Το πρωί της Τρίτης 31 Ιανουαρίου 2017 πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό
Κέντρο, Ιερατική Σύναξη της Ι.Μ. Κερκύρας, στην οποία ομιλητής ήταν ο
συγγραφέας και ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Χρήστος
Γιανναράς με θέμα : “ Πολλούς παιδαγωγούς, αλλά όχι πολλούς πατέρες “,
παρμένο από το λόγο του Αποστόλου Παύλου.
Τη Σύναξη άνοιξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και
Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ο οποίος αφού ευχαρίστησε τον κ.
Γιανναρά, σημείωσε ότι διαθέτει και πείρα και γνώση, όντας ένα ζωντανό
μέλος της Εκκλησίας μας. Ιδιαίτερα στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό
οι άνθρωποι να καθοδηγούνται, πορευόμενοι το δρόμο της αλήθειας, της
αιωνιότητος και της Θεώσεως, πρόσθεσε ο κ. Νεκτάριος.
Εν συνεχεία το λόγο πήρε ο κ. Γιανναράς, ο οποίος επεσήμανε ότι ο τίτλος
της ομιλίας είναι επίκαιρος και διερωτήθηκε αν σήμερα εργαζόμαστε
πραγματικά για το Θεό ή για την ανάδειξη του “εγώ” μας. Στις μέρες μας
κάποιες εκφράσεις τις ακούμε ως παραβολικές. Η πατρότητα είναι ανώτερη
της διδασκαλίας για τον Απόστολο Παύλο. Η διδασκαλία είναι κάτι πολύτιμο
μεν, αλλά η πατρότητα είναι ένα άλλο γεγονός. Με τη γέννηση εισάγεται ο
άνθρωπος στην ύπαρξη. Εντούτοις η κατανόηση αυτού του γεγονότος είναι
δύσκολη. Δυστυχώς η Εκκλησία σήμερα θεωρείται ως ένα απλό συμπλήρωμα της
ζωής. Αντιθέτως η Εκκλησία είναι η είσοδος σε έναν άλλο τρόπο του
υπάρχειν. Δεν αρκεί η κατανόηση. Η οδός γνώσεως είναι η οδός της μετοχής,
εντός της Εκκλησίας. Στον πολιτισμό μας υπάρχει άλλος τρόπος κατανόησης
της πραγματικότητας μέσω λ.χ. της επιστήμης και των ειδήσεων. Αυτό έχει
σαν αποτέλεσμα να ζούμε με τις εντυπώσεις και όχι με την πραγματικότητα.
Ο τρόπος της ζωής μας είναι τεχνητός, ένας κόσμος εντυπώσεων και
θεάματος.
Επιπροσθέτως ο κ. Γιανναράς υπογράμμισε ότι ένας μεγάλος αριθμός
κηρυγμάτων αναφέρονται σε ιδέες, σε πεποιθήσεις, δεν μιλούν για ένα
τρόπο ζωής. Η λέξη πίστη για τους ανθρώπους μεταφράζεται ως πεποίθηση.
Μέσα στην Εκκλησία όμως η λέξη πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη. Έχουμε την
εμπειρική βεβαιότητα, ότι σε Αυτόν που παραδιδόμαστε, μας αγαπάει. Για
τη βίωση αυτής της εμπειρίας χρειάζεται έξοδος από το “εγώ “. Η πίστη
είναι Χάρις. Ανήκω στην Εκκλησία σημαίνει ότι έχω παραδοθεί στην Αγάπη
που συγκροτεί την Εκκλησία. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τον
εκκλησιασμό ως συμπροσευχή. Έχει χαθεί η συνείδηση ότι στην Εκκλησία δεν
πάμε για να προσευχηθούμε, πάμε για να γιορτάσουμε. Η Εκκλησιαστική
σύναξη είναι άλλης τάξεως γεγονός.
Καταλήγοντας ο κ. Γιανναράς τόνισε ότι ο ο κατ’εξοχήν θεσμός της
Εκκλησίας είναι η Ευχαριστία και η Σύνοδος. Η Ευχαριστία δεν είναι μια
τελετουργία. Με τα είδη του άρτου και του οίνου, αποκαθίσταται η
πρόσληψη της τροφής ως σχέσεως. Η προέκταση της Ευχαριστίας τους
προηγούμενους τουλάχιστον αιώνες ήταν η Σύνοδος. Η Σύνοδος ψάχνει να
διατυπώσει με λόγια το άρρητο. Ατυχώς στις μέρες μας η σύγκληση της
Συνόδου νοείται ως σύγκληση του διοικητικού συμβουλίου μιας εταιρείας,
με μέλη του πτυχιούχους Ιεράρχες. Όμως στη Σύνοδο της Εκκλησίας δεν
παίζει ρόλο ούτε η ευφυϊα, ούτε η μόρφωση. Τρανό παράδειγμα αποτελεί ο
Άγιος Σπυρίδων στην Ά Οικουμενική Σύνοδο. Ο Επίσκοπος εκπροσωπεί και
κομίζει στη Σύνοδο την εμπειρία του σώματος της τοπικής του Εκκλησίας,
τόνισε κλείνοντας ο κ. Γιανναράς.
Εν συνεχεία ακολούθησε συζήτηση.
Αναρτήσεις
