Πανηγύρισε η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βέροιας την Σύναξη Πάντων των εν τη Σκήτει Βεροίας Αγίων.

 

Την Κυριακή 22 Ιουνίου (Β΄Ματθαίου) πανηγύρισε η ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου επι τη μνήμει Πάντων των εν τη Σκήτει Βεροίας Αγίων.

Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία Λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο στο καθολικό της ιεράς Μονής.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου

«Καί ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ».

Μνημονεύει καί τιμᾶ σήμερα ἡ τοπική μας Ἐκκλησία καί ὅλως ἰδιαιτέρως ἡ Ἱερά Σκήτη τῆς Βεροίας τούς ἐν ἀσκήσει καί ὁσιακῇ πολιτείᾳ διαλάμψαντες οἰκήτορές της. Τιμᾶ ὅλους ἐκείνους, γνωστούς καί ἀγνώστους, οἱ ὁποῖοι μετέτρεψαν σέ οὐρανό τίς ταπεινές σπηλιές τοῦ τόπου αὐτοῦ· ἐκείνους πού φώτισαν μέ τήν ἔλαμψη τοῦ ἀκτίστου φωτός τίς σκοτεινές λόχμες τοῦ Ἀλιάκμονoς ὅπου νυχθημερόν προσηύχοντο καί ἱκέτευαν τόν Θεό. Τιμᾶ ὅλους ἐκείνους οἱ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι χωρίς νά ὑπολογίσουν τούς κόπους καί τούς πόνους τῆς μοναχικῆς πολιτείας, χωρίς νά σκεφθοῦν τήν ἄνετη ζωή καί τή δόξα τοῦ κόσμου πού ἐγκατέλειπαν, χωρίς νά ἐνδιαφερθοῦν γιά τήν ἀγάπη τῶν οἰκείων τους καί τήν τιμή τῶν φίλων τους, «ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν τόν Χριστό», ὅπως ἔκαναν καί οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ.

Γιατί τί εἶναι τά δίκτυα; Εἶναι κάθε μέριμνα καί ἀπασχόληση τοῦ κόσμου, κάθε ἐπιδίωξη νά κερδίσουμε περισσότερα χρήματα, περισσότερα ἀγαθά, περισσότερη δόξα, περισσότερη ἰσχύ, περισσότερη φήμη. Εἶναι κάθε τι πού μᾶς κρατᾶ συνδεδεμένους μαζί του, κάθε τι πού μᾶς κάνει νά ἐξαρτώμεθα ἀπό αὐτό, ὅπως οἱ ἁλιεῖς οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀναγκασμένοι νά κρατοῦν συνεχῶς τά δίκτυα, γιατί ἄν τά ἀφήσουν θά χάσουν τά ψάρια πού μέ τόσο κόπο προσπαθοῦσαν νά πιάσουν στά δίκτυα τους.

Δίκτυα εἶναι κάθε ἀδυναμία καί ἁμαρτωλή συνήθεια, πού δέν μᾶς ἀφήνει νά προοδεύσουμε στήν ἀρετή καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή· κάθε πονηρός λογισμός καί ἐπιθυμία κακή πού δεσμεύει τόν νοῦ μας καί δέν μᾶς ἀφήνει νά προσευχηθοῦμε, διασπᾶ τήν προσευχή μας καί δέν ἀφήνει νά παρακολουθήσουμε ἀπερίσπαστοι τή θεία Λειτουργία ἤ τίς ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Δίκτυα εἶναι οἱ πειρασμοί πού ἀντί νά τούς ἀποκρούουμε τούς δίνουμε χῶρο μέσα στήν ψυχή μας καί κυριαρχοῦν καί μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τό ἀγαθό καί ἐξορίζουν τή χάρη καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή μας. Δίκτυα εἶναι ἀκόμη καί συνήθειες καλές καί ἐνάρετες τίς ὁποῖες δέν θέλουμε νά ἀπαρνηθοῦμε χάρη τῆς ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ προκειμένου νά κάνουμε κάτι ὑψηλότερο καί ἁγιώτερο.

Διότι καί οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ δέν ἔκαναν κάτι κακό ἀσχολούμενοι μέ τά δίκτυά τους, ἀσχολούμενοι μέ τό ψάρεμα· ἐργαζόταν γιά νά κερδίζουν τίμια τό ψωμί τους. Καί ἡ Μάρθα, ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, δέν ἔκανε κάτι κακό, ὅταν κοπίαζε γιά νά περιποιηθεῖ τόν Χριστό, ἐνῶ ἡ ἀδελφή της καθόταν παρά τούς πόδας του καί ἄκουε τόν λόγο του. Ὅμως «περιεσπᾶτο περί πολλήν διακονίαν», ἐγκαταλείποντας τό ἕνα, τοῦ ὁποίου εἶχε ἀνάγκη, τόν Χριστό.

Αὐτό συμβαίνει καί μέ τούς μαθητές. Ὁ Χριστός τούς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουν μία καλή ἀσχολία γιά μία μείζονα ἀποστολή, γιά κάτι ὑπέρτερο, γιά νά τούς κάνει ἁλιεῖς ἀνθρώπων, γιά νά τούς ἀναδείξει ἀποστόλους του.

Ἄν οἱ μαθητές δέν εἶχαν τή δύναμη νά ἐγκαταλείψουν τά δίκτυα γιά τόν Χριστό, γιατί θά τούς ἀνησυχοῦσε τό γεγονός πῶς θά ζήσουν, ποῦ θά πᾶνε, γιατί τούς καλοῦσε ἕνας ἄγνωστός τους σχεδόν ἄνθρωπος, θά εἶχαν χάσει τήν εὐκαιρία, θά εἶχαν χάσει τήν κλήση τοῦ Θεοῦ καί δέν ξέρουμε πῶς θά εἶχε ἐξελιχθεῖ ἡ ζωή τους.

Ὅμως οἱ ἀπόστολοι εἶχαν τή δύναμη, εἶχαν τό θάρρος, εἶχαν τήν τόλμη νά ἀφήσουν τά πάντα γιά νά ἀκολουθήσουν τόν Χριστό, γιά νά ἀκολουθήσουν τήν κλήση του, καί γι᾽ αὐτό ἀξιώθηκαν τῆς μεγάλης δωρεᾶς νά γίνουν μαθητές καί ἀπόστολοί του.

Τό ἴδιο ἔκαναν καί οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι τῆς Ἱερᾶς Σκήτεως τῆς Βεροίας. Κάποια στιγμή τῆς ζωῆς τους, μέ κάποιο τρόπο πού δέν γνωρίζουμε, ὁ Χριστός τούς κάλεσε νά ἀφήσουν τά πάντα καί νά τόν ἀκολουθήσουν. Δέν τούς εἶπε ποῦ, δέν τούς εἶπε πῶς; Ἤθελε τήν ἐμπιστοσύνη τους, ζητοῦσε τήν ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσή τους. Καί οἱ ἅγιοί μας ἐγκατέλειψαν ὄντως τά πάντα· γιατί ἀπόλυτη ἐγκατάλειψη τῶν πάντων εἶναι νά γίνεσαι μοναχός· ἀπόλυτη ἐγκατάλειψη τῶν πάντων εἶναι νά ἔρχεσαι ἐδῶ στή Σκήτη τοῦ Ἁλιάκμονα, ὅπως ἦρθε ὁ ὅσιος Ἀντώνιος ὁ πολιοῦχος τῆς Βεροίας, ὅπως ἦρθε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί οἱ ἀδελφοί του, ὅπως ἦρθε ὁ ἅγιος Νικάνωρ τῆς Ζάβροδας, ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπῳ καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἅγιοι καί ὅσιοι τῆς Σκήτεως.

Ἐγκατάλειψη τῶν πάντων ἦταν, καί μάλιστα σέ ἐποχές πού δέν ὑπῆρχε ἀνθρώπινη παρηγορία, δέν ὑπῆρχαν τά σύγχρονα μέσα ἐπικοινωνίας. Ἦταν ἐγκατάλειψη τῶν πάντων καί ἐγκατάλειψη στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καί ὅποιος, ἀδελφοί μου, ἐγκαταλείπει τά πάντα γιά τόν Χριστό, αὐτός δέν ἐγκαταλείπεται ποτέ ἀπό τόν Χριστό. Ὅποιος ἐγκαταλείπει κάτι γιά τόν Χριστό, αὐτός λαμβάνει ἑκατονταπλασίονα. Ὄχι σέ ὑλικά καί ἐφήμερα ἀγαθά, ἀλλά σέ χάρη καί εὐλογία καί σέ ἀγαθά τοῦ οὐρανοῦ.

Αὐτό συνέβη καί μέ τούς ἑορταζομένους ὁσίους καί θεοφόρους πατέρες. Ἄφησαν τά δίκτυά τους, ἄφησαν τά πάντα, καί ἀκολούθησαν τόν Χριστό καί ἔλαβαν ἀναρίθμητες τίς δωρεές του, ἀλλά προπάντων ἀξιώθηκαν νά γίνουν τέκνα Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας του.

Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός δέν παύει ποτέ νά ἀπευθύνει κλήσεις. Δέν παύει ποτέ νά καλεῖ τούς ἀνθρώπους κοντά του, δέν παύει ποτέ νά καλεῖ τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς προσωπικά. Ὄχι γιατί θέλει νά μᾶς στερήσει ἀπό ὅσα ἔχουμε, ἀλλά γιατί θέλει νά μᾶς προσφέρει πολύ περισσότερα. Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν κλείσουμε τά αὐτιά μας στήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ, ἄς μή διστάσουμε νά ἀφήσουμε ὅ,τι χρειάζεται ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς προκειμένου νά τόν ἀκολουθήσουμε, γιά νά μᾶς ἀξιώσει καί μᾶς, διά πρεσβειῶν πάντων τῶν ἐν τῇ Σκήτει τῆς Βεροίας ἁγίων, τῶν αἰωνίων του ἀγαθῶν καί τῆς ἐπουρανίου του βασιλείας.