Αυτή η παράδοση προέρχεται από παλαιά παράδοση, καθώς οι
άνθρωποι από όλη την Κέρκυρα περπατούσαν ώρες, και τώρα πλέον με
αυτοκίνητα, για να προσκυνήσουν και να προσευχηθούν, αλλά κυρίως για να
καταθέσουν τον πόνο της καρδίας των και την ικεσία τους, μπροστά στον
θρόνο του μεταμορφωθέντος Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος,
σήμερα, την ΣΤ’ Κυριακή του Ματθαίου, λειτούργησε και ομίλησε στο
καθολικό της ιεράς μονής, μέσα σε πλήθος προσκυνητών, έσωθεν και έξωθεν
του ναού.
Παρόντες στη Θεία Λειτουργία, ήταν ο Περιφερειάρχης
Ιονίων Νήσων κ. Ιωάννης Τρεπεκλής, ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας κ.
Γεώργιος Μαχειμάρης, η επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης του
Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας κ. Μερόπη Υδραίου, κ.α.
Ο κ. Νεκτάριος, συλλειτούργησε με τους ιερείς της διαχειριστικής επιτροπής της Μονής, και τους διακόνους του.
Στην ομιλία του έλαβε αφορμή από το Ευαγγελικόν
ανάγνωσμα, και ιδιαίτερα από την θεραπεία του παραλυτικού της
Καπερναούμ, όπου ανέμεναν τον Κύριο άνθρωποι, βαστάζοντας τον
παραλυτικό, τον οποίο προσέφεραν στον Ιησού προς θεραπείαν.
Το σημαντικό είναι πως ο Κύριος μας, είδε την πίστη των
συνοδευόντων αυτού του δυστυχισμένου ανθρώπου, και απευθυνόμενος προς
αυτόν τον ασθενή είπε, «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», και μετά ταύτα
συντελέστηκε το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού.
Εξ αυτού του γεγονότος, δυο τινά προκύπτουν. Το πρώτον
είναι ότι οι κακεντρεχείς Φαρισαίοι και οι περί αυτούς υποκριτές,
σχολίασαν το γεγονός, ότι υπό ποίαν δηλαδή εξουσίαν, μπορεί ο ίδιος να
συγχωρήσει τις αμαρτίες.
Και το δεύτερον, ότι αυτή η μερίδα των Φαρισαίων και των
αντιπάλων του Χριστού, δεν υπήρξε μόνο στην επίγεια ζωή Του, αλλά
συνεχίζεται έως την εποχή μας. Συνεχίζεται με την πολεμική και την
εχθρική στάση της μερίδος των ανθρώπων, οι οποίοι ζουν με το προσωπείον,
με το Εγώ τους, και τον δικαιωματισμό τους.
Το θέμα της αμαρτίας, είναι εκείνο το οποίο οι σύγχρονοι
άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν. Αποστρέφονται την έννοια τη αμαρτίας
και ιδιαίτερα φτάνουν σε σημείο, να ειρωνεύονται όταν ακούν από τα
εκκλησιαστικά στόματα και την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, περί
αμαρτίας, περί μετανοίας, περί συγνώμης και αφέσεως.
Όσο όμως και εάν θέλουν να απωθήσουν την έννοια της
αμαρτίας μέσα από την ζωή τους, εν τούτοις, αυτή γίνεται ένα σύμπλεγμα
στη ψυχική και πνευματική υπόσταση του συγχρόνου ανθρώπου, που εάν δεν
το ξεκαθαρίσει ο καθένας μας με τον εαυτό του σε σχέση με το Θεό, τότε
περιπλέκεται ακόμη περισσότερο η ψυχική υπόστασις του, που καταντά στην
παραφροσύνη και την ακαταστασία την πνευματική. Δεν μπορεί αυτός ο
άνθρωπος να είναι συμφιλιωμένος με τους ανθρώπους.
Το ότι υπάρχει η αμαρτία είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο,
διότι ο άνθρωπος μετά την συνθηκολόγηση με τον διάβολο στον Παράδεισο
συνέχισε να έχει αυτή τη ροπή, και χρειάζεται αγώνας, ώστε να
ξεδιαλύνουμε το τοπίο της ψυχής μας, από την παρουσία του πειρασμού και
την παρουσία του Θεού.
Ο φυσικός τόπος της ψυχής δηλαδή είναι ο Θεός, ο
διάβολος είναι κλέφτης. Γι αυτό λέμε στην εκκλησιαστική γλώσσα «ότι ουκ
έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει»
Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος επάνω στη γη.
Γι’ αυτό, τούτο το ζήτημα είναι πολύ σπουδαίο, και μας αφορά όλους μας, και θα πρέπει να το τακτοποιεί ο καθένας μας.
Το δεύτερο σημείο το οποίο τόνισε ο Σεβασμιώτατος, είναι
ότι η κακεντρέχεια των Φαρισαίων, η οποία ανέβασε στο ικρίωμα του
σταυρού τον Ιησούν Χριστόν καταδικάζοντάς Τον, είναι εκείνη η οποία
συνεχίζει και στις ημέρες μας, να καταδιώκει την πίστη και την αφοσίωση
των ανθρώπων στον Ιησού Χριστό.
Τους ενοχλεί η παρουσία του Χριστού. Τους ενοχλεί το
σημείον του σταυρού. Τους ενοχλεί η παρουσία της εκκλησίας στο
γίγνεσθαι, μέσα στα κοινωνικά δρώμενα.
Γι αυτό με την πρόφαση του δήθεν εκσυγχρονισμού και της
προόδου, θεσπίζονται νόμοι από τα κοινοβούλια ενάντιοι στην πίστη του
Κυρίου μας, και της Εκκλησίας μας.
Τελευταίο γεγονός, υπήρξε η έναρξη των ολυμπιακών αγώνων
που έλαβε χώρα στην Γαλλία, χρησιμοποιώντας έναν θεσμό παγκόσμιο, για
να λοιδορήσουν τον Ιησούν και την υψίστη θυσία την οποία έκαμε ο ίδιος
υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας, βάζοντας στη θέση του Χριστού μας
και των μαθητών Του, των κηρύκων της αναστάσεώς Του, τα οικτρά πρόσωπα
των πάσης φύσεως διεστραμμένων και ανωμάλων προσωπικοτήτων,
διακωμωδώντας και γελοιοποιώντας την πίστη στον Κύριο μας.
Ο Σεβασμιώτατος κάλεσε όλους τους ανθρώπους σε έξαρση
προσευχής, να γονατίσουμε μπροστά στον Παντοκράτορα Κύριό μας, και εις
το όρος της Μεταμορφώσεως που βρίσκεται και η μονή Παντοκράτορος, μεταξύ
ουρανού και γης, να υψώσουμε ικετευτικά τα χέρια μας, καταδικάζοντας
όλους εκείνους οι οποίοι θέλουν και αποζητούν την αποστασία του λαού του
Θεού από την Εκκλησία Του.
Αφού ευχαρίστησε όλους τους παρισταμένους, κάλεσε και
τους επισήμους σε κοινή προσευχή, ώστε να λυτρώσει ο Θεός την Πατρίδα
μας και όλο τον κόσμο.
Αναρτήσεις
