Κείμενο & Φωτογραφίες: Σπύρος Παπαγεωργίου
Στο Θείο Κήρυγμά του ο Θεοφιλέστατος, αναφέρθηκε στην
ευαγγελική περικοπή της θεραπείας των δύο τυφλών από τον Κύριο Ιησού
Χριστό. "Οι δύο άνθρωποι που προσήλθαν στον Χριστό και τον παρακάλεσαν
να τους θεραπεύσει, είχαν σωματική τύφλωση. Όμως τον προσέγγισαν με τους
πνευματικούς οφθαλμούς και του ζήτησαν να τους αποκαταστήσει την
παθολογική αυτή κατάσταση. Τον αποκάλεσαν, χωρίς να τον έχουν δει ποτέ
τους, "Υιό του Δαυίδ". Γνώριζαν, δηλαδή, ότι έχουν μπροστά τους τον
απόγονο του Βασιλέως Δαυίδ και ότι είναι ο Μεσσίας που όλοι περίμεναν."
Ο κ. Αντώνιος επεσήμανε σε άλλο σημείο ότι "ο Κύριος
εθεράπευσε τους δύο τυφλούς, διότι διέγνωσε στα μάτια της ψυχής τους
την ακλόνητη πίστη ότι μόνο Αυτός μπορούσε να αποκαταστήσει αυτή την
πάθηση. Είδε δύο ανθρώπους που, αν και τυφλοί, τον πλησίασαν εκείνοι για
να τους θεραπεύσει και δεν πήγε Εκείνος σε αυτούς. Ο Κύριος,
σεβόμενος απολύτως την προσωπική μας ελευθερία, μας αφήνει ελεύθερους να
εκφράσουμε τη δική μας βούληση και να κάνουμε τις δικές μας επιλογές.
Μόλις διαγνώσει την πίστη μας, μας χαρίζει το άπειρο έλεός του, μας
σταλάζει παρηγοριά και ελπίδα."
Έκλεισε λέγοντας πως "'όποιος αδελφοί μου πιστεύει
στο Θεό, τότε αφήνεται ολοκληρωτικά στην αγάπη Του. Όποιος δεν πιστεύει
στο Θεό, σημαίνει ότι ακόμα δεν τον έχει γνωρίσει. Ας προσπαθήσουμε
αγαπητοί μου να βρούμε μέσα μας το Θεό και θα ανακαλύψουμε το άμετρο
έλεος της αγάπης και της φιλανθρωπίας Του ".