Η περίοδος του Δεκαπενταυγούστου
αποτελεί μια από τις σημαντικότερες περιόδους του Εκκλησιαστικού έτους.
Ο μήνας Αύγουστος αφιερωμένος εξολοκλήρου στο σεβαστό πρόσωπο της
Παναγίας,μας υπενθυμίζει πάντοτε πως η Παναγία είναι «μεσίτριαν πρὸς τὸν
φιλάνθρωπον Θεόν».
Το κεντρικό γεγονός αυτής της περιόδου,
είναι ο εορτασμός ενός θανάτου, μιας ένδοξης κοίμησης που καθίσταται
προσωπικό γεγονός του καθενός από εμάς ξεχωριστά. Στο πρόσωπο της
Παναγίας κάθε πιστό μέλος της Εκκλησίας πανηγυρίζει για το γεγονός του
θανάτου μέσα στο περιβάλλον κατάργησής του.
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
μεταφέρει πάντοτε μήνυμα ελπίδας και νίκης εναντίον της φθοράς και του
θανάτου μιας και πλέον «κλῖμαξ πρὸς οὐρανόν, ὁ τάφος γίνεται». Αυτή η
νίκη ξεκίνησε με το απολυτρωτικό έργο του Χριστού επάνω στο σταυρό και
συνεχίζεται στη ζωή του κάθε χριστιανού που επιθυμεί να ζει σύμφωνα με
το θέλημα του Θεού ακολουθώντας το παράδειγμα της Θεοτόκου. Η Κοίμηση
της Θεοτόκου μας διδάσκει πως ο θάνατος δεν είναι το τέλος της
βιολογικής μας ζωής αλλά είναι η απαρχή μιας νέας και αιώνιας ζωής.
Με την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου η
αγίας μας Εκκλησία, στρέφει την προσοχή μας ότι στην Κοίμηση της
Θεοτόκου αλλά στο γεγονός της μεταστάσεώς της ως γεγονός μιας νέα
διαφορετικής προοπτικής μιας και εορτάζει «τῇ εὐσήμῳ κλητῇ ἡμέρᾳ τῆς
Μεταστάσεως». Η Παναγία πεθαίνοντας μετέστη «πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ
ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς» δείχνοντας σε όλους μας τον δρόμο πορείας σέ μία νέα
προοπτική αθάνατης και ουράνιας ζωής.Τα μέλη της Εκκλησίας κατανοούν
πως στο πρόσωπο της Παναγίας ο θάνατος μεταστρέφεται από φοβερότατο
μυστήριο σε ένδοξη κοίμηση ώστε οι πιστοί να αναφωνούν «Τῇ ἐνδόξῳ
Κοιμήσει σου, οὐρανοὶ ἐπαγάλλονται».Πλέον ο θάνατος μεταφέρει τον
άνθρωπο από τον παρόντα και φθαρτό καιρό στον μέλλοντα και αιώνιο. Του
ανοίγει το παράθυρο από αυτήν την ζωή σε μια ζωή ανώτερη και πιο
αληθινή.
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
υπενθυμίζει επιπλέον στον σύγχρονο άνθρωπο το σκοπό της υπάρξεώς του που
δεν είναι άλλος από την αναγωγή του προς τον ουρανό και την θέωσή του.
Μέσα στη δίνη της πανδημίας του κοροναϊού το μήνυμα της αισιοδοξίας πως η
Θεοτόκος «εν τη κοιμήσει τον κόσμον, ου κατέλιπε» είναι ο λόγος που ο
άνθρωπος κάθε εποχής προστρέχει στην Παναγία γνωρίζοντας πως έχει την
δύναμη να τον λυτρώσει «Εξ αμέτρητων αναγκών και θλίψεων, και εξ εχθρών
δυσμενών, και συμφορών βίου».
Η Κοίμηση της Θεοτόκου δίνει την
απάντηση στην σύγχρονη κρίση της πανδημίας του κοροναϊού. Ο σύγχρονος
άνθρωπος μπροστά στην απειλή ενός ιού βρίσκεται αντιμέτωπος με το
βιολογικό του τέρμα και τις προσωπικές ανασφάλειες που του δημιουργεί η
προσβολή της βιολογικής του ύπαρξης. Η παρουσία ενός ιού αποδεικνύει για
ακόμα μια φορά πως ο άνθρωπος, ζώντας μέσα στις ψευδαισθήσεις της
παντοδυναμίας του, όποτε βρεθεί αντιμέτωπος με το φάσμα του θανάτου και
τη φθορά της φύσεως χάνει την ελπίδα του και πανικοβάλλεται. Τρομαγμένος
από την βιολογική απειλή μιας ασθένειας προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει
την ταυτότητά του αναζητώντας επίμονα την σωτηρία μέσα από την ανθρώπινη
επιστήμη που και αυτή φαίνεται προς στιγμήν αδύνατη να βρει οριστική
λύση στο αδιέξοδο της ανθρωπότητας.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποδεικνύει προς
όλους όσοι αγωνιούν για τον κοροναϊό όπως ο θάνατος και η φθορά δεν
έχουν τον πρώτο λόγο μέσα στην ανθρώπινη ιστορία. Η Παναγία ως την «του
θανάτου το κράτος, εξαφανίσασαν» μας υπενθυμίζει πως η ελπίδα της
ανάστασης είναι αυτή που συντρέχει όλη την θεολογία της Εκκλησίας και
άρα θα πρέπει να χαρακτηρίζει και τον άνθρωπο. Μια νίκη εναντίον του
θανάτου που ξεκινά στο τώρα και συνεχίζει στην μέλλουσα ζωή. Η ανάσταση
προσφέρεται στον καθένα μας ως εμπειρία της καθημερινής ζωής μέσω της
άσκησης της χριστιανικής αγάπης. Είναι αλήθεια πως : «Εμείς ξέρουμε ότι
έχουμε περάσει από τον θάνατο στην ζωή, γιατί αγαπάμε τούς αδελφούς μας·
όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του παραμένει στον θάνατο» (Α΄Ιω.3,14).
Στην εποχή μας όσο ποτέ άλλοτε το
πρόσωπο της Θεοτόκου έρχεται να υπενθυμίσει σε όλους μας την ανάγκη να
στρέψουμε την προσοχή μας στην ελπίδα που χαρίζει η παρουσία της μέσα
στον κόσμο. Η γιορτή λοιπόν τής Κοιμήσεως τής Παναγίας είναι γιορτή τής
αναστάσεώς της και προάγγελος της δικής μας αναστάσεως. Ζώντας έντονα
στις μέρες μας ο σύγχρονος άνθρωπος το φόβο του θανάτου μέσα από την
πανδημία του κοροναϊού έρχεται η Παναγία και του θυμίζει πως η ίδια της
είναι «τείχος απροσμάχητον, καταφυγήνσκέπηνκραταιάν, όπλον σωτηρίας».
από: Εδώ
Αναρτήσεις
