Εορτάστηκε στη Βραχιά η μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου, (φωτο).

Τo Σάββατο 25 Νοεμβρίου, εορτή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα την μνήμη της Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Βραχιάς.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:

«Αἰκατερίνα, καί σοφή καί παρ­θένος· ἐκ δέ ξίφους καί μάρτυς, ὦ καλά τρία!»

Μέσα σέ αὐτούς τούς δύο στίχους συνοψίζει ὁ Συναξαριστής τή ζωή τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί παν­σόφου Αἰκατερίνης, τήν ὁποία ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί τιμᾶ ἰδιαιτέρως ἡ ἐνορία σας. Καί τήν συνοψίζει ἀναφέροντας τρία χαρακτηριστικά της, τρεῖς ἰδιότητές της, τρία καλά, ὅπως τά ὀνομάζει, πού εἶχε ἡ ἁγία: σοφή, παρθένος καί μάρ­τυς.

Ἦταν σοφή ἡ ἁγία Αἰκατερίνη, σοφή κατά κόσμον, ἀφοῦ σπού­δα­σε κοντά σέ διάσημους καθη­γη­τές στίς φιλοσοφικές σχολές τῆς Ἀλε­ξαν­δρείας καί εἶχε τόσες γνώσεις ἀλλά καί τόση εὐφράδεια, ὥστε μέ εὐκολία κατατρόπωσε τούς ἐθνι­κούς φιλοσόφους, ὅταν κλήθηκε νά τούς ἀντιμε­τωπίσει, καί ἀπέ­δειξε τήν ἀλήθεια καί τήν ὑπερο­χή τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.

Εἶχε ὅμως συγχρόνως καί τήν κα­τά Θεόν σοφία, εἶχε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία σοφίζει καί τά νή­πια ἀκόμη καί ἀναδεικνύει τούς ἀ­γραμ­­­μάτους ἁλιεῖς διαπρύσιους κή­­­ρυκες τοῦ εὐαγγελίου του.

Ἦταν σοφή, καί γι᾽ αὐτό δέν ἄφη­σε τήν λάμψη τοῦ κόσμου νά τήν τυφλώσει. Δέν ἄφησε τήν ἐπι­θυ­μία τῆς ἁμαρτίας νά τῆς κυριεύσει τήν ψυχή. Δέν ἐπέτρεψε στήν ἐπι­δίωξη τῆς δόξης καί τῆς τιμῆς τῶν ἀν­θρώπων νά τῆς κλέψει τόν νοῦ.

Ἦταν σοφή καί συνετή, γι᾽ αὐτό δέν ἄφησε τόν ἑαυτό της νά ἑλκυ­σθεῖ ἀπό μάταιες καί ψεύ­τι­κες ἀγάπες, ἀλλά προτίμησε νά ἀφιε­ρωθεῖ ψυχή τε καί σώματι στόν Χριστό, καί νά ἔχει αὐτόν ὡς νυμ­φίο τῆς ψυχῆς της καί νά ἀγω­νί­ζε­ται διαρκῶς γιά νά ἀρέσει μόνο σέ Αὐτόν, φυλάσσοντας γιά χάρη του τήν παρθενία της.

Γιατί ἡ παρθενία τῆς ἁγίας Αἰκα­τερίνης ἦταν ἀπόρροια τῆς σοφίας της, πού τήν βοήθησε νά ἀκούσει τόν λόγο τοῦ Κυρίου «τί γάρ ὠφε­λή­σει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυ­χήν αὐτοῦ», καί νά ἀποφασίσει νά κρατήσει τόν μαργαρίτη τῆς ψυ­­χῆς της, τόν ὁποῖο βρῆκε μέσα ἀπό τήν πίστη της στόν Χριστό, καθα­ρό καί ἀμόλυντο καί νά μήν τόν σπα­­ταλήσει γιά πρόσκαιρες χαρές καί ἀπολαύσεις.

Καί ἐάν ἡ παρθενία τῆς ἁγίας με­γα­λομάρτυρος καί πανσόφου Αἰ­κα­­τερίνης ἦταν, ὅπως εἴπαμε, ἀπόρ­ροια τῆς σοφίας της, τό μαρ­τύριό της ἦταν ἀποτέλεσμα καί τῶν δύο. Διότι ὡς σοφή γνώριζε ἡ ἁγία Αἰ­κατερίνη πόσο σύντομη εἶ­ναι ἡ ἀνθρώπινη ζωή καί πώς τί­ποτε δέν εἶναι, ὅπως γράφει καί ὁ ἀπό­στολος Παῦλος, τά παθήματα τοῦ παρόντος καιροῦ σέ σύγκριση μέ τή δόξα πού θά ἀποκαλύψει ὁ Θεός στούς ἐκλεκτούς του στόν οὐ­ρανό, ἔτσι ὥστε νά προτιμήσει τήν αἰώνια ζωή κοντά στόν Χρι­στό ἀντί τήν πρόσκαιρη χωρι­σμένη ἀπό Ἐκεῖνον.

Ὡς παρθένος ἄλλωστε δέν πο­θοῦ­­σε τίποτε περισσότερο ἀπό τό νά βρίσκεται διαρκῶς μαζί μέ τόν νυμφίο τῆς ψυχῆς της, καί ἐπι­θυ­μοῦσε διακαῶς «ἀναλῦσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι». Ἔτσι τό μαρ­­τύριο δέν ἦταν γιά τήν ἁγία Αἰ­κατερίνη θάνατος καί ὀδύνη ἀλ­λά ζωή καί χαρά κοντά στόν Χρι­στό.

«Αἰκατερίνα, καί σοφή καί παρ­θέ­­νος· ἐκ δέ ξίφους καί μάρτυς, ὦ καλά τρία!»

Σοφή, παρθένος καί μάρτυς: τά τρία καλά τῆς ἁγίας μεγαλομάρ­τυ­ρος Αἰκατερίνης. Τί ἔχουν ὅμως νά ποῦν γιά ἐμᾶς, ἀδελφοί μου; Πῶς μπο­ροῦμε νά τά οἰκειοποιηθοῦμε ἐ­μεῖς πού τήν τιμοῦμε σήμερα; Πῶς μπο­ροῦ­­με νά ὁμοιάσουμε στήν ἁγία ἐμεῖς πού δέν εἴμαστε σο­φοί, πού ζοῦμε στόν κόσμο καί δέν μπ­ο­ροῦ­με νά γίνουμε μάρτυ­ρες;

Δέν εἴμαστε σοφοί κατά κό­σμον; Μποροῦμε νά προσπαθήσουμε ὅμως νά γί­νουμε σοφοί κατά Θεόν, ἀγωνι­ζόμενοι νά ἐφαρ­μόσουμε τόν νόμο καί τίς ἐντολές του πού σοφίζουν τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τόν κ­άνουν δε­κτικό τῆς ἄνωθεν σο­φί­ας καί τῆς θείας χάριτος.

Δέν ζοῦμε ἐν παρθενίᾳ, γιατί δέν μποροῦμε ὅλοι νά ἀκολουθήσουμε αὐτόν τόν δρόμο; Μποροῦμε νά προσπα­θήσουμε ὅμως νά τηρήσουμε κα­θαρό καί ἁγνό τόν νοῦ μας ἀπό λο­γισμούς καί ἐπιθυμίες ἁμαρτω­λές· μποροῦμε νά τηρήσουμε τήν ψυχή μας καθαρή ἀπό τά πάθη πού τή μολύνουν καί τήν ἀπομα­κρύ­­νουν ἀπό τόν Θεό.

Δέν μποροῦμε νά μαρτυρήσουμε γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ; Μποροῦμε ὅμως νά νεκρώσουμε, κατά τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, «τά μέλη ἡμῶν τά ἐπί τῆς γῆς», νά νεκρώσουμε «τόν παλαιόν ἄνθρω­πον σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καί ταῖς ἐπιθυμίαις», καί νά ἀγωνιζό­μεθα νά δίδουμε τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τόν λόγο καί τή ζωή μας στήν καθημερινή μας πρά­ξη.

Ἄν τά προσπαθήσουμε ὅλα αὐτά, ἀδελφοί μου, τότε θά μπορέσουμε νά μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς ἔστω καί λίγο, ὅσο μπορεῖ ὁ καθένας μας, τήν ἁγία Αἰκατερίνη. Καί αὐτή ἡ προσπάθειά μας νά τή μιμηθοῦμε εἶναι ἴσως ἡ καλύτερη τιμή πού μπο­ροῦ­με νά τῆς ἀποδώσουμε.

Διότι, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «τι­μή μάρτυρος» εἶναι «μί­μησις μάρ­­τυ­ρος», καί αὐτῆς εὔχο­μαι νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός διά τῶν πρεσβειῶν της, νά γίνουμε δηλαδή μιμητές αὐτῆς τῆς μεγάλης ἁγίας, τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ