Ὁ Ἑσπερινός στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας, Πατρῶν.

Μέ ξεχωριστή λαμπρότητα καί ἱερά κατάνυξη καί μέ τήν συμμετοχή πλήθους πιστῶν, ἐτελέσθη ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς καί Θεομητορικῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στόν πανηγυρίζοντα ἱστορικό καί μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῶν Πατρῶν.

Στόν Ἑσπερινό ἐχοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, εὐγενῶς καί φιλαδέλφως προσκληθείς ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Συνεχοροστάτησαν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος, προσεφώνησε τόν σεβάσμιο τῆς Ναυπάκτου καί λαμπρό Ἱεράρχη, τόν βαθυνούστατον Θεολόγον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μέ λόγους θερμούς, τόν καλωσόρισε, τόν εὐχαρίστησε εὐγνωμόνως γιά τήν ἀποδοχή τῆς προσκλήσεως καί τόν ἐχαρακτήρισε, ὡς ἣλιον ἐκλάμποντα ἐπί Ναόν Ὑψίστου, φωτίζοντα, θερμαίνοντα καί πνευματικῶς ζωογονοῦντα ὡς ἂλλος ἣλιος, τάς τῶν ἀνθρώπων καρδίας. Τοῦ εὐχήθηκε δέ νά ζήσῃ εἰς ἒτη πλεῖστα ὃσα καί ἀγλαόκαρπα, ὃπως μέχρι σήμερα, πρός δόξαν Θεοῦ, εὒκλειαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων.

Τόν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος.

Στήν ἀρχή ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος εὐχαρίστησε τόν Σεβ. Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο τόσο γιά τήν ἐκ νέου πρόσκλησή του νά χοροστατήση στόν Ἑσπερινό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῶν Πατρῶν, ὅσο καί γιά τήν ἀγάπη καί τήν ἀπό κοινοῦ σύμπνοια στήν ἐκκλησιαστική ζωή.

Στήν συνέχεια ἀνέπτυξε τήν σχέση μεταξύ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, λόγῳ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅλα τά θέματα πρέπει νά τά ἀντιμετωπίζουμε ὀρθόδοξα, πολύ περισσότερο τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπως ἀπεφάνθη ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος. Ἰσχύει ἡ φράση τοῦ τροπαρίου «Σέ Θεοτόκε ὀρθοδόξως μεγαλύνομεν» καί ἀνέπτυξε αὐτό τό χωρίο.

Ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε ὅτι πρέπει νά μεγαλύνουμε καί νά δοξάζουμε τήν Θεοτόκο ὀρθοδόξως σέ ἀντίθεση μέ ἄλλους Χριστιανούς οἱ ὁποῖοι ἤ τήν ὑπερτιμοῦν ἤ τήν ὑποτιμοῦν.

Συγκεκριμένα, οἱ Ρωμαιοκαθολικοί μέ τά «δόγματα» τῆς «ἀσπίλου συλλήψεως τῆς Θεοτόκου», τῆς «συλλυτρώτριας» καί τήν θεώρησή της ὡς «Μητέρα τῆς Ἐκκλησίας» τήν ὑπερτιμοῦν. Ἐπίσης, οἱ Μεταρρυθμιστές – Διαμαρτυρόμενοι μέ τήν ἀπόρριψη τῆς Μαριολογίας τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τήν ἀπόρριψη τῆς ἀειπαρθενίας της καί τῆς μεσιτείας – πρεσβείας της, τήν ὑποτιμοῦν.

Ἀντίθετα, οἱ Ὀρθόδοξοι, ὅπως τό βλέπουμε στήν Ἀπόφαση τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων καί τήν ὑμνογραφία, οὔτε τήν ὑπερτιμοῦμε οὔτε τήν ὑποτιμοῦμε, ἀλλά ὀρθοδόξως τήν μακαρίζομε. Ἡ Παναγία ἔφθασε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, τήν κατά χάριν θέωση· ἔγινε Θεοτόκος διότι ἐγέννησε τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ κατ' ἄνθρωπο· τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἔλαβε τό Ἅγιον Πνεῦμα πού τήν καθάρισε καί τῆς ἔδωσε δύναμη δεκτική τῆς θεότητος τοῦ Λόγου, συγχρόνως καί γεννητική· ἡ Θεοτόκος πρεσβεύει γιά ἐμᾶς στόν Υἱό της καί Θεό της καί ἔχει μεγάλη δόξα στούς οὐρανούς ὡς Μητέρα τοῦ Χριστοῦ.

Καταλήγοντας εἶπε ὅτι πρέπει νά μάθουμε τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία καί νά εἴμαστε Ὀρθόδοξοι στήν πράξη καί τήν θεωρία καί νά τιμοῦμε ὀρθοδόξως τόν Χριστό καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.