Στην
ιστορική Ιερά Μονή Αντινίτσης Ιερούργησε την Κυριακή των Αγίων Θεοφόρων
Πατέρων της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, 19 Ιουλίου, ο Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος με τη συμμετοχή του Αρχιερατικού Επιτρόπου
Λαμίας Αιδεσιμ. Πρωτοπρ. π. Παναγιώτη Σερέτη, του Αιδεσιμ. Πρωτοπρ. π.
Παναγιώτη Λιτόπουλου και των Διακόνων π. Αμβροσίου Αναστασίου και π.
Ευσταθίου Κατόπη και ετέλεσε το τριετές Μνημόσυνο του μακαριστού
Καθηγουμένου αυτής Αρχιμ. Αγαθονίκου Αναγωστοπούλου.
Στο
κήρυγμά του ο Ποιμενάρχης μας αναφέρθηκε στην Ευαγγελική περικοπή και
συγκεκριμένα στο χωρίο «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων,
όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις
ουρανοίς». Ετόνισε μεταξύ άλλων την κεντρική θέση του φωτός στη ζωή της
Εκκλησίας, το οποίο δεν πρέπει να το κατέχουμε μόνο αλλά και να το
μεταδίδουμε και προέτρεψε τους πιστούς σήμερα που ο κόσμος ζει μέσα στο
σκοτάδι να ζητήσουν από την Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός να τους χαρίσει
το φως της ψυχής, το οποίο όλοι έχουμε ανάγκη.
Στη
θεία Λειτουργία και το Ιερό Μνημόσυνο έψαλε Βυζαντινός χορός υπό την
διεύθυνση του Πρωτοψάλτου και Καθηγητού της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής
της Μητροπόλεώς μας κ. Ευθυμίου Τσούμα, ενώ παρέστησαν ο Δήμαρχος
Λαμίεων κ. Νικόλαος Σταυρογιάννης, συγγενείς και πνευματικά τέκνα του
αειμνήστου Ηγουμένου.
Κατά
το ιερό Μνημόσυνο ο Ποιμενάρχης μας σκιαγράφησε δι’ ολίγον την
προσωπικότητα του μακαριστού Καθηγουμένου και εζήτησε από τους
προσκυνητές να προσεύχονται στην Παναγία να αποστείλει μία ανδρώα
αδελφότητα στην Ιερά Μονή, η οποία θα συνεχίσει το έργο του π.
Αγαθονίκου και την ιστορική πορεία της Μονής.
Σημειωτέων πως ο μακαριστός Καθηγούμενος π. Αγαθόνικος θεωρείτε ο δεύτερος κτίτωρ της ιστορικής Ιεράς Μονής (13ος αιώνας),
η οποία κατεστράφη ολοσχερώς μαζί με το παρακείμενο Σανατόριο από τους
Γερμανούς την Δευτέρα του Πάσχα του 1944. Επί των ημερών του με την
συμπαράσταση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου
ανοικοδομήθηκε το μεγαλοπρεπές καθολικό, πιστό αντίγραφο του παλαιού, η
φιάλη αγιάσματος, το κωδωνοστάσιο, ο ξενώνας και η Μονή επανεύρε την
παλαιά της αρτιότητα και μεγαλοπρέπεια.