Παναγία Η Λιμνιά (θαυματουργές εικόνες).

από:   Εδώ

από τη Συνεργάτιδα μας Διαχειρίστρια του http://oiagioi.blogspot.gr/

Σε μια γραφική παραλία στον βόρειο Ευβοϊκό, όπου το αρχαίο Ελύμνιο, είναι σήμερα χτισμένη η κωμόπολη της Λίμνης. Στον περικαλλή ναό της είναι θησαυρισμένη η θαυματουργή εικόνα της πολιούχου της Παναγίας της Λιμνιάς.

Στα 1560, καθώς διασώζει η παράδοση, όταν ήταν σουλτάνος ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής, ένα τούρκικο πλοίο έπλεε στα μέρη της Κασσάνδρας με κατεύθυνση την Χαλκίδα. Στο πλήρωμα του καραβιού ήταν κι ένας χριστιανός ναύτης, ο λοστρόμος Δημητρός, άνθρωπος ευλαβής και ηλικιωμένος.

Το καράβι πλησίαζε στη Σκιάθο με φουσκωμένα τα πανιά από τον σορόκο. Ξαφνικά ο άνεμος κόπασε. Τότε ο Δημητρός έδωσε εντολή να ρίξουν τις βάρκες στη θάλασσα, για να ρυμουλκήσουν το καράβι.

 
Εκείνη τη στιγμή βλέπει ο λοστρόμος στο πλάι του καραβιού, πάνω στα κύματα, ένα μεγάλο εικόνισμα. Χωρίς να χάσει καιρό, κατεβαίνει σε μια φελούκα, σηκώνει την ιερή εικόνα από το νερό και προσκυνάει την Παναγία που ήταν ζωγραφισμένη πάνω σ αυτή. Υστερα ανεβάζει την εικόνα στο κατάστρωμα και την παραδίδει στον πλοίαρχο, στον τούρκο Μεχμέτ.

Αμέσως σηκώνεται δυνατός βοριάς, που κολπώνει τα πανιά. Τα άλμπουρα τριζοβολούν, ενώ η πλώρη σχίζει με ορμή το αφρισμένο κύμα.

Παρέκαμψαν τις Σποράδες, μπήκαν στον Ευβοϊκό και έβαλαν πλώρη για τη Χαλκίδα. Μόλις όμως έφθασαν στην περιοχή της Λίμνης, ο άνεμος κόπηκε απότομα και το καράβι ακινητοποιήθηκε. Ρίχτηκαν και πάλι οι βάρκες στη θάλασσα και άρχισαν να το ρυμουλκούν.

Υστερα από ώρες έφθασαν στη βάση του όρους Καντήλι. Εκεί απροσδόκητα ξεσπά καταιγίδα. Τα κύματα σηκώνονται απειλητικά και σπρώχνουν το σκάφος πάλι στη Λίμνη. Μόλις πλησιάζουν εκεί, η τρικυμάι σταματά και η θάλασσα πάλι γαληνεύει.

Το πλήρωμα κάνει καινούρια προσπάθεια να κατευθύνει το καράβι στον προορισμό του. Ξεσπάει όμως νέα καταιγίδα, πιο απειλητική και τους σπρώχνει πάλι στη Λίμνη.

Ο καπετάνιος και οι ναύτες έχουν απελπιστεί. Δεν μπορούν να διακρίνουν πίσω από αυτή τη θαλασσινή περιπέτεια το χέρι της Παναγίας.

Τότε φωτίστηκε επιτέλους ο ευλαβής λοστρόμος. Πλησιάζει τον καπετάνιο και του λέει:

- Δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από αυτή την ταλαιπωρία, αν δεν βγάλουμε σ αυτήν εδώ τη στεριά την εικόνα της Παναγίας.

Ο πλοίαρχος συμφώνησε και ειδοποίησε το χωριό Καστριά -χτισμένο λίγα χιλιόμετρα μακριά από την παραλία- να έρθουν να την παραλάβουν.

Δεν άργησε να καταφθάσει ο πιστός λαός, έχοντας επικεφαλείς τους ιερείς, με εξαπτέρυγα, σταυρούς και λαμπάδες. Στην παραλία τους περίμενε ο Δημητρός, που τους παρέδωσε την ιερή εικόνα σαν ατίμητο θησαυρό.

Αμέσως φύσηξε φρέσκο αεράκι και έσπρωξε κατάπρυμνα το ιστιοφόρο με τους ναύτες, κατευθείαν για τον προορισμό τους. Ηταν το "ευχαριστώ" της Παναγίας, η ευαρέσκεια της για τον κόπο τους.

Στο μεταξύ η πομπή ξεκίνησε μεγαλόπρεπα από την παραλία για το χωριό. Εκεί, στον ναό της Αγίας Αννης, τριγυρισμένος από γέρικες βελανιδιές, πλατάνια και κυπαρίσσια, απόθεσαν την σεπτή εικόνα. Εψαλαν παράκληση, δοξολογία και ευχαρίστησαν την Θεοτόκο για την ανεκτίμητη δωρεά.

Την άλλη μέρα η εικόνα έλειπε από την εκκλησία. Την αναζήτησαν παντού και την βρήκαν στην τοποθεσία της σημερινής Λίμνης. Την επανέφεραν στο ναό της Αγίας Αννης , αλλά εκείνη επέστρεψε στον ίδιο τόπο.

Αυτό επαναλήφθηκε μερικές φορές κι έτσι κατάλαβαν οι κάτοικοι πώς ήταν θέλημα της να παραμείνει οριστικά εκεί. Εχτισαν λοιπόν μια μικρή εκκλησία και την τοποθέτησαν μέσα σ αυτή.

Την ιερή εικόνα ακολούθησαν και οι ίδιοι. Εγκατέλειψαν τα Καστριά και πήγαν στη Λίμνη. Αργότερα, στη θέση του πρώτου ναίσκου έχτισαν μεγαλόπρεπο ναό και τον αφιέρωσαν στο Γενέσιο της Θεοτόκου.

Κάθε χρόνο, στις 8 Σεπτεμβρίου, γίνεται πανηγυρικός εορτασμός προς τιμήν της Παναγίας της Λιμνιάς. Στην εικόνα εικονίζεται η Παναγία η Γλυκοφιλούσα, ζωγραφισμένη σε σκληρό και βαρύ ξύλο και καλυμμένη με ασημένια επένδυση.

Η Παναγία σώζει τη Λίμνη από τους γερμανούς Ενα συγκινητικό θαύμα συνέβη στις ημέρες της γερμανικής κατοχής , τον Ιούνιο του 1944. Το γερμανικό απόσπασμα, που κατέστρεψε το Δίστομο (10 Ιουνίου 1944) και έσφαξε μέσα σε δύο ημέρες πάνω από 600 κατοίκους, περνά τώρα απέναντι στην Εύβοια. Σκοπός του η ολοσχερής καταστροφή της Λίμνης. Η φάλαγγα έφθασε στην είσοδο της πόλης. Τότε ακριβώς βλέπει ο γερμανός διοικητής στη μέση του δρόμου ένα χέρι να εμποδίζει τη διάβαση των στρατιωτών κι ακούει μια φωνή να του λέει: αυτός ο τόπος είναι δικός μου, δεν θα τον πειράξετε! Ο διοικητής φοβισμένος κατεβαίνει στη Λίμνη και συναντά τις αρχές. Ζητά γεμάτος αγωνία να μάθει ποια είναι η Προστάτιδα της πόλης. Η Παναγία η Λιμνιά, αποκρίνονται οι προύχοντες. Εχουμε εδώ τη θαυματουργή της εικόνα, η οποία βρέθηκε μέσα στη θάλασσα. Μόνο θεϊκή δύναμη θα μπορούσε να ανατρέψει τα σχέδια μου, ομολόγησε ο διοικητής κι έφυγε από τη Λίμνη άπρακτος.

Η σωτηρία ενός ευλαβούς ναυτικού Ο λίμνιος ναυτικός Ευάγγελος Πανταζής διηγήθηκε στους εφημέριους της πόλης το εξής περιστατικό: Ηταν 14 Δεκεμβρίου 1960, ώρα 2.30 και ταξιδεύαμε στα στενά του Βοσπόρου με το πλοίο "Παγκόσμιος Αρμονία" της εταιρείας Νιάρχου. Κοιμόμουν στην καμπίνα μου, όταν άκουσα μια υπερκόσμια γυναικεία φωνή να προστάζει: Πέσετε στη θάλασσα! Πρέπει να σημειώσω ότι στην Παναγία μας τη Λιμνιά είχα ιδιαίτερη ευλάβεια και την παρακαλούσα πρωί-βράδυ να μας προστατεύει. Ξαφνικά νιώθω ένα απότομο τίναγμα. Το πλοίο τραντάχτηκε ολόκληρο. Κοιτάζω από το φινιστρίνι και βλέπω το καράβι μας μέσα στις φλόγες. Είχαμε συγκρουστεί με ένα γιουγκοσλαβικό πετρελαιοφόρο, που μετέφερε μαζούτ και βενζίνη αεροπλάνων. Από τη σφοδρή σύγκρουση η πλώρη μας κόπηκε στη μέση, ενώ το ξένο πλοίο έπαθε ρήγμα βάθους 20 μέτρων. Εγώ στο μεταξύ ετοιμάστηκα και έπεσα στη θάλασσα από τη μεριά της Ευρωπαϊκής Τουρκίας. Ενώ κολυμπούσαμε, πολλά δελφίνια γύρω μας είχαν σχηματίσει κλοιό και μας προφύλαγαν έτσι από τους καρχαρίες που αφθονούσαν στην περιοχή. Δυόμισυ ώρες πάλεψα με τα κύματα κι έφθασα κάποτε στις τουρκικές ακτές. Από τα 41 άτομα του πληρώματος σωθήκαμε μόνο 11. Τη διάσωση μας αποδίσουμε στην Παναγία μας τη Λιμνιά. Γι αυτό ήρθαμε αμέσως στη Λίμνη, λειτουργηθήκαμε στον ιερό ναό της και την ευχαριστήσαμε για τη σωτηρία μας.