Αναχώρησε η Αγία Ζώνη από τη Βέροια. Προηγήθηκε αρχιερατικό συλλείτουργο.

Τη Δευτέρα 30 Ιουνίου το πρωί, εορτή των αγίων Αποστόλων, ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον όρθρο και στη συνέχεια λειτούργησε στον μητροπολιτικό ιερό ναό των αγίων πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας, συλλειτουργούντος και του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Εντινετσκ κ. Νικοδήμου (Εκκλησία της Μολδαβίας).

Στο τέλος της θείας λειτουργίας ο θεοφιλέστατος τίμησε τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου , αρχιμ. Εφραίμ, καθώς και το νέο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας αρχιμ. Αθηναγόρα με το παράσημο της επισκοπής Εντίνεσκ. Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων εξέφρασε για μία ακόμη φορά τις θερμές ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη του προς τον Καθηγούμενο π. Εφραίμ για την ευλογία που χάρισε στον πιστό λαό της Ημαθίας η έλευση της Αγίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου όλες τις προηγούμενες ημέρες. Ακολούθως σε κλίμα συγκινήσεως ο σεβασμιώτατος μετέφερε την Αγία Ζώνη στο προαύλιο του ιερού ναού και την παρέδωσε στον Καθηγούμενο για να αναχωρήσουν.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε».

Χθές, ἀδελφοί μου, ἐπι­τελέσαμε τή μνήμη τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, καί σήμερα, ἡ­μέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τή σύναξη τῶν ἁγίων ἀποστόλων, οἱ θεο­φό­ροι πατέρες ὅρισαν νά δια­βάζεται ὡς ἀποστο­λι­­κό ἀνάγνωσμα ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τήν πρώ­τη πρός Κορινθίους ἐπιστολή, στό ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁμι­λεῖ ἐκ προσώπου ὅλων τῶν ἀποστόλων καί πε­ριγράφει ἐν συν­το­μίᾳ τίς δυσκο­λίες τίς ὁποῖες ὑπέμειναν καί ὑπέ­­φε­ραν οἱ ἀπόστολοι χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου του, προ­κει­­μένου νά ἀνα­γεν­­νή­σουν τούς ἀν­θρώ­πους διά τοῦ Ἰησοῦ Χρι­στοῦ. Καί τίς ἀνα­φέρει, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ὁ ἀπό­στο­λος, ὅπως θά ἔκανε ἕνας πατέρας πρός τά παιδιά του, ἕνας πατέ­ρας ὁ ὁποῖος πε­ριγρά­φει τή ζωή του γιά νά καθοδηγήσει τά παιδιά του μέ τίς ἐμπειρίες του. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπό­στολος Παῦλος ὁλο­κλη­­ρώνει αὐτή τήν πε­ρι­γραφή μέ μία προ­σω­πική παράκληση πρός τά πνευματικά του τέ­κνα, τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου, μία πα­ρά­­κλη­ση πού ἀπευθύ­νε­ται καί σέ μᾶς, ὡς πνευμα­τικά τέκνα τοῦ ἀποστόλου, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς πι­στούς. «Πα­ρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνε­σθε».

Ἡ παράκληση αὐτή τοῦ ἀποστόλου δέν εἶ­ναι ἔκφραση ἐγωισμοῦ ἤ αὐταρεσκείας, γιατί παρά τά ὅσα σπουδαῖα καί μεγάλα ἀξιώθηκε νά ζήσει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δέν θεωρεῖ ὅτι ἐπέτυχε κάτι σπουδαῖο στή ζωή του γιά τό ὁποῖο νά καλεῖ τούς πι­στούς νά τόν μιμη­θοῦν. Ἄλ­λω­­στε ὁ ἴδιος, ὅπως ἀ­κούσαμε στό ἀποστο­λι­κό ἀνά­γνω­σμα, χαρα­κτη­­ρίζει τόν ἑαυτό του «πε­ρι­κάθαρμα» τοῦ κό­σμου, ὡς ἐλεεινό καί εὐ­­τελῆ καί ἀσήμαντο.

Καί ἐδῶ προκύπτει τό ἐρώτημα: καί γιατί ἀ­φοῦ θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἐλεεινό καί εὐτελῆ ζητᾶ ἀπό τούς χριστια­νούς νά τόν μιμηθοῦν; Γιατί, ἀδελφοί μου, γνω­ρίζει καλά ὅτι ὅ­ποι­ος θεωρεῖ τόν ἑαυτό του εὐτελῆ καί τιποτέ­νιο, αὐτός ἔχει τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Διότι, ὅπως γράφει καί πάλι ὁ ἀπό­στολος, «τά μωρά τοῦ κό­σμου ἐξελέξατο ὁ Θε­ός ἵνα τούς σοφούς κα­ται­σχύνῃ». Διότι ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη τήν ἀν­θρώπινη δύνα­μη γιά νά ἐπιτύχει τόν σκο­πό του, ἐπειδή ἀρκεῖ ἡ δι­κή του χάρη, ἡ ὁ­ποία «ἐν ἀσθενείᾳ τε­λει­οῦ­ται», καί ἐν ταπεινώσει καρποφορεῖ.

Σ᾽ αὐτόν τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως, λοι­πόν, καλεῖ καί ἐμᾶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά γίνουμε μιμητές του· για­τί μόνο ὅσοι ἔχουν ταπείνωση, ἀξιώνονται τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀξιώθηκε ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως ἀξιώθηκε καί ἡ Παναγία μας, τῆς ὁποί­ας τήν τιμία καί πα­να­κήρατο Ζώνη εἴχαμε τή μεγάλη τιμή καί εὐλο­γία νά ὑποδεχθοῦμε καί νά φιλοξενήσουμε αὐ­τές τίς ἡμέρες τίς ἑόρ­τιες, τίς ἡμέρες τῶν Κ´ Παυλείων, στήν πόλη μας καί τήν Ἱερά Μη­τρόπολή μας.

Καί ὅπως ἀ­κού­­σαμε καί προχθές, στόν ἑσπε­ρι­­νό τῆς ἑορτῆς τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου, ἀπό τόν καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μο­­­­νῆς Βατο­πεδίου,  πα­νοσιολογιώτατο Ἀρχι­μαν­δρίτη π. Ἐφραίμ, ἡ Παναγία καί ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος ὑπῆρξαν τά δύο μοναδικά πρόσωπα τά ὁποῖα ἀξιώθηκαν ἀπό τόν Χρι­­­­­στό τοῦ πλη­­ρώμα­τος τῆς γνώ­σεως, διότι καί τά δύο αὐτά πρόσωπα, καί ἡ Παναγία μας καί ὁ ἀπό­στολος Παῦλος, διέ­θε­ταν ταπείνωση. Καί ὁ Θε­ός δέν ἀρέσκεται σέ τίποτε περισσότερο ἀπό ὅ,τι στήν ταπείνωση. Στούς ταπεινούς ἐπι­βλέ­­­πει, ὅπως δηλώ­νει ἀπερίφραστα διά τοῦ προ­φήτου Ἡσαΐου: «ἐπί τίνα ἐπιβλέψω εἰ μή ἐπί ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντα τούς λό­γους», καί στούς τα­πει­νούς δίδει χάριν, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος: «ὁ Θεός … ταπεινοῖς δίδωσι χά­ριν».

Γι᾽ αὐτό καί σήμερα, ἀ­δελφοί μου, ἀκούον­τας τήν προ­τρο­πή τοῦ ἀπο­στόλου Παύ­λου «παρα­καλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμη­ταί μου γί­νεσθαι», ἄς τήν θεω­ρή­σουμε καί ὡς προτροπή καί πα­ρά­κλη­ση τῆς Πα­ναγίας μας, νά μιμηθοῦμε τήν τα­πεί­νωσή της.

Καί καθώς ὁ­λο­κληρώ­νονται οἱ ἑ­ορ­­τασμοί πρός τιμήν τοῦ ἀποστό­λου Παύλου καί ἀπο­χαι­ρε­τοῦμε τήν τι­μία Ζώ­νη της, ἄς τῆς ὑπο­σχεθοῦμε, ὡς ἐλά­χι­στη ἀνταπόδοση τῆς μεγά­λης εὐλογίας πού μᾶς χά­ρισε, καί ἄς ὑπο­σχε­θοῦ­με καί στόν πρω­­το­κορυφαῖο ἀπό­στολο, τόν ἱδρυτή τῆς το­πικῆς μας Ἐκκλη­σίας, πού πάν­τοτε ἀ­γρυ­πνᾶ καί πρεσβεύει ὑπέρ ἡμῶν, ὅτι θά προ­σπαθήσουμε νά γί­νουμε μιμητές τους.

Καί ἄς παρακαλέσουμε τήν Πα­­ναγία μας νά μήν παύσει ποτέ νά ἱκε­τεύει τόν Υἱό της γιά χά­ρη μας, γιά χάρη τῶν τέ­κνων της στήν πόλη καί τήν Ἱερά Μητρό­πο­λή μας, πού τήν ἀγα­ποῦν πολύ, καί ἀπέ­δει­ξαν τήν ἀγάπη τους ὅ­λες αὐτές τίς ἡμέρες προσκυνῶντας τήν πα­να­­κήρατη Ζώνη της.

Ἀποχαι­ρετῶντας αὐτή τήν ὥρα τό ἱερό καί χα­ρι­τόβρυτο Θεομητορικό κειμήλιο ἐκφράζουμε τή βαθύτατη εὐγνωμο­σύ­νη μας πρός τήν Κυ­ρία Θεοτόκο πού μᾶς ἐπι­σκέφθηκε διά τῆς τι­μίας Ζώνης της· ἐκφρά­ζουμε ὅμως καί τίς θερ­μότατες εὐχαριστίες μας πρός τόν Κα­θηγού­μενο τῆς Μεγί­στης Μο­νῆς τοῦ Βατο­πεδίου, πα­νοσιολογιώ­τα­το ἀρ­χι­μανδρίτη π. Ἐ­φραίμ καί τούς πατέ­ρες τῆς Μονῆς πού ἔφε­ραν στήν πόλη μας αὐ­τή τήν εὐλογία καί λάμ­πρυ­­ναν μέ τή Θεο­μη­το­ρική παρουσία τά Κ´ Παύλεια.

Σᾶς εὐχα­ρι­στοῦμε θερ­μότατα καί εὐχόμεθα τα­­πεινῶς ἡ ῾Υπεραγία Θεοτόκος διά τῆς τιμίας της Ζώνης νά σᾶς σκέ­πει καί νά σᾶς ἐνι­σχύει πάντοτε.