόλαος Πέττας καί ἡ αὐτοῦ ἀθληφόρος πρεσβυτέρα Ἀνθή, δύνανται ὡς μαρτυρήσαντες ὑπό φατριῶν, διά ἰσχύος Χριστοῦ Ζῶντος, ἵνα ἐνδυναμοῦσιν ἡμᾶς καί διά πρεσβειῶν ἐν οὐρανοῖς, καί διά σημείων καί διά θαυμάτων, εἰς πάντας δή τούς τήν αὐτῶν ἀρωγήν ἐπιζητοῦντας.

Καί δέν εἶναι τυχαῖον γεγονός, ἀλλά  Θεοῦ Πρόνοια, ὅτι ἅγιαι τήν σήμερον πνευματικαί μορφαί καί πυλῶνες καί ταγοί καί ἁπλοῖ Χριστιανοί τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἀναδεικνύουσιν διά τῶν τιμίων αὐτῶν ὁμολογιῶν καί συγγραμμάτων τε καί διδαχῶν τήν τούτων πνευματικήν μεγαλωσύνην καί τήν εἰς οὐρανούς καρποφορίαν αὐτῶν.

Ἐν δέ τῇ ἐκπνοῇ τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς τοῦ Χριστοῦ χρηστότητος 2015, θά ἐπεθύμουν ἐπιθυμίᾳ μεγάλῃ ἵνα ὑπενθυμίσω καί οὕτως καί ἡ ἡμετέρα μηδαμινότης μνησθείη ὅτι: Ἐν ταύταις ταῖς ἁγίαις ἡμέραις ὁ οὐρανοβάμων θεῖος πατήρ Μέγας Βασίλειος προανήγγειλε τήν τοῦ πατρός Νικολάου ἔξοδον: «Τέκνον Νικόλαε, οὔτε οὐρανός οὐδέ γῆ ἀντέχωσιν ἵνα ἄρωσιν τούς πόνους καί τά βασανά σου ἐκ τῶν πολεμούντων σέ ἱερέων… Νῦν ἤγγικεν ὁ καιρός τῆς ἡμετέρας ἐκδημίας… Καί ὄντως οὕτως ἐγένετο… Μεθ’ ἡμέρας τρεῖς, τουτέστιν κατά τήν παραμονήν τῶν Θεοφανείων ἐν Κυρίῳ ἐκδημεῖ ἐκ τῶν προσκαίρων, ἵνα ἐν Κυρίῳ καί οὐρανοῖς ἀπροσκόπτως καρποφορήσῃ. 

Καί ὁ μαρτυρῶν ταῦτα ἀληθῶς μαρτυρεῖ.

Ἔστι δέ κοινόν τοῖς πᾶσι μυστικόν, ὅτι ἐν πατράσιν, καλῶς ἤ κακῶς, καί οὐ κρίνω, ἁπλῶς πάνδημον διαπίστωσίν τινα ἐπεκφράζω: Πᾶσα καρποφόρος ἐνορία τε καί ναός ἑάλω, ἐκ γονέων τε καί κλώνων καί οἰκείων τούτων…, καί οὐδείς δύναται μετά τῶν θρησκο-εργολάβων τούτων νά ἀντιπαλαίσῃ, οὔτε ὁ μακαρίτης ὁ Ζαγοριανᾶκος, ἐν ἄλλοις βασιλεύουσιν καί δή κραταιῶς αἱ ὑπό τοῦ Εὐαγγελίου ἀποκαλούμεναι σπεῖραι…, καί ἐνταῦθα ὡς ἄλλοι Αὐγεῖοι, χρῄζομεν μᾶλλον Ἡρακλέους. Καί ὁ νοῶν νοείτω!

Ἐν ταύταις οὐκοῦν ταῖς συμβολικαῖς ἡμέραις ἐπέλεξαν καί τά σαρκικά τούτου τέκνα μετά συζύγων καί τέκνων καί πνευματικῶν παίδων τοῦ ἁγίου ἱερατικοῦ ζεύγους, μετά πλήθους πιστῶν, ἵνα ἐν Ἱερᾷ Μητροπόλει Πειραιῶς, καί δή καί ἐν Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Νείλου, ἐπιτελέσωσιν, ὡς ἡ Ἐκκλησιαστική Τάξις ἐπιβάλλει, τό τριετές ἱερόν Μνημόσυνον ὑπέρ μακαριότητος τῆς ἀθληφόρου πρεσβυτέρας Ἀνθῆς καί νῦν ἐν οὐρανοῖς σύν ἁγίοις διαγούσης. Τῆς Θείας Λειτουργίας ἅμα τε καί τῆς Ἐπιμνημοσύνου δεήσεως προέστη ὁ ἅγιος Ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ἰωσήφ. Τόν Σεβασμιώτατον καί Δεσπότην, ἐπλαισίωσαν συλλειτουργοῦντες οἱ αἰδεσιμολογιώτατοι ἱερεῖς π. Δημήτριος, ὁ καί προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὁ π. Παναγιώτης, ὁ π. Ἐμμανουήλ καί ὁ σαρκικός τῆς ἀθληφόρου υἱός ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος. Τόν Σεβασμιώτατον διηκόνησεν ἐν πατριαρχικῇ ἱεροπρεπείᾳ ὁ ἱεροδιάκονος Γεδεών τῆς Μεγάλης τῆς Χάλκης Σχολῆς. Κλῖμα ἱερᾶς κατανύξεως καί συγκινήσεως ἐδημιούργησεν ἡ τοῦ Ἱεράρχου χριστοκεντρική ἁπλότης τε καί ἀμεσότης μετά τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί τῶν συλλειτουργούτων αὐτῷ ἱερέων, εἰσέτι δέ δάκρυα ἔφερεν ὁ οὐσιαστικός τούτου, ἐπί τῷ Μνημοσύνῳ τῆς ἀθληφόρου, λόγος, ὅτε, μεταξύ ἄλλων, εἶπεν: «Τήν Σήμερον ἐπιτελοῦμεν, ὡς ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία κελεύει, τό τριετές ἱερόν Μνημόσυνον τῆς πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, ἥτις σύν τῷ πατρί Νικολάῳ Πέττα, πάλαι ἡμετέρῳ συμφοιτητῇ, ἀποτελοῦν νῦν ἕν σύγχρονον ἡγιασμένον ἱερατικόν ζεῦγος.

Ἠγωνίσθησαν σκληρῶς τε καί στερρῶς, ἐν κοινωνίᾳ καί Ἐκκλησίᾳ, καί οὕτως ὅλως φυσικῶς ἠδυνήθησαν, ἐν ἀσκήσει καί κόποις καί πόνοις, ἵνα φθάσωσιν εἰς τοιαύτην ὑψηλήν  πνευματικήν βαθμίδα. Προσήνεγκον ἐν τῷ κόσμῳ πλείστας πνευματικάς ἀρετάς, καί ἕν σημαντικόν εἰσέτι: Ἔφερον εἰς τόν κόσμον δώδεκα τέκνα, ἐξ ὧν εἷς καί ὁ π. Νεκτάριος, ὅστις νῦν, σύν ἡμῖν τε καί ὑμῖν ἐν τῷ Ἁγίῳ Θυσιαστηρίῳ, συλλειτουργῶν συνεπροσευχήθη.

Διά τῆς ζεούσης πίστεως τοῦ ἐν λόγῳ ἱερατικοῦ ζεύγους πλεῖστα θαυμαστά ἔλαβον χώραν, ἀλλά καί ἕτερα πολλά καί θαυμαστά συντελοῦνται, μετά τήν πρός Κύριον ἐκδημίαν αὐτῶν. Ὄντως, ἐάν τις ἐντρυφήσῃ ἔτι ἐνδότερον εἰς τήν αὐτῶν βιωτήν , θά εὕρῃ πλῆθος δημοσιευμένων ὑπερφυῶν γεγονότων, ἅτινα ἐπιτελοῦνται διά πρεσβειῶν τοῦ ἡγιασμένου π. Νικολάου».

Ταῦτα καί ἔτι πλείονα οἰκοδομητικά εἶπεν ὁ Σεβασμιώτατος, κλείνων μέ τήν Ἀρχιερατικήν εὐχήν: «Εἴη ἡ αὐτῶν μνήμη μακαρία, καί ἐν χώρᾳ ζώντων ἄς ἀναπαύεται καί ἡ τούτων θυγάτηρ Σοφία».

Ὁμίλησεν ὁ Σεβασμιώτατος διά τήν ἀπύθμενον τῶν μακαρίων ἀγάπην καί τήν προσπάθειαν αὐτῶν, ὅπως διδάξουν ἐν πράξεσιν ὅτι: Ἡ ἀγάπη δεσπόζει ἐπί τῆς  ὑλοποιήσεως καί αὕτη μόνον δίδει τήν ἀληθινήν ἐλευθερίαν. Ἡ ἀγάπη ἐστί ἡ ἐλευθερία τοῦ νέου Ἀδάμ, ἡ ἐλευθερία τῆς ὀγδόης ἡμέρας τῆς Δημιουργίας. Ἡ ἀγάπη ἐστί δημιουργία. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχει συντριβῆ ἐκ τοῦ ὑλισμοῦ τοῦ κόσμου, ἐκ τῆς ἀνάγκης, ἥτις βασιλεύει ἄνωθεν τούτου, μολονότι αὐτός ὡρίσθη ὥστε νά εἶναι ὁ τοῦ σύμπαντος κύριος καί ἐξ αὐτοῦ ὁ κόσμος ἀποθνήσκη καί ἀναβιοῖ. Ὁ κόσμος ἀποθνήσκει ἐκ τῆς τοῦ ἀνθρώπου πτώσεως καί ἀναβιοῖ ἅμα τῇ γεννήσει αὐτοῦ. Ἀλλά τό ἅλμα τῆς ἀναστάσεως καί τῆς ἀποπνευματώσεως τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου εἶναι δυνατόν μόνον διά τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀπολύτου Ἀνθρώπου, Ὅστις συνενοῖ τήν ἀνθρωπίνην φύσιν μετά τῆς θείας τοιαύτης.

Ὁ Λυτρωτής καί Σωτήρ τοῦ κόσμου καταργεῖ τήν ἀνάγκην. Εἶναι ὁ ἐλευθερωτής. Χωρίς Χριστόν ἐλευθερωτήν ὁ κόσμος θά ἔμενεν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων εἰς τήν ἀνάγκην καί ἡ αἰτιοκρατία θά ἦτο ἡ παντοτινή ἀλήθεια. Ἡ δέ αἰτιοκρατία δύναται ὁριστικῶς νά νικηθῇ μόνον ὑπό τοῦ ἐλευθερωτοῦ Χριστοῦ. Καί πᾶσα φιλοσοφία, ἥτις δέν ἀναγνωρίζει τόν Χριστόν ἐλευθερωτήν καί δέν ἔχει φωτισθῆ ἐκ τοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ, κλείνει ἔνδοθεν αὐτῆς της μοιραίαν, εἰς ὅποιον βαθμόν, τήν σφραγίδα τῆς αἰτιοκρατίας. Ἡ ἐλευθερία ἄνευ τοῦ Χριστοῦ Ἐλευθερωτοῦ ἐστι ἡ τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ ἐλευθερία, ἡ ἄνευ ἀγάπης ἐλευθερία, ἡ ἐλευθερία τῆς δημιουργίας τῶν ἑπτά ἡμερῶν. Ἡ ἐλευθερία διά τοῦ Χριστοῦ καί ἐν Χριστῷ ἐστί ἡ ἐλευθερία τοῦ νέου Ἀδάμ, ἡ ἐλευθερία τοῦ κόσμου, ὅστις ἐλυτρώθη διά τῆς ἀγάπης, ἡ ἐλευθερία τῆς ὀγδόης  ἡμέρας τῆς δημιουργίας. Ὁ ἄνθρωπος μετά τόν Χριστόν εἶναι πλέον καινόν πλάσμα, τό ὁποῖον δέχεται μίαν καινήν ἐλευθερίαν, τήν ὄντως οὖσαν ἐλευθερίαν. Ἐνταῦθα καί ὅλη ἡ τῶν πιστῶν πλειάς εὐχαριστεῖ, ταπεινῇ τῇ καρδία, τόν Σεβασμιώτατον πάντων ἕνεκεν, κατασπαζομένη συνάμα τήν Σεπτήν Αὐτοῦ Δεξιάν.