Την
Κυριακή των Βαΐων το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας,
Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του
Νυμφίου και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μελίκης.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Τόν νυμφῶνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καί ἔνδυμα οὐκ ἔχω ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ».
Ἐνώπιον
τοῦ νυμφῶνος τοῦ Κυρίου ἱστάμεθα καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου· τοῦ Κυρίου
μας, πού σήμερα τό πρωΐ τόν ὑποδεχθήκαμε μετά βαΐων καί κλάδων
εἰσερχόμενο στήν ἁγία Πόλη ἐπί πῶλον ὄνου ὡς ὁ βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων,
καί ἀπόψε τόν εἴδαμε νά διέρχεται ἀνάμεσά μας ὡς νυμφίος τῆς
Ἐκκλησίας μας, πού καλεῖ τά πιστά τέκνα του νά εἰσέλθουν στόν νυμφώνα
του, νά ἀνακλιθοῦν μαζί του στό δεῖπνο καί συνεορτάσουν τήν
λαμπροφόρο ἀνάστασή του.
Ἡ
πρόσκληση τοῦ νυμφίου Χριστοῦ ἀπευθύνεται, ἀδελφοί μου, πρός ὅλους
μας, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι μποροῦμε νά εἰσέλθουμε ἀπροετοίμαστοι
καί ἀτημέλητοι στόν νυμφώνα του. Δέν σημαίνει ὅτι μποροῦμε νά
σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ νυμφίου μέ ἀκατάλληλο ἔνδυμα καί ἀνοίκεια
ἐμφάνιση, γιατί ἀποτελεῖ ἀπρέπεια καί προσβολή τοῦ νυμφίου Χριστοῦ νά
σπεύσουμε ρακένδυτοι καί ρυπαροί, ἀδιαφορώντας γιά τήν τιμή πού μᾶς
κάνει ὁ Χριστός νά μᾶς προσκαλεῖ. Καί αὐτό ἀκριβῶς μᾶς ὑπενθυμίζει τό
ἐξαποστειλάριο πού ψάλαμε πρίν ἀπό λίγο: «τόν νυμφῶνα σου βλέπω, Σωτήρ
μου, κεκοσμημένον, καί ἔνδυμα οὐκ ἔχω ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ».
Τά
λόγια αὐτά, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι μόνο τά λόγια τοῦ ἱεροῦ
ὑμνογράφου, εἶναι καί τά λόγια κάθε ψυχῆς, πού συναισθάνεται τήν
τιμή αὐτῆς τῆς προσκλήσεως τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί τήν ἀπόσταση πού τήν
χωρίζει ἀπό τήν καθαρότητα, τή λαμπρότητα καί τήν ἁγιότητα τοῦ
Κυρίου στόν νυμφώνα τοῦ ὁποίου καλεῖται νά εἰσέλθει.
Ἡ
ἀνησυχία ὅμως πού ἐκφράζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος δέν θά πρέπει νά μᾶς
ἀποτρέψει ἀπό τήν εἴσοδό μας στόν νυμφώνα τοῦ Χριστοῦ. Ἀντίθετα θά
πρέπει νά μᾶς παρακινήσει νά προετοιμασθοῦμε κατάλληλα γιά τήν
τιμητική καί θεία αὐτή πρόσκληση.
Καί
ἄν σκεφθοῦμε, ἀδελφοί μου, πόση προετοιμασία ἔκανε ὁ Χριστός γιά χάρη
μας, προκειμένου νά μᾶς ἐπισκεφθεῖ γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία
καί νά μᾶς σώσει· ἄν σκεφθοῦμε ὅτι Ἐκεῖνος συγκάλυψε τή θεία του φύση
μέσα στήν ἀνθρώπινη πού ἔλαβε ἀπό τήν Παναγία Παρθένο καί ἔζησε ἀνάμεσά
σας καί ἔπαθε καί σταυρώθηκε γιά χάρη μας, δέν ἀξίζει νά κάνουμε καί
ἐμεῖς μία μικρή προετοιμασία γιά νά βρεθοῦμε κοντά του καί γιά νά
τιμήσουμε τήν πρόσκλησή του;
Δέν
ὑπάρχει, πιστεύω, κανείς πού νά μήν συμφωνεῖ ὅτι ἀξίζει μία τέτοια
προετοιμασία ἀπό τήν πλευρά μας, μία προετοιμασία στήν ὁλοκλήρωση
τῆς ὁποίας συμμετέχει καί συνεργεῖ καί ὁ ἴδιος Χριστός ἀπό τήν πολλή
του ἀγάπη πρός τό πλάσμα του.
Γιατί
ὁ Χριστός εἶναι, ἀδελφοί μου, αὐτός πού μᾶς πλύνει ἀπό τίς ἁμαρτίες
μας καί μᾶς καθαρίζει, ὅπως ἔπλυνε καί τά πόδια τῶν μαθητῶν του, ἐφόσον
ἐμεῖς προσέλθουμε μέ μετάνοια καί συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας στό
μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως.
Ὁ
Χριστός εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς ἐνδύει «τήν πρώτη στολή» καί μᾶς
κοσμεῖ μέ τή χάρη του, προκειμένου νά εἰσέλθουμε, ὅπως ἁρμόζει,
στόν νυμφώνα του.
Ὁ
Χριστός εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος κοσμεῖ καί μέ τίς ἀρετές, πού εἶναι
καρποί τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὅσους ἀγωνίζονται καί ἐπιμελοῦνται τήν
ψυχή τους, γιά νά εἶναι ἕτοιμοι νά ἀνταποκριθοῦν στήν πρόσκλησή του.
Ὅλη
αὐτή ἡ προετοιμασία μας γιά νά εἰσέλθουμε στόν νυμφώνα δέν ἀφορᾶ
βεβαίως μόνο τήν προετοιμασία γιά νά μετάσχουμε στήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν
καί τήν πανήγυρη τῶν πανηγύρεων, τό Ἅγιο Πάσχα, ἀλλά εἶναι μία
προετοιμασία διαρκής γιά νά εἰσέλθουμε στόν αἰώνιο νυμφώνα τοῦ
Χριστοῦ.
Ὅμως
ὅλοι αὐτοί οἱ σταθμοί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ὅλες αὐτές οἱ ἑορτές
τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελοῦν ἀφορμές καί ἐναύσματα πού μᾶς θυμίζουν τόν
τελικό σκοπό μας καί μᾶς βοηθοῦν νά προετοιμαζόμασθε διαρκῶς, ὥστε
νά εἴμασθε πάντοτε ἕτοιμοι νά εἰσέλθουμε στόν νυμφώνα τοῦ Κυρίου μας.
Ἀποτελοῦν
ὅμως συγχρόνως καί εὐκαιρία γιά νά ἐλέγχουμε τόν ἑαυτό μας καί νά
ἀνανεώνουμε τήν ἐπιθυμία μας νά βρεθοῦμε κοντά στόν Χριστό καί νά
συνεορτάσουμε μαζί του «Πάσχα Κυρίου Πάσχα».
Γι᾽αὐτό
ἄς μήν διστάσουμε, ἀδελφοί μου, ἀκόμη καί ἐάν μέχρι σήμερα δέν
ἔχουμε προετοιμασθεῖ γιά τόν νυμφώνα τοῦ Χριστοῦ. Ἄς σπεύσουμε νά
προετοιμασθοῦμε, ἄς σπεύσουμε νά καθάρουμε τήν ψυχή μας στό μυστήριο τῆς
μετανοίας καί ἄς ἱκετεύσουμε τόν Χριστό μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο
νά μᾶς λαμπρύνει τή στολή τῆς ψυχῆς μας γιά νά εἰσέλθουμε στόν νυμφώνα
του.
Ἄς
μήν τό ἀμελήσουμε καί ἄς μήν ἐπαναπαυθοῦμε στήν ἐπιείκεια τοῦ
Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, «δέχεται τόν
πρῶτον καθάπερ καί τόν ἔσχατον», ἀλλά ἄς κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε
περισσότερο, συναισθανόμενοι τήν ἀσθένεια καί τήν ἀδυναμία μας γιά
νά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά εἰσέλθουμε ἀξίως καί νά συνευφρανθοῦμε στή
χαρά τοῦ νυμφῶνος τοῦ Κυρίου μας.