Το
πρωί της Τετάρτης 25 Σεπτεμβρίου 2024, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος
Κερνίτσης κ. Χρύσανθος τέλεσε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό
Αγίας Ευφροσύνης, παρεκκλήσιο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Κυδωνιών Αχαΐας, επί τη εορτή της Οσίας Ευφροσύνης.
Τον Θεοφιλέστατο συνόδευσαν ο Αρχιερατικός Επίτροπος π. Δημήτριος Παπαγεωργίου και ο διάκονος π. Παναγιώτης Λάγιος.
Στην ομιλία του ο Θεοφιλέστατος αναφέρθηκε στο θαυμαστό βίο της εορταζομένης Αγίας.
Η
Αγία Ευφροσύνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια τον 5ο αιώνα μ. Χ. και ήταν
μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ο υλικός πλούτος δεν την ενδιέφερε. Ποθούσε
τα υψηλά. Ήταν φιλάνθρωπος και ελεήμων. Οι γονείς της ήταν άνθρωποι του
Θεού και προσπάθησαν να μεταδώσουν στην κόρη τους την αγάπη για το Θεό
και τους ανθρώπους.
Στη
μικρή ηλικία των δώδεκα ετών έμεινε ορφανή από μητέρα και ο πατέρας της
έδειξε μεγαλύτερο ζήλο και επιμέλεια στην ανατροφή της. Όταν έγινε
δεκαοκτώ ετών θέλησε να την παντρέψει με έναν νέο υψηλής κοινωνικής
τάξης, όπως της άξιζε. Η Ευφροσύνη όμως είχε εκλέξει τον δρόμο της
αφιερώσεως στο Χριστό και η απόφασή της ήταν σταθερή και αμετάκλητη. Γι’
αυτό κάποια ημέρα, αφού μοίρασε τα υπάρχοντά της στους πτωχούς έφυγε
κρυφά, και για να μην την ανακαλύψει ο πατέρας της και την υποχρεώσει να
επιστρέψει στον κόσμο και να παντρευτεί παρά την θέλησή της,
μεταμφιέστηκε και εγκαταβίωσε σε ανδρικό μοναστήρι με το όνομα
Σμάραγδος. Έζησε στο ανδρικό μοναστήρι τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια χωρίς
κανείς να καταλάβει τίποτε.
Στην
άσκηση και την αρετή ξεπέρασε κατά πολύ όλους τους μοναχούς με
αποτέλεσμα όλοι να θαυμάζουν τον θεάρεστο τρόπο ζωής της και αρκετοί να
αγωνίζονται να την μιμηθούν. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης θαυμάζοντας
την αγγελομίμητη ζωή της, γράφει: «Ηδυνήθη να αστράψη μεταξύ των ανδρών
με τας αρετάς, καθώς και ο πολύτιμος λίθος σμάραγδος αστράπτει ανάμεσα
εις τούς άλλους λίθους. Όντως σμάραγδος εφάνη η μακαρία αύτη
Ευφροσύνη...».
Η
αγία Ευφροσύνη δεν έπαψε ποτέ να αγαπά αληθινά τον πατέρα της και να
προσεύχεται γι’ αυτόν. Όταν κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος της επίγειας
ζωής της ζήτησε να τον συναντήσει. Στο μεταξύ είχε γίνει και αυτός
μοναχός στο ίδιο μοναστήρι χωρίς να του περνά ποτέ από το μυαλό ότι θα
συναντούσε εκεί την κόρη του. Κατά την συνάντηση αυτή μαθεύτηκε το
μυστικό της και το πραγματικό της όνομα. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο
Παφνούτιος, ο πατέρας της, είναι και αυτός άγιος και ότι πατέρας και
κόρη γιορτάζουν την ίδια ημέρα.
Μέσα
στο ανδρικό Μοναστήρι έκανε πολύ μεγάλο αγώνα για να ζήσει την κατά
Χριστό ζωή. Έπρεπε συνεχώς να προσποιείται, αλλά και να καταβάλει
μεγάλους κόπους, ώστε να μην υστερήσει στην άσκηση και τις πνευματικές
επιδόσεις από τούς άλλους μοναχούς. Πραγματικά, όπως αναφέρει ο ιερός
υμνογράφος απέκτησε ανδρείο φρόνημα. Έτσι μπόρεσε να ξεπεράσει τις
δυσκολίες, να νικήσει τούς ποικίλους πειρασμούς και να ζήση «με την
άφθαρτον αγνείαν και σωφροσύνην, την οποίαν κατακτούν φθαρτοί άνθρωποι
διά καμάτων και ιδρώτων» (Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης).
Η
αγία Ευφροσύνη μάς υπενθυμίζει, μεταξύ των άλλων, και το γεγονός ότι
εάν κάποιος επιθυμεί και θέλει πραγματικά να ζήση κατά Χριστόν, δεν
υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να μπορεί να τον αποτρέψει. Σίγουρα, θα
συναντήσει πειρασμούς και δυσκολίες, θα έλθει, ίσως, αντιμέτωπος με
πρόσωπα και καταστάσεις, εάν όμως αγαπά αληθινά την πνευματική ζωή, θα
κάνη υπομονή και δείξει απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Θεού θα λάβει τον
στέφανον της δόξης ως καρπό των αγώνων του.
Κλείνοντας
την ομιλία του ο Θεοφιλέστατος μετέφερε τις θερμές, εγκάρδιες ευχές του
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου για έτη πολλά,
ευλογημένα, θεοσκέπαστα και θεοφρούρητα.
Αναρτήσεις
