Όταν η Μικρασιατική καταστροφή έπληξε τον Ελληνισμό της Ιωνίας, τότε η Ρωμιοσύνη πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς και ήρθε και εντάχθηκε στον κορμό της κυρίως Ελλάδος, για να βρει καταφύγιο, απάγγιο και απάνεμο λιμάνι.
Μαζί
του ο Έλληνας πήρε τα κόκκαλα των πατέρων του, τα Λείψανα των Αγίων και
τις θαυματουργές του Εικόνες που εξέφραζαν τον ψυχικό του κόσμο, όντας
το στήριγμά του το αιώνιο.
Στα
Νέα Ρόδα της Χαλκιδικής ένα τέτοιο τρανταχτό παράδειγμα είναι η
περίφημη θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας από τα Σκουπιά της Μικρασίας,
με το μοναδικής τέχνης μαλαματένιο χειροποίητο πουκάμισό Της, που τη
βλέπεις να κάθεται στο θρονί Της, στον ομώνυμο Ιερό Της Ναό, στο θέρετρο
αυτό του κόλπου της Ιερισσού.
Εικόνισμα
που συνοψίζει και συγκεφαλαιώνει τα όνειρα, τα πιστεύματα και
διαζωγραφίζει την ταυτότητα και κυρίως την αυτοσυνειδησία του κόσμου που
εγκατέλειψε τα άγια του χώματα για να βρει παρηγοριά και γαλήνη στη
Μακεδονία μας!
Την
Κυρά των Σκουπιών τιμούν τα παιδιά Της στα εννιάμερα της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου και ξυπνάνε τότε μνήμες και τα ιερά χώματα ξαναδροσίζονται με
τα δάκρυα των βλασταριών των προσφύγων κι όλα τούτα μπροστά από το
θαυματουργό Εικόνισμά Της.
Στις
όλες Λατρευτικές Εκδηλώσεις της παραμονής και της κυριωνύμου ημέρας της
Εορτής προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και
Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος από τους Παν. Αρχ. π. Ιγνάτιο
Ριγανά, Πρωτοσύγκελλο - Ιεροκήρυκα, π. Δωρόθεο Ζέρβα, Γεν. Αρχιερατικό
Επίτροπο, π. Βαρθολομαίο Χατζόγλου, τον εκλεκτό Εφημέριο της Ενορίας και
τοπικό Αρχ. Επίτροπο, π. Κυριακό Χολέβα, τον Αιδ. Πρωτ. π. Μακάριο
Ζωνάρα, τον Αιδ. π. Γεώργιο Κυριάκου και τον Διάκονο π. Θεόκλητο
Παρδάλη.
Επικεφαλής
του Λαού που προσήλθε για να προσκυνήσει τη Χάρη Της και παραμονή και
ανήμερα, παρά τις συστάσεις και επιφυλάξεις των ειδικών προς αποφυγή της
διάδοσης του Κορωναϊού, ήταν ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Στέλιος Βαλιάνος,
ο Αντιδήμαρχος Αριστοτέλη κ. Αλέξιος Αντωνίου, η Πρόεδρος του Δημοτικού
Συμβουλίου κα Μαρία Ενεχηλίδου, η Πρόεδρος της Κοινότητος Ν. Ρόδων κα
Σοφία Ισαακίδου, ο Άρχων του Οικ. Πατριαρχείου και του παλαιφάτου
Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ. Ανέστης Αρνόπουλος, ο Δημ. Σύμβουλος κ.
Βασίλειος Βασιλειάδης, κ.α.
Κατά
τον πανηγυρικό Εσπερινό τον θείο λόγο κήρυξε ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.
Μητροπόλεως Παν. Αρχιμ. π. Ιγνάτιος Ριγανάς, ο οποίος παρουσίασε το
θεολογικό υπόβαθρο της Θεομητορικής Εορτής, αναλύοντας γλαφυρότατα το
Μυστήριο της Κυρίας Θεοτόκου και την μοναδική συμβολή της στην ένσαρκη
παρουσία του Θεού στον κόσμο.
Την
κυριώνυμο ημέρα της Εορτής τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος κ.
Θεόκλητος, ο οποίος, συνεχίζοντας την εσπερινή κηρυκτική σκέψη του
πατρός Ιγνατίου, παρετήρησε ότι τα ιστορικά γεγονότα της Κοιμήσεως της
Πανάγνου είναι «άγραφα», δηλαδή, δεν είναι καταχωρημένα στα Ιερά
Ευαγγέλια και στα λοιπά ιερά βιβλία της Καινής Διαθήκης. Κι όμως η
Ορθοδοξία τα παρουσιάζει και η Ρωμιοσύνη τιμά τη Μητέρα του Θεού,
ακριβώς γιατί αντλεί τις πληροφορίες της από την ιερά της Εκκλησίας
Παράδοση περί του ιερού Της Προσώπου.
Ο Σεβασμιώτατος, με την ευκαιρία αυτή, ανεφέρθη και ανέλυσε στο εκκλησίασμα τον όρο «Εκκλησιαστική Παράδοση!».
Υπογράμμισε
ότι είναι λάθος να διδάσκεται, και μάλιστα απ' Εκκλησίας, πως δύο είναι
οι πηγές της πίστεώς μας: Η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοση! Μία είναι η
πηγή της πίστεώς μας: Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο ιστορικός Ιησούς
Χριστός, ο χθες και σήμερον, ο Αυτός και εις τους αιώνας!
Ό,τι
ο Κύριος εδίδαξε, όσα θαυμαστά έπραξε, όσα υπέστη και έπαθε και
πρωτίστως ο Σταυρός Του, η Μεταμόρφωση, η Ταφή, η Ανάσταση και η Ανάληψή
Του και επίσης όσα θεόπνευστα οι Άγιοι Απόστολοι και οι Ευαγγελιστές
είδαν, άκουσαν, άγγιξαν με τα χέρια τους και μας παρέδωσαν εγγράφως ή
αγράφως λουσμένοι από την αγιοπνευματική αύρα, όσα οι Άγιοι Πατέρες
κατέγραψαν, οι Οικουμενικές Σύνοδοι με όρους δογματικούς συνέθεσαν και η
Εκκλησία απεδέχθη, αυτά συνιστούν τη μία Παράδοση της Εκκλησίας, τον
"κοινό της Εκκλησίας νου", όπως τον χαρακτηρίζει ο Μ. Αθανάσιος και τον
προβάλλει ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ρωμανίδης.
Αυτόν τον "κοινό νου", η Εκκλησία μας τον στηρίζει πάνω στον ιερό χορό αληθών μαρτύρων, "testes Veritatis", όπως ο Άγιος Ειρηναίος που σήμερα γιορτάζει τους χαρακτηρίζει.
Μην ξεχνάμε ότι ο Απόστολος Παύλος συνιστά: «Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τα παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε διά λόγου, είτε δι' επιστολής ημών» (Β' Θεσσ. β΄, 15). Δηλαδή, «Αδελφοί,
με προσοχή να παραμένετε εδραίοι και σταθεροί και να κρατάτε τις
παραδόσεις, τις οποίες από εμάς διδαχθήκατε είτε με λόγια (κήρυγμα), είτε με επιστολές μας (γραπτώς)»!
Η
Αγία Γραφή, συνέχισε ο Δεσπότης, είναι μέρος της προφορικής Ιεράς
Παραδόσεως της Εκκλησίας μας, η οποία ως από τη φύση της είναι ευρυτέρα
της Αγίας Γραφής και συνιστά τη θεία χοάνη μέσα από την οποία η Εκκλησία
μέχρι σήμερα και εις τους αιώνες αντλεί και θα αντλεί το κήρυγμα και τη
διδασκαλία της για τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.
Το
κύρος της η Αγία Γραφή το λαμβάνει από την Εκκλησία και η Εκκλησία ως
δικό της μοναδικό αγιοπνευματικό βιβλίο βιώνει την Αγία Γραφή.
Η
Εκκλησία συνέστησε και κατέγραψε τον κανόνα των Βιβλίων της Παλαιάς και
της Καινής Διαθήκης και είναι εκείνη και μόνον, διά της πατερικής
αγιοπνευματικής χάριτος, που απλανώς ερμηνεύει και βιώνει την Αγία
Γραφή, σε αντίθεση τόσο με την άρνηση της Ιεράς Παραδόσεως από τους
Προτεστάντες και την απολυτοποίηση από μέρους τους της Αγίας Γραφής για
να την ερμηνεύουν κατά το δοκούν, όσο και την απολυταρχική θεώρηση και
ερμηνεία της από την Παπική Εκκλησία και το "αλάθητό" της!
Και
κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Η Σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού δεν
είναι μόνο έργο του Πατρός που "ευδόκησε" και της Δυνάμεώς Του, που
"επεσκίασε", και του Πνεύματος, που "επεδήμησε", αλλά και της θελήσεως
και της πίστεως της Παρθένου (Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας). Χωρίς την
προσφορά της θελήσεως και της πίστεως της Πανάγνου, θα ήταν αδύνατη η
πραγματοποίηση της Θείας Βουλής και της υλοποιήσεως κατά Χριστόν
Οικονομίας! Αυτό το Πλάσμα η Εκκλησία τιμά αυτές τις ημέρες, αντλώντας
από την Παράδοσή της, από τον κοινό της νου, τα σχετικά με την Κοίμηση
και τη Μετάστασή Της, πλέκοντας έτσι το "Πάσχα του Καλοκαιριού" και
υμνολογώντας Την μ' έναν πλούτο ψαλμάτων, συντεθημένων από τη βυζαντινή
θεολογία, λύρα και παράδοση!».
Τα
ιερά αναλόγια λάμπρυναν με την παρουσία τους ο Πρωτοψάλτης του Ιερού
Προσκυνήματος Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου κ. Μιχαήλ Δήσσος, ο
Πρωτοψάλτης του πανηγυρίζοντος Ναού κ. Μιχαήλ Μάγγος και ο Λαμπαδάριος
κ. Γεώργιος Καραμανλής, Θεολόγος, με τους λαμπρούς συνεργάτες τους.
για όλες τις φωτογραφίες Εδώ
Αναρτήσεις
