Σήμερα μάλιστα στόν Ἱερό Ναό τιμήθηκε ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου πατρός ἡμῶν Σιλουανοῦ τοῦ Ἁγιορείτου, πού τόσο πολύ γνωρίζει νά τιμᾶ ἡ Ἐνορία αὐτή. Τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ καί εἴχαμε τή χαρά καί τήν τιμή τῆς Θείας Λειτουργίας νά προστῆ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἀμορίου καί Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βλατάδων κ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ, ὁ ὁποῖος διατηρεῖ στενές πνευματικές σχέσεις μέ τόν π. Ἀναστάσιο καί τό Κελλί του. Συλλειτουργός βεβαίως καί ὁ Μητροπολίτης μας. Τούς δύο Ἐπισκόπους πλαισίωσαν οἱ Παν. Ἀρχιμανδρίτες π. Νικόλαος, ὁ καί Καθηγούμενος τῆς σεβασμίας ἁγιορειτικῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου, π. Θεόφιλος Παντοκρατορινός, π. Χριστόδουλος ἀπό τά Βουλευτήρια τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης, π. Παλαμᾶς ἀπό τήν Κουτλουμουσιανή Σκήτη τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, π. Πολύκαρπος, Προϊστάμενος τῆς Μονῆς Κασσωπίτρας Κερκύρας, ὁ Ἱερομόναχος π. Κάλλιστος Κουτλουμουσιανός, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Μποτονάκης, ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρπενησίου, ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Ἰγνάτιος Ριγανᾶς, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί ὁ Παν. Ἀρχιμ. π. Ἀναστάσιος Τοπούζης, ὁ καί πνευματικός τοῦ π. Διονυσίου. Ἐπίσης, συμμετεῖχαν οἱ Διάκονοι π. Διονύσιος Βάραγκας, ὁ καί χειροτονηθείς εἰς Πρεσβύτερον, π. Κυπριανός, Διάκονος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βλατάδων, π. Χρυσόστομος τῆς Κουτλουμουσιανῆς Σκήτης Ἁγίου Παντελεήμονος καί ὁ Διάκονος τῆς Μητροπόλεώς μας π. Νικόλαος Τσεπίσης. Συμπροσευχόμενοι παρίσταντο οἱ Μοναχοί π. Σωκράτης Κουτλουμουσιανός καί π. Ἡσύχιος ἐκ τοῦ Κουτλουμουσιανοῦ Κελλίου Προφήτου Ἠλιού Καρυῶν. Τό ἱερό Ἀναλόγιο ἐτίμησε πέραν τῶν τοπικῶν Ἱεροψαλτῶν ὁ μουσικολογιώτατος Ἄρχων Πρωτοψάλτης τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Στεφάνου Ἀρναίας κ. Βασίλειος Κοκκαλιάρης. Ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ ὑπερεπλήρωσε τόν Βυζαντινό Ναό τοῦ Γοματίου μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δημοτικό Σύμβουλο καί Ἐπίτροπο τῆς Ἐνορίας κ. Χριστόδουλο Γιουβανάκη, ἐκλεκτό τῆς Μητροπόλεώς μας στέλεχος καί πνευματικό τέκνο τοῦ Μητροπολίτου μας.
Ὁ ὑπό χειροτονίαν π. Διονύσιος προσφώνησε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟ μέ ἕνα πρωτότυπο καί λίαν ποιητικό καί θεολογικό κείμενο, μέσα ἀπό τό ὁποῖο ἔπλεξε τό μεγαλεῖο τῆς Ἱερωσύνης, παρουσίασε τόν Σταυρό τοῦ Πρεσβυτέρου καί καρδιακά γύρεψε τή βοήθεια τοῦ Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ γιά νά διακονήση τό Ἱερό Θυσιαστήριο. Παραλλήλως ἐξέφρασε τήν εὐγνωμοσύνη του πρός τή γεραρά Μονή Κουτλουμουσίου καί τόν ἅγιο Ἡγούμενό της κ. ΝΙΚΟΛΑΟ γιά τό στήριγμά τους στό πρόσωπό του, τόν Γέροντά του καί βακτηρία τῆς πνευματικῆς του ζωῆς π. Ἀναστάσιο καί τόν Μητροπολίτη μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟ γιά τήν ἀνοιχτή πατρική ἀγκάλη πού τόν δέχτηκε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς γνωριμίας τους.
Στήν ἀντιφώνησή του ὁ Σεβασμιώτατος, ὅπως τό συνηθίζει πάντοτε, συνδύασε τόν Κατηχητικό του λόγο πρός τό πνευματικό του παιδί π. Διονύσιο μέ τό Ἀναστάσιμο μήνυμα τῆς Κυριακῆς Α΄ Λουκᾶ, πού ἀναφέρεται στή θαυμαστή ἁλιεία πού πέτυχαν οἱ Μαθητές τοῦ Κυρίου σάν ξανάριξαν καί πάλι τά δίχτυα τους γιά νά ἔχουν καλή ψαριά μέ ἐντολή τοῦ Κυρίου. Ὁ ὁμιλητής ἀπευθυνόμενος στόν π. Διονύσιο παρομοίασε τήν ἐποχή μας μέ ἕνα καΐκι, μέ μία ὁλκάδα ὅπως ἔλεγαν οἱ Βυζαντινοί, πού δυστυχῶς ρίχνει κάθε μέρα τά δίχτυα της γιά τή “γλυκιά ζωή”, μέ ἀποτέλεσμα κάθε μέρα νά ἀλλοιώνεται ἤ καί νά πικραίνεται ἀκόμα περισσότερο ἀπό χθές. Τό πρῶτο γνώρισμα τῆς ἐποχῆς μας καί τό “μεγαλεῖο” της, παρετήρησε ὁ Ἐπίσκοπός μας, εἶναι ἡ παροδοξότητά της. Τρέφει στά σπλάγχνα τής “κόσμους” διαφορετικούς, ἀντικρουόμενους καθημερινά. Ἰδεολογίες, πρακτικές, μοντέλα ζωῆς πού τό χάσμα δείχνει ἀγεφύρωτο ἀναμεταξύ τους, λές καί δέν ὑπάρχουν κοινοί τόποι συνεννοήσεως. Κι ὅμως, κάτω ἀπό αὐτά τά φαινόμενα μιά σκοτεινή σήραγγα ἁπλώνεται πού ὅλα τοῦτα τά ἑνώνει. Αὐτή ἡ “συνάντηση” συνιστᾶ τό πιό παράδοξο φαινόμενο τῶν καιρῶν μας.
Ποῦ συναντῶνται ὅλα τοῦτα, μᾶλλον ποῦ συνεργάζονται; Μά στό ὅτι θεωρητικά ἤ πρακτικά, φανερά ἤ κρυφά ἡ παγκόσμια Παιδεία, τό θέαμα στό μεγάλο του εὖρος, οἱ ἰσχυροί κάλαμοι, ἡ λεγόμενη πνευματική ἡγεσία, καί τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως σπεύδουν, συναγωνίζονται καί εὐαισθητοποιοῦνται- πλήν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων- ποιός θά πῆ, θά γράψη ἤ θά μεταφέρη στίς εὐρύτερες μάζες τό νέο: “Καταργεῖται ὁ Θεός”! Ποιός θά ἐμπεδώση τό σύνθημα “ τῆς ἐξώσεως” τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν πανανθρώπινη ζωή!
Ἔκανε τό σφάλμα ἡ ἐποχή μας καί ὀργάνωσε καί κήρυξε τήν “κηδεία τοῦ Θεοῦ” καί νομίζοντας ὅτι ὁ Θεός πιά δέν ζῆ ἀλλά πέθανε, ἔριξε τά δίχτυα της ἀλαζονικά γιά τήν “ψαριά” τῆς γλυκιᾶς ζωῆς, μέ σύνθημα τό συμφέρον καί βοηθητικό ἄνεμο τή δύναμη τοῦ ὀρθολογισμοῦ. Καπετάνιο στό “καΐκι”, πού δίχως Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται, διόρισε τόν ἄθεο ἀνθρωπισμό, τόν δίχως Θεό οὑμανισμό, ὑπογράμμισε ὁ Μητροπολίτης. Καί γέμισε ὁ κόσμος ἀπό “διδασκάλους” τοῦ δίχως Θεό “ἀνθρωπισμοῦ”, πού λησμόνησε πώς ὅσα καλά διδάσκει τά ’κλεψε ἀπό τή διδασκαλία Ἐκείνου πού ἀδιάντροπα σταύρωσε καί ἀρνήθηκε.
Στό σημεῖο αὐτό θύμισε ὁ Δεσπότης μας ὅτι στο πέρασμα τῶν αἰώνων ἕνα τέτοιο φαινόμενο “κηδείας τοῦ Θεοῦ” περιγράφει ὁ σοφός Σολομών 950 χρόνια πρό τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ! Ἐκεῖ, οἱ ἄνθρωποι «ἐν ἑαυτοῖς λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς», ὀργάνωσαν τήν “κηδεία” τοῦ Θεοῦ καί κήρυξαν τήν καλοπέραση καί τή γλυκιά ζωή, τή στηριγμένη στό δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου πού ἔγινε δόγμα τους! Ἡ δύναμή μας ἄς εἶναι ὁ νόμος τῆς δικαιοσύνης μας, εἶπαν, καί γύρεψαν νά συντρίψουν τόν δίκαιο, γιατί ἔγινε ἐμπόδιο στά ἔργα τους, γιατί παρουσιάζεται σάν τέκνο καί δοῦλος τοῦ Κυρίου, γιατί γίνηκε ὀ καθημερινός ἔλεγχός τους καί κατέστη βαρύς καί ἀνυπόφορος καί μόνο πού τόν ἔβλεπαν. Γιατί ἡ ζωή του ἦταν ὁ ἔλεγχός τους (Σοφ. Σολ. β΄ 1-24)!
Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Τό ἀποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ καταντήματος τοῦ δίχως Θεοῦ ἀνθρώπου, παιδί μου Διονύσιε, περιγράφει μέ ἀπαράμιλλο ρεαλισμό καί ὠμή παραστατικότητα ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους του Ἐπιστολή, λέγοντας πώς ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ φανερώνεται ἀπό τόν οὐρανό ἐναντίον ἐκείνων πού δῆθεν κατέχουν τήν ἀλήθεια καί προσκυνοῦν “ψευδεῖς Θεούς”. Καί εἶναι ἀδικαιολόγητοι, γιατί ἐνῶ μέσα ἀπό τή φυσική ἀποκάλυψη γνώρισαν τόν Θεό καί τή δύναμή Του καί τή Θεότητά Του, δέν Τόν δόξασαν, ἀλλά ἐξετράπησαν σέ μάταιους διαλογισμούς καί σκοτίστηκε ἡ ἀσύνετη καρδιά τους. Γιά αὐτό καί τούς ἐγκατέλειψε ὁ Θεός καί τούς παρέδωσε νά γίνουν δοῦλοι στίς ἀχαλίνωτες ἐπιθυμίες τῶν καρδιῶν τους! (Ρωμ. α΄18-32). Καί σήμερα, παιδί μου, ὐπάρχουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι καί διαφεντεύουν τόν κόσμο! Γι' αὐτούς ξαναρίξε τό δίκτυό σου, καί χάλασέ τους τήν ψαριά, κράζοντας πρός τόν Κύριο: Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου!».
Τέλος, πρό τῆς Ἀπολύσεως, ὁ Σεβασμιώτατος παρεκάλεσε τόν Θεοφιλέστατο Ἀμορίου κ. ΝΙΚΗΦΟΡΟ νά χειροθετήση εἰς Ἀρχιμανδρίτην τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τόν π. Διονύσιο, τιμώντας τήν ταπεινοσύνη του, τήν ἐξαίρετη Παιδεία του, τήν ὑπακοή στόν Γέροντά του καί τή Διακονία πού τοῦ προσφέρει μέχρι σήμερα. Ὡς πρῶτο δέ ἐπιστήθιο Σταυρό τοῦ χάρισε αὐτόν πού φοροῦσε ὁ ἴδιος κατά τή Θεία Λειτουργία. ΑΞΙΟΣ!
για όλες τις φωτογραφίες: Εδώ
Αναρτήσεις
