Υπαίθρια αρχιερατική θεία λειτουργία στο «Βήμα» του απ. Παύλου. (ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)

ΙΖ Παύλεια (2011)

Με την καθιερωμένη υπαίθρια αρχιερατική θεία λειτουργία, που τέλεσε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελήμων την Κυριακή 5 Ιουνίου, ξεκίνησε και το λατρευτικό μέρος των ΙΖ Παυλείων.

Ο καλός καιρός που επικτράτησε την Κυριακή στη Βέροια ευνόησε ώστε μεγάλος αριθμός πιστών να κατακλύσει τον ιερό χώρο του «Βήματος» του αποστόλου Παύλου. Το παρόν έδωσαν και οι τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές.

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε: «Καί τανῦν παρατίθε­μαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καί τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυνα­μένῳ ἐποικοδομῆσαι καί δοῦναι ἡμῖν κληρο­νομίαν ἐν τοῖς ἡγια­σμέ­νοις πᾶσιν».

Δύο παράλληλα ἀνα­γνώ­σματα ἐπέλεξαν, ἀ­δελ­φοί μου, οἱ θειότα­τοι πατέρες τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας καί ὅρισαν νά ἀναγινώσκονται σήμε­ρα, Κυριακή Ζ´ ἀπό τοῦ Πάσχα, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενι­κῆς Συνόδου.

Τό εὐαγ­γε­λικό ἀνά­γνω­­σμα εἶναι ἡ λεγο­μέ­νη ἀρχιερατική προ­σευ­χή τοῦ Ἰησοῦ, ἡ προ­σευ­χή του λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του, μέ τήν ὁποία ἐμπιστεύεται τούς μαθητές του καί τό ἔργο του στήν πρό­νοια τοῦ Θεοῦ-Πατέρα του καί τόν παρακαλεῖ γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκ­­κλησίας του.

Τό ἀποστολικό ἀνά­γνω­σμα εἶναι ἡ προσ­φώ­­­νηση τοῦ πρωτοκο­ρυ­­φαίου ἀποστόλου Παύ­­λου πρός τούς πρε­σ­­­βυτέρους τῆς Ἐκ­κλη­σίας, ὅταν ἀντιλαμ­βά­νε­­ται ὅτι ἡ ὥρα τοῦ μαρ­τυρίου του ἐγγίζει καί ἡ στιγ­μή τῆς «ἀνα­λύ­σε­ώς» του, ὅπως χα­ρα­­κτη­­ριστικά γράφει, καί τῆς συναντήσεώς του μέ τόν Χριστό πλη­σιά­ζει.

Ἀσφαλῶς τά λόγια τοῦ μαθητοῦ δέν μπο­ροῦσαν νά εἶναι διαφο­ρετικά ἀπό τά λόγια τοῦ διδασκάλου του. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀ­κο­­λουθεῖ τό πρότυπο τοῦ Χριστοῦ καί οἱ λό­γοι του ἐμπνέονται ἀπό τούς δικούς του. Οἱ πρεσ­βύτεροι τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἐφέσου εἶ­ναι μαθητές τοῦ ἀπο­στό­λου τῶν Ἐθνῶν, εἶ­ναι ἐκεῖνοι τῶν ὁποίων τήν πνευματική εὐθύνη τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Χρι­­στός, καί οἱ ὁποῖοι μέ τή σειρά τους ἀνέ­λα­βαν τήν πνευματική εὐ­θύνη τῶν χριστιανῶν πού πίστευσαν στό ὄνο­μα καί τό εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ μέ τό κήρυγ­μα τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου.

Τή βαρύτητα αὐ­τῆς τῆς εὐθύνης, εὐθύ­νης γιά τή σωτηρία τῶν ἀν­θρώπων καί τή δια­φύ­λαξη τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἔ­χει συν­ειδητο­ποιήσει ἀ­πό­λυτα ὁ πρωτοκορυ­φαῖ­ος ἀπόστολος καί αὐ­τήν προσπαθεῖ νά με­τα­δώσει στούς πρεσβυ­τέ­­ρους, οἱ ὁποῖοι θά πρέ­πει νά συνεχίσουν τό ἔρ­γο του, πού εἶναι ἔρ­γο τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία του, ὅταν ὁ ἴδιος δέν θά βρί­σκεται πλέον ἀνάμε­σά τους.

Γι᾽ αὐτό καί το­νί­ζει δύο βασικά στοι­χεῖα τά ὁποῖα δέν θά πρέπει πο­τέ νά ξε­χνοῦν: τό πρῶ­το εἶναι ἡ θεία προέ­λευση τῆς Ἐκ­κλησίας.

Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀπο­τελεῖ ἀνθρώπινο δημι­ούρ­γημα ἤ θεσμό, ἀλλά θεῖο καθίδρυμα, τό ὁ­ποῖο ὄχι μόνο δημιούρ­γησε ὁ Χριστός στή γῆ, ἀλλά «περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος». Ἡ φροντίδα καί ἡ μέ­ρι­μνα τοῦ Θεοῦ γιά τήν Ἐκκλησία του δέν περι­ο­ρίσθηκε μόνο στήν διά τοῦ Ἰησοῦ ἵδρυση καί θεμελίωσή της ἀλλά καί στήν ἀνά τούς αἰῶ­νες παρουσία μέσα σ᾽ αὐ­τή τοῦ ἁγίου Πνεύ­ματος, τό ὁποῖο θέτει τούς ἐπισκόπους, τούς ποιμένες καί τούς διδα­σκάλους νά ποιμαίνουν τήν Ἐκκλησία καί νά ἐρ­­γάζονται «πρός κα­ταρ­τισμόν τῶν ἁγίων», δηλαδή τῶν πιστῶν.

Τό δεύτερο στοιχεῖο εἶ­ναι ἡ ἑνότης τῆς Ἐκ­κλησίας. Καί ἡ ἑνότης αὐτή δέν εἶναι προϊόν ἀνθρωπίνων σχέσεων ἤ συμφωνιῶν, ἀλλά ἀπο­τέλεσμα τῆς προσηλώ­σε­ως στήν πίστη τήν ὁποία παρέδωσε ὁ Χρι­στός στούς μαθητές του καί αὐτοί στήν Ἐκκλη­σία, καί ἡ διαφύλαξή της ἀκαινοτομήτου καί ἀπαραχαράκτου.

Γιατί στήν πίστη καί στήν Ἐκ­­κλησία δέν ὑπάρ­­χουν ἀπόψεις καί ἑρμη­νεῖες προσωπικές, ὑ­πάρ­χει ἡ χάρη τοῦ ἁ­γίου Πνεύματος, ὑπάρ­χει ἡ ζωή καί ἡ ἐμπει­ρία τῶν ἁγίων, πού εἶ­ναι ζωή καί ἐμπειρία ἐν ἁγίῳ Πνεύματι.

Ὑπάρ­χει ὁ Θεός, στήν πρόνοια καί τή δύναμη τοῦ ὁποίου ἐμπιστεύε­ται ὁ Ἰησοῦς τούς μα­θητές του, παρακα­λῶν­τας τον νά τούς «τηρή­σει ἐν τῇ ἀληθείᾳ του». Ὑπάρχει ὁ Θεός, στήν πρόνοια καί τή δύναμη τοῦ ὁποίου ἐμπιστεύ­ε­ται καί ὁ πρωτοκορυ­φαῖ­­ος ἀπόστολος τό ἀ­πο­στολικό του ἔργο καί τά πνευματικά του τέ­κνα. Ὑπάρχει ὁ Θεός, ἡ πρόνοια καί ἡ δύναμη τοῦ ὁποίου στήριξε καί κα­τηύθυνε τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκου­με­­νικῆς Συνόδου γιά νά ὀρθοτομήσουν τόν λό­γο τῆς ἀληθείας του καί νά ἀπομακρύνουν τούς βαρεῖς λύκους πού εἶ­χαν ἐπιπέσει στήν Ἐκ­κλησία, ἐπιδιώκοντας νά ἀλλοιώσουν τήν πί­στη της καί νά ἀπομα­κρύ­νουν ἀπό τήν ἀλή­θεια τά τέκνα της.

Αὐτούς τούς θεοφό­ρους Πατέρες πού διε­φύ­λαξαν καί μᾶς μετέ­δωσαν τόν εὐαγγελικό λόγο, τόν ὁποῖο ἐκή­ρυ­ξε πρῶτος στό Βῆμα αὐ­τό ὁ οὐρανοβάμων ἀπό­στολος Παῦλος, τιμοῦ­με σήμερα, μνημο­νεύ­ον­τας τῶν ἀγώνων καί τῶν πόνων τους ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας καί ὑπέρ τῆς δικῆς μας κατά Θε­όν προκοπῆς.

Καί μαζί τους τιμοῦμε τόν μέγα ἀπόστολο καί διδάσκα­λο τῶν Ἐθνῶν, τόν πρωτοκορυφαῖο Παῦ­­λο, στόν ὁποῖο ἀφι­ε­­ρώνου­με εἰς ἔνδειξη σε­βασμοῦ καί εὐγνωμο­σύνης καί τίς φετινές ἑορ­τα­στικές καί λα­τρευ­τι­κές ἐκδηλώσεις τῶν ΙΖ´ Παυλείων, πού ἐγκαι­νιάζουμε μέ τή ση­με­ρι­νή θεία Λειτουρ­γία στόν τόπο αὐτό, ὅπου ἔστησαν οἱ πόδες του, καί ὅπου γιά πρώ­τη φο­ρά ἀκούσθηκε ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ, πού μπο­ρεῖ νά ἀποτελεῖ «Ἰ­ου­­δαί­οις μέν σκάνδα­λον, Ἕλλησι δέ μω­ρί­αν», εἶ­ναι ὅμως γιά τούς κλη­τούς «Θεοῦ δύ­ναμις καί Θεοῦ σοφία», καί ἐπι­κα­λούμεθα τίς πρε­σ­βεῖ­ες του πρός τόν Θεό, «τῷ δυναμένῳ ἐποι­­κο­δο­μῆσαι καί δοῦ­ναι ἡ­μῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶ­σιν».