ΔΕΥΤΕ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ ΕΤΟΙΜΑΣΘΩΜΕΝ...

 

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. Χρυσοστόμου.

 

Ἤδη εἰσήλθαμε στὸν μῆνα Αὔγουστο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀφιερωμένος στὴν Ὑπεραγία Δέσποινα τοῦ κόσμου, τὴν Κυρία Θεοτόκο.  Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ μὲ ἄσματα ἱερὰ καὶ ὕμνους ἐξαισίους ἑτοιμάζονται νὰ ἑορτάσουν τὴν κοίμηση καί τήν εἰς οὐρανοὺς μετάσταση τῆς Πλατυτέρας τῶν Οὐρανῶν.

Αὐτὸς ὁ ἑορτασμὸς εἶναι ξεχωριστός, ἱερός, πνευματικὸς καὶ μεγάλος. Δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὶς κοσμικὲς ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις, ἀλλὰ εἶναι σύναξη Θεομητορική, εὐγμωμοσύνης κατάθεση, ἐνώπιον τῆς Μητρὸς τοῦ Κυρίου καὶ φοβερᾶς προστασίας τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους. Αὐτὸς ὁ παγκόσμιος πανηγυρισμὸς εἶναι μνήμη Θεοῦ κατὰ τὴν ἁγιοπατερικὴ ρήση: « Κεφάλαιον ἑορτῆς, μνήμη Θεοῦ».(Ἃγιος Γρηγόριος Θεολόγος)

Μέσα ἀπό αὐτές τίς λαμπρές λατρευτικές ἐκδηλώσεις, ὁ Θεὸς δοξάζεται καὶ μεγαλύνεται καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Του ὡς ἀληθὴς Θεοτόκος, ὡς τιμιωτέρα τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, ἀξιοχρέως τιμᾶται, προσκυνεῖται καὶ ἱεροπρεπῶς λιτανεύεται.

Τὴν κοίμηση Της δοξάζουν «Ἐξουσίαι θρόνοι, Ἀρχαὶ Κυριότητες, Δυνάμεις καὶ Χερουβίμ, καὶ τὰ φρικτὰ Σεραφίμ. Ἀγάλλονται γηγενεῖς ἐπὶ τῇ θείᾳ αὐτῆς δόξῃ κοσμούμενοι...» Ἐξαιρέτως ὅμως, τιμᾶ τὴν Παναγία μας ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνισμός, ἀφοῦ ἀνεδείχθη γιὰ τὸν Λαό μας, ἡ μεγάλη Μάνα, Προστάτις, Ὁδηγός, Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς καὶ Κραταιὰ Προστασία.

Γι’ αὐτὸ κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτὲς ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν καὶ οἱ ὁποῖες εἶναι ἀφιερωμένες εἰς τιμὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἂς τὴν μακαρίσωμε δεόντως, ἂς συμμετέχωμε στήν ἐκκλησιαστική ζωή καὶ ἂς ἐντείνωμε τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, ὥστε καὶ ὁ Κύριός μας νὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ ἡ Παναγία μας νὰ χαρῇ καὶ ἐμεῖς πνευματικὰ νὰ ὠφεληθοῦμε.

• Κάθε ἀπόγευμα στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τελεῖται ἡ Ἱερὰ Παράκληση πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Μὲ ὕμνους γραμμένους μὲ δάκρυα καὶ τῆς καρδιᾶς τὸν πόνο καὶ τὸ πύρωμα, παρακαλοῦμε τὴν Παναγία μας νὰ μᾶς σκεπάζῃ μὲ τὴν μεσιτεία Της, νὰ μᾶς ἐλεῇ μὲ τὴν πρὸς τὸν Θεὸ πρεσβεία Της, νὰ δίδῃ κουράγιο στοὺς πονεμένους, δύναμη καὶ ἐλπίδα στοὺς ἀπηλπισμένους, νόημα καὶ αἰσιοδοξία καὶ προοπτικὴ στὴ ζωὴ τῶν νέων. Νὰ φωτίζῃ μὲ τὸ καθαρὸ πρόσωπό Της καὶ τὴν παναγία πορεία Της, μὲ τὸ πέλαγος τῶν ἀρετῶν Της, τὴν ἰδικὴ μας πορεία, ὥστε νὰ βαδίζωμε σωστὰ προκειμένου νὰ φθάσωμε στὴ θέωση, στὴν ἁγιότητα, ποὺ εἶναι ὁ μοναδικὸς σκοπὸς τῆς ζωῆς μας.  Ἡ συμμετοχή μας στὴν ἱερὰ αὐτὴ Ἀκολουθία κάθε βράδυ καὶ τιμὴ συνιστᾶ πρὸς τὴν Παναγία μας καὶ πρὸς ἰδικὴν μας πνευματική ἀναψυχὴ θά ἀποβαίνῃ.

• Ὁ θεοΐδρυτος τῆς νηστείας θεσμὸς καὶ πάλι ἐνώπιόν μας προβάλλει ὡς φάρμακο σωτήριο, προκειμένου νὰ ἰαθοῦν οἱ πληγὲς τὶς ὁποῖες ἐπροξένησε ἡ βοσκηματώδης πορεία μας. Νηστεύοντες, ἀντιλαμβανόμεθα,ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἕνα λογικὸ καλάμι ριζωμένο στὸ βοῦρκο τῆς γῆς, δὲν εἶναι μόνο ὕλη, σῶμα δηλαδή, ἀλλὰ εἶναι δημιουργημένος, «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ». Μέσα ἀπὸ τὸν θεσμὸ τῆς νηστείας διαπιστώνομε, ὅτι δὲν εἲμαστε ὅ,τι τρῶμε, ὡς θὰ ἔλεγε ἀπερίσκεπτα ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος, ἀλλὰ εἲμαστε δημιουργημένοι γιὰ τὸν Παράδεισο, γιὰ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

•Τὸ κέντρο ὅμως τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ Εὐχαριστιακὴ Τράπεζα, ὅπου ὁ Θεὸς προσφέρεται, « ἳνα οἱ ἄνθρωποι ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι (Ἰωάνν, 10, 10). Δὲν νοεῖται ζωὴ μακράν τοῦ Ποτηρίου τῆς Ζωῆς. Ὁ μὴ μετέχων τοῦ Εὐχαριστιακοῦ Δείπνου, δὲν ζεῖ οὐσιαστικά, ἀλλὰ εἶναι ἁπλῶς μία βιολογικὴ ὕπαρξη.

● Τὸ μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, τὸ δεύτερο αὐτὸ μετὰ τὸ Βάπτισμα λουτρό, μᾶς ἑτοιμάζει καὶ μᾶς εὐτρεπίζει, ὥστε νὰ δεχθοῦμε ἐντὸς μας τὸν Κύριό μας, γινόμενοι ὃμαιμοι καὶ σύσσωμοι Αὐτοῦ, μὲ τὴν Θεία Κοινωνία.

Πιστεύω ὅτι ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ τηρήσωμε, προκειμένου νὰ ἑορτάσωμε ἱεροπρεπῶς καὶ πνευματικῶς τὴν ἑορτή τῆς Παναγίας μας καί νά εὐφρανθῶμε μετά τῶν Ἀγγελικῶν Δυνάμεων καὶ μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων.

• Θὰ ἤθελα ὅμως ἀδελφοί μου, νὰ ἀναφερθῶ καί σὲ ἕνα «πειρασμό», τὸν ὁποῖο ὁ πανοῦργος καὶ παμμίαρος  διάβολος, θέτει ἐνώπιόν μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀποπροσανατολίσῃ καί νά μᾶς «κολάσῃ», μάλιστα ἐνώπιον τῆς πανεόρτου μνήμης τῆς Παναγίας μας. Ὁ πειρασμὸς αὐτὸς εἶναι τὰ κοσμικὰ πανηγύρια ποὺ γίνονται πρῶτον κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ δεύτερον κατὰ τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Ὑπενθυμίζω στὴν ἀγάπη σας, ὅτι κατὰ τὴν Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἔχομε κατάλυση ἰχθύος καί μόνον, καὶ οὐχὶ κρέατος. Ἐνῶ μέχρι καί τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως δὲν καταλύεται οὔτε ἰχθύς, οὔτε κρέας. Μὴ παρασύρεστε, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν κοσμικὴ ζωὴ καὶ διασκέδαση κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτές. Συνεχίσατε τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων καὶ εἰς μεγίστην χαρὰν τῶν Ἀγγέλων. Εἰς ἐνίσχυσιν ψυχῆς καὶ σώματος καὶ εἰς ἀρραβῶνα μελλούσης ζωῆς καὶ βασιλείας.

Ὅταν τελειώσῃ ἡ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τότε θὰ καταλύσωμε καὶ στὴν ἑόρτιο τράπεζα, μὲ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα πρὸς σωματικὸν ἐπιστηριγμό, μὲ τὴν πλησμονὴ τῆς ἀγάπης Του, μᾶς χαρίζει ὁ Θεός.

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις, κατὰ χρέος πράττων, ὡς πνευματικός σας πατέρας, σᾶς εὔχομαι νὰ ἔχετε καλὸν πνευματικὸ ἀγῶνα κατὰ τὶς δεκαπέντε αὐτὲς ἡμέρες τοῦ μηνὸς Αὐγούστου καὶ μὲ ὑγεία καὶ χαρὰ νὰ φθάσωμε νὰ ἑορτάσωμε ἅπαντες πνευματικὰ, τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῆς Παναγίας Μητρὸς τοῦ Κυρίου μας καὶ δικῆς μας γλυκυτάτης Μάνας, Παρηγοριᾶς καὶ Προστασίας.