Η Ακολουθία των Α΄ Χαιρετισμών στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Χαλάστρας, (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ).

Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου το εσπέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία της A΄ Στάσεως των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Χαλάστρας και στη συνέχεια κήρυξε το θείο λόγο.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

   «Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀ­προσ­μάχητον ἐκ παντοίων με κιν­δύνων ἐλευθέρωσον».

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες εἰσήλθαμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Εἰσήλ­θα­με στό στάδιο τῶν ἀρετῶν, ὄχι γιά νά γίνουμε θεατές τοῦ ἀγῶνος τῶν ἀδελφῶν μας ἀπό τίς κερκί­δες τοῦ σταδίου, ἀλλά γιά νά ἀγω­νισθοῦμε καί ἐμεῖς «τόν καλόν ἀ­γῶνα τῆς πίστεως», τῆς νηστεί­ας, τῆς ἐγκρατείας, τῆς μετανοίας, τοῦ ἐξαγιασμοῦ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας.

Ὁ ἀγώνας αὐτός στόν ὁποῖο ἔ­χου­με ἀποδυθεῖ δέν εἶναι εὔκολος οὔτε χωρίς κόπο. Ὁ Χριστός δέν πα­ραπλανᾶ κανένα μας. Δηλώνει εὐθέως ὅτι εἶναι στενή καί τεθλιμ­μένη ἡ ὁδός τήν ὁποία μᾶς καλεῖ νά βαδίσουμε. Ἔχει σταυρό, ἔχει πειρασμούς καί θλίψεις τίς ὁποῖες πρέπει νά ἀντιμετωπίσουμε. Ἀλλά καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προ­ειδοποιεῖ ὅτι ὁ ἀγώνας μας εἶναι σκληρός, γιατί δέν εἶναι «πρός σάρ­κα καί αἷμα», ἀλλά εἶναι «πρός τόν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου».

Ὄντως δύσκολος ὁ ἀγώνας μας. Καί γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προτείνει ἰσχυρή βοήθεια, μᾶς προτείνει τήν κραταιά καί ἀκα­ταί­σχυντη βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Μητέρας τοῦ Κυ­ρίου καί μητέρας μας, τῆς ὁποίας τούς Χαιρετισμούς, ὅπως συνη­θί­ζουμε νά τούς λέμε, ψάλαμε γιά πρώ­τη φορά φέτος ἐδῶ στόν ναό τῆς Παναγίας, στήν ἀρχιερατική περιφέρεια τῆς Καμπανίας, ἀλλά θά ψάλ­λουμε καί κάθε Παρασκευή τῆς Ἁγί­ας καί Μεγάλης Τεσσαρα­κο­στῆς.

Καί τί εἶναι οἱ Χαιρετισμοί; Τί εἶ­ναι ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, τήν πρώτη στάση τοῦ ὁποίου ψάλαμε ἀπόψε πρός τήν Παναγία μας; Εἶ­ναι μία ὁμολογία τῆς δυνάμεώς της καί τῆς σωστικῆς ἐπεμβάσεώς της πρός χάριν ἐκείνων πού τήν ἐπι­κα­λοῦνται. Εἶναι ὅμως συγχρό­νως καί ἕνας ὕμνος, ἕνα ἐγκώμιο τοῦ μεγαλείου, τῶν ἀρετῶν καί τῶν χαρίτων τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τό­κου, μέ τό ὁποῖο ἐκφράζουμε τήν εὐ­γνω­μοσύνη μας γιά ὅσα ἔχει προσ­φέρει στούς ἀνθρώπους. Ἀλ­λά εἶναι συγχρόνως καί μία δέηση καί μία παράκληση νά συνε­χίσει νά εἶναι καί γιά μᾶς προστάτις καί βοη­θός.

«Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀ­προσμάχητον ἐκ παντοίων με κιν­δύνων ἐλευθέρωσον».

Μέσα σέ μία φράση, μέσα σ᾽ αὐτή τή σύντομη φράση τοῦ προοιμίου τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου, τοῦ ὕμνου «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ», πού συγκινεῖ καί συγκλονίζει τίς ψυ­χές ὅλων τῶν χριστιανῶν, ἐνυ­πάρ­­χει καί ἡ ὁμολογία καί ἡ πα­ράκληση. Ὁμολογοῦμε ὅτι ἔχει «κρά­τος ἀπροσμάχητον», ὅτι ἔχει ἀκατανίκητη δύναμη, ἡ Παναγία μας, στήν ὁποία κανείς καί τίποτε δέν μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ· καί γι᾽ αὐτό τῆς ζητοῦμε νά μᾶς ἐλευθε­ρώ­σει «ἐκ παντοίων κινδύνων», ἀπό κάθε εἴδους κίνδυνο τόν ὁ­ποῖο ἀντιμετωπίζουμε, ἀπό αὐ­τούς πού ἀντιλαμβανόμασθε καί κα­τανοοῦμε ἀλλά καί ἀπό ὅλους ἐκείνους, τούς ἀκόμη πιό ἐπικίν­δυ­νους καί ὕπουλους, τούς ὁποί­ους δέν γνωρίζουμε καί δέν συνει­δητοποιοῦμε.

Καί ὄντως, ἀδελφοί μου, ἡ ζωή μας, καί ἡ φυσική καί ἡ πνευμα­τι­κή εἶναι γεμάτη ἀπό κινδύνους. Κάθε στιγμή τῆς ζωῆς ὑποκρύπτει ἕνα κίνδυνο, διότι «ἐν μέσῳ δια­βαίνομεν παγίδων πολλῶν», τίς ὁποῖες στήνει ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ὁ διά­βολος, γιά νά μᾶς προ­ξε­νήσει κα­κό καί νά μᾶς ἀπομα­κρύ­νει ἀπό τόν Θεό καί τή σωτηρία μας.

Ὅμως ἡ δύναμή του δέν μπορεῖ νά ξεπεράσει τή δύναμη τῆς Πανα­γίας μας. Ὅσα τεχνάσματα καί ἄν χρησιμοποιεῖ, ὅσες μεθοδεῖες καί ἄν ἐπινοεῖ, ὅσους ἀνθρώπους καί ἐάν βάζει γιά νά θέσουν προσκόμ­ματα στόν δρόμο μας, γιά νά μᾶς βλάψουν, γιά νά μᾶς ἀδικήσουν, γιά νά μᾶς κάνουν κακό, δέν μπο­ρεῖ νά νικήσει τή δύναμη τῆς Ὑπε­ραγίας Θεοτόκου, δέν μπορεῖ νά ὑπε­ρισχύσει τῆς ἀκαταισχύντου προ­­­στασίας της, τήν ὁποία προσ­φέ­ρει ἡ Παναγία μας σέ ὅσους τή ζητοῦν καί ὅσους σπεύδουν μέ πί­στη πρός αὐτήν.

Γνωρίζοντας καί ἐμεῖς αὐτό, ἀ­δελ­φοί μου, ἄς προστρέχουμε πά­ντο­τε στήν Παναγία μας καί ἄς τήν πα­ρακαλοῦμε, μέ πίστη, μέ θέρ­­μη καί μέ ἐμπιστοσύνη στό ἀ­προσμάχητο κράτος της καί τήν πανσθενῆ δύναμή της, νά μᾶς προ­φυλάσσει καί νά μᾶς ἐλευθε­ρώνει ἀπό κάθε κίνδυνο καί κάθε ἀνά­γκη, σωματική καί ψυχική.

Καί ἀκόμη ἄς μήν παραλείπουμε ποτέ νά ὁμολογοῦμε τή δύναμή της καί τήν προστασία της, νά μήν γινόμασθε ἐπιλήσμονες τῆς εὐερ­γε­σίας της, ἀλλά νά τῆς ἀποδί­δου­με «τά νικητήρια», νά τῆς ἀναγρά­φουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά τή βοήθειά της, καί νά τῆς ἐκφρά­ζουμε τήν εὐχαριστία μας μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της. Γιατί αὐτή ἡ ὑπακοή μας τῆς εἶναι ἰδιαίτερως εὐάρεστη καί τήν παρακινεῖ νά μερι­μνᾶ ἀκόμη πε­ρισ­σότερο γιά μᾶς καί νά μᾶς προ­στατεύει πάντοτε ὑπό τήν κραταιά της σκέπη, ὥστε νά τῆς ἀπευ­θύ­νουμε καί ἐμεῖς, ἀπό κοινοῦ μέ τά ἑκατομ­μύρια τῶν πιστῶν, μαζί μέ τά πολυάριθμα «χαῖρε» τοῦ Ἀ­κα­θί­στου ὕμνου καί αὐτό πού συ­νο­ψί­ζει τό μεγαλεῖο της, τό «χαῖρε νύμ­φη, ἀνύμφευτε».

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ