Τελευταία Αγρυπνία για την Παναγία Αγιοταφίτισσα στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά.

Την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου το βράδυ ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την τελευταία αγρυπνία στον ιερο ναό αγίου Λουκά του ιατρού της Μονής Δοβρά για την ιερά Εικόνα της Παναγίας Αγιοταφίτισσας.

Στην ιερά αγρυπνία λειτούργησαν όλοι οι ιερείς της Μονής ενώ το θείο λόγο κήρυξε ο σεβασμιώατος ο οποίος τόνισε:

«Για άλλο ένα βράδυ αγρυπνήσαμε και απόψε ενώπιον της σεπτής και χαριτοβρύτου εικόνος της Παναγίας της Αγιοταφίτισσας· αγρυπνήσαμε στο τέλος μιάς ημέρας κατά την οποία η Εκκλησία μας εόρταζε ένα πιστό και ευλαβές τέκνο της Παναγίας μας, τον άγιο ένδοξο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο. Ένα άγιο ο οποίος για πολλούς αιώνες συνεορτάζεται στη γενέτειρά του, στη Θεσσαλονίκη, μαζί με την Παναγία μας.

Και ένας από τους λόγους για τους οποίους συνεορτάζεται ένας μάρτυρας με την Παναγία μας είναι γιατί, γράφουν οι εγκωμιαστές του, ο άγιος Δημήτριος ήταν αγνός και παρθένος και στην ψυχή και στο σώμα, όπως η Παναγία Παρθένος. Ήταν καθαρός και αγνός, παρότι ήταν νέος στην ηλικία και οι πειρασμοί ήταν πολλοί γι’ αυτόν, όπως και για τους άλλους νέους της εποχής του. Ήταν καθαρός και αγνός, παρότι κατείχε το υψηλότατο αξίωμα του ανθυπάτου και η εξουσία φθείρει και διαφθείρει τον άνθρωπο και αποτελεί δέλεαρ για την αμαρτία. Ήταν καθαρός και αγνός, παρότι η εποχή στην οποία ζούσε ήταν εποχή αμαρτωλή και διεφθαρμένη, γεμάτη προκλήσεις και πειρασμούς, ασωτία και ανηθικότητα.

Κι όμως ο άγιος Δημήτριος δεν παρασύρθηκε από τίποτε, γιατί παρέμενε πάντοτε εδραίος στην πίστη και την αγάπη του στον Χριστό, που μακαρίζει τους «καθαρούς τη καρδία» και τους υπόσχεται ότι θα δουν το πρόσωπο του Θεού.

Ήταν και παρέμεινε καθαρός και αγνός μέχρι το τέλος, ακολουθώντας το πρότυπο της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου μας και του ηγαπημένου μαθητού του, του μαθητού της αγάπης και παρθένου Ιωάννου του Ευαγγελιστού, γι’ αυτό και αξιώθηκε να υπομέινει το χριστομίμητο πάθος, όπως το ονομάζουν οι εγκωμιαστές του, να μαρτυρήσει δηλαδή δια λογχισμού της πλευράς του, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο λογχίσθηκε επί του Σταυρού και ο ίδιος ο Χριστός.

Και αυτό το χριστομίμητο μαρτύριο συνέδεσε στενότερα τον μεγαλομάρτυρα άγιο Δημήτριο με την Παναγία μας, και σε συνδυασμό με την καθαρότητα της ζωής του τον έκανε να έχει μία ιδιαίτερη σχέση με την Παναγία, τον έκανε να λάβει μία θέση σαν αυτή που είχε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δίπλα στην Παναγία ενώπιον του Σταυρού του Κυρίου.

Γιατί την θέση του Ευαγγελιστού Ιωάννη, τον οποίο ο ίδιος ο Χριστός εμπιστεύθηκε από το ύψος του Σταυρού στην αγάπη της Μητέρας του, μπορεί να την πάρει ο καθένας από εμάς, αδελφοί μου, αν επιλέξει να σταθεί δίπλα στην Παναγία με τον τρόπο που στάθηκε τόσο ο Ιωάννης όσο και ο άγιος Δημήτριος, αν επιλέξει να σταθεί με την ψυχή καθαρή και αγνή από του κόσμου, με την ψυχή γεμάτη αγάπη και αφοσίωση στον Χριστό, με την ψυχή πλήρη αγάπης προς την Παναγία Μητέρα του, ώστε να μην την εγκαταλείπει ποτέ, όχι μόνο στις δύσκολες στιγμές κατά τις οποίες έχει ανάγκη της προστασίας της, αλλά και στις εύκολες και χαρούμενες.

Γιατί τη σχέση αυτή την προσδιόρισε ο ίδιος ο Θεός ως αμοιβαία, ακθώς δεν εμπιστεύθηκε μόνο τον μαθητή του Ιωάννη στην αγάπη της Παναγίας Μητέρας του αλλά και την Παναγία στην αγάπη του μαθητού του, με τις φράσεις: «ιδού ο υιός σου» και «ιδού η μήτηρ σου».

Τις ίδιες αυτές φράσεις, στις οποίες ανταποκρίθηκε με τα έργα και τη ζωή του ο μεγαλομάρτυς άγιος Δημήτριος, επαναλαμβάνει και σε μας ο Χριστός, που αγρυπνούμε απόψε δίπλα στην ιερή εικόνα της Παναγίας Μητέρας του, στην εικόνα της Αγιοταφίτισσας που στέκεται ενώπιον του Παναγίου Τάφου, όπως τότε ενώπιον του Σταυρού, και μας εμπιστεύεται στη δική μας προστασία, υπό μία προϋπόθεση: ότι η σχέση μας μαζί της θα είναι αμφίδρομη. Αυτή θα είναι για μάς η Μητέρα, και εμείς θα είμαστε γι Αυτήν τα παιδιά της.

Αν, λοιπόν, θέλουμε να απολαμβάνουμε τη μητρική της στοργή και αγάπη, όπως την απήλαυσε και ο άγιος Δημήτριος, ας φροντίσουμε, αδελφοί μου, να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του, μιμούμενοι την καθαρότητα και την αγνότητα της ζωής του και μένοντας αφοσιωμένοι πάντοτε στην πίστη και την αγάπη του Χριστού και της Παναγίας μας, όχι μόνο τώρα που η ιερή της εικόνα βρίσκεται κοντά μας, αλλά και ότνα σε λίγες ημέρες θα φύγει για να επιστρέψει στον Πανάγιο Τάφο.

Γιατί η Παναγία μας δεν φεύγει ποτέ από δίπλα μας, αν δεν την εγκαταλείψουμε εμείς. Η Παναγίας δεν φεύγει ποτέ από δίπλα μας, αν μείνουμε εμείς δίπλα της και την ακολουθούμε με τη ζωή μας. Μένει πάντοτε στοργική μητέρα για όσους θέλουν να είναι παιδιά της και τα οδηγεί με ασφάλεια στον Υιό της.

Κλείνοντας αυτές τις λίγες σκέψεις θα ήθελα να εκφράσω για μία ακόμη φορά την ευγνωμοσύνη μου προς τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλο για την μεγάλη ευλογία που μας χάρισε αυτές τις ημέρες δίνοντας την άδεια και την ευλογία του να μεταφερθεί στην πόλη μας η αρχαιότερη συτή εικόνα της Παναγίας από τα Ιεροσόλυμα και τον Πανάγιο Τάφο, και να ευχαριστήσω από καρδίας και τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναζαρέτ που είχε την καλωσύνη να την συνοδεύσει και να παρευρίσκεται όλες συτές τις ημέρες των εορτασμών της εκατονταετηρίδος της απελευθερώσεως στην πόλη μας και την επαρχίας μας».