ΣΕΡΑΦΕΙΜ
διά της χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας
προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της καθ’ Ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας
προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της καθ’ Ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
Εκστατικοί
και απορημένοι στεκόμαστε και πάλι σήμερα, αδελφοί μου, μπροστά στο μέγα
μυστήριο της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. «Ο Κύριος των πάντων και
Θεός», «ο δρακί την πάσαν έχων κτίσιν»1, «το αταπείνωτον Αυτού ύψος
αταπεινώτως ταπεινώσας», όπως θα γράψει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός2,
κατέρχεται με την μυστική κλίμακα του ουρανού στην αδιάβατη έρημο της ζωής μας.
Ο Μονογενής Υιός του Θεού, το Δεύτερο Πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, γίνεται
άνθρωπος στα πανάχραντα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, για να ανακαινίσει την
φθαρείσαν εικόνα του Αδάμ.
Ο Θεός περιβάλλεται το ένδυμα της ανθρωπίνης πτωχείας, χωρίς την αμαρτία, για να βρεί το πλανώμενο πρόβατο και να το οδηγήσει και πάλι στον Ουράνιο Πατέρα («ίνα το ωριάλωτον ευρών πρόβατον τοις ώμοις αναλαβών τω πατρί προσαγάγει»)3.
Έρχεται ο Πλάστης για το πλάσμα, για να του προσφέρει θεραπεία.
Έρχεται ο Λυτρωτής για τον αμαρτωλό, για να του προσφέρει λύτρωση.
Έρχεται ο Ελευθερωτής για τον δούλο, για να του προσφέρει το μεγάλο αγαθό, την ελευθερία.
Έρχεται ο Σωτήρας, για να καταγράψει τους «εις αυτόν πιστεύοντας ονόματι Θεότητος»4.
«Άνω Υιός και κάτω δούλος.
Άνω Βασιλεύς και κάτω μισθωτός.
Άνω πλούσιος και κάτω ενδεής.
Άνω προσκυνούμενος και κάτω φορολογούμενος.
Άνω θεικός Θρόνος και κάτω αλογοτροφείον μικρόν και φατνίον.
Τις μη θαυμάσει μεγάλα άνω πράγματα και μικρά κάτω σπάργανα;» θα γράψει ο Άγιος Τιμόθεος, πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αντιοχείας.
«Παιδίον» ο Θεός.
«Παιδίον εγενήθη ημίν, Υιός και εδόθη ημίν»5 θα εξαγγείλει 800 χρόνια πριν ο μεγαλοφωνότατος των Προφητών Ησαίας. «Παιδίον νέον»6 ο πάνσοφος Δημιουργός. Εκουσίως σμικρύνεται, γίνεται βρέφος και δέχεται σπάργανα βρεφικά, προκειμένου να μας απαλλάξει από την αλογία των παθών. Γι' αυτό και ευφραίνονται οι δίκαιοι, κατά τον ιερό υμνογράφο, αγάλλονται οι ουρανοί, σκιρτούν τα όρη από πνευματική ευφροσύνη και χορεύει πάσα η κτίσις «ότι παιδίον εγεννήθη ημίν».
Α.Παιδίον, το οποίο, ανήκει σε όλο το ανθρώπινο γένος και χαροποιεί τα σύμπαντα με τον ερχομό Του και την παρουσία Του.
Παιδίον, το οποίο κυβερνά όλον τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους «εις γενεάς γενεών», κατά την προφητεία πάλι του Ησαίου7.
Παιδίον, το οποίον προαιωνίως γεννήθηκε εκ της γαστρός του Ουρανίου Πατρός, γι' αυτό και επαναλαμβάνουμε σήμερα την προφητεία του Προφήτου Δαβίδ: «Εκ γαστρός προ εωσφόρου εγέννησά σε· ώμοσε Κύριος και ου μεταμεληθήσεται»8.
Παιδίον, το οποίον γεννήθηκε εν χρόνω από την γαστέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, που προετοιμάστηκε καταλλήλως με την επιδημία του Παναγίου Πνεύματος, για να δεχτεί όχι απλώς την ουράνια βροχή, αλλά αυτόν τον Κύριο των νεφελών.
Παιδίον, το οποίον «αεί γεννάται», κατά την έκφραση του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, στην γαστέρα της Μητέρας μας Εκκλησίας, αλλά και στα σπλάχνα και στις καρδιές όλων εκείνων που Τον αγαπούν και Τον ακολουθούν. Να τι λέγει χαρακτηριστικά ο Ομολογητής Πατέρας της Εκκλησίας: «Ο Χριστός, που γεννήθηκε μία φορά ΄΄κατά σάρκα΄΄ (από την Παναγία), γεννιέται από τότε συνεχώς ΄΄κατά πνεύμα΄΄ από αγάπη προς τον καθένα που είναι πρόθυμος να Τον δεχθεί· γίνεται βρέφος και μορφοποιείται μέσα σ΄ αυτόν με τις αρετές»9.
Β.Παιδίον ο Χριστός, ο οποίος κατέβηκε από τα ουράνια δώματα και παίζει με ποικίλους τρόπους στα δάκτυλά Του με παντοδαπά είδη, όπως θα γράψει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος10.
Είναι Αυτός, που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό και τον κάνει ένα σώμα11. Όπως Εκείνος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και έγινε Θεάνθρωπος, έτσι και ο άνθρωπος προσλαμβάνοντας τον Θεό γίνεται κατά χάριν υιός του Θεού και συγκληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών.
Αυτό το Παιδίον, αυτό το βρέφος που κλαυθμηρίζει και σπαργανώνεται, με τα σπάργανα διαλύει σειρές αμαρτημάτων («σειράς αμαρτημάτων λύων διά σπαργάνων»)12. Αναμοχλεύει και ταράσσει, αιώνες τώρα, όλους τους ανθρώπους και όλα τα πράγματα του κόσμου. Άλλοι Τον νοιώθουν ως τύραννο και Τον διώχνουν από κοντά τους. Άλλοι Τον αισθάνονται ως πατέρα, φίλο και αδελφό και οι οποίοι Τον καλούν να έλθει γρήγορα κοντά τους («ελθέ ταχέως»)13. Πλησιάζει τον κάθε άνθρωπο ως πρόσωπο και προσωπικώς "κιρνά" όλους με το γλεύκος της Θεότητός Του.
Αυτό το Παιδίον, ο Χριστός, επισκέπτεται κάθε καρδιά και κάθε άνθρωπο. Στο πρόσωπό Του περιστρέφονται καθημερινά δίκαιοι και αμαρτωλοί. Δεν τους ενώνει μόνο με τον εαυτό Του, αλλά και με τους Αγγέλους και τους Αγίους, οι οποίοι συναποτελούν το σώμα Του. Τρέχει παντού, κάθε στιγμή και πάντοτε. Είναι παρών ορατά και αόρατα. Είναι στην ζωή μας και ιδιαίτερα μέσα στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Μας ευεργετεί με χίλιους δύο τρόπους. Χρησιμοποιεί κάθε τρόπο για να σώσει τον κάθε άνθρωπο. Γίνεται πατέρας, μητέρα, διδάσκαλος και γιατρός. Μας επαινεί και μας γαληνεύει. Μας θεραπεύει και μας σώζει Γίνεται πτωχός, αλλά και πλούσιος. Γίνεται «τα πάντα τοις πάσι»14 για σώσει τους πάντες με κάθε τρόπο.
Γ.Παιδίον νέον ο Χριστός, ο οποίος συνεχίζει αδιάκοπα και θα συνεχίζει μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μας με την φιλανθρωπία Του να μας κερδίζει και να μας σώζει. Γιατί δεν είμαστε για την γη, αλλά για τον ουρανό. Ως παιχνίδι Του χρησιμοποιεί την αγάπη, η οποία και μας θεοποιεί. Την χρησιμοποιεί ως σκοινί. Άλλοτε μας κρατεί και άλλοτε μας αφήνει, όταν Τον αρνούμαστε, για να μην γίνουμε χειρότεροι, όπως γράφει χαρακτηριστικά ένας υψιπέτης αετός του πνεύματος15.
Συμπεριφέρεται ο Χριστός όπως εμείς Τού επιτρέπουμε και κατά το συμφέρον μας. Η Θεία Πρόνοια δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αόρατη βοήθεια, ένα σκοινί, το οποίο μας σώζει μόλις θελήσουμε και το ζητήσουμε16.
Γι’ αυτό όσα συμβαίνουν στην ζωή μας είναι μία μικρή αίσθηση της παρουσίας Του και της σχέσης μας μαζί Του. Κρύβουν ένα μυστήριο. Όλα τα θλιβερά και τα ευχάριστα, τα οποία επιτρέπει ο Θεός κατ' οικονομίαν είναι για την βελτίωση και την σωτηρία μας.
Αυτό το παιδίον είναι η ελπίδα της εισόδου μας στην Βασιλεία των Ουρανών.
Αυτό το παιδίον είναι η προσδοκία μας για να βρεθούμε μέσα στο φως και την δόξα του Θεού.
Ο Θεός περιβάλλεται το ένδυμα της ανθρωπίνης πτωχείας, χωρίς την αμαρτία, για να βρεί το πλανώμενο πρόβατο και να το οδηγήσει και πάλι στον Ουράνιο Πατέρα («ίνα το ωριάλωτον ευρών πρόβατον τοις ώμοις αναλαβών τω πατρί προσαγάγει»)3.
Έρχεται ο Πλάστης για το πλάσμα, για να του προσφέρει θεραπεία.
Έρχεται ο Λυτρωτής για τον αμαρτωλό, για να του προσφέρει λύτρωση.
Έρχεται ο Ελευθερωτής για τον δούλο, για να του προσφέρει το μεγάλο αγαθό, την ελευθερία.
Έρχεται ο Σωτήρας, για να καταγράψει τους «εις αυτόν πιστεύοντας ονόματι Θεότητος»4.
«Άνω Υιός και κάτω δούλος.
Άνω Βασιλεύς και κάτω μισθωτός.
Άνω πλούσιος και κάτω ενδεής.
Άνω προσκυνούμενος και κάτω φορολογούμενος.
Άνω θεικός Θρόνος και κάτω αλογοτροφείον μικρόν και φατνίον.
Τις μη θαυμάσει μεγάλα άνω πράγματα και μικρά κάτω σπάργανα;» θα γράψει ο Άγιος Τιμόθεος, πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αντιοχείας.
«Παιδίον» ο Θεός.
«Παιδίον εγενήθη ημίν, Υιός και εδόθη ημίν»5 θα εξαγγείλει 800 χρόνια πριν ο μεγαλοφωνότατος των Προφητών Ησαίας. «Παιδίον νέον»6 ο πάνσοφος Δημιουργός. Εκουσίως σμικρύνεται, γίνεται βρέφος και δέχεται σπάργανα βρεφικά, προκειμένου να μας απαλλάξει από την αλογία των παθών. Γι' αυτό και ευφραίνονται οι δίκαιοι, κατά τον ιερό υμνογράφο, αγάλλονται οι ουρανοί, σκιρτούν τα όρη από πνευματική ευφροσύνη και χορεύει πάσα η κτίσις «ότι παιδίον εγεννήθη ημίν».
Α.Παιδίον, το οποίο, ανήκει σε όλο το ανθρώπινο γένος και χαροποιεί τα σύμπαντα με τον ερχομό Του και την παρουσία Του.
Παιδίον, το οποίο κυβερνά όλον τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους «εις γενεάς γενεών», κατά την προφητεία πάλι του Ησαίου7.
Παιδίον, το οποίον προαιωνίως γεννήθηκε εκ της γαστρός του Ουρανίου Πατρός, γι' αυτό και επαναλαμβάνουμε σήμερα την προφητεία του Προφήτου Δαβίδ: «Εκ γαστρός προ εωσφόρου εγέννησά σε· ώμοσε Κύριος και ου μεταμεληθήσεται»8.
Παιδίον, το οποίον γεννήθηκε εν χρόνω από την γαστέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, που προετοιμάστηκε καταλλήλως με την επιδημία του Παναγίου Πνεύματος, για να δεχτεί όχι απλώς την ουράνια βροχή, αλλά αυτόν τον Κύριο των νεφελών.
Παιδίον, το οποίον «αεί γεννάται», κατά την έκφραση του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, στην γαστέρα της Μητέρας μας Εκκλησίας, αλλά και στα σπλάχνα και στις καρδιές όλων εκείνων που Τον αγαπούν και Τον ακολουθούν. Να τι λέγει χαρακτηριστικά ο Ομολογητής Πατέρας της Εκκλησίας: «Ο Χριστός, που γεννήθηκε μία φορά ΄΄κατά σάρκα΄΄ (από την Παναγία), γεννιέται από τότε συνεχώς ΄΄κατά πνεύμα΄΄ από αγάπη προς τον καθένα που είναι πρόθυμος να Τον δεχθεί· γίνεται βρέφος και μορφοποιείται μέσα σ΄ αυτόν με τις αρετές»9.
Β.Παιδίον ο Χριστός, ο οποίος κατέβηκε από τα ουράνια δώματα και παίζει με ποικίλους τρόπους στα δάκτυλά Του με παντοδαπά είδη, όπως θα γράψει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος10.
Είναι Αυτός, που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό και τον κάνει ένα σώμα11. Όπως Εκείνος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και έγινε Θεάνθρωπος, έτσι και ο άνθρωπος προσλαμβάνοντας τον Θεό γίνεται κατά χάριν υιός του Θεού και συγκληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών.
Αυτό το Παιδίον, αυτό το βρέφος που κλαυθμηρίζει και σπαργανώνεται, με τα σπάργανα διαλύει σειρές αμαρτημάτων («σειράς αμαρτημάτων λύων διά σπαργάνων»)12. Αναμοχλεύει και ταράσσει, αιώνες τώρα, όλους τους ανθρώπους και όλα τα πράγματα του κόσμου. Άλλοι Τον νοιώθουν ως τύραννο και Τον διώχνουν από κοντά τους. Άλλοι Τον αισθάνονται ως πατέρα, φίλο και αδελφό και οι οποίοι Τον καλούν να έλθει γρήγορα κοντά τους («ελθέ ταχέως»)13. Πλησιάζει τον κάθε άνθρωπο ως πρόσωπο και προσωπικώς "κιρνά" όλους με το γλεύκος της Θεότητός Του.
Αυτό το Παιδίον, ο Χριστός, επισκέπτεται κάθε καρδιά και κάθε άνθρωπο. Στο πρόσωπό Του περιστρέφονται καθημερινά δίκαιοι και αμαρτωλοί. Δεν τους ενώνει μόνο με τον εαυτό Του, αλλά και με τους Αγγέλους και τους Αγίους, οι οποίοι συναποτελούν το σώμα Του. Τρέχει παντού, κάθε στιγμή και πάντοτε. Είναι παρών ορατά και αόρατα. Είναι στην ζωή μας και ιδιαίτερα μέσα στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Μας ευεργετεί με χίλιους δύο τρόπους. Χρησιμοποιεί κάθε τρόπο για να σώσει τον κάθε άνθρωπο. Γίνεται πατέρας, μητέρα, διδάσκαλος και γιατρός. Μας επαινεί και μας γαληνεύει. Μας θεραπεύει και μας σώζει Γίνεται πτωχός, αλλά και πλούσιος. Γίνεται «τα πάντα τοις πάσι»14 για σώσει τους πάντες με κάθε τρόπο.
Γ.Παιδίον νέον ο Χριστός, ο οποίος συνεχίζει αδιάκοπα και θα συνεχίζει μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μας με την φιλανθρωπία Του να μας κερδίζει και να μας σώζει. Γιατί δεν είμαστε για την γη, αλλά για τον ουρανό. Ως παιχνίδι Του χρησιμοποιεί την αγάπη, η οποία και μας θεοποιεί. Την χρησιμοποιεί ως σκοινί. Άλλοτε μας κρατεί και άλλοτε μας αφήνει, όταν Τον αρνούμαστε, για να μην γίνουμε χειρότεροι, όπως γράφει χαρακτηριστικά ένας υψιπέτης αετός του πνεύματος15.
Συμπεριφέρεται ο Χριστός όπως εμείς Τού επιτρέπουμε και κατά το συμφέρον μας. Η Θεία Πρόνοια δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αόρατη βοήθεια, ένα σκοινί, το οποίο μας σώζει μόλις θελήσουμε και το ζητήσουμε16.
Γι’ αυτό όσα συμβαίνουν στην ζωή μας είναι μία μικρή αίσθηση της παρουσίας Του και της σχέσης μας μαζί Του. Κρύβουν ένα μυστήριο. Όλα τα θλιβερά και τα ευχάριστα, τα οποία επιτρέπει ο Θεός κατ' οικονομίαν είναι για την βελτίωση και την σωτηρία μας.
Αυτό το παιδίον είναι η ελπίδα της εισόδου μας στην Βασιλεία των Ουρανών.
Αυτό το παιδίον είναι η προσδοκία μας για να βρεθούμε μέσα στο φως και την δόξα του Θεού.
Αδελφοί μου,
Χριστούγεννα, σήμερα, 2013.
Φτωχοί και φέτος από υλικά αγαθά, κυρίως, όμως, από πνευματικά αγαθά, αλλά και ανυπόληπτοι στους μεγάλους και στους ισχυρούς της γης. Θελήσαμε στην ζωή μας, χρησιμοποιώντας όχι σωστά τον πολιτισμό μας και τα αγαθά που μας χάρισε ο Θεός, να αποκοπούμε από την Θεία Οικονομία του μυστηρίου και της χάριτος του Θεού. Δεν δεχτήκαμε την οικονομική σύμβαση, που υπογράφθηκε σαν σήμερα πριν από 2013 χρόνια στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας· τότε που ο ουρανός και η γη έγιναν ένα· τότε που η Γέννησις του Χριστού χώρισε στα δύο τον χρόνο17.
Λατρέψαμε κάθε τι το επίγειο και απορρίψαμε κάθε έννοια προσεγγίσεως και επικοινωνίας με τον Θεό. Σβήσαμε αξίες, ιερές παραδόσεις, τρόπο ζωής και υποδουλωθήκαμε θανάσιμα στην ύλη, αλλά και σε ξένες και σκοτεινές δυνάμεις, που δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και το ορθόδοξο εκκλησιαστικό μας φρόνημα. Πιστέψαμε και υπογράψαμε άνευ όρων συνθήκες που μας πνίγουν και καταδυναστεύουν τον πονεμένο λαό μας.
Καί το πιο σπουδαίο: δεν βάλαμε τον Χριστό κύριο της ζωής μας και της ιστορίας μας. Γι' αυτό και προδώσαμε και ληστέψαμε και εξαπατήσαμε τον εαυτό μας.
Το φάρμακο γι' αυτήν την κρίση, που την ονομάσαμε οικονομική, μα πάνω από όλα είναι πνευματική, είναι η επιστροφή μας στην Θεία Οικονομία, δηλαδή στον σαρκωθέντα Κύριο Ιησού Χριστό, που σαν σήμερα ένωσε με την παρουσία Του τα επίγεια με τα επουράνια.
Να επιστρέψουμε με δάκρυα και αληθινή μετάνοια, με εμπιστοσύνη και ελπίδα στον Σαρκωμένο Λόγο του Θεού, στο μυστικό Σώμα Του, που είναι η Εκκλησία, για να γίνουμε υιοί κατά χάριν, καθώς και για να ζούμε αιώνια στην ατέρμονη Βασιλεία Του και μέσα στο φως του προσώπου Του.
Αυτήν την μεγάλη ημέρα της Θείας Οικονομίας και της απείρου συγκαταβάσεως του Σωτήρος Χριστού σας απευθύνω τις πλέον εγκάρδιες πατρικές και αδελφικές ευχές σε όλους σας αδελφοί μου αγαπητοί. Εύχομαι υγεία, υπομονή και ενίσχυση. Εύχομαι να αποκτήσετε κάθε καλό στην ζωή σας, μα κυρίως τη νοσταλγία του παιδίου Ιησού Χριστού18.
Φτωχοί και φέτος από υλικά αγαθά, κυρίως, όμως, από πνευματικά αγαθά, αλλά και ανυπόληπτοι στους μεγάλους και στους ισχυρούς της γης. Θελήσαμε στην ζωή μας, χρησιμοποιώντας όχι σωστά τον πολιτισμό μας και τα αγαθά που μας χάρισε ο Θεός, να αποκοπούμε από την Θεία Οικονομία του μυστηρίου και της χάριτος του Θεού. Δεν δεχτήκαμε την οικονομική σύμβαση, που υπογράφθηκε σαν σήμερα πριν από 2013 χρόνια στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας· τότε που ο ουρανός και η γη έγιναν ένα· τότε που η Γέννησις του Χριστού χώρισε στα δύο τον χρόνο17.
Λατρέψαμε κάθε τι το επίγειο και απορρίψαμε κάθε έννοια προσεγγίσεως και επικοινωνίας με τον Θεό. Σβήσαμε αξίες, ιερές παραδόσεις, τρόπο ζωής και υποδουλωθήκαμε θανάσιμα στην ύλη, αλλά και σε ξένες και σκοτεινές δυνάμεις, που δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και το ορθόδοξο εκκλησιαστικό μας φρόνημα. Πιστέψαμε και υπογράψαμε άνευ όρων συνθήκες που μας πνίγουν και καταδυναστεύουν τον πονεμένο λαό μας.
Καί το πιο σπουδαίο: δεν βάλαμε τον Χριστό κύριο της ζωής μας και της ιστορίας μας. Γι' αυτό και προδώσαμε και ληστέψαμε και εξαπατήσαμε τον εαυτό μας.
Το φάρμακο γι' αυτήν την κρίση, που την ονομάσαμε οικονομική, μα πάνω από όλα είναι πνευματική, είναι η επιστροφή μας στην Θεία Οικονομία, δηλαδή στον σαρκωθέντα Κύριο Ιησού Χριστό, που σαν σήμερα ένωσε με την παρουσία Του τα επίγεια με τα επουράνια.
Να επιστρέψουμε με δάκρυα και αληθινή μετάνοια, με εμπιστοσύνη και ελπίδα στον Σαρκωμένο Λόγο του Θεού, στο μυστικό Σώμα Του, που είναι η Εκκλησία, για να γίνουμε υιοί κατά χάριν, καθώς και για να ζούμε αιώνια στην ατέρμονη Βασιλεία Του και μέσα στο φως του προσώπου Του.
Αυτήν την μεγάλη ημέρα της Θείας Οικονομίας και της απείρου συγκαταβάσεως του Σωτήρος Χριστού σας απευθύνω τις πλέον εγκάρδιες πατρικές και αδελφικές ευχές σε όλους σας αδελφοί μου αγαπητοί. Εύχομαι υγεία, υπομονή και ενίσχυση. Εύχομαι να αποκτήσετε κάθε καλό στην ζωή σας, μα κυρίως τη νοσταλγία του παιδίου Ιησού Χριστού18.
Ευχέτης προς τον Σαρκωθέντα Κύριο Ιησού Χριστό
Ο Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ Σ Α Σ
Ο ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Αναρτήσεις
