Στό κήρυγμά του τόνισε τά ἑξῆς :
«Μεγάλο δῶρο σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν Θεό ὁ λόγος. Καί ὁ διάλογος καί ἡ ἐπικοινωνία μεταξύ μας ὑπαρκτική ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου. Καί ὁ διάλογος εἶναι ἡ βάση τῆς ὑπάρξεως τοῦ πολιτισμοῦ και τῶν γραμμάτων. Ὁ διάλογος εἶναι ἐκεῖνος πού μᾶς ἐπιτρέπει νά ἐπικοινωνοῦμε μεταξύ μας, νά παραμερίζουμε ἐμπόδια, νά κοινωνοῦμε αὐτά πού ἀντιλαμβανόμαστε και να ὑπερβαίνουμε ἀκόμη καί τίς ὅποιες δυσκολίες παρουσιάζονται μεταξύ μας.
Ἕνας διάλογος εἶναι ἡ ἀφετηρία καί τῆς σημερινῆς μεγάλης ἑορτῆς. Τῆς ἑορτῆς πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο ἀπό τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη τόν διάλογο πού ἔγινε ἀφορμή γιά νά ἀνοίξει ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας γιά τήν ἁγία Φωτεινή ἀλλά καί γιά νά ἀκουστοῦν κάποιες οὐράνιες ἀλήθειες. Ὁ διάλογος αὐτός ἀποτελεῖ καί ἕνα πρότυπο γιά τό πῶς θά πρέπει νά διαλεγόμαστε ἐμεῖς οἱ πιστοί μέ τούς ἄλλους, τούς συνανθρώπους μας. Ἰδιαίτερα σέ μιά ἐποχή σάν τή δική μας πού ὑπάρχει φθορά τοῦ διαλόγου, ἀλλοίωση τοῦ πνεύματός του καί περισσότερα κακά παρέχει ἀντί νά ἐπιλύει προβλήματα καί διαφορές.
Πῶς ὀφείλουμε νά διαλεγόμαστε, ποιές, λοιπόν, θά πρέπει να εἶναι οἱ προϋποθέσεις πού καταξιώνουν τόν διάλογο μεταξύ μας;
Τό πρῶτο, νά βγοῦμε ἀπό τό ἐγωτικό κέλυφος τοῦ ἑαυτοῦ μας. Νά βγοῦμε πρός τά ἔξω, νά ἐπικοινωνήσουμε μέ τόν ἄλλο, νά διαθέσουμε λίγο χρόνο καί τήν ἀγνή διάθεση νά ἀκούσουμε καί τόν ἄλλο. Βλέπουμε τόν Κύριο κατάκοπο ἀπό τήν ὁδοιπορία, νηστικό καί διψασμένο ἴσως, νά παραμερίζει ὅλα αὐτά καί νά στέκεται καί νά διαλέγεται μέ τή Σαμαρείτιδα πού με τό σταμνί της πῆγε νά ἀντλήσει νερό ἀπό τό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ. Ὁ διάλογος συνεπάγεται μιά ἔξοδο ἀπό τόν ἑαυτό μας, ἀπό αὐτά πού μᾶς ἀπασχολοῦν καί ἀπό αὐτά πού μᾶς συμφέρουν. Ἀλλιῶς δέν θά καταφέρουμε νά συνδιαλεχθοῦμε μέ τόν ἄλλο, τόν συζητητή μας.
Ἐδῶ εἶναι ἡ δεύτερη προϋπόθεση πού θά πρέπει νά ἔχουμε στόν διάλογο μέ τό ἄλλο πρόσωπο πού συνδιαλεγόμαστε. Ὁ ἀναγκαῖος σεβασμός πού πρέπει νά ἔχουμε μέ τόν συνομιλητή μας. Βλέπουμε τόν Κύριο μέ πόση λεπτότητα καί με πόση διάκριση μιλάει στή Σαμαρείτιδα. Οἱ μαθητές ἐκφράζουν ἔκπληξη καί ἀπορία πῶς ὁ Χριστός μιλάει μέ μιά γυναίκα πού ζοῦσε μέχρι τήν ὥρα ἐκείνη, ὅπως ἀποκάλυψε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, μιά ἄτακτη προσωπική ζωή, ἀλλά καί μέ μιά γυναίκα μέ τήν ὁποία ὑπῆρχε φυλετικό μίσος ἀνάμεσα στούς Ἰουδαίους καί τούς Σαμαρεῖτες.
Ὁ διάλογος προϋποθέτει νά σεβαστοῦμε τόν συνομιλητή μας, ὅποιος κι ἄν εἶναι, ὅποια κι ἄν εἶναι καί ἡ ἠθική του κατάσταση, τό μορφωτικό του ἐπίπεδο καί ἡ οἰκονομική καί κοινωνική του θέση. Διάλογος γνήσιος σημαίνει σεβασμό στόν ἄλλο, νά τόν θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἰσότιμος μέ μᾶς και ὄχι μέ ἐγωιστική διάθεση ἀπό θέσεως ἰσχύος καί ὑπεροχῆς νά θέλουμε νά ἐπιβληθοῦμε στόν ἄλλο.
Ὁ διάλογος χρειάζεται καί ἀνάλογο κλίμα. Ὀφείλουμε νά εἴμαστε εὐγενεῖς, προσηνεῖς, γλυκεῖς στους τρόπους, καλωσυνάτοι στήν συμπεριφορά. Ὁ λόγος μας νά μήν τραυματίζει, νά μήν πληγώνει τόν ἄλλο, νά εἶναι τέτοιος γιά νά κατανοήσει, νά προβληματιστεῖ μέ ὅ,τι τοῦ λέμε καί, γιατί ὄχι, νά ἀποδεχθεῖ αὐτά πού τοῦ λέμε. Εἶναι ἀνάγκη καί ὅταν ἀκόμη καί ἡ ἄλλη πλευρά δέν δείχνει τήν ἴδια διάθεση ἀλλά εἶναι ἐριστική, ἐμεῖς θά πρέπει νά ἔχουμε αὐτοσυγκράτηση και ἔλεγχο τοῦ λόγου. «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ», λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐνῶ σέ ἄλλη του ἐπιστολή λέει ὅτι ὁ χριστιανός «οὐ δεῖ μάχεσθαι», δεν πρέπει να εἶναι ἐριστικός, ἀλλά ἤπιος και γλυκύς πού κυριαρχεῖ στή γλώσσα του καί τόν διακρίνει φρόνημα ταπεινό ἔναντι ὅλων.
Μια ἄλλη προϋπόθεση: εἶχε σκοπό. Ὁ διάλογος δέν ἔγινε ἄσκοπα ἀπό τόν Κύριο. Ἀλλά σκοπό εἶχε νά ὁδηγήσει τή Σαμαρείτιδα στήν μετάνοια καί στήν ὁμολογία της ἀπέναντι στούς ὁμοεθνεῖς της. Καί ἐν τέλει στό μαρτύριο.
Οἱ ἄνθρωποι δέν εἴμαστε βιολογικές μονάδες, ἀλλά δημιουργήματα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, συμβιώνουμε με τούς ἄλλους καί ἔτσι θά πρέπει νά ἐπικοινωνοῦμε μέ τούς ἄλλους, μαθαίνοντας νά κάνουμε διάλογο καί ὄχι μονόλογο ἤ ἀκόμη καί ἀντίλογο. Ἡ Ἁγία Φωτεινή μέσα ἀπό αὐτόν τον διάλογο ἔρχεται να μᾶς ὑποδείξει πῶς θα πρέπει νά εἶναι ὁ διάλογος, πόσο χρήσιμος εἶναι, καί ποιές οἱ προϋποθέσεις ἑνός ἀναβαθμισμένου ποιοτικά διαλόγου. Καί σήμερα ὅλη μας ἡ ζωή θά πρέπει νά ἔχει αὐτές τίς προϋποθέσεις, ὥστε ὁ διάλογος πού θά ἀνοίγουμε νά ἀποφέρει καρπούς.
Μακάρι ὁ ἀναστάς Κύριος νά μᾶς φωτίζει καί οἱ πρεσβεῖες τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς νά μᾶς στηρίζουν πρός τοῦτο».
Αναρτήσεις
