Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς. Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ. Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίᾳς, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό. Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ᾿ ἔτος εἰς ᾿Ιερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα. Καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβάντων αὐτῶν εἰς ῾Ιεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν ᾿Ιησοῦς ὁ παῖς ἐν ῾Ιερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνω ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ. Νομίσαντες δὲ αὐτὸν ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι ἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ ἐν τοῖς γνωστοῖς· καὶ μὴ εὑρόντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς ῾Ιερουσαλὴμ ζητοῦντες αὐτόν. Καὶ ἐγένετο μεθ᾿ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς· ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ᾿Ιδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ Πατρός μου δεῖ εἶναί με; Καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς. Καὶ κατέβη μετ᾿ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς. Καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. Καὶ ᾿Ιησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.
Μετάφραση
Εκεῖνο τὸν καιρό, οἱ βοσκοὶ γύρισαν πίσω δοξάζοντας καὶ ὑμνώντας τὸν Θεὸ γιὰ ὅλα ὅσα ἄκουσαν καὶ εἶδαν· ἦταν ὅλα ὅπως τοὺς εἶχαν εἰπωθεῖ. ῞Οταν συμπληρώθηκαν ὀχτὼ μέρες, ἔκαναν στὸ παιδὶ περιτομὴ καὶ τοῦ ἔδωσαν τὸ ὄνομα ᾿Ιησοῦς, ὅπως δηλαδὴ τὸ εἶχε ὀνομάσει ὁ ἄγγελος προτοῦ ἀκόμα συλληφθεῖ στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του. Στὸ μεταξὺ τὸ παιδὶ μεγάλωνε καὶ τὸ πνεῦμα του δυνάμωνε· ἦταν γεμάτος σοφία, καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἦταν μαζί του. Κάθε χρόνο, τὴ γιορτή τοῦ Πάσχα οἱ γονεῖς τοῦ ᾿Ιησοῦ πήγαιναν στὴν ῾Ιερουσαλήμ. ῞Οταν ἔγινε δώδεκα χρονῶν, ἀνέβηκαν στὰ ῾Ιεροσόλυμα, στὴ γιορτή, ὅπως συνήθιζαν. ῞Οταν τέλειωσε ἡ γιορτὴ καὶ γύριζαν πίσω, τὸ παιδὶ ὁ ᾿Ιησοῦς παρέμεινε στὴν ῾Ιερουσαλήμ, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν ὁ ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ μητέρα του. Νομίζοντας ὅτι ἦταν μέσα στὸ πλῆθος τῶν προσκυνητῶν, περπάτησαν μιᾶς μέρας δρόμο καὶ ὕστερα ἄρχισαν νὰ τὸν ἀναζητοῦν ἀνάμεσα στοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς γνωστούς. Δὲν τὸν βρῆκαν, ὅμως, καὶ γύρισαν στὴν ῾Ιερουσαλὴμ νὰ τὸν ἀναζητήσουν. Τὸν βρῆκαν ὕστερα ἀπὸ τρεῖς μέρες στὸν ναὸ καθισμένον ἀνάμεσα στοὺς νομοδιδασκάλους, νὰ τοὺς ἀκούει καὶ νὰ τοὺς κάνει ἐρωτήσεις. ῞Ολοι ὅσοι τὸν ἄκουγαν ἔμεναν κατάπληκτοι γιὰ τὴ νοημοσύνη καὶ τὶς ἀπαντήσεις του. Μόλις τὸν εἶδαν οἱ γονεῖς του, ἀπόρησαν, καὶ ἡ μητέρα του τοῦ εἶπε· «Παιδί μου, γιατί μᾶς τό ᾿κανες αὐτό; ῾Ο πατέρας σου κι ἐγὼ σὲ ἀναζητούσαμε μὲ πολλὴ ἀγωνία».῾Ο ᾿Ιησοῦς τοὺς ἀπάντησε· «Γιατί μὲ ἀναζητούσατε; Δὲν ξέρατε ὅτι πρέπει νὰ βρίσκομαι στὸ σπίτι τοῦ Πατέρα μου;» ᾿Εκεῖνοι ὅμως δὲν κατάλαβαν τὰ λόγια ποὺ τοὺς εἶπε. ῾Ο ᾿Ιησοῦς κατέβηκε μαζί τους καὶ ἦρθε στὴ Ναζαρὲτ καὶ ζοῦσε κοντά τους μὲ ὑπακοή. ῾Η μητέρα του ὅμως διατηροῦσε μέσα στὴν καρδιά της ὅλα αὐτὰ τὰ λόγια. ῾Ο ᾿Ιησοῦς μεγάλωνε καὶ πρόκοβε στὴ σοφία, καὶ ἡ χάρη ποὺ εἶχε εὐαρεστοῦσε τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους.
Εκεῖνο τὸν καιρό, οἱ βοσκοὶ γύρισαν πίσω δοξάζοντας καὶ ὑμνώντας τὸν Θεὸ γιὰ ὅλα ὅσα ἄκουσαν καὶ εἶδαν· ἦταν ὅλα ὅπως τοὺς εἶχαν εἰπωθεῖ. ῞Οταν συμπληρώθηκαν ὀχτὼ μέρες, ἔκαναν στὸ παιδὶ περιτομὴ καὶ τοῦ ἔδωσαν τὸ ὄνομα ᾿Ιησοῦς, ὅπως δηλαδὴ τὸ εἶχε ὀνομάσει ὁ ἄγγελος προτοῦ ἀκόμα συλληφθεῖ στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του. Στὸ μεταξὺ τὸ παιδὶ μεγάλωνε καὶ τὸ πνεῦμα του δυνάμωνε· ἦταν γεμάτος σοφία, καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἦταν μαζί του. Κάθε χρόνο, τὴ γιορτή τοῦ Πάσχα οἱ γονεῖς τοῦ ᾿Ιησοῦ πήγαιναν στὴν ῾Ιερουσαλήμ. ῞Οταν ἔγινε δώδεκα χρονῶν, ἀνέβηκαν στὰ ῾Ιεροσόλυμα, στὴ γιορτή, ὅπως συνήθιζαν. ῞Οταν τέλειωσε ἡ γιορτὴ καὶ γύριζαν πίσω, τὸ παιδὶ ὁ ᾿Ιησοῦς παρέμεινε στὴν ῾Ιερουσαλήμ, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν ὁ ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ μητέρα του. Νομίζοντας ὅτι ἦταν μέσα στὸ πλῆθος τῶν προσκυνητῶν, περπάτησαν μιᾶς μέρας δρόμο καὶ ὕστερα ἄρχισαν νὰ τὸν ἀναζητοῦν ἀνάμεσα στοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς γνωστούς. Δὲν τὸν βρῆκαν, ὅμως, καὶ γύρισαν στὴν ῾Ιερουσαλὴμ νὰ τὸν ἀναζητήσουν. Τὸν βρῆκαν ὕστερα ἀπὸ τρεῖς μέρες στὸν ναὸ καθισμένον ἀνάμεσα στοὺς νομοδιδασκάλους, νὰ τοὺς ἀκούει καὶ νὰ τοὺς κάνει ἐρωτήσεις. ῞Ολοι ὅσοι τὸν ἄκουγαν ἔμεναν κατάπληκτοι γιὰ τὴ νοημοσύνη καὶ τὶς ἀπαντήσεις του. Μόλις τὸν εἶδαν οἱ γονεῖς του, ἀπόρησαν, καὶ ἡ μητέρα του τοῦ εἶπε· «Παιδί μου, γιατί μᾶς τό ᾿κανες αὐτό; ῾Ο πατέρας σου κι ἐγὼ σὲ ἀναζητούσαμε μὲ πολλὴ ἀγωνία».῾Ο ᾿Ιησοῦς τοὺς ἀπάντησε· «Γιατί μὲ ἀναζητούσατε; Δὲν ξέρατε ὅτι πρέπει νὰ βρίσκομαι στὸ σπίτι τοῦ Πατέρα μου;» ᾿Εκεῖνοι ὅμως δὲν κατάλαβαν τὰ λόγια ποὺ τοὺς εἶπε. ῾Ο ᾿Ιησοῦς κατέβηκε μαζί τους καὶ ἦρθε στὴ Ναζαρὲτ καὶ ζοῦσε κοντά τους μὲ ὑπακοή. ῾Η μητέρα του ὅμως διατηροῦσε μέσα στὴν καρδιά της ὅλα αὐτὰ τὰ λόγια. ῾Ο ᾿Ιησοῦς μεγάλωνε καὶ πρόκοβε στὴ σοφία, καὶ ἡ χάρη ποὺ εἶχε εὐαρεστοῦσε τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους.
Αναρτήσεις
