Πανηγυρικός Εσπερινός στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Αδένδρου, (ΦΩΤΟ).

Την Τρίτη 1 Μαΐου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Aδένδρου.

Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη πανήγυρις που τελείται στον ιστορικό Ιερό Ναό μετά την ανακαίνιση και τα Θυρανοίξια του.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Ἀρετήν πᾶσαν ἤσκησας, ἐπιμό­νως θεόπνευστε … ὅθεν ἅπασα Ἐκ­κλη­σία δοξάζει σου τήν μνήμην».

Ἀνάμεσα στούς μεγάλους πατέ­ρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνάμεσα σέ ἐκείνους πού προασπίσθηκαν μέ σθένος καί γενναιότητα τήν ἱε­ρά παρακαταθήκη τῆς ἀμώμου πί­στεώς μας ἀπό τή μανία τῶν αἱ­ρετικῶν καί ἀγωνίσθηκαν γιά νά προστατεύσουν τούς εὐσεβεῖς ἀπό τή μανία ἐκείνων πού, ὅπως προ­ειδοποιοῦσε καί ὁ πρωτοκο­ρυ­φαῖ­ος ἀπόστολος Παῦλος, «ὡς λύ­κοι βα­ρεῖς, μή φειδόμενοι τοῦ ποι­μνίου», ἐπέπεσαν στήν πνευμα­τι­κή μάνδρα τῆς Ἐκ­κλησίας, προκει­μέ­νου νά ἁρπά­ξουν καί νά κατα­σπα­ράξουν τά λο­­γικά πρόβατά της, ἐξέχουσα θέ­ση κατέχει καί ὁ ἅγιος Ἀθα­νά­σιος, ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξαν­δρεί­ας, τόν ὁποῖο ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας καί πανηγυρίζει ἰδιαιτέρως ἡ ἐνο­ρία σας καί μάλιστα σέ αὐτόν τόν παλαιό καί ἱστορικό ναό.

Καί κατέχει ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος αὐ­τή τήν ἐξέχουσα θέση στή χο­ρεία τῶν πατέρων καί τῶν ἱεραρ­χῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, γιατί ἀγωνίσθηκε μέ καρ­τε­ρία καί ἐπιμονή, χωρίς νά ὑπο­λο­γίσει οὔτε τίς συκοφαντίες, οὔτε τίς ταλαιπωρίες, οὔτε τίς κακου­χίες, οὔτε τίς ἐξορίες, στίς ὁποῖες τόν ὑπέβαλαν οἱ αἱρετικοί καί ὅσοι τούς ὑποστήριζαν, γιά νά κάμ­­ψουν τό φρόνημά του, γιά νά καταβάλουν τή θέλησή του, γιά νά τόν κάνουν νά παύσει νά ὑποστη­ρίζει τήν ἀλήθεια καί τήν ὀρ­θό­δο­ξη πίστη.

Ὅμως ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γνώ­ριζε καλά τήν προειδοποίηση τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τόν μα­θητή του, ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τιμό­θεο, ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσε­βῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθή­σονται», καί ὑπέμενε τά πάντα ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό, ἔχοντας τή βεβαιότητα ὅτι δέν ὑπο­στήριζε κάτι ψεύτικο ἤ κάτι ἄδικο καί γι᾽ αὐτό ὑπέφερε, ἀλλά ἔχοντας βαθειά τή συναίσθηση ὅτι ὑπέμενε ὅλες αὐτές τίς ταλαιπω­ρί­ες ὑπέρ τῆς πίστεως καί τῆς ἀγά­πης στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλη­σία του· ἔχοντας συναίσθηση ὅτι ἡ πά­λη καί ὁ ἀγώνας του δέν ἦταν «πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας, πρός τόν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», ὅπως εἶναι καί ὁ ἀγώνας κάθε χριστιανοῦ πού καλεῖται νά συσταυρωθεῖ μέ τόν Χρι­στό, γιά νά μπορέσει καί νά συναναστηθεῖ μαζί του.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τόν γνώ­ριζε καλά αὐτόν τόν ἀγώνα, γιατί πρίν νά ἀγωνισθεῖ ἐνα­­ντίον τοῦ Ἀ­ρείου, πρίν νά φθά­­­σει στό σημεῖο νά διώ­­κεται χάριν τῆς ἀλη­θείας καί τῶν ὀρθῶν δογμά­των τῆς πί­στε­ως, εἶχε ἀγωνισθεῖ στόν στίβο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί τῆς πνευ­μα­τικῆς ἀσκήσεως. Εἶχε ἀγωνι­σθεῖ, ὅπως ψάλλει καί ὁ ἱε­ρός ὑμνο­­γρά­φος πρός τιμήν του, μέ ἐπιμονή γιά νά κατακτήσει ὅ­λες τίς ἀρετές. «Ἀρετήν πᾶσαν ἤσκη­σας ἐπιμό­νως, θεόπνευστε», τοῦ λέγει.

Καί αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἱερά πα­ρακαταθήκη του καί σέ μᾶς πού τιμοῦμε σήμερα τή μνήμη του.

Ἐμεῖς δέν ἔχουμε νά ἀντιμε­τω­πί­σουμε τίς ἀντιξοότητες καί τίς δυσκολίες πού εἶχε νά ἀντιμετω­πίσει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Δέν χρει­άζεται νά ἀντιπαρατεθοῦμε μέ αἱρετικούς, οὔτε νά ὑπομείνουμε ἀδι­κίες καί ἐξορίες χάριν τῆς ὀρ­θο­­δόξου πίστεως. Καλούμεθα ὅ­μως καί ἐμεῖς ὡς πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά ἀγωνισθοῦμε «τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως», νά ἀγω­­νισθοῦμε γιά νά νεκρώσουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά ἀπο­κτή­σουμε τίς ἀρετές πού ἀναμένει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς.

Ὁ πνευματικός αὐτός ἀγώνας μπο­ρεῖ νά μήν εἶναι τόσο δύσκο­λος ὅσο αὐτός πού διε­ξήγαγε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἀλλά δέν εἶναι εὔκολος, γιατί ἡ ἀνθρώ­πινη φύση μας εἶναι ἀδύναμη καί οἱ πειρα­σμοί, πού στέλνει ὁ διά­βο­λος προ­κει­μένου νά μᾶς παρα­σύ­ρει ὥστε νά ἐγκαταλείψουμε τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά μας, εἶ­ναι πολλοί.

Ἔτσι πολλοί ἀπό ἐμᾶς ἀρχίζουμε μέ ζῆλο καί διάθεση τόν ἀγώνα μας, ἀλλά μέ τίς πρῶτες δυσκολίες πού θά συναντήσουμε ἀπογοη­τευ­όμαστε, ἀποθαρρυνόμαστε, αἰσθα­νό­μαστε ὅτι δέν ἀντέχουμε, καί ἀρ­χί­ζουμε νά ἐγκαταλείπουμε τήν προσπάθειά μας, ξεχνώντας ὅτι ὁ Χριστός δέν μᾶς ὑποσχέθηκε μιά ἄνετη καί εὐχάριστη πορεία, χωρίς κόπο καί χωρίς ἱδρώτα, ἀλλά μᾶς προειδοποίησε ὅτι εἶναι «στενή καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπά­γου­σα εἰς τήν ζωήν», καί ὅτι «διά πολ­­λῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελ­θεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρα­νῶν».

Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά συνει­δη­τοποιήσουμε ὅτι γιά νά φθά­σουμε στήν ἀρετή εἶναι ἀνάγκη νά ὁπλισθοῦμε πρωτίστως μέ ὑπο­μο­νή καί ἐπιμονή, ὅπως ἔκανε καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, καί νά μήν ἐγκαταλείπουμε τήν προσπάθεια στήν πρώτη δυσκολία, στόν πρῶτο πειρασμό, στήν πρώτη ἀποτυχία μας πολλές φορές, ἀλλά νά τρέχουμε «δι᾽ ὑπο­μονῆς», ὅπως μᾶς συστήνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «τόν προκεί­μενον ἡμῖν ἀγῶνα», τόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς, ἀλλά καί μέ ἐπιμονή, ὅπως ὁ ἑορ­ταζόμενος ἅγιος Ἀθανάσιος, ὑπέμεινε, ἐδιώχθη, συκοφαντήθηκε, ἐξορίσθηκε, παρά ταῦτα ὅμως δέν ἐγκατέλειψε τήν ἀλήθεια, δέν ἐγκατέλειψε τήν ἀρετή.

Ἔτσι μόνο, ἀδελφοί μου, θά ἀξιω­­θοῦμε καί ἐμεῖς, διά τῶν πρε­σβειῶν καί τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου, τῆς οὐρανίου βα­σι­λείας, στήν ὁποία ἀναπαύεται μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους καί ἀναμένει καί ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι σήμερα τόν τιμοῦμε καί ἰδιαίτερα στόν ναό του.

Εὔχομαι ἡ χάρη τοῦ ἁγίου νά σκέπει, νά διαφυλάττει τήν ἐνορία σας ἀλλά καί τόν καθένα σας προσωπικά.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ